μάλλον άλλο να διαβάζεις για κάτι, πάντως, κι άλλο να το βλέπεις σε ταινία..
Κατά πόσο τα παιδιά σμπρώχνονται στο κακό από τα διάφορα δημοφιλή παιδικά κι εφηβικά αναγνώσματα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Δύσκολη απάντηση!Ίσως να φταίει η δύναμη της τηλεοπτικής εικόνας που είναι άμεση και το βιώνεις σαν να γίνεται δίπλα σου
Ας ξεκινήσω από τον Χάρυ κι εγώ. Ξεκίνησα να διαβάζω Χάρυ Πόττερ αφού βγήκε η πρώτη ταινία, ήμουν δηλαδή 14-15. Μέχρι να βγει η δεύτερη ταινία, είχα διαβάσει τα πρώτα τέσσερα βιβλία (αυτά είχαν βγει) και περίμενα με αγωνία κάθε φορά το επόμενο. Θα συμφωνήσω πως δεν είναι σειρά για παιδιά, το κάθε βιβλίο γίνεται όλο και πιο σκοτεινό και πιο σοβαρό. Αλλά είναι ιδανικά για εφήβους και ενήλικες. Τα έχω διαβάσει τρεις φορές σίγουρα το καθένα και θα τα ξαναδιαβάσω σύντομα. Από τον κόσμο του Χάρυ Πόττερ λοιπόν, δεν μυήθηκα στη μαγεία (ούτε την μαύρη ούτε την άσπρη), δεν απέκτησα ψευδαισθήσεις για την ύπαρξη μάγων και μαγισσών, δεν φοβόμουν μήπως με φάνε δράκοι ή βασιλίσκοι.
Έμαθα όμως πολλά. Πρώτα απ' όλα, είναι μια σειρά βιβλίων που κατά τη γνώμη μου θα γίνουν κλασσικά, γιατί είναι πολύ καλογραμμένα, σε αντίθεση με άλλες σειρές που βγήκαν και βγαίνουν ακόμα (twilight, ας πούμε). Μέσα από τον κόσμο αυτόν όμως, έμαθα πολλά για το καλό και το κακό, για την φιλία, για την δύναμη της αγάπης. Επίσης, να τονίσω πως δεν ήταν όλα τα τέρατα κακά, τα thestrals (συγγνώμη, δεν θυμάμαι την ελληνική ονομασία) ας πούμε, όσο τρομακτικά και να φαινόντουσαν, ήταν άκακα πλάσματα. Και να τονίσω πως ο Ντάμπλντορ είναι από τους πιο σοφούς χαρακτήρες που έχω συναντήσει. Κάθε τι που λέει, κάθε συμβουλή που δίνει κρύβει μέσα τροφή για σκέψη και είναι πάντα υπέρ του καλού. Υπέρ του καλού σου εαυτού και πώς μέσα απο τον καλό σου εαυτό, μπορείς να μεταδόσεις το καλό και σε άλλους γύρω σου. Ένα από τα πιο ξεκάθαρα μηνύματα είναι πως "η αγάπη είναι η πιο δυνατή μορφή μαγείας".
Οπότε, δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένα παιδί μπορεί να οδηγηθεί στο κακό από ένα τέτοιο ανάγνωσμα. Πιστεύω πως ένα παιδί που μαθαίνει από μικρό να διαβάζει και να αγαπάει τα βιβλία, μπορεί να ξεχωρίσει εύκολα ποιο είναι αληθινό και πιο είναι φανταστικό, όπως επίσης και ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό. Το πόσο θα επηρεαστεί από τα αναγνώσματά του εξαρτάται από το πώς θα του μάθουν να ερμηνεύει αυτά που διαβάζει. Επίσης, προφανώς, εξαρτάται από το τι του επιτρέπουν οι γονείς του να διαβάζει, γιατί, ας πούμε, ένα 10χρονο δεν μπορεί να διαβάσει βιβλία για ενήλικους με πιο συγκεχυμένες έννοιες και ιστορίες χωρίς να μπερδευτεί. Οπότε είναι και θέμα γονιού.
Απο κει και πέρα, το πόσο επηρεάζουν τον καθένα αυτά που διαβάζει είναι και θέμα προσωπικότητας και διάθεσης.
Έμαθα όμως πολλά. Πρώτα απ' όλα, είναι μια σειρά βιβλίων που κατά τη γνώμη μου θα γίνουν κλασσικά, γιατί είναι πολύ καλογραμμένα, σε αντίθεση με άλλες σειρές που βγήκαν και βγαίνουν ακόμα (twilight, ας πούμε). Μέσα από τον κόσμο αυτόν όμως, έμαθα πολλά για το καλό και το κακό, για την φιλία, για την δύναμη της αγάπης. Επίσης, να τονίσω πως δεν ήταν όλα τα τέρατα κακά, τα thestrals (συγγνώμη, δεν θυμάμαι την ελληνική ονομασία) ας πούμε, όσο τρομακτικά και να φαινόντουσαν, ήταν άκακα πλάσματα. Και να τονίσω πως ο Ντάμπλντορ είναι από τους πιο σοφούς χαρακτήρες που έχω συναντήσει. Κάθε τι που λέει, κάθε συμβουλή που δίνει κρύβει μέσα τροφή για σκέψη και είναι πάντα υπέρ του καλού. Υπέρ του καλού σου εαυτού και πώς μέσα απο τον καλό σου εαυτό, μπορείς να μεταδόσεις το καλό και σε άλλους γύρω σου. Ένα από τα πιο ξεκάθαρα μηνύματα είναι πως "η αγάπη είναι η πιο δυνατή μορφή μαγείας".
Οπότε, δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένα παιδί μπορεί να οδηγηθεί στο κακό από ένα τέτοιο ανάγνωσμα. Πιστεύω πως ένα παιδί που μαθαίνει από μικρό να διαβάζει και να αγαπάει τα βιβλία, μπορεί να ξεχωρίσει εύκολα ποιο είναι αληθινό και πιο είναι φανταστικό, όπως επίσης και ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό. Το πόσο θα επηρεαστεί από τα αναγνώσματά του εξαρτάται από το πώς θα του μάθουν να ερμηνεύει αυτά που διαβάζει. Επίσης, προφανώς, εξαρτάται από το τι του επιτρέπουν οι γονείς του να διαβάζει, γιατί, ας πούμε, ένα 10χρονο δεν μπορεί να διαβάσει βιβλία για ενήλικους με πιο συγκεχυμένες έννοιες και ιστορίες χωρίς να μπερδευτεί. Οπότε είναι και θέμα γονιού.
Απο κει και πέρα, το πόσο επηρεάζουν τον καθένα αυτά που διαβάζει είναι και θέμα προσωπικότητας και διάθεσης.
Κατά τη γνώμη μου όσοι πιστεύουν ότι τα παιδιά θα "παραστρατήσουν" εξαιτίας ενός βιβλίου εθελοτυφλούν, στρουθοκαμηλίζουν, αρνούμενοι να παραδεχτούν την απουσία τους ως γονείς. Ποτέ κανένα βιβλίο δεν επηρέασε τη ζωή κάποιου, τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό που να τον οδηγήσει σε παραβατική συμπεριφορά.
Μπορεί να τους προκαλέσει απορίες, φοβίες,μπορεί να αμφισβητίσουν τον τρόπο που έχουν γαλουχηθεί ίσως, όμως όταν ο γονιός είναι δίπλα του, συζητάει μαζί του, όλα παίρνουν τη σωστή διάσταση και οι όποιες παρερμηνίες λύνονται.
Δυστυχώς στην εποχή μας υπάρχουν τόσοι εξωγενείς παραγόντες που μπορούν να οδηγήσουν τα παιδιά σε επικίνδυνα μονοπάτια, π.χ. τα δημοφιλή μέσα διαδικτύωσης, το βιβλίο όμως, σίγουρα, όχι.
Μπορεί να τους προκαλέσει απορίες, φοβίες,μπορεί να αμφισβητίσουν τον τρόπο που έχουν γαλουχηθεί ίσως, όμως όταν ο γονιός είναι δίπλα του, συζητάει μαζί του, όλα παίρνουν τη σωστή διάσταση και οι όποιες παρερμηνίες λύνονται.
Δυστυχώς στην εποχή μας υπάρχουν τόσοι εξωγενείς παραγόντες που μπορούν να οδηγήσουν τα παιδιά σε επικίνδυνα μονοπάτια, π.χ. τα δημοφιλή μέσα διαδικτύωσης, το βιβλίο όμως, σίγουρα, όχι.
Kανενας δεν ισχυριστηκε οτι το οποιοδηποτε βιβλιο ειναι η αιτια για οποιαδηποτε εσφαλμενη επιλογη ,για οποιοδηποτε κακο δρομο κλπ.Πουθενα μα πουθενα δε γραφτηκε τετοιος ισχυρισμος.
Οσο για τη Μυθολογια νομιζω παρατεθηκαν αναλυτικα οι διαφορες στη σκοποθεσια τους και γιατι οι περιπτωσεις των συγχρονων εργων φαντασιας η τρομου δεν ειναιι συγκρισιμες με αυτην .Οσο για την τηλεοπτικη εικονα που επισημαινει ο ΜΠΟΥ ΡΑΝΤΛΥ -EGV δεν ελαβα υποψη αυτην την παραμετρο -τα αντιπαρεβαλλα καθαρα ως εκφανσεις του γραπτου λογου K ANAGNVSMATA -περαν της οποιας οπτικοποιησης,που και στην περιπτωση της Μυθολογιας ειναι ετσι κι αλλιως επισης τρομακτικη σε πρωτη "αναγνωση"
Οσο για τη Μυθολογια νομιζω παρατεθηκαν αναλυτικα οι διαφορες στη σκοποθεσια τους και γιατι οι περιπτωσεις των συγχρονων εργων φαντασιας η τρομου δεν ειναιι συγκρισιμες με αυτην .Οσο για την τηλεοπτικη εικονα που επισημαινει ο ΜΠΟΥ ΡΑΝΤΛΥ -EGV δεν ελαβα υποψη αυτην την παραμετρο -τα αντιπαρεβαλλα καθαρα ως εκφανσεις του γραπτου λογου K ANAGNVSMATA -περαν της οποιας οπτικοποιησης,που και στην περιπτωση της Μυθολογιας ειναι ετσι κι αλλιως επισης τρομακτικη σε πρωτη "αναγνωση"
Έχω μία φίλη που έχει 2 παιδιά-18 το αγόρι,15 το κορίτσι.Όταν βγήκαν τα βιβλία και οι ταινίες του Χάρι Πότερ σκοτώνονταν και οι 3 μεταξύ τους για το ποιός θα τα διαβάσει και θα τα δει πρώτος!!!Τα έκρυβε ο ένας από τον άλλον!!!
Φαντίνα, αν η απάντησή σου αφορά το δικό μου σχόλιο σου υπενθυμίζω ότι, ο τίτλος αυτού του θέματος είναι: " Κατά πόσο τα παιδιά σμπρώχνονται στο κακό από τα διάφορα δημοφιλή παιδικά κι εφηβικά αναγνώσματα; " και σε αυτό απάντησα.
Στο υπόλοιπο μέρος της απάντησής σου, δυστυχώς δεν μπόρεσα να καταλάβω τι θέλεις να πεις. Το διάβασα, το ξαναδιάβασα, αλλά άκρη δεν έβγαλα.
Δε χρειαζεται να μου υπενθυμισεις κατι.Απλως διαχωρισα τη θεση μου -εγω πουθενα δεν αντιμετωπισα αυτα τα αναγνωσματα ως ΑΙΤΙΑ τα αντιμετωπιζω ως μια πιθανη αφορμη ομως κι εσπευσα να το διασαφηνισω απλως.
.Οσο για το υπολοιπο μερος της απαντησης αφορα σε προηγουμενα σχολια και συγκρισεις που εγιναν αναμεσα στη λογοτεχνια του Φανταστικου(Χαρι Ποτερ,ιστοριες με βρυκολακες κλπ) και την Ελληνικη Μυθολογια.Καναμε με τν Μπου μια προσπαθεια να κατανοησουμε γιατι το ενα ειδος το βρισκουμε τρομακτικο για τα παιδια ενω το αλλο (τη Μυθλογια)χαρακτηριζεται απο υψηλη παιδευτικη αξια παροτι περιλαμβανει εικονες τρομακτικες.Ειναι η συνεχεια απο συλλογισμο που αναπτυχθηκε σε προηγουμενες σελιδες εξου κ η τοσο βραχυλόγικη αναφορα εδω.Απο κει κ περα ο καθενας κραταει ο,τι θελει...Αυτα
.Οσο για το υπολοιπο μερος της απαντησης αφορα σε προηγουμενα σχολια και συγκρισεις που εγιναν αναμεσα στη λογοτεχνια του Φανταστικου(Χαρι Ποτερ,ιστοριες με βρυκολακες κλπ) και την Ελληνικη Μυθολογια.Καναμε με τν Μπου μια προσπαθεια να κατανοησουμε γιατι το ενα ειδος το βρισκουμε τρομακτικο για τα παιδια ενω το αλλο (τη Μυθλογια)χαρακτηριζεται απο υψηλη παιδευτικη αξια παροτι περιλαμβανει εικονες τρομακτικες.Ειναι η συνεχεια απο συλλογισμο που αναπτυχθηκε σε προηγουμενες σελιδες εξου κ η τοσο βραχυλόγικη αναφορα εδω.Απο κει κ περα ο καθενας κραταει ο,τι θελει...Αυτα
Φαντίνα δε θυμάμαι να σου ζήτησα να διαχωρίσεις τη θέση σου (προσωπικά μου είναι αδιάφορη αλλά αυτό δεν έχει σημασία) . Εδώ μέσα ο καθένας μας γράφει την άποψή του, δεν υπάρχουν καθηγητές για να μας βαθμολογήσουν 'η να μας βάλουν τιμωρία.
Επίσης δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούν όλοι με τα γραφόμενά μας. Δε νομίζω ότι διεκδικεί κάποιος/α το αλάθητο του Πάπα κι αν συμβαίνει αυτό κακό του κεφαλιού του/της.
Υ.Γ Τα κεφαλαία στο διαδίκτυο υποδηλώνουν ένταση, αύξηση των ντεσιμπέλ (ως μονάδα έντασης του ήχου) .
Καλό βράδυ σου εύχομαι.
Επίσης δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούν όλοι με τα γραφόμενά μας. Δε νομίζω ότι διεκδικεί κάποιος/α το αλάθητο του Πάπα κι αν συμβαίνει αυτό κακό του κεφαλιού του/της.
Υ.Γ Τα κεφαλαία στο διαδίκτυο υποδηλώνουν ένταση, αύξηση των ντεσιμπέλ (ως μονάδα έντασης του ήχου) .
Καλό βράδυ σου εύχομαι.
Παστα Φλωρα δε θυμαμαι να ζητησα την αδεια σου για να εκφερω οποιαδηποτε αποψη.Προκειται για δημοσιο διαλογο κι οχι ιδιωτικο που πιθανοτατα δε θα επελεγα να κανω μαζι σου!Εγω εκρινα οτι για την οικονομια της συζητησης ηθελα να διευκρινισω κατι-δε χρειαζομαι εγκριση απο εσενα γι αυτο.Τα κεφαλαια τα επιλεγω σε ονοματα αντι για bold αλλα στο συγκεκριμενο ποστ το πατησα κατα λαθος!
Εχεις παντα την επιλογη να αγνοησεις τα οσα "αδιαφορα "γραφω χωρις να ασχοληθεις κ να ξοδευεις τις πολυτιμες...γνωσεις σου &την τοσο θετικη σου διαθεση για χαρη μου.Ευχαριστω- καλη σου συνεχεια.
Εχεις παντα την επιλογη να αγνοησεις τα οσα "αδιαφορα "γραφω χωρις να ασχοληθεις κ να ξοδευεις τις πολυτιμες...γνωσεις σου &την τοσο θετικη σου διαθεση για χαρη μου.Ευχαριστω- καλη σου συνεχεια.
Αχ βρε Φαντίνα τι μου θύμισες τώρα...
Έχω έναν πολύ καλό φίλο που σε ανάλογες περιπτώσεις... αφιερώνει στίχους ενός τιτανοτεράστιου στιχουργού η' τραγουδιστή θα σε γελάσω.
"Σκοτάδι, πισσοσκόταδο, μαύρο σκοτάδι πίσσα,
σκοτάδι είσαι σκοτεινό, σκοτοσκοτεινιασμένο,
σκοτάδι κατασκότεινο, και βράδυ βραδιασμένο."
Δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε άλλο το γόνιμο διάλογό μας, βαριέμαι φρικτά.
Έχω έναν πολύ καλό φίλο που σε ανάλογες περιπτώσεις... αφιερώνει στίχους ενός τιτανοτεράστιου στιχουργού η' τραγουδιστή θα σε γελάσω.
"Σκοτάδι, πισσοσκόταδο, μαύρο σκοτάδι πίσσα,
σκοτάδι είσαι σκοτεινό, σκοτοσκοτεινιασμένο,
σκοτάδι κατασκότεινο, και βράδυ βραδιασμένο."
Δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε άλλο το γόνιμο διάλογό μας, βαριέμαι φρικτά.
Μιας κ σε πιασαν τα μερακια σου ,σε φανταζομαι να απαγγελλεις κεινο το αμιμητο..."Και το μυαλο μου ειναι θολο-πωπωπωπωωω,πωπωπωπωωωω!!!!!!!!"
Επισης ,οταν βλεπεις μαυρο γατο ,φερε κ εναν ασπρο κι εχεις ετοιμη μια ταινια του...Κουστουριτσα!!!!!Η επι το γευστικοτερον "Απο την Πολη ερχομαι και στην κορφη κανελα" που θα ελεγε κ η Εκμεκτσιογλου με κεινες τις ωραιες συνταγες...Να χαμε κι ενα καζαν ντιπι τωρα,εε????Γενικα προτιμω τα πολιτικα γλυκα.Γεια μας!
Επισης ,οταν βλεπεις μαυρο γατο ,φερε κ εναν ασπρο κι εχεις ετοιμη μια ταινια του...Κουστουριτσα!!!!!Η επι το γευστικοτερον "Απο την Πολη ερχομαι και στην κορφη κανελα" που θα ελεγε κ η Εκμεκτσιογλου με κεινες τις ωραιες συνταγες...Να χαμε κι ενα καζαν ντιπι τωρα,εε????Γενικα προτιμω τα πολιτικα γλυκα.Γεια μας!
Εμένα τώρα αυτός ο διάλογος γιατί μου θυμίζει ανάλογους διαλόγους-διαμάχες του Βαν Χέλσινγκ (Μελ Μπρουκς) με τον Δράκουλα (Λέσλι Νίλσεν) από το Δράκουλας Πεθαμένος και μ'αρέσει;
συμπτωματικά, το έβλεπα πριν τρεις μέρες: Dracula: Dead and Loving It (1990)
Να κι η σπαρταριστή σκηνή..
[video=youtube;-m34GUn0QqA]http://www.youtube.com/watch?v=-m34GUn0QqA[/video]
Ο Πάπας Φραγκίσκος συστήνει τα βιβλία του Τόλκιν (Πορτογαλέζικα)
Μέρος της δουλειάς μου είναι να περνάω και κάποιες ώρες την εβδομάδα σε μια παιδική βιβλιοθήκη. Στην αρχή τα πράγματα ήταν κάπως "χλιαρά" αν δεν είχαν να κάνουν με δημοφιλή βιβλία. Σε όλες τις ηλικίες. Τα παιδιά όμως θέλουν λίγα ερεθίσματα για να αφεθούν να απολαύσουν τον κόσμο του βιβλίου στις πραγματικές του διαστάσεις. Ξέρω παιδιά που στο σπίτι τους οι γονείς βία να τους έφερναν ένα δύο βιβλία τον χρόνο και τώρα έρχονται και δανείζονται καναδυό τη βδομάδα. Στην αρχή αναγκαστικά 'ξέπεσα' σε φθηνά κολπάκια του στυλ 'ένα αυτοκόλλητο για κάθε βιβλίο που διάβασες'. Αλλά σιγά σιγά βλέπω ότι τα παιδιά το φχαριστιούνται. Κάποια μάλιστα έρχονται να συζητήσουν το τι διαβάσανε. Έχουν προβληματισμούς, σκέφτονται, μοιράζονται... Κρίμα που σε κάποια σπίτα το έχουν στερηθεί και αναγκάζονται να καταφύγουν σε μια βιβλιοθήκη για κάτι τέτοιο. 
Ακουσα σημερα στην τηλοραση οτι στο Ηρακλειο Κρητης χτυπησε συναγερμος πανω στο Death Note. Οτι δηλαδη κατι παιδια ξεκινησαν "κατι" που αφορα το Death Note (προφανως να γραφουν ονοματα ατομων που αντιπαθουν σε ενα τετραδιο) και ο εισαγγελεας θα παρει κατι μετρα.
Τωρα, στα ρεπορταζ εγινε της παραπληροφορησεως, και δεν μπορω να πω τιποτα για το θεμα, ακριβως επειδη δεν καταλαβα (αν καταλαβε καποιος, ας μου πει κι εμενα).
Μια "κομικ" το ειπαν, μια "ταινια" το ειπαν, μια "σειρα" το ειπαν, μια "βιντεο γκειμ" το ειπαν, μια "παιχνιδι" το ειπαν, και το συνεκριναν με την υποτιθεμενη Μπλε Φαλαινα. Περαν απο το να αναλυσουν το σεναριο του μανγκα και να παρουν συνεντευξη απο κατι μαθητες (με πλατη), για το ποσο τους αρεσε η ιστορια, δεν μπορεσαν να βγαλουν θεμα. Κατι ειπαν για καποιον που πεθανε στο Βελγιο που ισως ηταν φαν του Death Note, αλλα χωρις να βγαινει καποια συνδεση.
Απο κει και περα, αναθεμα κι αν καποιος γονιος ή τηλεθεατης καταλαβε τι ειναι το Death Note, αν τα παιδια παιζουν καποιο "παιχνιδι" σχετικα με αυτο και πως καποιος μπορει να παθει κατι κακο. Μαλλον ουτε ο εισαγγελεας ηξερε καλα καλα τι ηταν, και εγινε μια φουσκα, αλλα ακομα κι αν εκανε καλα, προφανως οι δημοσιογραφοι δεν ηξεραν πως να το καλυψουν.
Τωρα, στα ρεπορταζ εγινε της παραπληροφορησεως, και δεν μπορω να πω τιποτα για το θεμα, ακριβως επειδη δεν καταλαβα (αν καταλαβε καποιος, ας μου πει κι εμενα).
Μια "κομικ" το ειπαν, μια "ταινια" το ειπαν, μια "σειρα" το ειπαν, μια "βιντεο γκειμ" το ειπαν, μια "παιχνιδι" το ειπαν, και το συνεκριναν με την υποτιθεμενη Μπλε Φαλαινα. Περαν απο το να αναλυσουν το σεναριο του μανγκα και να παρουν συνεντευξη απο κατι μαθητες (με πλατη), για το ποσο τους αρεσε η ιστορια, δεν μπορεσαν να βγαλουν θεμα. Κατι ειπαν για καποιον που πεθανε στο Βελγιο που ισως ηταν φαν του Death Note, αλλα χωρις να βγαινει καποια συνδεση.Απο κει και περα, αναθεμα κι αν καποιος γονιος ή τηλεθεατης καταλαβε τι ειναι το Death Note, αν τα παιδια παιζουν καποιο "παιχνιδι" σχετικα με αυτο και πως καποιος μπορει να παθει κατι κακο. Μαλλον ουτε ο εισαγγελεας ηξερε καλα καλα τι ηταν, και εγινε μια φουσκα, αλλα ακομα κι αν εκανε καλα, προφανως οι δημοσιογραφοι δεν ηξεραν πως να το καλυψουν.
Last edited:
Όταν ήμουν μικρή, ο μπαμπάς μου θυμάμαι ότι μου απαγόρευε να βλέπω Digimon και Pokemon επειδή πίστευε ότι θα με επηρεάσουν αρνητικά. Επίσης, στο δημοτικό πήγαινα σε ιδιωτικό και έτυχε στην 2α να έχω για δάσκαλο έναν παπά, πολύ καλός άνθρωπος, που όταν του έδωσα μία ζωγραφιά με την Angewomon μου είπε ευγενικά ότι καλό είναι μην τα βλέπω αυτά επειδή θα μου κάνουν κακό. Εγώ βέβαια δεν τους άκουγα, κάθε σαββατοκύριακο καθόμουν και τα έβλεπα φανατικά. Η ειρωνεία είναι ότι αυτό που μου άρεσε στα digimon ήταν ότι τον κακό τον νικούσαν πάντα τα καλά digimon που μεταμορφώνονταν σε αγγέλους. Δεν ξέρω αν όντως με επηρέασαν αρνητικά αυτά που έβλεπα μικρή, αλλά τότε μου έβγαζαν κάτι πολύ όμορφο και με συγκινούσαν βαθιά. Θέλω να ελπίζω ότι με έκαναν καλύτερο άνθρωπο.
Όσο για το Χάρι Πότερ δεν θα καταλάβω ποτέ γιατί έγινε τόσος αρνητικός ντόρος. Αυτό που μαθαίνεις από αυτή την σειρά βιβλίων είναι ότι η αγάπη είναι η πιο δυνατή μαγεία που υπάρχει. Σου το τρίβει στην μούρη από το πρώτο μέχρι το τελευταίο βιβλίο. Ο Χάρι έχει νονό, νονό, είναι βαφτισμένος χριστιανός, δεν τον έχουμε δει ποτέ να κάνει επίκληση σε κανέναν δαίμονα. Το αστέρι του Βορρά, που διαβάζω τώρα, θα μου φαινόταν πιο φυσικό να έχει ξεσηκώσει θρησκόληπτο κόσμο, αυτόν που θίγεται εύκολα.
Τέλος πάντων, υπάρχουν τα παιδιά που θα τους αρέσουν οι καλοί και τα παιδιά που από αντίδραση, αυτό με ερωτηματικό, θα προτιμήσουν τους κακούς. Δεν ξέρω αν και πόσο θα επηρεάσει αυτό την ζωή τους ως ενήλικες.
Όσο για το Χάρι Πότερ δεν θα καταλάβω ποτέ γιατί έγινε τόσος αρνητικός ντόρος. Αυτό που μαθαίνεις από αυτή την σειρά βιβλίων είναι ότι η αγάπη είναι η πιο δυνατή μαγεία που υπάρχει. Σου το τρίβει στην μούρη από το πρώτο μέχρι το τελευταίο βιβλίο. Ο Χάρι έχει νονό, νονό, είναι βαφτισμένος χριστιανός, δεν τον έχουμε δει ποτέ να κάνει επίκληση σε κανέναν δαίμονα. Το αστέρι του Βορρά, που διαβάζω τώρα, θα μου φαινόταν πιο φυσικό να έχει ξεσηκώσει θρησκόληπτο κόσμο, αυτόν που θίγεται εύκολα.
Τέλος πάντων, υπάρχουν τα παιδιά που θα τους αρέσουν οι καλοί και τα παιδιά που από αντίδραση, αυτό με ερωτηματικό, θα προτιμήσουν τους κακούς. Δεν ξέρω αν και πόσο θα επηρεάσει αυτό την ζωή τους ως ενήλικες.
