Υπάρχει τάχα κάποια διαφορά ανάμεσα στο καταρχήν και το καταρχάς; Φαίνεται πως παλιότερα υπήρχε και ίσως κάποιοι, μάλλον λίγοι, να διατηρούν την διάκριση ακόμα και σήμερα. Έτσι:
καταρχήν: σήμαινε "στα βασικά σημεία" (π.χ. Καταρχήν συμφωνώ με το σχέδιο! = Συμφωνώ στα βασικά σημεία, στην βασική φιλοσοφία τού σχεδίου!)
καταρχάς: σήμαινε (και σημαίνει) "αρχικά"
Σήμερα υπάρχει μία ταύτιση των δύο αυτών λέξεων και από τον περισσότερο κόσμο είναι μεταξύ τους πλήρως ανταλλάξιμα με την σημασία "αρχικά" και μάλλον η όποια εμμονή σε διάκριση σημασίας είναι πλέον κάπως ακαδημαϊκή και τεχνητή. Έτσι, κάποιος μπορεί να θελήσει να κάνει την διάκριση στον λόγο του αλλά δεν είναι βέβαιο πως αυτή θα φτάσει και στον δέκτη.
Προσωπικά, δεν κάνω διάκριση και χρησιμοποιώ καταρχήν και καταρχάς με την σημασία "αρχικά", "πρώτα-πρώτα".
Ένα άλλο θέμα είναι εάν πρέπει να γραφτούν σαν δύο λέξεις (κατ’ αρχήν / κατ’ αρχάς) ή μία (καταρχήν / καταρχάς). Η δική μου προτίμηση κλίνει προς τα καταρχήν / καταρχάς. Αναμφισβήτητα εκφέρονται σαν μία λέξη κι έχουν μια πολύ παγιωμένη μορφή πλέον μέσα στην εντατική χρήση που πιστεύω πως δικαιολογεί την συγκόλληση όμοια π.χ. με το εντάξει (και όχι εν τάξει). Πάντως και κατ’ αρχήν να δω γραμμένο, δεν θα με ξενίσει.
καταρχήν: σήμαινε "στα βασικά σημεία" (π.χ. Καταρχήν συμφωνώ με το σχέδιο! = Συμφωνώ στα βασικά σημεία, στην βασική φιλοσοφία τού σχεδίου!)
καταρχάς: σήμαινε (και σημαίνει) "αρχικά"
Σήμερα υπάρχει μία ταύτιση των δύο αυτών λέξεων και από τον περισσότερο κόσμο είναι μεταξύ τους πλήρως ανταλλάξιμα με την σημασία "αρχικά" και μάλλον η όποια εμμονή σε διάκριση σημασίας είναι πλέον κάπως ακαδημαϊκή και τεχνητή. Έτσι, κάποιος μπορεί να θελήσει να κάνει την διάκριση στον λόγο του αλλά δεν είναι βέβαιο πως αυτή θα φτάσει και στον δέκτη.
Προσωπικά, δεν κάνω διάκριση και χρησιμοποιώ καταρχήν και καταρχάς με την σημασία "αρχικά", "πρώτα-πρώτα".
Ένα άλλο θέμα είναι εάν πρέπει να γραφτούν σαν δύο λέξεις (κατ’ αρχήν / κατ’ αρχάς) ή μία (καταρχήν / καταρχάς). Η δική μου προτίμηση κλίνει προς τα καταρχήν / καταρχάς. Αναμφισβήτητα εκφέρονται σαν μία λέξη κι έχουν μια πολύ παγιωμένη μορφή πλέον μέσα στην εντατική χρήση που πιστεύω πως δικαιολογεί την συγκόλληση όμοια π.χ. με το εντάξει (και όχι εν τάξει). Πάντως και κατ’ αρχήν να δω γραμμένο, δεν θα με ξενίσει.