Βιβλία που σας σόκαραν

[Χρυσηίδα]

Αφορμή για το συγκεκριμένο νημάτιο μου έδωσε το βιβλίο του Κούντερα Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι.

Είχα δει πρώτα την ταινία, που ήταν αρκετά τολμηρή, αλλά δεν περίμενα να πάθω τέτοιο σοκ όταν θα διάβαζα το βιβλίο. Δεν ξέρω αν το έχετε διαβάσει και τι αισθήματα σας προκάλεσε. Θα ήθελα να παραθέσω και κάποιο απόσπασμα αλλά φοβάμαι ότι θα με κυνηγήσει ο Φάρος.

Άλλα βιβλία που σας σόκαραν;

 

[Λορένα]

Επειδη δεν εχω διαβασει το συγκεκριμενο βιβλιο.. ουτε και την ταινια εχω δει, και αρα δεν ξερω την πλοκη του, ερωτω : σε τι ειδους σοκ αναφερεσαι; τολμηρο απο ερωτικης πλευρας, απο βια, ή κατι αλλο;

 

[Χρυσηίδα]

Κυρίως ερωτικό αλλά όχι μόνο. Ακόμα και οι σκέψεις του Κούντερα είναι σοκαριστικές. Όταν π.χ. μιλάει για το Θεό. Αλλά δεν μπορώ να επεκταθώ αν δε δώσει άδεια ο Φάρος.

Πάντως, είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο Λορένα, ο Κούντερα θεωρείται από πολλούς όχι ένας απλός συγγραφέας αλλά ένας σύγχρονος φιλόσοφος, οπότε πάρε να διαβάσεις το βιβλίο, πέρα απ' το σοκ, θα το απολαύσεις.

 

[Φαροφύλακας]

Διάβασα την "Αβάσταχτη Ελαφρότητα τού Είναι" όταν πρωτοκυκλοφόρησε και μου είχε αρέσει πραγματικά πολύ. Έπειτα είδα και την πολύ καλή ταινία. Πραγματικά από τις λίγες ταινίες που στέκονται τόσο επάξια στο ύψος τού βιβλίου. Τελευταία μάλιστα ήταν προσφορά κάποιας κυριακάτικης εφημερίδας και την πήρα. Δεν θυμάμαι να με σόκαρε το βιβλίο ή η ταινία και έχω περιέργεια να ακούσω τί θα πει η Χρυσηίδα

Βεβαίως και μπορούμε να συζητάμε για τον θεό και τον έρωτα, ή ακόμη και για τον θεό έρωτα απλά πάντα έχοντας κατά νου πως αυτά τα δύο είναι θέματα που χρειάζονται προσοχή γιατί εύκολα οδηγούν σε έντονες συζητήσεις και έριδες.

 

[Γαλή]

Διάβασα την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι πρώτη φορά πριν από πολύ καιρό και είναι ένα από τα λίγα βιβλία που έχω διαβάσει ξανά. Ήταν ίσως το πρώτο μη συμβατικό βιβλίο που διάβασα, με περιγραφή του έρωτα και των σχέσεων πέρα από τις καθιερωμένες ρομαντικές διαστάσεις, ενώ η αναφορά του και στα πολιτικά δρώμενα της εποχής και της περιοχής είναι επίσης πολύ ενδιαφέρουσα. Δεν ξέρω ακόμα αν ασπάζομαι τις απόψεις του συγγραφέα, αλλά, καθώς μου έδωσε αφορμή να δω πολλές καταστάσεις από διαφορετική οπτική γωνία, έγινε ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία.

Ένα βιβλίο που διάβασα όμως πρόσφατα και με σόκαρε ήταν Η δυνατότητα ενός νησιού του Μισέλ Ουελμπεκ. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες συνηδειτοποίησα πόσα πράγματα θεωρούμε αυτονόητα και πόσο δύσκολο είναι να επιχειρηματολογήσουμε υπέρ τους, όταν κάποιος μας προκαλεί. Η πρόβλεψη του για το μέλλον της ανθρωπότητας και του πλανήτη επίσης σοκάρει και αν δεν είχε εμμονή με ένα συγκεκριμένο θέμα, όπως και σε άλλο του βιβλίο, θα είχε γίνει και αυτό ένα από τα αγαπημένα μου.

 

[Φαροφύλακας]

και αν δεν είχε εμμονή με ένα συγκεκριμένο θέμα, όπως και σε άλλο του βιβλίο, θα είχε γίνει και αυτό ένα από τα αγαπημένα μου.

από περιέργεια: ποια ήταν η εμμονή του που σου άρεσε;

 

[Χρυσηίδα]

Ήταν ίσως το πρώτο μη συμβατικό βιβλίο που διάβασα,

Πετυχημένος ο χαρακτηρισμός σου Γαλή .... Ξαναξεφύλλισα την Ελαφρότητα, βεβαιώθηκα ότι με σοκάρει ακόμα, η γραφή του, οι περιγραφές του, οι σκέψεις του. Οι περιγραφές των ερωτικών σκηνών είναι τέτοιες, που προσωπικά σαν αναγνώστρια, πιάνω τον εαυτό μου να λέει "τελείωνε πια μ' αυτό"!!!

Και έχοντας στο μυαλό μου τη συζήτηση για το ιδίωμα του φύλου, δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι αν ο τρόπος του Κούντερα είναι ο τρόπος που βλέπουν τον έρωτα όλοι οι άντρες τότε ......... μπορεί τα δύο φύλα "μαζί να μην κάνουμε αλλά και χώρια να μην μπορούμε", αλλά πραγματικά υπάρχει αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσά μας.

Ας πάμε όμως κάπου αλλού. Το παρακάτω απόσπασμα είναι επίσης ένα κομμάτι που με σοκάρει πολύ, όχι μόνο σαν λεξιλόγιο (και αυτό), αλλά και σαν σκέψη, που ίσως και να μη μπορώ να τη συλλάβω ακριβώς. Ιδού :

«Όταν ήμουν πιτσιρίκος και ξεφύλλιζα μια έκδοση της Παλαιάς Διαθήκης για παιδιά, εικονογραφημένη με γκραβούρες του Γκυστάβ Ντορέ, έβλεπα εκεί τον Καλό Θεό πάνω σ’ ένα σύννεφο. Επρόκειτο για γηραιό κύριο, είχε μάτια, μία μύτη, μια μακριά γενειάδα, κι έλεγα στον εαυτό μου ότι αφού είχε και στόμα θα έπρεπε να τρώει κιόλας. Κι αν έτρωγε, θα έπρεπε επίσης να έχει έντερα. Η ιδέα αυτή, όμως, με τρομοκρατούσε πάραυτα, γιατί μπορεί να προερχόμουν από μια οικογένεια μάλλον άθεη, αλλά η ιδέα των εντέρων του Καλού Θεού είχε κάτι το βλάσφημο.

Χωρίς λοιπόν την παραμικρή θεολογική κατάρτιση, αυθόρμητα, το παιδί που τότε ήμουν καταλάβαινε ήδη ότι υπήρχε ασυμβίβαστο ανάμεσα στα ***** και στο Θεό και, επομένως, καταλάβαινε και το εύθραυστο της θεμελιακής θέσης της χριστιανικής ανθρωπολογίας, κατά την οποία ο άνθρωπος πλάστηκε κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού. Ή το ένα ή το άλλο : ή ο άνθρωπος πλάστηκε κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού και κατά συνέπεια ο Θεός έχει έντερα, ή ο Θεός δεν έχει έντερα και ο άνθρωπος δεν του μοιάζει.

Οι αρχαίοι γνωστικοί το ένιωθαν εξίσου καθαρά όπως κι εγώ στα πέντε χρόνια μου. Για να λύσει το καταραμένο αυτό πρόβλημα, ο Βαλεντίνος, μέγας διδάσκαλος της Γνώσης το Β’ αιώνα. Διαβεβαίωνε ότι ο Ιησούς «έτρωγε, έπινε, αλλά δεν αφόδευε»

Τα ***** είναι ένα θεολογικό πρόβλημα πιο οξύ από το κακό. Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο την ελευθερία και μπορεί κανείς να παραδεχτεί ότι δεν είναι υπεύθυνος για τα εγκλήματα της ανθρωπότητας. Η ευθύνη των σκατών, όμως, βαρύνει στο ακέραιο εκείνον που έπλασε τον άνθρωπο και μόνον αυτόν».

 

[Λορένα]

Χρυσηιδα.. καλη μου, το παραπανω αποσπασμα, εμενα δεν με σοκαρε. Αντιθετα εσκασα στα γελια πρωι πρωι.

Λοιπόν.. για να σοβαρευτουμε, το συγκεκριμενο αποσπασμα, εμενα μου θυμιζει κατι αλλο . Κατι απο τα παιδικα μας χρονια, που μαθαιναμε για πρωτη φορα στο σχολειο για τον θεο κτλ. Σαν να βλέπω ολοκάθαρα μπροστά μου, τις απορίες των συμμαθητών μου, που τις κουβεντιαζαμε κυριως μεταξυ μας, γιατι τετοια θεματα δεν μπορουσαμε να τα θιξουμε στον δασκαλο..

Βλέπαμε την εικονα του θεου, και... μη σου πω πολλοι σκεφτοταν το ιδιο πραγμα με το αποσπασμα σου.

(παντως εμας μας ειχαν πει, πως ο Θεος ουτε ετρωγε, ουτε επινε)

Εγω με την σειρά μου, δεν μπορουσα να καταλαβω πως γινοταν ο Χριστος, να εχει για πατερα του τον θεο, ενω η μητερα του ηταν παντρεμενη με αλλον αντρα, και την στιγμη που ο θεος ηταν στον ουρανο (και εννοειται πως ειχα ξεκαθαρισει πως δεν ηταν θεμα πχ χωρισμου ή πατριου..). Οι απαντησεις που λαμβανα ηταν σχεδον εξωπραγματικες, ασε που οι περισσοτεροι μου λεγαν να το δεχτω ετσι οπως ειναι.

Ειχα κανει επισης ολοκληρο θεμα, οταν ρωτησα τον δασκαλο γιατι ο αγγελος εδωσε εναν κρινο στην Παναγια (στον ευαγγελισμο της Θεοτοκου), δηλ. εθιξα ενα ιδιαιτερα λεπτο θεμα, που μας πηρε μιση μερα να μας το εξηγησει (και παλι δεν καταλαβα..). (βασικα.. δεν εξηγησε και τιποτα εδω που τα λεμε, κυρυγμα εκανε)

Κοινως, διατυπωναμε αποριες σαν μικρα παιδια. Το προβλημα ηταν πως περναμε αοριστες απαντησεις, κανεις δεν ηξερε παραπανω, και πολλα απο αυτά που ρωτουσαμε "σοκαραν" και καποιους. Ήταν ομως παιδικές αποριες..

Το συγκεκριμενο αποσπασμα.. ολα αυτα μου θυμισε, δεν με σοκαρε καθολου (ξαναλεω), αντιθετα, ειναι πολυ περιεργη να ακουσω μια καλη (καλη ομως) απαντηση στο θεμα που εθιξε


(νομιζω πως ξεφυγα αρκετα, αλλά δεν θα θιξω περαιτερω το θεμα περι θρησκειας)

 

[Φαροφύλακας]

Νομίζω πως το συγκεκριμένο απόσπασμα μπορεί να σοκάρει μοναχά κάποιον Χριστιανό. Εάν είσαι άθεος ή έχεις χαλαρή σχέση με την Χριστιανική θρησκεία δεν υπάρχει περίπτωση να σοκαριστείς.

Όπως και νά 'χει είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και χιουμοριστικό απόσπασμα. Ομολογώ πως κι εμένα, διαβάζοντάς το, έσπασε το χείλι μου! ))

 

[Δεινομάχη]

Θα σας σχολιάσω το παραπάνω για την αβάσταχτη ελαφρότητα...
Το είχα διαβάσει σε νεαρή-τρυφερή ηλικία και λογικά οι περιγραφές θα με είχαν σοκάρει! Μα δεν έχει μείνει στη μνήμη μου τίποτα από εκείνες τις περιγραφές! Μόνο η ιστορία κ αυτή πολύ πολύ αμυδρά!
Τι με είχε σοκάρει τότε κ θα θυμάμαι ακόμη; Με είχε σοκάρει το εξείς γεγονός: μετά την ερωτική πράξη, η σύντροφος του κυρίου καταλάβαινε τι είχε συμβεί από "τη μυρωδιά του έρωτα στα μαλλιά του". Την είχε απατήσει, την απατούσε κατ' εξακολούθηση, έκανε γρήγορα γρήγορα ντους μα... που χρόνος για λούσιμο.. Από τη μυρωδιά που έμενε στα μαλλιά του ανακάλυψε την απιστία του η σύζυγος - σύντροφος (δεν θυμάμαι ακριβώς). Ήταν πολύ τραγικό και σοκαριστικό για μένα αυτό!!
σημείωση 1: Ελπίζω να θυμάμαι το σωστό βιβλίο!
σημείωση 2: Αν για κάποιο λόγο κρίνεται τολμηρή η απάντησή μου, διαγράψτε το παραπάνω κομμάτι.

Τώρα πιο βιβλίο με σόκαρε πραγματικά και δεν μπορώ να το ξεπεράσω? "Το παλάτι των ονείρων" Ισμαήλ Καντερέ! Για μένα αντιπροσωπεύει τον απόλυτο φόβο, τρόμο, κενό! Αν ο ίδιος ο Καντερέ λέει: "Πάντα ήθελα να δημιουργήσω μια κόλαση"... τότε εγώ λέω πως το πέτυχε!
Αν το έχει διαβάσει κάποιος να το σχολιάσουμε στο μέλλον.

 

[Φαροφύλακας]

Τώρα πιο βιβλίο με σόκαρε πραγματικά και δεν μπορώ να το ξεπεράσω? "Το παλάτι των ονείρων" Ισμαήλ Καντερέ! Για μένα αντιπροσωπεύει τον απόλυτο φόβο, τρόμο, κενό!

Πρόκειται δηλ. για θρίλερ; βιβλίο τρόμου;

 

[Παραμυθού]

Ο Κούντερα δίνει γροθιές στα στομάχια περισσότερο για να ξυπνήσει παρά για να πονέσει. Το θέμα που συζητιέται εδώ, δεν με σοκάρισε, συμφωνώ με τη Λορένα. Εμεις, ως παιδιά, αναρωτιόμασταν ακριβώς τα ίδια και περισσότερα. Είναι φυσιολογικό να περνούν τέτοια από τη σκέψη ενός παιδιού.
Αν είναι όμως ένα βιβλίο που δεν θα ξαναδιαβάσω κι ούτε θα χαρίσω ποτέ, είναι "Το Άρωμα" του Ζίσκιντ. Παλιό βιβλίο βέβαια αλλά πάντα το σκέφτομαι ως διαστροφικό. Φυσικά, μπορεί να υπάρχουν κι άλλα, δεν τα ξέρω όλα.

 

[Δεινομάχη]

Πρόκειται δηλ. για θρίλερ; βιβλίο τρόμου;

Όχι δεν είναι βιβλίο τρόμου ή θρίλερ. Ο τρόμος, ο φόβος και τελικά το σοκ που αισθάνθηκα εγώ, προκαλείται από τον τόπο και το περιβάλλον που περιγράφει. Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του βιβλίου για να σας ιντριγκάρω λίγο κ φυσικά διότι τα λέει καλύτερα από εμένα!

"Το παλάτι των Ονείρων είναι ένα έργο βαθύτατα ανθρώπινο, γεμάτο αλληγορίες και αινίγματα, έργο μεγαλειώδες που κινείται αρμονικά ανάμεσα στο όνειρο κ την πραγματικότητα. ...
Η κραυγή αγωνίας ενός ανθρώπου ανύποπτου, αθώου, που ξαφνικά βρίσκεται μέσα σ' ένα ατελείωτο λαβύρινθο μυστηρίου, δημιούργημα σκοτεινών εγκεφάλων, ανθρώπων ισχυρών που καταδυναστεύουν ένα ολόκληρο λαό, λογοκρίνοντας ακόμα και τα όνειρά του. ..."

 

[Λορένα]

Από αυτα που διαβαζω, δεν με εχει σοκαρει κατι μεχρι στιγμης.
Ουτε στα βιβλια μου, αλλά ουτε και απο τα δικα σας.

Βεβαια.. διαβαζω το αποσπασμα σας και οχι το βιβλιο ολοκληρο, αλλά και παλι πιστευω πως δυσκολα θα γινει.

Στην χειροτερη περιπτωση, θα το δω με στυλ.. : τι γραφει ο ανθρωπος!!! θα προσπαθησω λιγο να αναλυσω το σκεπτικο του συγγραφεα, και.. θα μεινω εκει.

Υ.Γ. Γινεται να παραθεσουμε και αλλα "σοκαριστικα" αποσπασματα..;
Ειμαι πραγματικα περιεργη να δω αν θα εχω αντιθετη γνωμη

 

[Εσκιβέλ]

Και εγώ θα ήθελα να δώ μερικά αποσπάσματα ακόμη απ'το βιβλίο του Κούντερα. Εμένα ο μόνος συγγραφέας που με έχει σοκάρει μέχρι τώρα είναι ο Μπουκόφσκι αν θυμάμαι καλά είχα διαβάσει το: ιστορίες μιας θαμμένης ζωής, πριν χρόνια και είναι από τα λίγα βιβλία που άφησα στη μέση απλά, γιατί δεν άντεχα να διαβάσω άλλο. Έχει διαβάσει κανείς άλλος τον συγκεκριμένο συγγραφέα; Μια φίλη μου τον διαβάζει με πάθος και δεν το διαπραγματεύεται. Προσπαθώ να καταλάβω γιατί θα άρεσε σε κάποιον ένα τέτοιο βιβλίο....

 

[Γαλή]

από περιέργεια: ποια ήταν η εμμονή του που σου άρεσε;

Η εμμονή που είχε δε μου άρεσε, αν και είχε καταφέρει να την περιορίσει λίγο σε σχέση με το προηγούμενο του βιβλίο, Τα στοιχειώδη σωματίδια. Μέχρι ενός σημείου ήταν ενδιαφέρον, αλλά όταν φτάνει να θεωρεί τα πάντα-ακόμα και την ίδια την αξία της ζωής του ήρωά του- μέσα από το σεξ, γίνεται κουραστικό.

 

[Χρυσηίδα]

Διάβασα με πραγματικό ενδιαφέρον τις αντιδράσεις σας στο απόσπασμα, που τελικά μόνο εμένα φαίνεται να σοκάρει. Επίσης, με εκπλήσσει το γεγονός ότι το βρίσκετε χιουμοριστικό.

Πρώτα - πρώτα, να πω ότι η αντίδρασή μου δεν έχει να κάνει σε καμιά περίπτωση με τη θρησκεία. Βασικά, έχει να κάνει με αυτό που αντιλαμβάνομαι ως τέχνη. Ένα καλό λογοτεχνικό βιβλίο για μένα, όπως είναι η Ελαφρότητα, πρέπει να έχει τη δυνατότητα να ερεθίζει την αισθητική μου / το συναίσθημά μου / τη λογική μου. Ταυτόχρονα και με την ίδια βαρύτητα. Γι' αυτό δε διαβάζω Άρλεκιν, π.χ, γιατί απευθύνονται μόνο στο συναίσθημα.

Η χρήση της λέξης "σκατά" στο απόσπασμα, ας πούμε ότι προσβάλλει την αισθητική μου. Αλλά, θα μπορούσα να το ανεχτώ αν δεν ακολουθούσε όλη αυτή η συλλογιστική πορεία. Η λειτουργία των εντέρων και η πράξη της αφόδευσης για μένα προσωπικά, όσο αριστοτεχνικά κι αν είναι προσαρμοσμένες στο βιβλίο, δεν έχουν σχέση με την τέχνη. Είτε περιγράφεται ο Ιησούς να αφοδεύει είτε ο οποιοσδήποτε κοινός θνητός.

Αμφιβάλλω, αν ο Κούντερα είχε τέτοιες ανησυχίες όταν ήταν πιτσιρίκος. Τις μεταμφιέζει, όμως, σε σκέψεις ενός πιτσιρίκου, για να γίνουν πιο ευκολοχώνευτες. Επιπλέον, έτσι όπως τελειώνει το απόσπασμα φαίνεται ότι τα σκατά μάλλον σαν μεταφορά χρησιμοποιούνται. Δεν την πιάνω ακριβώς. Εφόσον, δηλώνει άθεος τι εννοεί με την τελευταία του πρόταση; Ποιος έπλασε τον άνθρωπο;

Δεινομάχη,
σωστά θυμάσαι αυτό για την οσμή στα μαλλιά του κυρίου. Σε είχε σοκάρει γιατί περιγράφεται διεξοδικά το βίτσιο της κυρίας και το πώς ακριβώς έπαιρναν μυρωδιά τα μαλλιά του ......

 

[Δεινομάχη]

...
Δεινομάχη,
σωστά θυμάσαι αυτό για την οσμή στα μαλλιά του κυρίου. Σε είχε σοκάρει γιατί περιγράφεται διεξοδικά το βίτσιο της κυρίας και το πώς ακριβώς έπαιρναν μυρωδιά τα μαλλιά του ......

Όχι δεν με είχε σοκάρει αυτό! Εξάλλου δεν τη θυμάμαι καν την περιγραφή! Με σόκαρε κ με σοκάρει ακόμη κ τώρα η κατάσταση, ο τρόπος αποκάλυψης της απάτης. Φανταστείτε, είστε σε μια σχέση, όλα είναι καλά, και "ξαφνικά" μυρίζεται αυτή τη μυρωδιά στα μαλλιά του συντρόφου σας! Όχι μόνο ανακαλύπτετε την απάτη μα κ το τρίτο πρόσωπο μοιάζει να είναι τόσο παρόν και μέσω της μυρωδιάς να πήρε τη θέση σας κ να σας εξοστράκισε! Σπάει ο δεσμός, εξαφανίζεστε κ γίνεστε το εκτός κομμάτι της σχέσης. Καταρρέει όλη η σχέση εκείνη τη στιγμή, καταρρέει ότι πίστευετε κ ότι έχετε στο μυαλό σας για τη κοινή ζωή σας.

Για το άλλο απόσπασμα που αναφέρεις, δεν ξέρω τι να πω... Μπορούμε να το ξεχωρίσουμε κ να το δούμε σαν περιγραφή που αναφέρεται σε κάποιον άνθρωπο και τι νόημα θα είχε? Προσωπικά δεν βρίσκω κάποιο νόημα, και δεν μπορώ να πω κάτι περισσότερο με βάση αυτό το απόσπασμα. Θα μπορούσα να καταλάβω καλύτερα κ να έχω άποψη μόνο αν διάβαζα όλο το βιβλίο.
Ποιο βιβλίο είναι αλήθεια, γιατί μετά τόσα ποστ δεν θυμάμαι...

 

[Πολυξενη]

Πιστευω με μια πρωτη σκεψη (γιατι δεν θυμαμαι να μου ετυχε), πως θα με σοκαρε μια αναλυτικη περιγραφη, φονου πχ
Ακομη όμως και μια περιγραφη που εμπεριεχει το ερωτικο στοιχειο, αλλά το κανει με τροπο βαναυσο, μπορει και να με σοκαρε, αλλά ειναι σχετικο αυτο. Θα εξαρτηθει απο το ολο κειμενο. Εν πασει περιπτωσει πρεπει να το δω και να κρινω

 

[Δεινομάχη]

Θα σας αναφέρω, θα σας θυμίσω ένα άλλο βιβλίο που με σόκαρε για την ειλικρίνια του, για τις καταστάσεις που περιέγραφε και αυτό έγινε στην τρίτη γυμνασίου. "Η Αλίκη στη χώρα του LSD" και πραγματεύεται ακριβώς αυτό που λέει.

Πρόκειται για το ημερολόγια μιας έφηβης που την απασχολούν οι φίλες της, τα αγόρια ή αν έβαλε κανένα κιλό και τι βαθμό πέτυχε στο σχολείο. Κατόπιν μέσα στο ημερολόγιο της περιγράφει και εξηγεί πως ξεκίνησε με τα ναρκωτικά, πως έζησε την καθημερινότητά της μαζί τους και πως κατέληξε. Οι περιγραφές απολύτως αληθινές γίνονται απίστευτα σκληρές για την ηλικία που το διάβαζα. Υπάρχουν περιγραφές που ακόμη κ τώρα με κάνουν κ ανατριχιάζω! Μετά τόσα χρόνια δεν μπορώ με μια ματιά να ξεχωρίσω τις συμαντικότερες - ανατριχιαστικότερες περιγραφές (δεν έχω κ το σημειωμένο μου βιβλίο εδώ) μα θα παραθέσω ένα απόσπασμα.

Spoiler

( ; )
Σήμερα νιώθω καλύτερα, Μου έβγαλαν από τα χέρια τον επίδεσμο, μου ΄βαλαν καινούριο και κατάλαβα γιατί με πονάνε τόσο. Τα άκρα των δαχτύλων μου λείπουν εντελώς, το ίδιο και δυο νύχια, ενώ από τ΄ άλλα δεν έχουνε μείνει παρά τα μισά. Πονάω πολύ που γράφω αλλά θα τρελαθώ αν δεν το κάνω... Τα σκουλήκια ξεχύνονται ακόμη κατά φάλαγγες πάνω στο κορμί μου αλλά άρχισα να μαθαίνω να ζω με αυτά, ή μήπως είμαι πεθαμένη και οι γιατροί κάνουν πειράματα με την ψυχή μου;

( ; )
Το πρώτο πράγμα που έφαγαν τα σκουλήκια είναι τα γυναικεία μου όργανα. Σχεδόν μου φάγανε τον κόλπο και το στήθος και τώρα έχουν αρχίσει το στόμα και το λαιμό. Θα' θελα οι γιατροί κι οι νοσοκόμες ν' άφηναν την ψυχή μου να πεθάνει, όμως αυτοί συνεχίζουν να κάνουν πειράματα για να ενώσουν ψυχή και σώμα.

Επειδή βλέπω πως έχουμε κ νεαρά μέλη εδώ, θα το πρότεινα στη Λάχεση ανεπιφύλαχτα να το διαβάσει.