Γιατί αποφεύγουμε να διαβάσουμε ένα βιβλίο;

[Μήτις]

Θέλετε να μετρήσουμε πόσα αδιάβαστα βιβλία έχουμε στα ράφια μας;;
Εγώ δεν τολμώ να τα μετρήσω, όλο αγοράζω και διαβάζω, διαβάζω κι αγοράζω κι όλο έχω αδιάβαστα :χαχαχα:
Είναι που έχω πολλά βιβλία που κληρονόμησα από τον παππού μου και δεν τα έχω διαβάσει, είναι που αγοράζω μανιωδώς βιβλία, ακόμα κι αν πρόκειται για το τελευταίο μου ευρώ ή δεν έχω χρόνο ή ηδη διαβάζω κάποιο άλλο(και έχω προγραμματίσει και τουλάχιστον τα τρια επόμενα ) Έτσι στα ράφια μου με περιμένουν ανεγγιχτα Οι Άθλιοι του Ουγκώ, Ο Μάκβεθ του Σαίξπηρ, ο Αποχαιρετισμός στα όπλα και το Για ποιον χτυπά η Καμπάνα του Χεμινγουει, ο Ντέμιαν του Έρμαν Έσσε, η Πανούκλα του Καμύ, ο Εραστής της Λαίδης Τσάτερλι του Λόρενς και κάμποσα ακόμα... Μάλλον πρέπει να περιορίσω τις αγορές μου για το επόμενο εξάμηνο τουλάχιστον...

 

[Φένια]

Λόρι, κι εγώ διαβάζω όρθια πολλές φορές! Μήτις, μάλλον μας πιάνει η βιβλιοφιλική αδηφαγία, το 8ο θανάσιμο αμάρτημα. Δεν μπορώ να αντισταθώ σε έναν καινούριο τίτλο, ενώ έχω ήδη πολλά αδιάβαστα στο κομοδίνο μου. Εάν το ανάγνωσμα αποδειχθεί κατώτερο των προσδοκιών μου, το διαβάζω εν τάχει και αποσπασματικά, έτσι ώστε να πάρω μια ιδέα. Αν βρω ενδιαφέροντα αποσπάσματα, το αφήνω για ενδελεχή ανάγνωση σε περιόδους έλλειψης νέου υλικού. Αν όχι, σπεύδω να μάθω το τέλος και ύστερα καταδικάζεται στην αιώνια σκόνη ενός ψηλού ραφιού.

 

[Φαροφύλακας]

Εγώ μια φορά έπιασα στα χέρια μου ένα βιβλίο που μύριζε έντονα εμετό και αληθινά αυτό με απέτρεψε σοβαρά από το να το διαβάσω.

 

[Μελουζίνα]

Εγώ μια φορά έπιασα στα χέρια μου ένα βιβλίο που μύριζε έντονα εμετό και αληθινά αυτό με απέτρεψε σοβαρά από το να το διαβάσω.

Μπλιάξ!!! Chief σοβαρά; Καλά εσένα βρήκε να τύχει αυτό; Μπλιάξ! Σε δανειστική βιβλιοθήκη ήσουν ή σου το δάνεισε κάποιος; Μπλιάξ!!!

 

[Δροσούλα]

Έπαψα να έχω τύψεις επειδή άφησα κάποιο βιβλίο στη μέση ή γιατί δεν προχώρησα πάνω από πέντε, άντε δέκα σελίδες. Βιβλία που με συνάρπασαν τα διάβασα σε μια μέρα έως μια βδομάδα. Συχνά έχω ξαναπιάσει ένα βιβλίο που παράτησα, σπάνια όμως το συνέχισα περισσότερο από την προηγούμενη φορά. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, όπου η σκέψη μου έπρεπε πρώτα να ωριμάσει για να δεχτεί ένα συγγραφέα. Τώρα προτιμώ να ξαναδιαβάσω ένα πολυδιαβασμένο βιβλίο που με διασκεδάζει από το να αναγκάσω το εαυτό μου να διαβάσει ένα βιβλίο λες και πρόκειται να δώσω εξετάσεις!!

 

[Επίδοξος Συγγραφέας]

Έπαψα να έχω τύψεις επειδή άφησα κάποιο βιβλίο στη μέση

Ακριβώς το ίδιο συναίσθημα είχα (και έχω ακόμα σε κάποιο βαθμό) κι εγώ, Δροσούλα. Τύψεις για την αρνητική άποψή μου για ένα βιβλίο το οποίο δεν έχω ολοκληρώσει (και άρα πιθανότατα δεν έχω το δικαίωμα να το "θάβω") ). Τελευταία προσπαθώ να το αποβάλλω αυτό και μάλιστα μόλις πριν από λίγες μέρες παράτησα και ένα βιβλίο στη μέση. Εντάξει, δε μου άρεσε, αλλά αν το "θάψω" ποτέ, θα συμπληρώσω ότι δεν το διάβασα ολόκληρο, οπότε η κριτική μου είναι κατά το ήμισυ αρνητική!)

 

[Φαίη]

Εγώ εξακολουθώ να το νιώθω το συναίσθημα αυτό (τύψεις) όταν παρατάω κάποιο βιβλίο, όταν πρόκειται μάλιστα για κάποιο κλασικό έργο. Συγκεκριμένα μιλώντας, θα αναφερθώ στους αδερφούς Καραμαζόφ. Θεωρώ πως ήταν θέμα διάθεσης εκίνης της περιόδου που το παράτησα κι όχι πως δεν μου ''πάει'' το βιβλίο ή ο συγγραφέας (το έγκλημα και τιμωρία άλλωστε συγκαταλέγεται στα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει). Αργά ή γρήγορα θέλω να εξιλεωθώ και να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία.
Από την άλλη, όταν πρόκειται για κάποιο έργο σύγχρονο δεν με πολυενδιαφέρει αν θα το παρατήσω. Αν και σχεδόν πάντα έχω την περιέργεια να δω που θα το πάει ο συγγραφέας!!

 

[Ναντίν]

Λόγοι που μπορεί ένα βιβλίο να μείνει ανέγγιχτο στη βιβλιοθήκη μου είναι πολλοί.Κυρίως φταίει το ότι προσπαθώ να αγοράζω κάθε εβδομάδα από δύο βιβλία ώστε να επενδύω το μηνιάτικο μου σε κάτι ουσιαστικό(:P),οπότε μένουν εκεί να περιμένουν τη σειρά τους. Τις περισσότερες φορές που έχω πρόβλημα με ένα βιβλίο,προκύπτει στα μέσα της ανάγνωσης.Ειδικά αν το βιβλίο είναι ογκώδες. Δε με αποθαρρύνει ακριβώς το μέγεθος,αλλά καθώς περνάει το διάστημα που το διαβάζω,κουράζομαι από το θέμα,νιώθω σα να μένω σε ένα μέρος στατικά και θέλω να αλλάξω παραστάσεις.Τις περισσότερες φορές βέβαια με διακατέχουν οι τύψεις,οπότε πιέζω τον εαυτό μου να συνεχίσει.Και συνήθως στο τέλος δεν το μετανιώνω,αντίθετα νιώθω ένα κενό,λες και έχασα κάτι σταθερό και αγαπημένο (εντάξει,μάλλον έχω πρόβλημα :P).Σαφώς δεν τα κατάφερα με όλα τα βιβλία που είχα το πρόβλημα,ας πούμε η Άννα Καρένινα του,αγαπημένου κατά τ'άλλα,Τολστόι μένει αρκετά χρόνια στο ράφι.Επίσης έχω αφήσει τρία κεφάλαιο του "Ο άρχοντας των γρίφων" από το 2009 αλλά δε με ελκύει καθόλου η ιδέα να τα διαβάσω.Άλλα ανέγγιχτα βιβλία στη βιβλιοθήκη είναι αυτά μου χάρισε από τη βιβλιοθήκη της η μαμά μου και απλά δεν είχα χρόνο να τα διαβάσω επειδή πάντα με κερδίζουν τα καινούρια βιβλία!

 

[Λορένα]

Κυρίως φταίει το ότι προσπαθώ να αγοράζω κάθε εβδομάδα από δύο βιβλία ώστε να επενδύω το μηνιάτικο μου σε κάτι ουσιαστικό

Καθε βδομαδα απο δυο βιβλια;

Τραβα σε παρακαλω μια φωτογραφια στην βιβλιοθηκη σου και αναρτησε την εδω να την δουμε και εμεις..

 

[Λολαντ]

Νόμιζα ότι το να νοιώθω τύψεις που παρατάω ένα βιβλίο ή που δεν αρχίζω καν να το διαβάζω, ήταν κάτι που συνέβαινε μόνο σε μένα. Τώρα εδώ και χρόνια το έχω ξεπεράσει. Νομίζω ότι το ξεπέρασα όταν απέκτησα αρκετή αυτοπεποίθηση και δέχθηκα ότι είχα το δικαίωμα να έχω τις προτιμήσεις αλλά και τις επιλογές μου. Π.χ. τον Φώκνερ δεν τον χώνεψα ποτέ όπως και τον Έκο. Προσπάθησα να ξεκινήσω δύο βιβλία του και τα παράτησα και τα δύο. Δεν πολυχωνεύω και το Ντοστογιέφσκι. Δεν αντέχω τις απέραντες περιγραφές του και τις σκέψεις του που ξεκινάνε από τα σκαλίσματα στο μπουφέ και τελειώνουν κι εγώ δεν ξέρω που. Τελικά το να παρατάμε ένα βιβλίο, αφού έτσι μας λέει κατιτίς μέσα μας, πρέπει να το δεχόμαστε έτσι όπως είναι. Δεν μας αρέσει πιθανόν μόνον εκείνη τη στιγμή ή και ποτέ εφόσον και τη δεύτερη φορά που θα το πιάσουμε νοιώσουμε το ίδιο. Ο εσωτερικός εαυτός ξέρει καλύτερα.

 

[Ναντίν]

Καθε βδομαδα απο δυο βιβλια;

Τραβα σε παρακαλω μια φωτογραφια στην βιβλιοθηκη σου και αναρτησε την εδω να την δουμε και εμεις..

πες πως έγινε :D

 

[Ο Τρίτος Φάουστ]

Μου έχει συμβεί, αν και ντρέπομαι για τη δήλωση αυτή και την πράξη μου, να ξεκινήσω να διαβάζω ένα βιβλίο και να πιεστώ τόσο πολύ που να το αφήσω στην άκρη. Πρόσφατη περίπτωση "Τα λόγια της Πλώρης" του Καρκαβίτσα. Δεν μπορώ να διαβάζω και κλείνοντάς το να μην μπορώ να απαντήσω στην ερώτηση "Τι έγινε; Ποια η υπόθεση; Πώς θα ξεπεραστεί αυτό που προέκυψε;" Απλά κατάλαβα πως ένα βιβλίο πρέπει να με κάνει από την αρχή του ανήσυχο. Να μη μπορώ να το κλείσω, να θέλω και εγώ να μπω μέσα.

 

[Ανναμου]

γενικα θα ελεγα οτι διαβαζω πολυ γρηγορα,σε περιπτωση δηλαδη που καποιο βιβλιο με συναρπασει θα το ρουφηξω πραγματικα και θα ξενυχτησω μαζι του!!σπανια αφηνω αδιαβαστα βιβλια παντως.

αυτα που συνηθως δεν διαβαζω, ειναι βιβλια πχ. που δεν τα εχω διαλεξει εγω προσωπικα,πχ που μου τα κανουν δωρο και σαν υποθεση ναι μεν μου αρεσει αλλα δεν ηταν καποιο βιβλιο που να με κανει να θελω τρεχοντας να παω να το αγορασω!

επισης. οπως ειπατε κ παραπανω και εσεις, λογω διαθεσης μερικα απο τα βιβλια δεν τα εχω ξεκινησει ακομα.πχ εχω αγορασει εδω και καιρο ενα βιβλιο(παπαθεοδωρου τις κορες της λησμονιας) που μιλαει για πολεμο και ορφανια και εχει παραμεινει αννεγκιχτο προς το παρον.

 

[Μια]

όταν μου χαριζουν ενα βιβλιο που δεν μου αρεσει,το χαριζω αμεσως.Εχει τυχει να πεταξω και βιβλια(ντρεπομαι)Εχω κρατησει ενα που εχω γραψει πανω του υβριστικα σχολια και ζωγραφισει νεκροκεφαλες κι οταν ειμαι θυμωμενη ξαναγυρναω σε αυτο για να διαβασω τα μπινελικια μου!Ειναι η συνεχεια ενος κλασσικου εργου(του μοναδικου κλασσικου που αγαπω,και που προφανως αγαπα τρελλα και η συγγραφεας Lin haire-sargeant,τοσο ωστε να τολμησει να γραψει το "Χιθκλιφ,επιστροφη στα ανεμοδαρμενα υψη",και να μετατρεψει μια γκοθικ ιστορια σε Αρλεκιν!Σε Αρλεκιν!)Συγνωμη παρασυρθηκα,δεν εχω αρχισει ακομα να διαβαζω Τα Δαιμονια,του Αντριου Ντειβοτσον.Θα το εκτιμουσα αν καποιος το χει διαβασει για να μου πει αν ειναι καλο,ωστε να το ξεκινησω επιτελους,2 χρονια με περιμενει.Επισης ελπιζω να μην συμβει το ιδιο με τους Δαιμονισμενους του Ντοστογιεφσκι και τη Δικη του Καφκα που αγορασα απο το παζαρι στην Κλαθμωνος,αποφασισμενη να διαβασω κατι κλασσικο,και να ξεφυγω απο τους Σηριαλ κιλερς,τους ντεντεκτιβ με υπαρξιακα προβληματα και τα κοριτσια με τα τατουαζ.

 

[Ρεγινόρα]

Όσο για τον Ντοστό και τον Κάφκα... Μόνο ένα θα σου πω. Θα σε ανταμείψουν σίγουρα!

 

[Φαροφύλακας]

Επισης ελπιζω να μην συμβει το ιδιο με τους Δαιμονισμενους του Ντοστογιεφσκι και τη Δικη του Καφκα που αγορασα απο το παζαρι στην Κλαθμωνος,αποφασισμενη να διαβασω κατι κλασσικο

δικά μου αγαπημένα καί τα δύο!!

 

[Τσίου]

Αποφάσισα να παρατήσω δύο βιβλία. *λυπητερή πενιά*
Το 1ο είναι το Αύγουστος του Γουίλιαμς. Δεν με τραβάει το ιστορικό πλαίσιο. Θα μου πεις, δεν το ήξερες; Το ήξερες. Πολλά ήξερα (ξέρω), και ξεράδια μου, αλλά είναι και που έχω γύρω στα 2.000+ μη αναγνωσμένα μηνύματα, αν λέει αυτό κάτι. Με όλες τις επιστολές στους τρελούς Ρωμαίους, κάπου δενΕε. Δικό μου το πρόβλημα, και εννοείται ότι παραμένει αγαπημένος συγγραφέας, όχι μόνο λόγω του Στόουνερ. Το Nothing but the night είναι εξίσου τέλειο, για μένα.
Το 2ο είναι το Αυπνία του Κινγκ *κλαίει το μπουζούκι* @Πεταλούδα , συγγνώμη. Ο Κινγκ άλλη μια φορά μου φαίνεται ότι καρκινοβατεί. Θα επανορθώσω με άλλη επιλογή σου, γιατί βλέπω την αδικία να με κοιτάει κατάματα, και ξέρεις (αν δεν ξέρεις μάθε το), ότι εγώ και η αδικία τα έχουμε σπάσει από την 1η φορά που ήρθε και μου συστήθηκε. Αυτά. Ακούω λάιβ ότι ξαναμπαίνουμε σε λοκντάουν *κλαίω μαζί με το μπουζούκι* Αντίο ζωή.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Το 1ο είναι το Αύγουστος του Γουίλιαμς. Δεν με τραβάει το ιστορικό πλαίσιο. Θα μου πεις, δεν το ήξερες; Το ήξερες. Πολλά ήξερα (ξέρω), και ξεράδια μου, αλλά είναι και που έχω γύρω στα 2.000+ μη αναγνωσμένα μηνύματα, αν λέει αυτό κάτι. Με όλες τις επιστολές στους τρελούς Ρωμαίους, κάπου δενΕε. Δικό μου το πρόβλημα, και εννοείται ότι παραμένει αγαπημένος συγγραφέας, όχι μόνο λόγω του Στόουνερ. Τ

Άσε τις λυπητερές πενιές τύπου και ξαναπιάσε Αύγουστο!!
Μόλις περάσεις κάποια προσκόμματα δεν θα θες να το αφήσεις από τα χέρια σου!!

 

[Πεταλούδα]

Αποφάσισα να παρατήσω δύο βιβλία. *λυπητερή πενιά*
..
Το 2ο είναι το Αυπνία του Κινγκ *κλαίει το μπουζούκι* @Πεταλούδα , συγγνώμη. Ο Κινγκ άλλη μια φορά μου φαίνεται ότι καρκινοβατεί. Θα επανορθώσω με άλλη επιλογή σου, γιατί βλέπω την αδικία να με κοιτάει κατάματα, και ξέρεις (αν δεν ξέρεις μάθε το), ότι εγώ και η αδικία τα έχουμε σπάσει από την 1η φορά που ήρθε και μου συστήθηκε. Αυτά. Ακούω λάιβ ότι ξαναμπαίνουμε σε λοκντάουν *κλαίω μαζί με το μπουζούκι* Αντίο ζωή.

Μην στεναχωριέσαι, αν θυμάμαι καλά δεν σου βγαίνει ο Κινγκ γενικώς. Και τώρα ειδικά με την καραντίνα το μόνο που δεν χρειαζόμαστε, είναι βιβλία που πρέπει να διαβάσουμε.

Spoiler

Με την ευκαιρία, μιας και ειναι αγαπημένο μου το Αυπνία, θα αναφέρω ένα προσωπικό μου ρεκόρ: είναι το μοναδικό βιβλίο που ξεκίνησα να το διαβάζω για δεύτερη φορά, με το που τελείωσα την πρώτη.

Έχει κλείσει χρόνος από το παιχνίδι, ας ορίσουμε μεταξύ μας ότι παραγράφηκε η υποχρέωση.
Αν θα ήθελες να δοκιμάσεις κάποια στιγμή, ένα από τα άλλα που είχα προτείνει, κάνε το όποτε επιθυμήσεις εσύ.

 

[Τσίου]

Κακουργε, @Νικόλας Δε Κιντ μέχρι να κλείσω την συμπατριωτισσα Μάρθα, το κινητό πηδουσε στα χέρια μου σαν καυτή πατατα. (Να θυμηθώ να μην ξαναπατήσω σύνδεσμο μπροστά σε ξένο κόσμο). Έχω κολλήσει, για μήνες, στην 100η σελίδα. Να σας αγγαρεψω (βλέπω και ο Ιαβέρης συμφωνεί μαζί σου) να μου πείτε τι γινεται; Κάντε μια παρουσίαση, ρε παιδιά, και στείλτε μου σποιλερς και σελίδες με αποσπασματάρες.

@Πεταλούδα όντως με τον Κινγκ δεν ταιριαζω. Για το προσωπικό σου ρεκόρ στο σποιλερ, είχα μείνει άφωνη όταν το είχες αναφέρει τότε που είχαμε συναντηθεί. Νόμιζα ότι ήταν απίθανο να μου συμβεί, αλλά τελικά, όταν σου αρέσει κάτι υπερβολικά πολύ, όλα παίζουν. Η υποχρέωση μπορεί να παραγράφηκε για σένα, αλλά το μαξιλάρι μου κάθε βράδυ το θελω μαλακό (=να κοιμαμαι ήσυχη). Σαλπαρω για Φωκνερ!