Ρίξε τρεις λέξεις... για ένα θέατρο!
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
ΒΙΡΓΚΩ: Έξοχα! Έξοχα! Πάντα...
χίλιοι κακοί χωράνε
παίξουνε το παιχνίδι....
της μισοφαγωμένης σπάλας
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Γνωρίζουν τους κανονες;!
θα φοράνε; Είναι
(δεν κανει κανεις καμια σουμα; κι ισως να το απομονώσουμε σε αλλο νήμα να μην ψάχνουμε. 
)
)
ΣΚΗΝΙΚΟ
Βλέπουμε το καθιστικό μιας εξοχικής έπαυλης ιδιαίτερα έρημης (ας χιόνιζε γαμώ το…) που στο κέντρο φωτίζει ένα κερί τη βαριά επίπλωση.
ΠΡΟΣΩΠΑ
ΒΙΡΓΚΩ: Μια γελαστή, γριά υπηρέτρια με ανδρικό πουκάμισο και μια φθαρμένη γκρίζα λιβρέα, που σέρνεται στο πάτωμα.
ΛΟΥΙΖΑ: Κόρη της Σελήνης.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Νεόπλουτος χασάπης με BMW.
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Κυρία χασάπη. Έχει στα μαλλιά της μπικουτί. Φοράει αρχαιοελληνικό χιτώνιο και κλαίει καθισμένη.
ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Νύχτα ήρθα στην πόλη, κρατώντας μόνο ένα πούρο Αβάνας. Θυμάμαι ότι πρώτα είδα το σφαγείο.
ΒΙΡΓΚΩ: Μα είχες έρθει από την όμορφη Ισπανία, όπου είχες δουλέψει τα πρώτα χρόνια της ζωής σου σαν εμπνευσμένος χασάπης.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Αχ, πώς να ξεχάσω τη στιγμή της πρωτόγνωρης χαράς όταν σε αντίκρισα και αμέσως σκέφτηκα: Πω-πω ένα φιλέτο!
(Η κα Πασχαλάκη σκουπίζει τα μάτια της με ένα μαντηλάκι και κατευθύνεται προς το μέρος τους)
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Βίργκω, πήγαινε να ανοίξεις το κίτρινο κουτί με τα φτερά και τα τούλια. Θέλω απόψε αναμμένο το τζάκι και ψημένο σουτζουκάκι! Και μην ξεχάσεις, να πας στο γραφείο του Πασχαλάκη! Εκεί θα βρεις ό,τι χρειάζεται μια κυρία.
ΒΙΡΓΚΩ: Είναι μάλλον μια νύχτα δακρύων, ας βάλω και λίγα ξύλα στο τζάκι, να ξορκίσω τις χίμαιρες που τρώνε τα σουτζουκάκια.
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Νομίζω πως θα άκουσες στις ειδήσεις για τις επεμβάσεις των δημοκρατικών Αθηναίων στα χασάπικα στέκια! Πώς θα σου φαινόταν αν εγώ ψήφιζα δεξιά;
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Αχού! Το κλάμα σε χίλια φεγγάρια, δεν θα ωφελήσει .
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Τότε τι κλαις ανώφελα, μου λες;
ΒΙΡΓΚΩ : Κυρά, να στρώσω επιτέλους το τραπέζι;
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Ναι! Και βάλε το λευκό τραπεζομάντιλο και τα κεριά, που αγόρασε η Λουίζα!
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Ρε συ, πού είναι η μεταξωτή μου ρόμπα?
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ : Στην ντουλάπα, καλέ.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Αααχ, λατρευτό μετάξι!
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Άρχοντά μου, σου αγόρασα μια μπλε, μεταξωτή φορεσιά. Πότε θα μας χορέψεις;
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Να χορέψω καν-καν;
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Όχι! Χάλι-γκάλι! Μονάχα βαλς μη χορέψεις. Δεν μου αρέσει!!!!
(Μπαίνει η Λουίζα, κρατώντας παπούτσια μπαλέτου)
ΛΟΥΙΖΑ: Ας χορέψουμε λοιπόν! Βάλτε το τραγούδι που άκουγα μικρή.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Κάνε πέρα, Λουίζα! Έχουμε εμείς σειρά!
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Καθίστε να φάμε.
(Αφού έφαγαν και τελείωσαν αμέσως!)
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Μουσική! Τώρα είναι ώρα! Μάμπο; Τουίστ; Τάνγκο;
ΛΟΥΙΖΑ: Πάω στο πιάνο.
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ : Να τραγουδήσεις, Λουίζα
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Δεν φαντάζεστε πόσο θέλω να ακούσω την μελωδική φωνή της κόρης της Σελήνης! Που..
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Φτάνει! Μη μιλάς! Με μέθυσαν οι πάρλες σου. Δεν ξεκινάς;
ΛΟΥΙΖΑ: (Κάθεται στο πιάνο!)
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ : (Παίρνει στάση, αναμένοντας.)
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: (Ξύνει τη μασχάλη!)
ΛΟΥΙΖΑ : (Ξεκινά να παίζει ένα κομμάτι) Το αγαπημένο μου τραγούδι από την εθνική μας Παλιγγενεσία! Τραγουδήστε όλοι μαζί!
(Αφού τραγούδησαν)
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Θέλετε τώρα να...
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Όχι, Πασχαλάκη! Δεν είναι ώρα να πας για ύπνο. Ήρθε η στιγμή που όλοι περιμέναμε! Λουίζα, πες μας για τον Λεωνίδα.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: (πετάγεται με θυμό) Τον γιο αυτού του κυρίου Μιχαλάκη!
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Πού το θυμήθηκες το παλιό μίσος, αυτό που χρόνια μου σκίζει την καρδιά; Γιατί, Λουίζα, έμπλεξες με τον χειρότερο εχθρό μας;
ΛΟΥΙΖΑ: Δε φταίω εγώ. Ήταν μια στιγμή αδυναμίας. Πώς να μπορέσω να προβλέψω όσα δεν μπόρεσαν τόσες άλλες κοπέλες; Και τώρα με δυσκολία προσπαθώ να κρατήσω μακριά το βασανιστικό παρελθόν.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Όφειλες τουλάχιστο να προστατέψεις την αξιοπρέπειά σου.
ΛΟΥΙΖΑ: Αξιοπρέπεια στον έρωτα;;;
ΒΙΡΓΚΩ: (Μπαίνει στη σκηνή)
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Πάψτε, ρεζίλι γίναμε.
ΒΙΡΓΚΩ: Το τραπέζι ετοιμάστηκε!
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Φαρμάκι θα ’ναι.
ΛΟΥΙΖΑ: Πάλι έστρωσες τραπέζι;!
ΒΙΡΓΚΩ: Για τον καφέ.
ΛΟΥΙΖΑ: (Ψιθυριστά στη Μάτα) Στοίχημα ότι έστησε αφτί και κατασκόπευε. Τα λέει όλα στην πανούργα γειτόνισσά της στην πόλη.
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Μόνο η Σελήνη μπορεί να εξηγήσει γιατί η Βίργκω είναι τόσο περίεργη.
ΛΟΥΙΖΑ: Νομίζω ο Μιχαλάκης έδωσε στον Λεωνίδα πληροφορίες που μόνο εγώ κι αυτός ήταν δυνατό να κρατήσουμε μυστικές. Αύριο που θα δω στην πόλη τον ωτορινολαρυγγολόγο κ. Γκουρμέ, θα καταλάβω αν τα αφτιά της Βίργκω χρειάζονται ξεβούλωμα.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: (Πλησιάζει τη Βίργκω από δίπλα, και της αρπάζει το χέρι) : Αυτή τη γελοία συνήθεια που έχεις, να φοράς πολύχρωμα καπέλα με φτερά, εγώ θα σου την κόψω!
ΒΙΡΓΚΩ: (Προσπαθεί να ξεφύγει από ιδρωμένο χέρι-τανάλια, τρέχοντας και φωνάζοντας) Βοήθεια! Ο Πασχαλάκης έχει ανήθικους σκοπούς!
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Με πήρες λάθος! Εγώ ποτέ δεν είχα κάτι τέτοιο στο αθώο μου μυαλό. Εσύ όμως ναι!
ΒΙΡΓΚΩ: Ε, δεν θα με βγάλεις έξω από το δωμάτιο με αυτά τα τερτίπια. Μάθε επιτέλους πως εγώ είμαι κρυπτοχριστιανή!
(πέφτει ανάσκελα και χλιμιντρίζει με κρυπτοχριστιανικό τρόπο!)
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Τί λόγια είναι αυτά που είπες; Είναι ποτέ δυνατόν ένας αξιότιμος σύζυγος να σπέρνει άτιμες σκέψεις και πράξεις;
ΒΙΡΓΚΩ: Ποτέ σου δεν ονειρεύτηκες με ανοιχτά τα μάτια.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Ίσως έχεις δίκιο!
ΛΟΥΙΖΑ: Πόσο θα ήθελα να ήμουν στο βουνό, το ψηλό, με τον Λεωνίδα! Να μαζέψουμε χαμομήλι και να φάμε καραμελωμένα κόκκινα μήλα!
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Να που ομολογείς! Το ήξερα πως χαλάς τη δίαιτα!
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Θεοί των φιλέτων, στείλτε μου γαλήνη και προσωπική ευτυχία για να αντέξω τις φθινοπωρινές βροχές που έμελε να μουχλιάσουν το ταβάνι…
ΒΙΡΓΚΩ: Ποιος είπε μούχλα;
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Εγώ πανάθεμά με!
ΛΟΥΙΖΑ: Πάμε βουνό τελικά, μελαχρινή μελαγχολική κοπέλα;
ΒΙΡΓΚΩ: Πώς τα λες αυτά τα πράματα;!
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Το χαμομήλι δε μυρίζει σα βρωμοπόδαρα; Είναι απαραίτητο όμως για την καλή λειτουργία του εντέρου.
ΛΟΥΙΖΑ: Όπως το μέλι.
ΒΙΡΓΚΩ: Το έντερο είναι ακατάσχετης λειτουργίας σήμερα, δεν έχει ξαναγίνει! Αυτό που χρειάζεσαι είναι ζεστό ποδόλουτρο.
(βγαίνει και επιστρέφει με μια βαθιά λεκάνη με νερό στην οποία προσθέτει αιθέρια έλαια και λέει χαμογελώντας πονηρά)
ΒΙΡΓΚΩ: Σου έχω εδώ δηλητήριο αλμπίνου βόα ανακατωμένο με μυρωδάτο γιασεμί από μια γλάστρα στη βεράντα.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Γρήγορα, πριν έρθουν!
ΒΙΡΓΚΩ: Ποιοι να έρθουν;
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Αυτοί που θέλουν...
ΒΙΡΓΚΩ: Μη μου πεις, κάτσε να μαντέψω!
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Δεν πρόκειται να πω τίποτα! Τραγουδιστά και δυνατά μόνο, θα απαγγείλω τον Όρκο των χασαπιδων..!
(Βάζει το χέρι... Στη μέση και μιλώντας με δυνατή και στεντόρεια φωνή ξεκινάει
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Ω μέγα... σωματείο των χασάπηδων! που με βοηθάς να κόψω κιμά με χέρι στιβαρό, που μόνο εσύ και ο μπαλτάς, σωστά οδηγείτε, δώσε δύναμη για να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου…
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Σταμάτα!!! Θα λιποθυμήσω! Δεν αντέχω να ακούω αυτά τα λόγια. Είναι πολύ τίμια!
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Μα τί στο καλό μου! Δεν μπορείς να με διακόπτεις όταν εκφράζω ένα τόσο τραγουδιστό, στομφώδη όρκο! Πρώτα όμως να φάμε κάτι ελαφρύ ! Τελικά, θα έρθουν οι αδερφοί Καραμαζώφ! κι ενας ηλίθιος!
ΒΙΡΓΚΩ: Έξοχα! Έξοχα! Πάντα Θα πιστεύω ότι χίλιοι κακοί χωράνε! Θα φανε, θα παίξουνε το παιχνίδι, της μισοφαγωμένης σπάλας…
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Γνωρίζουν τους κανονες;!
ΛΟΥΙΖΑ: Αραγε, μαθατε τι θα φοράνε; Είναι ευγενείς ή τιποτα ...
βλαχάκια;
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Ησυχία!! Ακούω...
Βλέπουμε το καθιστικό μιας εξοχικής έπαυλης ιδιαίτερα έρημης (ας χιόνιζε γαμώ το…) που στο κέντρο φωτίζει ένα κερί τη βαριά επίπλωση.
ΠΡΟΣΩΠΑ
ΒΙΡΓΚΩ: Μια γελαστή, γριά υπηρέτρια με ανδρικό πουκάμισο και μια φθαρμένη γκρίζα λιβρέα, που σέρνεται στο πάτωμα.
ΛΟΥΙΖΑ: Κόρη της Σελήνης.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Νεόπλουτος χασάπης με BMW.
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Κυρία χασάπη. Έχει στα μαλλιά της μπικουτί. Φοράει αρχαιοελληνικό χιτώνιο και κλαίει καθισμένη.
ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Νύχτα ήρθα στην πόλη, κρατώντας μόνο ένα πούρο Αβάνας. Θυμάμαι ότι πρώτα είδα το σφαγείο.
ΒΙΡΓΚΩ: Μα είχες έρθει από την όμορφη Ισπανία, όπου είχες δουλέψει τα πρώτα χρόνια της ζωής σου σαν εμπνευσμένος χασάπης.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Αχ, πώς να ξεχάσω τη στιγμή της πρωτόγνωρης χαράς όταν σε αντίκρισα και αμέσως σκέφτηκα: Πω-πω ένα φιλέτο!
(Η κα Πασχαλάκη σκουπίζει τα μάτια της με ένα μαντηλάκι και κατευθύνεται προς το μέρος τους)
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Βίργκω, πήγαινε να ανοίξεις το κίτρινο κουτί με τα φτερά και τα τούλια. Θέλω απόψε αναμμένο το τζάκι και ψημένο σουτζουκάκι! Και μην ξεχάσεις, να πας στο γραφείο του Πασχαλάκη! Εκεί θα βρεις ό,τι χρειάζεται μια κυρία.
ΒΙΡΓΚΩ: Είναι μάλλον μια νύχτα δακρύων, ας βάλω και λίγα ξύλα στο τζάκι, να ξορκίσω τις χίμαιρες που τρώνε τα σουτζουκάκια.
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Νομίζω πως θα άκουσες στις ειδήσεις για τις επεμβάσεις των δημοκρατικών Αθηναίων στα χασάπικα στέκια! Πώς θα σου φαινόταν αν εγώ ψήφιζα δεξιά;
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Αχού! Το κλάμα σε χίλια φεγγάρια, δεν θα ωφελήσει .
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Τότε τι κλαις ανώφελα, μου λες;
ΒΙΡΓΚΩ : Κυρά, να στρώσω επιτέλους το τραπέζι;
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Ναι! Και βάλε το λευκό τραπεζομάντιλο και τα κεριά, που αγόρασε η Λουίζα!
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Ρε συ, πού είναι η μεταξωτή μου ρόμπα?
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ : Στην ντουλάπα, καλέ.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Αααχ, λατρευτό μετάξι!
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Άρχοντά μου, σου αγόρασα μια μπλε, μεταξωτή φορεσιά. Πότε θα μας χορέψεις;
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Να χορέψω καν-καν;
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Όχι! Χάλι-γκάλι! Μονάχα βαλς μη χορέψεις. Δεν μου αρέσει!!!!
(Μπαίνει η Λουίζα, κρατώντας παπούτσια μπαλέτου)
ΛΟΥΙΖΑ: Ας χορέψουμε λοιπόν! Βάλτε το τραγούδι που άκουγα μικρή.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Κάνε πέρα, Λουίζα! Έχουμε εμείς σειρά!
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Καθίστε να φάμε.
(Αφού έφαγαν και τελείωσαν αμέσως!)
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Μουσική! Τώρα είναι ώρα! Μάμπο; Τουίστ; Τάνγκο;
ΛΟΥΙΖΑ: Πάω στο πιάνο.
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ : Να τραγουδήσεις, Λουίζα
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Δεν φαντάζεστε πόσο θέλω να ακούσω την μελωδική φωνή της κόρης της Σελήνης! Που..
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Φτάνει! Μη μιλάς! Με μέθυσαν οι πάρλες σου. Δεν ξεκινάς;
ΛΟΥΙΖΑ: (Κάθεται στο πιάνο!)
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ : (Παίρνει στάση, αναμένοντας.)
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: (Ξύνει τη μασχάλη!)
ΛΟΥΙΖΑ : (Ξεκινά να παίζει ένα κομμάτι) Το αγαπημένο μου τραγούδι από την εθνική μας Παλιγγενεσία! Τραγουδήστε όλοι μαζί!
(Αφού τραγούδησαν)
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Θέλετε τώρα να...
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Όχι, Πασχαλάκη! Δεν είναι ώρα να πας για ύπνο. Ήρθε η στιγμή που όλοι περιμέναμε! Λουίζα, πες μας για τον Λεωνίδα.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: (πετάγεται με θυμό) Τον γιο αυτού του κυρίου Μιχαλάκη!
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Πού το θυμήθηκες το παλιό μίσος, αυτό που χρόνια μου σκίζει την καρδιά; Γιατί, Λουίζα, έμπλεξες με τον χειρότερο εχθρό μας;
ΛΟΥΙΖΑ: Δε φταίω εγώ. Ήταν μια στιγμή αδυναμίας. Πώς να μπορέσω να προβλέψω όσα δεν μπόρεσαν τόσες άλλες κοπέλες; Και τώρα με δυσκολία προσπαθώ να κρατήσω μακριά το βασανιστικό παρελθόν.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Όφειλες τουλάχιστο να προστατέψεις την αξιοπρέπειά σου.
ΛΟΥΙΖΑ: Αξιοπρέπεια στον έρωτα;;;
ΒΙΡΓΚΩ: (Μπαίνει στη σκηνή)
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Πάψτε, ρεζίλι γίναμε.
ΒΙΡΓΚΩ: Το τραπέζι ετοιμάστηκε!
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Φαρμάκι θα ’ναι.
ΛΟΥΙΖΑ: Πάλι έστρωσες τραπέζι;!
ΒΙΡΓΚΩ: Για τον καφέ.
ΛΟΥΙΖΑ: (Ψιθυριστά στη Μάτα) Στοίχημα ότι έστησε αφτί και κατασκόπευε. Τα λέει όλα στην πανούργα γειτόνισσά της στην πόλη.
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Μόνο η Σελήνη μπορεί να εξηγήσει γιατί η Βίργκω είναι τόσο περίεργη.
ΛΟΥΙΖΑ: Νομίζω ο Μιχαλάκης έδωσε στον Λεωνίδα πληροφορίες που μόνο εγώ κι αυτός ήταν δυνατό να κρατήσουμε μυστικές. Αύριο που θα δω στην πόλη τον ωτορινολαρυγγολόγο κ. Γκουρμέ, θα καταλάβω αν τα αφτιά της Βίργκω χρειάζονται ξεβούλωμα.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: (Πλησιάζει τη Βίργκω από δίπλα, και της αρπάζει το χέρι) : Αυτή τη γελοία συνήθεια που έχεις, να φοράς πολύχρωμα καπέλα με φτερά, εγώ θα σου την κόψω!
ΒΙΡΓΚΩ: (Προσπαθεί να ξεφύγει από ιδρωμένο χέρι-τανάλια, τρέχοντας και φωνάζοντας) Βοήθεια! Ο Πασχαλάκης έχει ανήθικους σκοπούς!
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Με πήρες λάθος! Εγώ ποτέ δεν είχα κάτι τέτοιο στο αθώο μου μυαλό. Εσύ όμως ναι!
ΒΙΡΓΚΩ: Ε, δεν θα με βγάλεις έξω από το δωμάτιο με αυτά τα τερτίπια. Μάθε επιτέλους πως εγώ είμαι κρυπτοχριστιανή!
(πέφτει ανάσκελα και χλιμιντρίζει με κρυπτοχριστιανικό τρόπο!)
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Τί λόγια είναι αυτά που είπες; Είναι ποτέ δυνατόν ένας αξιότιμος σύζυγος να σπέρνει άτιμες σκέψεις και πράξεις;
ΒΙΡΓΚΩ: Ποτέ σου δεν ονειρεύτηκες με ανοιχτά τα μάτια.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Ίσως έχεις δίκιο!
ΛΟΥΙΖΑ: Πόσο θα ήθελα να ήμουν στο βουνό, το ψηλό, με τον Λεωνίδα! Να μαζέψουμε χαμομήλι και να φάμε καραμελωμένα κόκκινα μήλα!
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Να που ομολογείς! Το ήξερα πως χαλάς τη δίαιτα!
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Θεοί των φιλέτων, στείλτε μου γαλήνη και προσωπική ευτυχία για να αντέξω τις φθινοπωρινές βροχές που έμελε να μουχλιάσουν το ταβάνι…
ΒΙΡΓΚΩ: Ποιος είπε μούχλα;
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Εγώ πανάθεμά με!
ΛΟΥΙΖΑ: Πάμε βουνό τελικά, μελαχρινή μελαγχολική κοπέλα;
ΒΙΡΓΚΩ: Πώς τα λες αυτά τα πράματα;!
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Το χαμομήλι δε μυρίζει σα βρωμοπόδαρα; Είναι απαραίτητο όμως για την καλή λειτουργία του εντέρου.
ΛΟΥΙΖΑ: Όπως το μέλι.
ΒΙΡΓΚΩ: Το έντερο είναι ακατάσχετης λειτουργίας σήμερα, δεν έχει ξαναγίνει! Αυτό που χρειάζεσαι είναι ζεστό ποδόλουτρο.
(βγαίνει και επιστρέφει με μια βαθιά λεκάνη με νερό στην οποία προσθέτει αιθέρια έλαια και λέει χαμογελώντας πονηρά)
ΒΙΡΓΚΩ: Σου έχω εδώ δηλητήριο αλμπίνου βόα ανακατωμένο με μυρωδάτο γιασεμί από μια γλάστρα στη βεράντα.
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Γρήγορα, πριν έρθουν!
ΒΙΡΓΚΩ: Ποιοι να έρθουν;
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Αυτοί που θέλουν...
ΒΙΡΓΚΩ: Μη μου πεις, κάτσε να μαντέψω!
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Δεν πρόκειται να πω τίποτα! Τραγουδιστά και δυνατά μόνο, θα απαγγείλω τον Όρκο των χασαπιδων..!
(Βάζει το χέρι... Στη μέση και μιλώντας με δυνατή και στεντόρεια φωνή ξεκινάει
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Ω μέγα... σωματείο των χασάπηδων! που με βοηθάς να κόψω κιμά με χέρι στιβαρό, που μόνο εσύ και ο μπαλτάς, σωστά οδηγείτε, δώσε δύναμη για να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου…
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Σταμάτα!!! Θα λιποθυμήσω! Δεν αντέχω να ακούω αυτά τα λόγια. Είναι πολύ τίμια!
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Μα τί στο καλό μου! Δεν μπορείς να με διακόπτεις όταν εκφράζω ένα τόσο τραγουδιστό, στομφώδη όρκο! Πρώτα όμως να φάμε κάτι ελαφρύ ! Τελικά, θα έρθουν οι αδερφοί Καραμαζώφ! κι ενας ηλίθιος!
ΒΙΡΓΚΩ: Έξοχα! Έξοχα! Πάντα Θα πιστεύω ότι χίλιοι κακοί χωράνε! Θα φανε, θα παίξουνε το παιχνίδι, της μισοφαγωμένης σπάλας…
ΜΑΤΑ ΠΑΣΧΑΛΑΚΗ: Γνωρίζουν τους κανονες;!
ΛΟΥΙΖΑ: Αραγε, μαθατε τι θα φοράνε; Είναι ευγενείς ή τιποτα ...
βλαχάκια;
ΠΑΣΧΑΛΑΚΗΣ: Ησυχία!! Ακούω...
φοβισμένες πατημασιές στο
χαλάκι. Ποιος να
ΒΙΡΓΚΩ: Μπουφ! αμπεμπαμπλόμ του