Συνανάγνωση: "Πόλεμος και Ειρήνη" - Λέων Τολστόι

[Πολυξενη]

Σήμερα ξεκίνησα το δεύτερο βιβλίο απο τα 4π. (πρώτο μέρος του τρίτου βιβλίου)

Spoiler

Η πιο ζωντανές σκηνές που διάβασα την προηγούμενη εβδομάδα ήταν στην περιγραφή του κυνηγιού των λύκων και η επίσκεψη στο σπίτι του θείου. Μακριά από λαμπερά σαλόνια βλέπουμε ένα απλό σπίτι και μια ρώσικη οικογένεια να διασκεδάζει.
Δυστχώς η Νατάσα, χαρακτήρας παθιασμένος, ερωτεύται παράφορα τον Ανατόλ και να σβήνει τον Αντρέι αβασάνιστα. Γυναίκα μοιραία, μέσα στην αθωότητα της, δε μπορεί να κερδίσει τη συμπάθεια μου ακόμα και όταν αρρωσταίνει (αν ο συγγραφέας ήθελε να συμπονέσουμε την αθώα μικρή, έχασε. χάθηκα όμως στην περιγραφή των συναισθημάτων της όσο περίμενε να έρθει ο Ανατόλ και μετά την αποκάλυψη του γάμου του), αντίθετα λυπήθηκα για τον Μπαλκόνσκι που φαίνεται πως βρήκε το κέφι του για τη ζωή μόνο και μόνο για να ζήσει μια χειρότερη προδοσία.
Ο Πιέρ απογοητεύεται από τους μασόνους και ξαναγυρνά στην παλιά του ζωή μόνο που τώρα έχει και την "πνευματώδη" σύζυγο να τον κρατάει μακριά από το σπίτι. Ξεχώρησα αυτό το απόσπασμα που ίσως βοηθάει να καταλάβουμε τον τρόπο που σκέφτεται και αντιδρά :
"Ο Πιέρ είχε την ατυχή ικανότητα πολλών ανθρώπων, και Ρώσων προπάντων, να βλέπει και να πιστεύει στη δυνατότητα του καλού και της αλήθειας, και να βλέπει υπερβολικά ξεκάθαρα το κακό και την ψευτιά της ζωής, έτσι που να μην έχει τη δύναμη να πάρει σοβαρά μέρος σ 'αυτήν.{...} Οτιδήποτε κι αν επιχείρησε να γίνει με οτιδήποτε κι αν καταπιάστηκε, το κακό και η ψευτιά τον απωθούσαν και του φράζαν όλους τους δρόμους της δράσης. Κι ωστόσο έπρεπε να ζήσει, έπρεπε κάτι να κάνει".
Στο τέλος του κεφαλαίου πάντως τον βλεπουμε αισιόδοξο αλλά δεν ξέρω αν έχει καταλάβει πως είναι ερωτευμένος με τη Νατάσα.

 

[Αλίκη]

Πιστεύω ότι ούτε εγώ θα τη συμπαθούσα τη Νατάσα αν δεν την έπαιζε η Όντρεϊ Χέπμπορν στην ταινία

Spoiler

Πάντως τη βλέπω σαν μια πολύ χαρούμενη κοπέλα, που αγαπάει τη ζωή και όλοι τη συμπαθούν και την αγαπάνε. Το ότι έπεσε στην παγίδα του Ανατόλ, είναι κάτι που πιστεύω ότι οποιαδήποτε κοπελίτσα της ηλικίας της, με την αθωότητά της, με τις ανύπαρκτες εμπειρίες της θα πάθαινε, άνετα κιόλας, από κάποιον τόσο έμπειρο που παίζει με τα κορίτσια και όπως έλεγε είχε αδυναμία στις μικρούλες που κοκκινίζουν και ντρέπονται. Απλά είναι ειλικρινής και ότι νιώθει το λέει, δεν το κρατάει μέσα της. Στην πορεία πιστεύω όλοι και όλες θα τη συμπαθήσουμε περισσότερο. Ο Πιερ είναι πολύ καλόψυχος, πόσο θέλω να πετάξει με τις κλωτσιές την Ελέν και όλο της το σόι από τη ζωή του!!

Κι εγώ σε λίγο θα το ξεκινήσω το δεύτερο βιβλίο του 4Π χαζά χαζά συγχρονιστήκαμε!

 

[Ανδρομάχη]

Πραγματικά μου κάνει εντύπωση πως ένας άνθρωπος (ο Τολστόη) μπορεί να γνωρίζει και να αναλύει τοσο καλά και σε τέτοιο βάθος τόσους χαρακτήρες και συναισθήματα, και χωρίς να ξεφεύγει από την πραγματικότητα ή να γίνεται κουραστικός! Συχνά ταυτίστηκα με κάποιους από αυτούς τους χαρακτήρες.

Πολυξένη, νομίζω ότι το απόσπασμα που παρέθεσες για τον Πιέρ τα λέει όλα.

Spoiler

Και νομίζω ότι το έχει καταλάβει μια χαρά ότι είναι ερωτευμένος με την Νατάσα, αλλά είναι τόσο αγαθός και ανιδιοτελής που πιστεύει ότι δεν έχει καμιά ελπίδα και αρκείται στην ευγνωμοσύνη της (ελπίζω μόνο για την ώρα).

Η Νατάσα με εκνεύρισε λίγο, αλλά δεν μπορώ να την αντιπαθήσω. Είναι όντως πολύ μικρή και ειλικρινά χαίρομαι που μέσα στη παραφορά του νεανικού της έρωτα δεν το έφαγε το κεφάλι της τελικά (γνωρίζω πολύ μεγαλύτερες γυναίκες που έχουν κάνει μεγαλύτερες... βλακείες!)

Όσο για την Ελέν, να φύγει, να πάει αλλού!

 

[Αλίκη]

Δεύτερο βιβλίο 4Π, Τρίτος τόμος, Δεύτερο μέρος, Κεφάλαιο ΧΙΙ

Spoiler

Ο πόλεμος ξεκινάει αλλά από την αρχή ο Τολστόι μας πληροφορεί για την εξέλιξή του, βέβαια για εκείνους ήταν γνωστή η ιστορία, όχι όπως για εμάς τους ανιστόρητους τόσα χρόνια μετά που έχουμε και αγωνία Νιώθω γενικά το πνεύμα του πολέμου σε κάθε σελίδα, δεν ξέρω, έχει ένα κάποιο δέος η όλη η υπόθεση ανακατωμένο με πόνο και απορία για ποιο λόγο να γίνονται τέτοια πράγματα στην πορεία της ανθρωπότητας....

Στενοχωρέθηκα πραγματικά όταν πέθανε ο γέρος πρίγκιπας Μπαλκόνσκι, ο οποίος δεν ήταν και από τις συμπάθειές μου στο βιβλίο, ειδικά με τον τρόπο που φερόταν στην πριγκίπισσα Μάρια. Όμως ειλικρινά, στη σκηνή του θανάτου του που μετάνιωσε και την έλεγε "ψυχούλα μου", μόνο που δεν πλάνταξα!!! Ίσως να μου θυμίζει λίγο τον παππού μου, δεν ξέρω.. Αλλά λέω άμα στενοχωρέθηκα τόσο για τον γέρο πρίγκιπα, ούτε που μπορώ να φανταστώ πόσο θα στενοχωρηθώ αν πάθει κανείς άλλος τίποτα!!! Καλός χρυσός ο Τολστόι αλλά σε τόση μεγάλη έκταση τους έκανε πολύ αληθινούς τους ήρωές του και δενόμαστε!!!!!

Και πού είναι οι πλάκες; Είχε τόσες πλάκες στην αρχή η ιστορία, τώρα νιώθω μια γενική θλίψη, θα μου πείτε, πόλεμος. Αλλά μικροπολέμους από την αρχή είχε... Ελπίζω να χαλαρώσει λίγο το κλίμα.

 

[Ανδρομάχη]

Καλέ, εσύ προχώρησες πολύ!! Δυό μέρες έλειψα και

Spoiler

πέθανε ο γερο πρίγκιπας;!;!

(Θεία Δίκη, Αλίκη, τώρα είδα κι εγώ το παρακάτω!)

 

[Αλίκη]

Spoiler

Δεν πειράζει, η αλήθεια είναι ότι τον περιμέναμε...:κλαψ:

 

[Ανδρομάχη]

Μόλις ξεκίνησα τον τρίτο τόμο των εκδ. Γκοβόστη.

Spoiler

Μου άρεσε απίστευτα η ανάλυσή του Τολστόη για τον πόλεμο και τα αίτιά του. Το μόνο που με χάλασε λίγο είναι η ιδέα που διαγράφεται στο τέλος της ανάλυσης, ότι είναι όλα προκαθορισμένα και η ανθρώπινη βούληση δεν μπορεί να κάνει τίποτα για ν'αλλάξει τα πράγματα.

 

[Πολυξενη]

Τις τελευταίες μέρες το πήρα πολύ ζεστά και σταμάτησα όταν έφτασα στον επίλογο. Είναι το μοναδικό βιβλίο που διαβάζω τις σελίδες με την περιγραφή της μάχης κανονικά, όχι ένα γρήγορο τρέξιμο και πάμε παρακάτω. Σε κάθε σελίδα θαυμαζω την ικανότητα του Τολστόι να περιγράφει χαρακτήρες και να μεταδίδει συναισθήματα.

Spoiler

Ο θάνατος του γέρου πρίγκηπα Μπαλκόνσκι, η συνάντηση της Μάριας με τον Νικολάι, ο θάνατος του Πέτια, ο Πιέρ που απέφυγε τον πόλεμο και αποφασισμένος να σκοτώσει τον Βοναπάρτη καταλήγει αιχμάλωτος και μέσα από την αθλιότητα της αιχμαλωσίας λυτρωμένος.. Σκηνές δυνατές που θα τις ζήλευε κινηματογραφική ταινία. Ο βαριά τραυματισμένος, ετοιμοθάνατος Αντρέι βρίσκει το νόημα της ζωής στη συγχώρεση και την αγάπη για τους ανθρώπους, λυπάται ακόμα και τον εχθρό του. Η συγνώμη του δίνει την θέληση στη Νατάσα να ξαναζήσει. Βρίσκει τον Πιέρ αλλαγμένο, "σα να βγήκε από το λουτρό", λέει στην πριγκήπισσα, καταλαβαίνει όμως πως το ίδιο συνέβη στην ίδια; Αυτός ο πόλεμος ήταν για τους δυό τους σαν ένα καθαρτήριο λουτρό και εξαγνισμένοι συνεχίζουν την πορεία τους.

 

[Ανδρομάχη]

Διάβασα αυτό το σημείο πριν από λίγες μέρες (ευτυχώς προχώρησα αρκετά από τότε!), και κάθε φορά που το σκέφτομαι, αφήνοντας στην άκρη τον συλλογισμό του Τολστόη για τα αίτια των ιστορικών γεγονότων, ξεκαρδίζομαι στα γέλια!

Spoiler

Πολλοί ιστορικοί λένε πως τη μάχη του Μπαραντινό δεν την κέρδισαν οι Γάλλοι γιατί ο Ναπολέων είχε συνάχι, πως αν δεν είχε συνάχι, οι διαταγές που έδωσε πριν από τη μάχη και στη διάρκειά της, θαταν ακόμα πιο μεγαλοφυείς, και η Ρωσία θα χανόταν και η όψη του κόσμου θα είχε αλλάξει. [...] Αν απ'τη θέληση του Ναπολέοντα εξαρτιόταν να δοθεί ή να μη δοθεί η μάχη του Μπαραντινό, κι αν απ'τη θέλησή του εξαρτιόταν να δώσει τούτη ή εκείνη τη διαταγή, είναι ολοφάνερο πως το συνάχι που'χε επιδράσει στην εκδήλωση της θέλησής του, θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν αιτία της σωτηρίας της Ρωσίας, και κατά συνέπεια, ο καμαριέρης που ξέχασε να δώσει στον Ναπολέοντα να φορέσει τ΄αδιάβροχα παπούτσια του στις 24 του μηνός, ήταν ο σωτήρας της Ρωσίας.

 

[Αλίκη]

Είναι απίστευτος ο άνθρωπος, έχει κορυφαίο χιούμορ, θα ήθελα πολύ να τον γνωρίσω!!!!!

Εγώ το βιβλίο το έκανα τραπεζάκι τον τελευταίο καιρό γιατί δεν έβρισκα χρόνο να διαβάσω καθόλου, γενικά... Θέλω να συνεχίσω αλλά θέλω σπρώξιμο. Πρέπει να με αναγκάσω να κάτσω να διαβάσω!

 

[Πολυξενη]

Διάβασα μέχρι το τέλος του πρώτου μέρους του επιλογου. Τώρα ο πόλεμος έχει μείνει πίσω και παρακολουθούμε τους ήρωες στον καιρό της ειρήνης.

Spoiler

Ο Πιέρ, δεν με ξεγέλασε, κράτησε μέχρι το τέλος τον τίτλο του αγαπημένου ήρωα. Η σχέση του με τη Νατάσα έχει εξελιχθεί σε ιδανική και φαίνεται πως το νόημα της ζωής που έψαχνε το βρήκε στην οικογένεια του. Καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο με ένα βλέμμα και μόλις βρεθούν μαζί όλα τα άλλα φαίνονται ασήμαντα αλλά δεν έχει χάσει την καλοσύνη και την ανθρωπιά του. Θυμώνει με την κατάντια του τσάρου και της κυβέρνησης και είναι έτοιμος να αναλάβει δράση. Εντελώς αντίθετος ο τρόπος που σκέφτεται ο Νικολάι Ροστόβ, που λέει πως οφείλει υπακοή στο κράτος άσχετα αν αυτό που πρέπει να κάνει είναι δίκαιο ή όχι. (εξαιρετικά επίκαιρη η συζήτηση και η διαφωνία των Πιέρ - Νικολάι για την αντίσταση στο άδικο και την υπακοή στο νόμο) Στο άλλο ζευγάρι, των Ροστόβ, παρόλο που υπάρχει αγάπη πολλά πράγματα, σκέψεις και συναισθήματα κρατούν οι σύντροφοι για τον εαυτό τους. Η πριγκήπισσα Μάρια δεν ακούει καν τον Νικολάι όταν της αναλύσει τη σκέψη του κι αυτός δεν της λέει ξεκάθαρα αυτό που πιστεύει για τις πράξεις της αλλά καταφέρνουν να έχουν κι αυτοί μια ετυχισμένη οικογένεια. Την τάση προς την τσιγγουνιά που διακρίνεται στα δυο αδέρφια, Νατάσα- Νικολάι, την αποδίδω στην οικονομική καταστροφή της οικογένειας και στα χρέη που ο Ροστόβ κληρονόμησε από τον πατέρα του.

 

[Γκουφαρδος]

ενα απο τα ονειρα της ζωης μου ειναι να ταξιδεψω με τον υπερσιβηρικο, "απο τον καυκασο στο πεκινο".η ιδεα μου μπηκε απ οταν το γνωστο βιβλιο του βερν.δεν ξερω ποτε θα καταφερω να το κανω,αλλα το "πολεμος και ειρηνη" θα το αρχισω με το βγαινω απ τα περιχωρα της μοσχας κ θα το τελειωσω καθως θα μπαινω στο πεκινο "θριαμβευτης".....τι???δικο μου το ονειρο,δικος μου κ ο θριαμβος.

 

[Πολυξενη]

Νόμιζα πως ο Υπερσιβηρικός φτάνει μέχρι το Βλαδιβοστοκ, πρόσεξε καλά τα δρομολόγια πριν την επιβιβαση Γκουφάρδε.

 

[Ανδρομάχη]

Βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την περιγραφή του χαρακτήρα του Ραστόψιν και το ρόλο του στην όλη ιστορία

Spoiler

πρίν και κατά την διάρκεια της εγκατάλειψης της Μόσχας από τους Ρώσους.

Τα κίνητρα πίσω από την κάθε του κίνηση, οι εκλογικεύσεις και όλα τα σχετικά!

Και δεν μπόρεσα να αντισταθώ σε μια σύγκριση με τους πολιτικούς γενικότερα και τους δικούς μας πολιτικούς ειδικότερα! Μα δεν γινόταν την εξουσία να την κρατούσαν ισορροπημένοι άνθρωποι;!

 

[Πολυξενη]

Το να είναι κάποιος ισορροπημένος μάλλον δρα ανασταλτικά στην πολιτική καριέρα.

 

[Ανδρομάχη]

Σωστό! Και κάποιοι ισορροπημένοι δεν κάνουν καν τον κόπο να ασχοληθουν!

 

[Ανδρομάχη]

Spoiler

Είναι φυσικό για έναν άνθρωπο που δεν καταλαβαίνει τη λειτουργία της μηχανής, καθώς βλέπει την κίνησή της, να νομίζει πως το σπουδαιότερο τμήμα της μηχανής αυτής είναι το πελεκούδι που εισχώρησε τυχαία και, εμποδίζοντας την κίνησή της, παραδέρνει εκεί. Ο άνθρωπος που δεν ξέρει πως είναι φτιαγμένη η μηχανή, δεν μπορεί να νιώσει πως το ουσιαστικότερο τμήμα της δεν είναι το πελεκούδι που παρεμποδίζει και χαλάει τη δουλειά, παρά εκείνο το μικρό συνδετικό γρανάζι που κινείται αθόρυβα.

 

[Ανδρομάχη]

[...]Απ' το μεγαλείο ως το γελοίο, δεν υπάρχει παρά ένα βήμα.
Και κανενός δεν θα του 'ρθει στο μυαλό πως η αναγνώριση ενός μεγαλείου που δεν μετριεται με το μέτρο του καλού και του κακού, είναι μονάχα η αναγνώριση της μηδαμινότητας του εαυτού του και της απροσμέτρητης μικρότητάς του.
Για μας, που 'χουμε το μέτρο του καλού και του κακού, το δοσμένο απ'τον Χριστό, δεν υπάρχει απροσμέτρητο. Και δεν υπάρχει μεγαλείο εκεί που δεν υπάρχει απλότητα, καλοσύνη και αλήθεια.



Κι ωστόσο, φτάνει μονάχα να σηκώσουμε το κεφάλι απ'τη μελέτη των αναφορών και των σχεδίων των στρατηγών και να εισδύσουμε στην κίνηση εκείνων των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, που πήραν άμεσο μέρος στο γεγονός, κι όλα τα ζητήματα, που πρωτύτερα φαίνονταν άλυτα, βρίσκουν μονομιάς, μ' εξαιρετική ευκολία και απλότητα, σίγουρη λύση.

 

[Πολύτλας Οδυσσεύς]

Η συνανάγνωση τελείωσε ή συνεχίζεται;

 

[Αλίκη]

Εγώ πάντως που ξεκίνησα και δυναμικά δεν το τελείωσα ακόμα... Αλλά δεν μου πάει να το διαβάσω καλοκαιριάτικα, μάλλον κατά τον χειμώνα θα το συνεχίσω! Τώρα για τους υπόλλοιπους δεν ξέρω.