Ευχαριστώ για τις πληροφορίες, θεωρω απίθανο να φτιαξω ποτέ σουτζουκάκια. Αποφευγω να μαγειρευω οτιδηποτε έχει πάνω μια μεθοδο μαγειρεματος, προτου το φας. Ασε δε που δεν τα πλησιάζω. Νομίζω οτι αν ποτέ τα ζητησει ο Ορέστης, θα του πω οτι εχουν πια καταργηθεί.
Aν δεν έχετε δει την ταινία 12 ένορκοι, να τη δειτε.
Κι αφου τη δείτε, να πάτε στο θέατρο Αλκμήνη για μια φοβερή θεατρική αποτύπωση. (μην κομπλάρετε με τη διανομή, κι εγώ εκεί δισταζα).
Κι αφού τελειώσει η παράσταση, να πάτε εκει για μπύρα. Μετά, μπορείτε να μου στείλετε λουλούδια (όχι τριανταφυλλα, παρακαλω) ως ευχαριστίες.
Έλλη την υπέροχη αυτή παράσταση την είδαμε πέρσι μαζί με τον Μπου και τη Μεταλλαγμένη. Φεύγοντας, παίχτηκε το εξής σκηνικό. Κατεβαίναμε τις σκάλες του μετρό και συζητούσαμε:
Ίζι: Ο ηθοποιός που έβηχε (Γιαννόπουλος) να ήταν άραγε στ' αλήθεια κρυωμένος ή ήταν μέρος του ρόλου του;
Μπου: Μάλλον κρυωμένος θα ήταν.
Ίζι: Ωχ λες ε; Και καθόμουν και μπροστά...
ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟ ΠΙΣΩ ΜΑΣ ΑΚΡΙΒΩΣ: Ήταν μέρος του ρόλου...
Σοκ εμείς Μετά συζητήσαμε με τον άνθρωπο και μας εξήγησε ότι ο σωστός ηθοποιός, ακόμα και με 40 πυρετό να είναι, δεν πρέπει να φαίνεται καθόλου κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Την ταινια την εχω δει και ειναι αριστουργημα!! Απο τις καλυτερες που εχω δει! Αν ημουν Αθηνα θα πηγαινα και στην παρασταση. Παντως Ελλη θα συμφωνησω για την διανομή. Εκτος απο τον Γιαννοπουλο και τον αλλο με τα γενια, οι υπολοιποι απο 4-5 που ξερω δηλαδη δεν λένε και πολλά.
Ωραιο περιστατικό Ιζι.
Χρυσόστομε κι εγώ διατηρούσα τις επιφυλάξεις μου, αλλά, ευτυχως, κάποιος άγιος άνθρωπος , τις αγνόησε.
Ιζι: πώς ο καλός σου σε κανει ρόμπα σε 3 νανοσεκόντζ::
Μπαίνω στο θεατρό σαν το κλωστοσκούφι και πίσω μου ειναι ενας κύριος απρόσεκτος ο οποίος μου πατάει φούστα, παπούτσια κλπ.
"Συγγνώμη, δεσποινις" (Ντουζ πουάν το όμορφο αγόρι, γιατί, ναι, όμορφος είναι, παρόλο που ξενερώνω, αντιλαμβανομενη οτι παιζει στην παράσταση).
Αφού εχει τελειώσει, κι οι γύρω μου τα έχουν ψιλομπήξει (εγω φορούσα γυαλια και το 'παιζα άνετη, με ειχε πρηξει και στις ασχετες ερωτήσεις η εξ ευωνυμων γειτόνισσά μου) βγαινουμε εξω, κατευθυνόμαστε προς το μπαρ που γράφω παραπανω, δίνω λίγο χρόνο στον Αλλο να ΄ρθει στα καλά του, κι αφου αναρωτιόμαστε διάφορα, τσοοοοουπ!! σκαέι δίπλα ο τελευταίος τελευταίος όμορφος (πολύ) ένορκος.
Διάλογος απο τη ζωή βγαλμένος:
-Οκ, δε χρειαζεται να πας και να του μιλήσεις! θα το εκτιμήσει.
-:λυγμ: Κι εσυ πού το ξέρεις?
-ρε πουλάκι μου, κάποιοι άνθρωποι, θελουν την ησυχία τους!!
-Ωχου ρε Ελλάκι, εσυ και τα κολλήματά σου!
Ω! του θαυματος, μπαινουμε όλοι στο ιδιο μπαρ και φυσικά δεν κρατιεται, αλλα του λέει (και δικιο ειχει, οτι η παράσταση ηταν καθηλωτικη και μπράβο, αλλά, να, εδώ η κιουρία, δε με αφηνε να σας το πώ εκ του συνεγγυς) ---->:χεχ: Μερικα χρώματα τα άλλαξα.
-Μα γιατί; αφού εγώ σας πάτησα!! (καλά να σαι να με πατας). Τι φοβάστε, οτι θα μας βγαλετε από το σύμπαν μας;
(Μετα εγώ άρχισα να μετράω τις ρωγμές στους τοιχους και τους άφησα να μιλσουν για τέχνη.)
80 γρμ. φέτα κομμένη σε κομματάκια (τυχαίος ο αριθμός, τώρα που γράφω)
50 γρμ. ξινόγαλο (ή γάλα ή κρέμα γάλακτος· επίσης τυχαίος ο αριθμός, έπρεπε όμως κάτι να βάλω για το κύρος της συνταγής)
Εκτέλεση
Ρίχνουμε τα αβγά στο τηγάνι και δίχως άγχος χαλάμε ό,τι θυμίζει πως κάποτε υπήρξαν σε σφαιρική μορφή, κλεισμένα σε ένα τσόφλι. Λάδι στο τηγάνι, λίγο ή καθόλου (εφόσον είναι αντικολλητικό) και κατά την διατροφική κουλτούρα του καθενός. Έπειτα ρίχνουμε και την φέτα, η οποία στο ζεστό τηγάνι θα μαλακώσει και θα διαλυθεί εύκολα. Αλάτι αν και άμα, καθώς έχουμε την αλμύρα της φέτας μέσα, και πάλι κατά την διατροφική κουλτούρα, ή έστω, τις πολιτικές πεποιθήσεις του καθενός.
Αμέσως μετά και το γάλα, ή το ξινόγαλο, ή την κρέμα γάλακτος. Ο καθένας μπορεί να διαλέξει την αγάπη του σε αυτό το εύρος των επιλογών. Σερβίρουμε απευθείας στο πιάτο, πριν χαθεί τελείως η υγρασία. Προτείνω να σχηματίσουμε έναν τέλειο κύκλο κάνοντας παντελώς επίπεδη την επιφάνεια, ένας φόρος τιμής στις γεωμετρίες που χαθήκαν.
Προαιρετικά
Στο ίδιο τηγάνι ρίχνουμε σάλτσα ντομάτας με αλατάκι και ρίγανη και βράζουμε μέχρι να πυχτώσει. Την ρίχνουμε πάνω στην ομελέτα, καλύπτοντας, αν και όχι εντελώς, ώστε να υπάρχει η χρωματική αντίθεση ανάμεσα στο κίτρινο και το κόκκινο.
Για αρχή, ανοίγεις την ντουλάπα σου να δεις τι θα φορέσεις.
Ξεφυλλίζεις, ξεφυλλίζεις, ξεφυλλίζεις και διαλέγεις ενα ησυχο (πώς? ), διακριτικό (πώς; πώς; ) φλοράλ κοντομάνικο φόρεμα που σου κάνανε δώρο στα γενέθλιά σου. Διαλέγεις κι ενα οπάκ καλσόν που του πάει (μαυρο, κεραμιδί, ακόμη και μπεζζ), εννοείται οτι δε θα βάλεις παντόφλα, φόρα μαυρη ίσια, στρογγυλή μποτα. Αξεσουάρ δε βάζουμε, αρκεί το φλοραλ πριντ. ΘΑ βάλεις και κολώνια, γιατι μετά θα μυρίζεις σαν φούρνος. Διαλεξε ειτε rodriguez είτε chanel.
Πας στην κουζινα και συγκεντρώνεις τα υλικά. Θα χρειαστείς:
400gr αλεύρι 00 (ετσι το λένε)
100gr σιμιγδάλι ψιλό
250ml νερό χλιαρό
ξερή μαγια, ενα φακελάκι (9gr)
μια θηλάζουσα προαιρετικά
2 κ.σ. λάδι
μια πρέζα αλατι και μια ζάχαρη
σάλτσα
υλικα για στολισμα
Μη βάλεις ποδιά, το σκότωσες το λουκ. Αν θες κρεμάς μια μικρή τσάντα χιαστί ή, αν κάνει κρύο, μαυρο σκουφί με βέλο.
Εκτελεση:
Αναβεις τον φουρνο στους 230 αέρα. Στο χλιαρό νεράκι ρίχνεις τη μαγια, την ανακατευεις με στυλ, αργά, σα να σκέφτεσαι την πόλη απο την οποία γυρισες πριν λίγες μέρες. Στο καπάκι, ριχνεις και τη ζάχαρη για να ταϊσεις τη μαγια και όσο ανακατεύεις, μιλάς με τη θηλάζουσα και κάνεις ματάκια στο μωρό. Αφηνεις στην άκρη το μειγμα για 10 λεπτά και σε ένα μπολ, ανακατευεις το αλευρι με το αλατι και το σιμιγδάλι.
Οσο περιμενεις να περάσει το 10λεπτό, ρίχνεις μια ματια μην έχει χαλάσει το μακιγιαζ και βάζεις ενα ποτήρι νερό στη φίλη που θηλαζει, γιατι εχει γκαγκανιάσει η έρμη.
Μετά το πέρας του δεκάλεπτου, ρίχνεις στο μπωλ τη μαγια και το λάδι. Ανακατευεις με ενα κουτάλι μη χαλάσει και το μανικιουρ ( ) και όταν πια δεν μπορείς άλλο να ανακατεψεις, παίρνεις την μπαλίτσα με τα χεράκια, αφού εχεις φορεσει γαντάκια, και το πλάθεις σε έναν πάγκο. Θα κολλάει, οπότε θα χρειαστείς κάτι να το βοηθήσεις. Χρησιμοποίησε σιμιγδάλι, βοηθάει στο κρατς κρατς.
Εχεις μεριμνησει να ακούς Stooges όσο πλάθεις, που δε θα σου πάρει παραπάνω από τη διάρκεια του λατρεμένου αυτού άζματος..
Εισαι κομπλέ. Χωρισε το ζυμαράκι σε όσες πίτσες θες να φτιάξεις. 3-4 και βγαινουν λεπτες. Αλλιώς, στα 2.
Πιασε το ένα μπαλάκι, χάιδέψε το, μίλα του γλυκά και ρίξε στον πάγκο λίγο σιμιγδάλι για να αρχίσεις να το απλωνεις.
Τι;;; ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΛΑΣΤΗ;; Κανένα πρόβλημα, μι αμίγο. Πάρε το ρολό με τη διαφάνεια για τα τρόφιμα. This will do the job. Οσο το ανοιγεις και νιωθεις υγρασία, θελει κι άλλο σιμιγδάλι. Λιγακι, μην το κανεις και χαλβά. Εν τω μεταξύ, εχουν τελειωσει οι stooges και ακούμε eleanor rigby, γιατι ειμαστε και γαμώ τα παιδιά.
Αφού απλωσες το ζυμαράκι, στρώσε λίγη σάλτσα (ντομάτα, ζαχαρη, βασιλικός, αλάτι ρίγανη, ελάχιστο λάδι) αλλά παντού. Θυμίσου: Λίγη και παντου. Και απο πάνω βαλε ό,τι θες. Εγώ προτιμώ μοτσαρέλα, τριμένη ή σε μπαλάκια, βασιλικο και ντοματάκια βελανίδια.
Χθες, έφτιαξα και μια με φετα, μοτσαρέλα, κρεμμυδι, πιπερια και μανιτάρια. Τα είχα περάσει απο τηγάνι πρώτα, γιατι το ζυμαράκι ψήνεται πολύ γρήγορα, αν ειναι τόσο λεπτό. Ομως, τα είχα στεγνώσει απο περιττά υγρά. (Ντόινγκ!)
Εγώ τις σερβιρα ολόκληρες σε ξύλα κοπής και ξύλινο, περιστρεφόμενο δίσκο, με αυτό το soundtrack (o chef εχω πάντα δίκιο)
Ο εξης τροπος ειναι αυτος με τον οποιο φτιαχνω τα ρεβύθια. Τον αποκαλω χαβανεζικο, επειδη αν ποτε παω στη Χαβαη, θα τον διδαξω στους συντροφους χαβανεζους και θα καθιερωθει. Δεν ξερω αν και πως κανουν ρεβυθια εκει, αλλα θα συμφωνησετε οτι τοσο νοστιμα αποκλειεται να ειναι, οποτε...
Η λογικη μου σπαει κοκκαλα, ετσι;
Υλικα:
σακουλακι ρεβυθια
3-4 κρεμμύδια χοντροκομενα
2 σκελιδες σκορδο ψιλοκομμενες
μια χουφτα καροτα κομμενα σε ροδελες
Ψιλοκομμενο μαιντανο
3-4 δαφνόφυλλα
ζωμο λαχανικων, κοτας, ή κυβο
Μια γεματη κουταλια ταχινι
Μια γεματη κουταλια κουακερ
ελαιολαδο (duh!)
αλατι, πιπερι, παπρικα (duh!)
Εκτέλεσις:
Τα πεταμε ολα μαζι σε χυτρα ετσι ατσαλα και αντρικια, και τα βραζουμε
Βαζουμε αλατι στο τελος, γιατι εχω ακουσει οτι τα οσπρια γινονται σκληρα αν βρασουν με αλατι.
Δοκιμασε ολη αυτη την αντάρα που αποκαλεις ρεβυθαδα να τη μαγειρεψεις σε πηλινο (γαστρα) σκευος. Αν σου βρισκεται και κανα περιεργο αλλαντικο πχ απο μοσχαρι, ριχτο μεσα. Μια φορα τα εφτιαξα με κατι αντιστοιχο που μου ειχε δωσει ο μπαμπάς μου και δεν ήξερα τι να το κανω, εβαλα και λιαστες ντοματες και (χωρις το ταχινι που αναφερεις, μου μοιαζει υπερβολη) κι εγιναν πολυ νοστιμα. Το μοσχαρι ξερασε την καπνιστη γευση του στα ρεβυθια γι' αυτο μετα δεν τρωγοταν.
Ισχύουν αμφότερα, Νικόλα.
Τα μουλιαζεις κανα 12ωρο πριν τα μαγειρεψεις. Η σόδα βοηθάει. Αφού τα βράσεις κανα δεκάλεπτο και απομακρύνεις τους αφρους, ριχνεις λίγη σόδα, αφού τα εχεις τραβήξει απο το μάτι, τα αφηνεις 5 λεπτάκια και μετα τα πλένεις πολυ καλα, προτου συνεχίζεις να τα μαγειρευεις όπως θες.
Μετά συζητήσαμε με τον άνθρωπο και μας εξήγησε ότι ο σωστός ηθοποιός, ακόμα και με 40 πυρετό να είναι, δεν πρέπει να φαίνεται καθόλου κατά τη διάρκεια της παράστασης.
:λυγμ: Κι εσυ πού το ξέρεις?
