dressing in 19C greece
Τώρα που ξαναβλέπω την προηγούμενη ανάρτησή μου.... Όπως πάντα επιπόλαιη. Δεν ανέφερα το
Έκφραση-Έκθεση της Α' Λυκείου, όπου ο
Χρίστος Τσολάκης ( R.I.P. ) με την υπόλοιπη ομάδα έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά. Τα κείμενα είναι πάρα πολύ ωραία, το ίδιο και οι εικόνες, τα θέματα ακόμα και η γραμματοσειρά είναι πολύ συμπαθητική.
Άσε που... πώς να μην αγαπήσω το συγκεκριμένο βιβλίο όταν βλέπω αυτό:
ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑΣ
ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 19ΟΥ ΑΙΩΝΑ
Η διάδοση της δυτικής ενδυμασίας στην Ελλάδα
Όσο ενθουσιάστηκα με τον τίτλο, τόσο ενθουσιάστηκα και με όλο το υπόλοιπο. Πρόκειται για
«διασκευασμένο απόσπασμα από το περιοδικό "Θεσσαλονικέων Πόλις", σελ. 137-166». Δηλαδή το πρωτότυπο, το οποίο φυσικά έψαξα και βρήκα, πιάνει πάνω από είκοσι σελίδες!
Το απόσπασμα που έχει το βιβλίο μας πιάνει «μόνο» τεσσεράμισι σελίδες, αλλά και πάλι είναι ό,τι καλύτερο έχω δει ποτέ σε σχολικό βιβλίο.
Τεσσεράμισι σελίδες για το πώς οι Έλληνες πέρασαν από αυτά εδώ τα παρτάλια:
σ' αυτά τα αριστουργήματα της μόδας, που ήδη φοριούνταν από όλες τις αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες:
Αυτή η αλλαγή δεν είναι μια διαδικασία που έγινε σε μια νύχτα, λέει το υπέροχο άρθρο (και εγώ βάζω τώρα όλη μου την τέχνη για να συνοψίσω). Όπως είπα και πριν, οι Έλληνες -ή οι κάτοικοι του ελλαδικού χώρου, τέλος πάντων- με τόσα χρόνια Τουρκοκρατίας είχαν επηρεαστεί πάρα πολύ σ' ότι αφορά την ενδυμασία. Αυτά για τους αστούς, τουλάχιστον. Ανά περιοχή έβρισκες διαφόρων ειδών τοπικές ενδυμασίες, που ήταν ακόμα χειρότερες από τις ανατολίτικες φορεσιές. Χώρια οι τσολιάδες βέβαια, αυτοί είναι υπέροχοι.
Λίγοι ήταν ενήμεροι για το τι έπαιζε έξω με τη μόδα και ακολουθούσαν αυτό το στιλ, κυρίως έμποροι. Τα πρώτα χρόνια μετά την ίδρυση του κράτους μας οι ενδυμασίες ποικίλλαν. Στην Εθνοσυνέλευση του 1832 μάλιστα γινόταν χαμός από διαφορετικές ενδυμασίες.
Η πραγματική αλλαγή ήρθε με τον Όθωνα και την ακολουθία του, που αποτέλεσαν την πρώτη αστική τάξη. Και φυσικά άρχισαν οι αντιδράσεις για το αντρικό παντελόνι, που ήταν πολύ στενό και θεωρούταν ανάρμοστο για τους άντρες. Παρ' όλα αυτά η δυτική ενδυμασία διαδόθηκε στην Ελλάδα, με μερικές εξαιρέσεις: τα «παλικάρια», για παράδειγμα, δηλ. οι αγωνιστές του '21, που παρέμεναν πιστοί στις φουστανέλες.
Και μετά λέει για τις γυναίκες, που είναι και το καλύτερο κομμάτι αλλά κουράστηκα να γράφω και συνειδητοποίησα ότι βγήκα εκτός θέματος.
Μερικές εικόνες μόνο, ορκίζομαι:
Αυτές οι λατρεμένες φούστες του 19ου αιώνα που κάθε δεκαετία γίνονταν όλο και πιο υπερβολικές... Το 1840 φοριούνταν με μια εσωτερική φούστα, το κρινολίνο, που πρόσθετε λίγο όγκο· τη δεκαετία του 1860 το κρινολίνο αντικαταστάθηκε από ολόκληρο υποστήριγμα, φτιαγμένο από σίδερο, καλάμι ή και κόκκαλο φάλαινας. Και βέβαια, το 1870 με τη νέα μόδα: όλο το ύφασμα μαζεμένο στον πισινό!
Η ενδυμασία των γυναικών προκάλεσε έντονες αντιδράσεις για λόγους υγιεινής. Τα φορέματα ήταν τόσο μακρυά που σέρνονταν και μάζευαν μικρόβια, και ας μην ξεχνάμε τον θρυλικό κορσέ:
που δικαιολογημένα κατηγορήθηκε ότι
διαστρεβλώνει τη γυναικεία φιγούρα και έκανε τις γυναίκες να λιποθυμούν πιο εύκολα (νομίζω πως λύθηκε το μεγαλύτερο μυστήριο της ζωής μου!)
...
Ορκίζομαι, σταματάω. Δεν ξέρω τι μ' έπιασε. Και δεν ήταν καν όλο το άρθρο.
Εεε... να, βλέπετε, όλα αυτά τα έγραψα για να δείξω ότι είναι πολύ καλοδουλεμένο βιβλίο.
