Αγαπημένες γυναίκες συγγραφείς!

[Ίζι]

Διαβάζοντας το νήμα για τους αγαπημένους μας συγγραφείς, μου έκανε εντύπωση ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι εκλεκτοί μας είναι άντρες! Μέχρι στιγμής:

- Έχουν αναφερθεί 102 άντρες συγγραφείς και μόλις 16 γυναίκες!
- Οι άντρες μέλη μας ανέφεραν συνολικά 112 αντρικά ονόματα (υπολόγισα εδώ κι αυτούς που επαναλαμβάνονταν) και 7 γυναικεία.
- Οι γυναίκες μέλη μας ανέφεραν 55 αντρικά ονόματα και 16 γυναικεία.

Η λίστα των 16 γυναικών συγγραφέων που αγαπά η Λέσχη:

1. Αγκάθα Κρίστι
2. Τζ. Κ. Ρόουλινγκ
3. Πασχαλία Τραυλού
4. Ένιντ Μπλάιτον
5. Κάθυ Κέλι
6. Ζωρζ Σαρή
7. Λεία Βιτάλη
8. Τζέιν Όστεν
9. Τζίλιαν Φλιν
10. Έλις Πίτερς
11. Εύα Ομηρόλη
12. Ευγενία Φακίνου
13. Μαρία Πολενάκη
14. Λάιονελ Σράιβερ
15. Ζυράννα Ζατέλη
16. Αναΐς Νιν

Με εξαίρεση τις Κρίστι, Ρόουλινγκ και Τραυλού, οι υπόλοιπες αναφέρθηκαν από μία φορά. Η λίστα είναι μικρή, δεν συμφωνείτε; Ποιες είναι, λοιπόν, οι αγαπημένες σας γυναίκες συγγραφείς;

 

[Στιλλ ιλλ]

Οι αδερφές Μπροντέ και η Βιρτζίνια Γούλφ είναι αγαπημένες συγγραφείς. Ξεχωρίζω επίσης Καρυστιάνη έχοντας διαβάσει μια συλλογή διηγημάτων της μεχρι στιγμής. Πάντως είναι γεγονός οτι είναι συντριπτικά λιγότερες οι γυναίκες συγγραφείς που ξεχωρίζουμε. Ο αγαπημένος μου συγγραφέας με διαφορά είναι ο Ντοστογιέφσκι οπότε φαντάσου. Πραγματικά θα ήθελα να ανακαλύψω κι άλλες συγγραφείς. Σκέψου οτι απο την παραπάνω λίστα έχω διαβάσει Ζατέλη, Κρίστι(που αγαπώ), Ροόυλινγκ, Φλύν και Όστεν μόνο.

 

[Φθινόπωρο]

Λογικό νομίζω πως είναι οι αγαπημένοι μας συγγραφείς να είναι κυρίως άντρες, αφού απλά είναι η πλειοψηφία, κυρίως στην κλασική λογοτεχνία...
Η Λιλή Ζωγράφου είναι η πολυαγαπημένη μου γυναίκα συγγραφέας, μπαίνει και στην πρώτη πεντάδα όλων!
Έχω απολαύσει βιβλία της Μάρως Βαμβουνάκη, της Αλκυόνης Παπαδάκη, της Ιωάννας Καρυστιάνη πρόσφατα, η οποία με κέρδισε!
Α, αγαπημένη πολύ και η Ιζαμπέλ Αλιέντε!

 

[Σαώρη]

Σημαντικό όνομα νομίζω είναι και η Διδώ Σωτηρίου. Τόσο για την περίοδο που λαμβάνουν χώρα οι αφηγήσεις της, όσο και ο τρόπος που τα παρουσιάζει.
Και η αδερφή της, Έλλη Παππά, έχει ασχοληθεί με την συγγραφή, αν και κυρίως είναι μελέτες που αφορούν την πολιτική/φιλοσοφία.

 

[Μπέιζιλ Γκραντ]

Δεν έχω γράψει ως τώρα (νομίζω!) στο νήμα για τους συγγραφείς, ωστόσο να πω από εδώ ότι θα έβαζα στα σίγουρα στην πεντάδα τη Βιρτζίνια. Δεν αποκλείεται να έχω διαβάσει ό,τι δικό της κυκλοφορεί στα ελληνικά.
Αν βάλουμε στην κουβέντα και τις ποιήτριες τότε οπωσδήποτε θέσεις για τις Αχμάτοβα και Τσβετάγιεβα.

 

[Βάγγυ]

Εγώ θαρρώ πως οι αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι κατά πλειονότητα γυναίκες. Πέρα από την αγαπημένη και κλασική Άγκαθα, αγαπώ τη Rosamund Lupton, είναι μάλιστα και η μοναδική, την όποια έκανα παρουσίαση βιβλίο της στη Λέσχη.))

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Εγώ δεν έχω διαβάσει πολλές γυναίκες συγγραφείς αλλά ως επί το πλείστο ότι έχω διαβάσει μου άρεσε!!

Πιο συγκεκριμένα έχω διαβάσει το "Αναρχικός των δύο κόσμων" το οποίο θεωρώ αριστούργημα και βεβαία τα "Ανεμοδαρμένα Ύψη" της ΈΜιλυ Μπροντέ για το οποίο ότι και να πω θα είναι λίγο...

Ο Χάρι Πότερ της Ρόουλινγκ δεν με συγκίνησε καθόλου ίσως επειδή τον διάβασα σε μεγάλη ηλικία...Επίσης τα βιβλία της Αγκάθα Κρίστι που μου φαίνονται μη-πραγματικά και ως εκ τούτου με αφήνουν αδιάφορο...

Μάλλον 50/50 είμαι τελικά!!!


Βέβαια περιμένουν υπομονετικά στην σειρά με τα αδιάβαστα η Άιρις Μέρντοχ, η Βιρτζίνια Γούλφ και η Μάργκαρετ Ατγουντ...

 

[Στιλλ ιλλ]

Καλά διαφωνώ για την Κρίστι αλλα εντάξει δε θα επεκταθώ, γιατι δεν έχω χρόνο

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Τι διαφωνείς που δεν μου αρέσει;;;; ))

 

[Στιλλ ιλλ]

Οχι βρε, για το μη πραγματικό όπως λες αν και ντάξει αυτά είναι γούστα. Πάντως την θεωρώ κορυφή στο είδος της απλά.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Εμ γούστα είναι αυτά!!!

Εμένα γενικά τέτοιου τύπου αστυνομική λογοτεχνία δεν με τραβάει καθόλου...Δλδ να γυρίζει ο κόσμος ανάποδα για να βρει ο Πουαρώ (πχ) την λύση...

 

[Μπου Ραντλι]

Έχω ξεχωρίσει οπωσδήποτε στη πεζογραφία τη Σώτη Τριανταφύλλου λόγω του "Εργοστασίου των Μολυβιών" και τη Τζορτζ Έλιοτ λόγω του "Σίλας Μάρνερ". Έχω στα πιθανά μελλοντικά διαβάσματα κάποια άλλα έργα τους!!!

Στη ποίηση έχω προτίμηση στη Μαρία Πολυδούρη. Τ' Άπαντα" της είναι πολύ ενδιαφέροντα, αν και η θεματογραφία της είναι κάπως μονότονη...

Ωστόσο μακράν σημαντικότερη κατά τη γνώμη μου είναι η σημασία των γυναικών στην Πολιτική Οικονομία και στην Κοινωνιολογία. Η Ναόμι Κλάιν με το "Δόγμα του Σοκ" κυρίως αλλά και με το "Καπιταλισμός Εναντίον Κλίματος" έχει δώσει τα πιο αξιόλογα έργα της μετακομμουνιστικής εποχής, από το 1989 κ.ε. Ακόμη όμως και η Μέριλιν Γιάλομ με τη "Γέννηση της Βασίλισσας του Σκακιού" κι άλλα επίσης, συναγωνίζεται επάξια τον Ίρβιν.

Είμαι πολύ χαρούμενος που όλα τα παραπάνω κοσμούν τη βιβλιοθήκη μου!!!

ΥΓ. Ξέχασα τη Πηνελόπη Δέλτα. Πολλοί - ανάμεσα τους κι εγώ - είμαστε λίγο μουδιασμένοι με την εκμετάλλευση του ονόματος της από εθνικιστικούς κύκλους. Πάντως ο "Μάγκας" είναι σούπερ...

 

[Μπέιζιλ Γκραντ]

Πάντως Νικόλα να το πούμε, με το άβαταρ του Χάρου απ' τη μια μεριά και τα ερωτηματικά απ' την άλλη (τέσσερα αυτή τη φορά Τσίου!)...τρομάζει ο κόσμος λιγάκι! :χαχαχα:
Άντε ν' ανταμώσουμε στα γενέθλια, να τα πούμε καλύτερα!

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Ωστόσο μακράν σημαντικότερη κατά τη γνώμη μου είναι η σημασία των γυναικών στην Πολιτική Οικονομία και στην Κοινωνιολογία. Η Ναόμι Κλάιν με το "Δόγμα του Σοκ" κυρίως αλλά και με το "Καπιταλισμός Εναντίον Κλίματος" έχει δώσει τα πιο αξιόλογα έργα της μετακομμουνιστικής εποχής, από το 1989 κ.ε.

Στα γενέθλια θέλω να συζητήσουμε λίγο περί Κλάιν...

 

[Μπου Ραντλι]

Τέλεια!!! Ακονίζω το μαχαίρι από τώρα!!!

Ούτε την Ούρσουλα Λε Γκεν θυμήθηκα!!!

Ο "Αναρχικός" είναι από τα βιβλία που σου μένουν για πάντα...

 

[Ίζι]

• H Λάιονελ Σράιβερ για το "Πρέπει να Μιλήσουμε για τον Κέβιν", ένα βιβλίο που με στοίχειωσε.
• Η Αγκάθα Κρίστι γιατί ήταν απ' τους πρώτους που εισήγαγαν τη φόρμα whodunit αστυνομικών, που παίζει με τον αναγνώστη.
• Η Τζ.Κ. Ρόουλινγκ γιατί, αν και ταξίδεψα μεγάλη στον κόσμο της, το ταξίδι ήταν μαγικό.
• Η Μπέτι Σμιθ, "για το Ένα Δέντρο Μεγαλώνει στο Μπρουκλιν", βιβλίο που λάτρεψα μικρή και δεν ξεπέρασα ποτέ.
• Η Λουίζα Μέι Άλκοτ για τις "Μικρές Κυρίες", που σημαδεύουν τα κορίτσια (και όχι μόνο) διαχρονικά.
• Η Έμα Ντόναχιου για το Δωμάτιο, ένα απ' τα συγκλονιστικότερα μυθιστορήματα των τελευταίων χρόνων.
• Η Ντουιγκού Ασένα για το "Μια Γυναίκα Χωρίς Όνομα" που είχε απαγορευτεί ένα διάστημα στην Τουρκία ως πολύ τολμηρό κι ακατάλληλο για παιδιά.
• Η Μαρία Πολενάκη, γιατί ήταν η αγαπημένη της εφηβικής μου ηλικίας με τα παράξενα μυθιστορήματά της και τα φεμινιστικά της άρθρα.
• Η Ιωάννα Καρυστιάνη για τα "Σακιά" μια ιστορία που θυμίζει τον "Κέβιν" στην ελληνική πραγματικότητα.
• Η Μάρω Βαμβουνάκη για τα βιβλία της με θέμα τον έρωτα, ιδίως τον "Αντίπαλο Εραστή".
• Η Τζίλιαν Φλιν για τα απολαυστικότατα αστυνομικά της.
• Η Χάριετ Μπίτσερ Στόου για την "Καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά".
• H Τζέιν Όστεν για το χιούμορ της και τα λεπτοδουλεμένα γραπτά της.
• Η Έλεν Φίλντινγκ για την σπαρταριστή "Μπρίτζετ Τζόουνς".
• Η Άννα Φρανκ για το ντοκουμέντο που μας άφησε.
• Η Έλενα Ακρίτα για τα παλιά της ευθυμογραφήματα.
• Η Σίρλεϊ Τζάκσον για την "Κλήρωση", την καλύτερη ιστορία τρόμου που έχω διαβάσει.
• Η Χάρπερ Λη για το "Όταν Σκοτώνουν τα Κοτσύφια", έναν απ' τους στυλοβάτες της αμερικάνικης λογοτεχνίας.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Τελικά φτηνά την γλύτωσε ο Πουαρώ!!!!!!

 

[Χήθκλιφ]

Δυο πολυαγαπημένες μου γυναίκες συγγραφείς είναι η Άιρις Μέρντοχ και η Άντζελα Κάρτερ. Αμφότερες διανοούμενες, με σαρκαστική, διεισδυτική ματιά και αιχμηρή γραφή. Η Κάρτερ (της οποίας η φεμινιστική «Σαδική γυναίκα» είναι ένα βιβλίο στο οποίο υποκλίνομαι παντοτινά) με σκοτεινό, γοτθικό και στρυφνό ύφος, αποπνέει μόνιμα ένα υπόκωφα σαρδόνιο κέφι ενώ η Μέρντοχ με κάπως ψυχρή, μη θηλυκή γραφή, βυθοσκοπεί ανθρώπινα πάθη και εμμονές με σκωπτική αποστασιοποίηση.

Θα μπορούσα να προσθέσω την Σίρι Χούστβεντ, εάν είχα διαβάσει παραπάνω από ένα μονάχα βιβλίο της - την απόκοσμη και παραισθητική «Τυφλόμυγα» - ήταν ωστόσο από τα δυνατότερα, πιο καθηλωτικά και ανατριχιαστικά αναγνώσματα για εμένα (όποιος λάτρεψε την Τυφλόμυγα θα πρέπει να διαβάσει το διήγημα του Περικλή Μποζινάκη «Η Εριέττα κομματιασμένη»).

Καθώς και την Έμιλι Μπροντέ για τα υπερλατρεμένα «Ανεμοδαρμένα Ύψη»... που εφόσον ήταν το ένα και μοναδικό έργο της δεν φοβάμαι μήπως με απογοητεύσει σε κάποιο επόμενο.

 

[Χρυσόστομος]

Μου κάνει φοβερη εντύπωση που εκτος απο την Σαώρη κανεις άλλος δεν ανέφερε την Διδώ Σωτηρίου. Δεν ξέρω γιατι αλλα μου φαίνεται μεγαλη έκπληξη. Απο τις λίγες Ελληνιδες που έχω διαβάσει ειναι η αγαπημενη μου. Απο ξένες εχω διαβασει ακομα λιγοτερες. Βασικα μολις τρεις. Εκτος απο Αγκαθα που εχω διαβασει αρκετα, ενα της Βιρτζινια Γουλφ πριν πολλά χρόνια και τα κοτσυφια της Χαρπερ Λη.

 

[Φτωχόπαιδο]

Μα καλά δεν υπάρχει στη σχετική λίστα η Ούρσουλα Λε Γκεν! διαμαρτύρομαι εντόνως