Μ' αρέσει… Δεν μ' αρέσει…

[Βιστέρια]

@Νιλς
Για το α. δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι (απολαμβάνω όμως τη μουσική και τις ταινίες της εποχής). Σχετικά με το β. , μα φυσικά και εννοούσα και αυτές που δεν έχουν σοκολάτα.
@Φαροφύλακας αυτός ο ενθουσιασμός σταμάτησε για μένα στο πάρτι για τα τρίτα γενέθλιά μου.

 

[Αντέρωτας]

Δεν μ'αρεσει η λουπιτα νυονγκο, δεδομενου οτι θεωρειται μια απο τις ομορφοτερες γυναικες του κοσμου

 

[Χρυσόστομος]

Δεν μου αρέσουν εκτος απο τις τουρτες που το είχαμε ξαναπιάσει το θέμα και οι πάστες. Αν και πανω κάτω και η πάστα το ίδιο είναι. Τουρτα που πωλείται σε κομμάτια. Χιλιες φορές προτιμω μια σοκολάτα Ιον αμυγδάλου (η αγαπημένη μου) απο μια πάστα. Θυμάμαι κάποτε που επαίζε πολύ σε επισκέψεις να πηγαινουν πάστες κατι που δεν συμβαίνει πια.

Μου αρέσουν πολύ τα λικέρ. Σχέδον σε όλα τα αρώματα (η γευσεις;) με κάτα προτίμηση αμυγδαλο, λεμόνι και ρόδι.

 

[Βάγγυ]

Εν αντιθέσει με εσένα Χρυσόστομε, μ' αρέσουν πολύ οι πάστες και δε μου αρέσουν καθόλου τα λικέρ. Κι αυτό που όταν πηγαίνεις επίσκεψη για γιορτή θείου/θείας κλπ και σου δίνουν πρώτα λικεράκι και πρέπει να πιεις, απαπαπα....

 

[Λευκή Σελίδα]

Δεν μου αρέσουν εκτος απο τις τουρτες που το είχαμε ξαναπιάσει το θέμα και οι πάστες. Αν και πανω κάτω και η πάστα το ίδιο είναι. Τουρτα που πωλείται σε κομμάτια. Χιλιες φορές προτιμω μια σοκολάτα Ιον αμυγδάλου (η αγαπημένη μου) απο μια πάστα. Θυμάμαι κάποτε που επαίζε πολύ σε επισκέψεις να πηγαινουν πάστες κατι που δεν συμβαίνει πια.

Μου αρέσουν πολύ τα λικέρ. Σχέδον σε όλα τα αρώματα (η γευσεις;) με κάτα προτίμηση αμυγδαλο, λεμόνι και ρόδι.

Πες τα Χρυσόστομε! Ναι σε όλα!

Μου αρέσει το παγωτό. Ιδιαίτερα αυτό που λέμε soft - μηχανής - σίσσυ από συγκεκριμένο μαγαζί που φτιάχνεται με γάλα και όχι με σκόνη. Μπορώ να φάω πάνω από μισό κιλό, απαραιτήτως με βύσσινο και αμύγδαλο (καβουρδισμένο και χοντροκομμένο, όχι εκείνο το ψεύτικο και άνοστο φιλέ). Τρελαίνομαι να τρώω παγωτό το χειμώνα και όταν αρχίζει το τρέμουλο να παίρνω αγκαλιά τη σόμπα.

 

[Χρυσόστομος]

Εν αντιθέσει με εσένα Χρυσόστομε, μ' αρέσουν πολύ οι πάστες και δε μου αρέσουν καθόλου τα λικέρ.

Τι σου είναι η γεύση... ενω στην κανέλα που ανέφερες σε άλλο νήμα ταυτιζόμαστε απόλυτα καθότι και εγώ την σιχαίνομαι, εδω διαφοροποιούμαστε πλήρως.

 

[Αντέρωτας]

Εμενα παιδια μου αρεσουν σχεδον ολα τα φαγωσιμα και ξεμπερδευω απο αυτους τους προβληματισμους ?

 

[Αννετούσκα]

(Πετάγομαι κι εγώ απ'το πουθενά)

Κι εμένα δε μου αρέσουν οι τούρτες πλην αυτών που είναι φτιαγμένες με κρέμα τυριού (φιλαδέλφεια/μασκαρπόνε) και άρα έχουν μια τυρενια γεύση και δεν είναι πολύ γλυκές, πχ τιραμισού, red velvet και τα σχετικά.

Δε μου αρέσουν οι καρα-στημένες φωτογραφίες γάμου που τα τελευταία χρόνια έχουν ξεσαλώσει όλοι οι νιόπαντροι να βγαίνουν τις ψαγμενιές τους, μπροστά σε αποθήκες, σε κάστρα, ηλιοβασιλέματα, κοτέτσια, βουνά και θάλασσες, λόγγους και ρυάκια, τραβολογιούνται χιλιόμετρα μακριά για αυτές τις υπέεεεροχα στημένες αναμνήσεις και μάλιστα πολλές φορές μετά ή και πριν τον γάμο, δηλαδή ξαναντύνονται γαμπροί και νύφες γι'αυτή τη φωτογράφιση.

 

[Φαροφύλακας]

Σ' αυτό που λες για τις φωτογραφίες γάμου, συμφωνώ τόσο πολύ.

Έχουν οι γονείς μου φωτογραφίες απο τον γάμο τους κι είναι απλά φωτογραφίες που έβγαλε κάποιος την στιγμή που γίνονταν όλα, δίχως να έχουν οι άνθρωποι υπόψη τους το κάθε κλικ, κι έτσι όλες ειναι τελείως φυσικές. Έπιασε ο άνθρωπος την κάθε στιγμή σε όλη της την αλήθεια.

Αυτές οι σούπερ στημένες φωτογραφίες δεν ξέρω τι πιάνουν. Γινεται ο φωτογράφος ένας σκηνοθέτης που μπορεί να σε ξαναβάλει να ξανακάνεις μια σκηνή που δεν έπιασε κτλ. Κάπως ανόητο και άσχημο όλο αυτό.

 

[Άρτζι]

Με τα γλυκά έχω πολύ καλή σχέση (ίσως καλύτερη απ'ότι θα έπρεπε.. ), τα μόνα που δεν μου αρέσουν είναι εκείνα που έχουν ινδοκάρυδο.

Επίσης, μου αρέσουν πολύ οι θερινοί κινηματογράφοι αλλά δεν μου αρέσουν τα κουνούπια που ..συχνάζουν εκεί!

 

[Τσίου]

Ούτε εμένα μου αρέσουν οι στημένες φωτογραφίες. Βέβαια... Τις 3 φορές (όλες κι όλες) που φωτογράφοι του δρόμου αποφάσισαν να με φωτογραφίσουν, θα ήθελα μια προειδοποίηση για να χτυπήσω μια πόζα (κάπως έτσι ). Τις προάλλες ξέθαψα ένα στικακι που είχε μέσα φωτογραφίες από εμάς εδώ. Ε, η αγαπημένη μου είναι αυτή που φαίνεται να λέω κάτι κλαψουριζοντας και ο Φαροφύλακας κοιτάει προς το μέρος μου και γελάει.
Μου αρέσει όταν ξυπνάω από τον ήχο του γέλιου μου. Δεν βλέπω συχνά αστεία όνειρα, αλλά όταν ξυπνάω από το κακαρισμα μου, είμαι χαρούμενη όλη την ημέρα.
Μου αρέσουν τα κατοικίδια γιατι με το που μπει κάποιο στο οπτικό μου πεδίο, ξεχνάω τα πάντα, ακόμη και τον εαυτό μου. Γίνομαι ξανά 5 χρόνων.
Μου αρέσουν οι διαφημίσεις παιχνιδιών, μου δημιουργούν την ίδια αίσθηση με τα Μίκυ Μάου που βλέπω. Ότι όλα θα πάνε καλά.

 

[Καλικάντζαρος]

Καλησπερα και καλη βραδια!
Ειχα ξεχασει ποσο μου αρεσουν τα σπορια και οχι αυτοι που τα φτυνουν κατω.
Γραφω αυτο το μηνυμα με ενα χερι..αλλα με τοση μαεστρια που θα ζηλευε και ο Ζαγοραιος.

 

[Λέανδρος]

Να κάνω δώρα στους φίλους μου χωρίς να το περιμένουν

Σ' αγαπώ γι' αυτό...

Να σημειώνω με μολύβακι τα σημεία που μ’αρέσουν σε ένα βιβλίο και να τσακίζω τη σελίδα. Δεν απολαμβάνω τόσο τη στιγμή του τσαλακώματος όσο αυτή που θα έρθει μετά, όταν ανοίξω το βιβλίο μετά από καιρό και δω το σημάδι.

Σε μισώ γι' αυτό...

Ο μεσημεριανός ύπνος

Ω γιές...κι εμένα...

Όταν δεν αφήνουν φιλοδώρημα.

Έκανες σερβιτόρα;

Οι τούρτες.

Εμένα μ'αρέσουν. Πολύ πολύ πολύ...

Αγαπητή @Βιστέρια,
Οκ είσαι καινούρια. Το καταλαβαίνω. Επειδή και εγώ κάποτε ήμουν, θα σου δώσω κάποιες συμβουλές:
α. Πρώτο φάουλ ότι δεν πρόλαβες τα 80s.
β. Δεύτερο φάουλ ότι δεν σου αρέσουν οι τούρτες. Επειδή όμως φαίνεσαι/ακούγεσαι συμπαθής, θα σου δώσουμε μία ευκαιρία:
Όταν λες ότι δεν σου αρέσουν οι τούρτες, εννοείς αυτές που δεν έχουν σοκολάτα, έτσι;

Πες τα, πες τα, πες τα...

Και σε μένα δεν αρέσουν οι τούρτες. Πάντα μου φαινόταν ακατανόητος ο ενθουσιασμός του κόσμου για "την τούρτα!!!!" Τούρτες σοκολάτα δε, ακόμη χειρότερα. Ομοίως και το παγωτό σοκολάτα.

Κοίτα Φάρε, σε προειδοποιώ, άλλαξε διατροφικά γούστα γιατί έχω κάνει πυγμάχος στα νιάτα μου. Άσε που είμουν και ετις ειδικές δυνάμεις...

 

[Φαροφύλακας]

φαντάζεσαι να άλλαζα τα διατροφικά μου γούστα βάσει των αρεσκειών ανθρώπων που δεν γνωρίζω;

 

[Βιστέρια]

Έκανες σερβιτόρα;

Όχι. Επί τη ευκαιρία δεν μου αρέσει όταν μιλάνε στους σερβιτόρους και γενικότερα στους υπαλλήλους στον ενικό λες και τους ξέρουν κι από χθες.

 

[Λέανδρος]

φαντάζεσαι να άλλαζα τα διατροφικά μου γούστα βάσει των αρεσκειών ανθρώπων που δεν γνωρίζω;

Δεν το φαντάζομαι, όμως μπορώ να φανταστώ πως ίσως δεν έπιασες το χιούμορ μου. Δικό μου λάθος, σόρρυ, δεν θα επαναληφθεί...

Όχι. Επί τη ευκαιρία δεν μου αρέσει όταν μιλάνε στους σερβιτόρους και γενικότερα στους υπαλλήλους στον ενικό λες και τους ξέρουν κι από χθες.

Δεν το κάνω, είμαι γενικά ευγενικός, εκτός κι αν μου την μπεί κάποιος.

 

[Τσίου]

Κοντεύω να τελειώσω το selfish, shallow and absorbed: Sixteen writers on the decision not to have kids, και τελικά όλοι εμείς οι παρτάκηδες πάνω κάτω με τον ίδιο τρόπο χειριζόμαστε αυτούς που έχουν άποψη για το τι θα κάνουμε ή δεν θα κάνουμε. Και θυμήθηκα ότι:
Δεν μου αρέσει όταν προσπαθούν να με πείσουν ότι η απόφασή μου να παραμείνω μαγκούφα είναι λάθος.
Το χειρότερο βέβαια είναι όταν μερικοί μου λένε με ύφος σοφού "σε λίγα χρόνια θα αλλάξεις γνώμη". Πιο πιθανό είναι να διδάξω στο MIT (μετράω με τα δάχτυλα), παρά να αλλάξω γνώμη σε αυτό το θέμα.
Πριν την καραντίνα ένας φίλος της μητέρας μου με ρώτησε από το πουθενά (Για την ΑΕΚ μιλούσαν) και με περίεργο ύφος, πότε θα κάνω παιδί. Μου ανέβηκε η πίεση, το αίμα στο κεφάλι, το χέρι σε σχήμα όπλου που θα έβαζα στο στόμα κτλ. Σε αυτή την παύση, φλερτάρισα με την ιδέα να του μιλήσω για τον αντιναταλισμό, (ιδεολογία που δεν με βρίσκει σύμφωνη) έτσι, για να τον βάλω να κάνει τραμπάλα με το άλλο άκρο. Τελικά του απάντησα, ποτέ. Απτόητος, με ρώτησε, Γιατί; και στο ίδιο στυλ του απάντησα: Γιατί κλάνει το γατί, Γιατί δεν θέλω, που μας οδήγησε στο υπέροχο κι αναμενόμενο: Γιατί δεν θες; Κάνε ρε ένα παιδί μπλα μπλα μπλα. Η μητέρα μου μπορεί να μην είναι καλή κόρη, αλλά ξέρει να διαβάζει τις εκφράσεις μου, εκφράσεις και αντιδράσεις, που όπως λέει, κληρονόμησα από τον πατέρα μου (όπως την χονδροπάθεια, και γενικά οτιδήποτε κακό κι άσχημο είναι από το άλλο σόι-- μεγάλο ψέμα, μεγαλύτερο από το: "Είσαι το άλλο μου μισό, θα σ' αγαπώ για πάντα"). Οπότε η μητέρα, που είναι άσσος στον περισπασμό και σώζει καταστάσεις όταν είμαι έτοιμη να σφυρίξω σαν τσαγιέρα, πετάχτηκε και είπε με αξιοθαύμαστη άνεση: Κι εγώ που έκανα (παιδί) τι κατάλαβα; ΚΑΜΠΟΥΜ! Σοκ και αποτροπιασμός. Μέχρι ο φίλος της να ξεπεράσει το σοκ, η μητέρα με κοιτούσε σα να μου έλεγε, "Ε; καλό; Σε έσωσα πάλι; Είμαι ή δεν είμαι και η πρώτη;" Δεν της είπα τίποτα, διότι το δικαίωμα να ρωτήσει, από εκείνη το πήρε. Απλώς άνοιξα την τσάντα για να δω αν είχα τα κλειδιά του σπιτιού, και πριν φύγω, πριν τον ακούσω πίσω μου να της λέει "Τι να σου πω κι εσένα;" του απάντησα, δείχνοντας την αθεόφοβη: Ορίστε.

Δεν μου αρέσει όταν αυτοί που επιλέγουν να μείνουν μπακούρια (άντρες-γυναίκες) συγκεντρώνουν πάνω τους τη λύπη και οι καλοπροαίρετοι προσπαθούν να τους ζευγαρώσουν. Κάθε φορά σκέφτομαι φωναχτά, ναι, ο καημένος. Κάνει ό,τι θέλει, όποτε θέλει, για όση ώρα θέλει, δεν λογοδοτεί σε κανέναν. Ζει σε μία κατάσταση μόνιμης εφηβείας με δικά του λεφτά. Είναι αξιολύπητος (καθόλου).
Γενικά, δεν μου αρέσει αυτός ο προσηλυτισμός μασκαρεμένος νοιάξιμο ή συμπόνοια.

Δεν μου αρέσει να στεγνώνω τα μαλλιά μου με πιστολάκι. Άντε το χειμώνα να ρίξω μια 10λεπτη πιστολιά στις ρίζες, που δεν βοηθάει πολύ.

Μου αρέσουν οι βόλτες με το αμάξι στα νότια προάστια.

 

[Ιαβερης]

Τσίου, ακριβώς την ίδια εκνευριστική κωμωδία ζούσα κι εγώ! Τον τελευταίο καιρό όμως έκοψα τη φόρα όλων αυτών των "καλοθελητών" μια και καλή, με λίγο χοντροκομμενο τρόπο, που όμως δούλεψε. Καθόμασταν μεσημέρι μεγάλη παρέα, οικογένεια, φίλοι κλπ και κλασικά για χιλιοστή φορά βρέθηκε ένας μ@@@@ς να με ρωτήσει πότε θα παντρευτώ και πότε θα κάνω παιδιά. Εκείνη τη στιγμή, επειδή είχα προηγούμενα νεύρα (για άσχετο θέμα), μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι και του είπα σοβαρότατα " Δεν ήθελα να σας πω την αλήθεια τόσο καιρό αλλά νομίζω ότι ήρθε η ώρα. Είμαι οροθετικός και δεν θα ζήσω πολλά χρόνια οπότε δεν νομίζω να υπάρχει λόγος να προσπαθώ να είμαι φυσιολογικός σαν κι εσάς." Εκεί μουγκάθηκαν όλοι, εννοείται βέβαια ότι κάνεις δεν με πίστεψε όμως καταλάβαν επιτέλους τον βαθμό ενόχλησής μου και σχεδόν έχουν πάψει να ασχολούνται με την οικογενειακή μου κατάσταση.

 

[Αντέρωτας]

Εγω σε αυτη την ερωτηση λεω: "μα με τοσους καγκουρες και ντουκια τριγυρω ποια θα στραβωθει να κοιταξει εμενα;"

 

[Πεταλούδα]

..ένας φίλος της μητέρας μου με ρώτησε από το πουθενά (Για την ΑΕΚ μιλούσαν) και με περίεργο ύφος, πότε θα κάνω παιδί.

Για να ξεκινήσουμε από τα βασικά, αν όχι λογική, μου φαίνεται άκρως συμβολική η μετάβαση του κουβέντας.
Και τώρα που το λες, όσο αυτονόητο θεωρείται να σε ρωτήσουν πότε θα κάνεις παιδί, άλλο τόσο δεν θεωρείται να αναρωτηθούν αν κάποιος είναι έτοιμος να κάνει αυτό το βήμα. (Μα άμα αναρωτιόντουσαν, δεν θα έκαναν αυτή την ερώτηση, είναι αυτονόητο Γουάτσον!)
Να υπήρχε μια μέριμνα, πριν κάνει κάποιος παιδί, να δουλέψει λίγο με τον εαυτό του, αν όχι να λύσει τα θέματά του, τουλάχιστον να μπορεί να αναγνωρίζει ποια δικά του γραμμένα στον σκληρό, μεταβιβάζει και ανακυκλώνει με την συμπεριφορά του.


Μου αρέσει να βάζω κανέλα πάνω στον καφέ μου τον ελληνικό, αλλά και στο γιαούρτι.

Δεν μου αρέσει, που στα αποτσίγαρα του δρόμου, έχουν προστεθεί κάτι γάντια και μάσκες τελευταία.