@Πίκο, αυτό που σου έγραψα εκεί στην αρχή, το έκανα θυμούμενος το ύφος σου σε άλλα νήματα. Θυμόμουν π.χ. την πολιτική σου πόλωση στο νήμα "Γιατί δεν βλέπω τηλεόραση", αναρτήσεις που σβήσαμε, όπου κάποιος συντονιστής, όχι άδικα, σου είχε γράψει εκεί: "Πικο, να με συγχωρεις, αλλα εχω παρατηρησει οτι εμπλεκεσαι με παθος σε πολιτικοκοινωνικες συζητησεις που ανοιγονται. Οντως εδω δε μιλησες ασχημα σε καποιον προσωπικα, αλλα το συγκεκριμενο υφος με το οποιο εκφραζεις τις παγιωμενες αποψεις σου, απαξιωνοντας ή ειρωνευόμενος δε βοηθαει."
Αυτό όταν στο λένε τουλάχιστον δύο διαφορετικοί άνθρωποι, που δεν ανήκουν σε κανέναν χώρο και βλέπουν την πολιτική-κομματική σκηνή σχετικά ουδέτερα, θα μπορούσε να είναι και, ας πούμε, τροφή για σκέψη.
Για να απαντήσω στην άμεση ερώτησή σου, το μνημείο για τους "νεκρούς της ΕΡΤ", στα μάτια μου είναι αστειότητα, λαϊκισμός και θεατρινισμός κακής ποιότητας. Δηλ. υποβαθμίζουν την έννοια του μνημείου και κατά κάποιον τρόπο προσβάλουν αυτούς που πραγματικά πέσανε νεκροί από ένα φασιστικό τανκς ή ό,τι άλλο αντίστοιχο. Αλλά σε κάθε κυβέρνηση βρίσκω αντίστοιχες γελοιότητες. (Χθες θυμόμουν τον Παπαθεμελή που είχε απαγορεύσει να λειτουργούν τα μπαράκια κτλ. μετά τις 12 (ή ήταν 1;
) μετά τα μεσάνυχτα. Δηλ. ακόμα μου έρχεται στο μυαλό και δεν μπορώ να το πιστέψω. Όμως το θέμα δεν πρέπει να μετατοπιστεί σε μια στιχομυθία κατηγορώ/υπερασπίζομαι την κυβέρνηση.
Αναπόφευκτα θα το αγγίξουμε κι αυτό, αφού προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε την μεταστροφή του Αρκά, αλλά μέσα από ένα πιο αποφορτισμένο, πιο ακομμάτιστο, αν το θες, κλίμα. Υπάρχει μια γραμμή που μας κάνει εδώ να μην είμαστε σαν τα σχόλια κάτω από τα βιντεάκια του youTube και εγώ έχω καταλάβει πως όσο πιο πολιτικά φορτισμένος είναι κάποιος, τόσο πιο εύκολα περνάει αυτήν την γραμμή.
Τώρα το ότι ο Αρκάς κι ο Λαζόπουλος είναι καλλιτέχνες, δεν το αμφισβητεί κανείς. Είναι καλλιτέχνες και μάλιστα ταλαντούχοι, όπως σωστά σημειώνει η Ακρίτα στο άρθρο της. Το αν κερδίζουν ή χάνουν από την πολιτική τους στράτευση είναι κάτι που θα τους το χρεώσει ο χρόνος. Για παράδειγμα, η διάψευση των πρωτινών προσδοκιών από τον ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνώσα αριστερά, κατά κάποιον τρόπο εκθέτει και τον Λαζόπουλο. Δηλ. λες, "Μα τί μας έλεγες, άνθρωπέ μου!" Ομοίως ο χρόνος θα κρίνει καλύτερα καί τον Αρκά. Θα έχει π.χ. πολύ ενδιαφέρον πώς θα σταθεί απέναντι στην επόμενη κυβέρνηση.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η αντικυβερνητική του στράτευση δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη και, αν μη τί άλλο, σε ένα φόρουμ που μιλάμε για βιβλία και κόμιξ, μπορούμε να συζητήσουμε καί γι'αυτό.
Αυτό όταν στο λένε τουλάχιστον δύο διαφορετικοί άνθρωποι, που δεν ανήκουν σε κανέναν χώρο και βλέπουν την πολιτική-κομματική σκηνή σχετικά ουδέτερα, θα μπορούσε να είναι και, ας πούμε, τροφή για σκέψη.
Για να απαντήσω στην άμεση ερώτησή σου, το μνημείο για τους "νεκρούς της ΕΡΤ", στα μάτια μου είναι αστειότητα, λαϊκισμός και θεατρινισμός κακής ποιότητας. Δηλ. υποβαθμίζουν την έννοια του μνημείου και κατά κάποιον τρόπο προσβάλουν αυτούς που πραγματικά πέσανε νεκροί από ένα φασιστικό τανκς ή ό,τι άλλο αντίστοιχο. Αλλά σε κάθε κυβέρνηση βρίσκω αντίστοιχες γελοιότητες. (Χθες θυμόμουν τον Παπαθεμελή που είχε απαγορεύσει να λειτουργούν τα μπαράκια κτλ. μετά τις 12 (ή ήταν 1;
) μετά τα μεσάνυχτα. Δηλ. ακόμα μου έρχεται στο μυαλό και δεν μπορώ να το πιστέψω. Όμως το θέμα δεν πρέπει να μετατοπιστεί σε μια στιχομυθία κατηγορώ/υπερασπίζομαι την κυβέρνηση.Αναπόφευκτα θα το αγγίξουμε κι αυτό, αφού προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε την μεταστροφή του Αρκά, αλλά μέσα από ένα πιο αποφορτισμένο, πιο ακομμάτιστο, αν το θες, κλίμα. Υπάρχει μια γραμμή που μας κάνει εδώ να μην είμαστε σαν τα σχόλια κάτω από τα βιντεάκια του youTube και εγώ έχω καταλάβει πως όσο πιο πολιτικά φορτισμένος είναι κάποιος, τόσο πιο εύκολα περνάει αυτήν την γραμμή.
Τώρα το ότι ο Αρκάς κι ο Λαζόπουλος είναι καλλιτέχνες, δεν το αμφισβητεί κανείς. Είναι καλλιτέχνες και μάλιστα ταλαντούχοι, όπως σωστά σημειώνει η Ακρίτα στο άρθρο της. Το αν κερδίζουν ή χάνουν από την πολιτική τους στράτευση είναι κάτι που θα τους το χρεώσει ο χρόνος. Για παράδειγμα, η διάψευση των πρωτινών προσδοκιών από τον ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνώσα αριστερά, κατά κάποιον τρόπο εκθέτει και τον Λαζόπουλο. Δηλ. λες, "Μα τί μας έλεγες, άνθρωπέ μου!" Ομοίως ο χρόνος θα κρίνει καλύτερα καί τον Αρκά. Θα έχει π.χ. πολύ ενδιαφέρον πώς θα σταθεί απέναντι στην επόμενη κυβέρνηση.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η αντικυβερνητική του στράτευση δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη και, αν μη τί άλλο, σε ένα φόρουμ που μιλάμε για βιβλία και κόμιξ, μπορούμε να συζητήσουμε καί γι'αυτό.
