Έκλαψα όταν τα διάβασα

[Χήθκλιφ]

Μία συγκινητική και μεγαλειώδης μέσα στην απλότητα της, ιστορία απόλυτης αγάπης, αφοσίωσης και κυρίως αυταπάρνησης, είναι εκείνη της Ιαπωνεζούλας Σέι, τοποθετημένη στη αρχαία Ιαπωνία. Την "ιστορία της Σέι" αφηγείται η Μαριάνε Ενγκελ στον βασανισμένο πρωταγωνιστή του βιβλίου "Τα δαιμόνια". Είναι δηλαδή μία αυθύπαρκτη ιστορία μέσα στην κύρια ιστορία του μυθιστορήματος. Για όποιον ενδιαφέρεται, μπορεί να την διαβάσει στην ιστοσελίδα των εκδόσεων Τόπος, στον οδηγό ανάγνωσης. Δεν κατάφερα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.

 

[Φαροφύλακας]

Ξεκίνησα τους Άθλιους του Ουγκό και μου φαίνεται πολύ συγκινητική η αρχή του βιβλίου με την καλοσύνη του Μυριήλ. :λυγμ:

 

[Λορένα]

Ξεκίνησα τους Άθλιους του Ουγκό και μου φαίνεται πολύ συγκινητική η αρχή του βιβλίου με την καλοσύνη του Μυριήλ. :λυγμ:

Εκανες πολυ καλα Φαρε που ξεκινησες επιτελους το βιβλιο

Προτοιμασου για μεγαλες συγκινησεις και πολλες ακομη σκεψεις που θα σε εμπνευσει αυτο το βιβλιο..

 

[Στράτης]

Εδώ θα είμαι λίγο εκτός θέματος.
Για κανένα βιβλίο δεν έχω ρίξει σταγόνα δάκρυ.
Έχω κλάψει όμως σαν μωρό παιδί με αφιερώσεις μέσα σε βιβλία, από φίλους που έχασα άδικα.
Μια, δυο φορές και για χαμένους έρωτες...

 

[Λυκάων]

Μου έχει συμβεί μονο μία φορά και μιλάω για το αριστούργημα του Ουγκώ, τους Αθλιους.

 

[Βασια]

Εγω παλι ειμαι τοσο κλαψιαρα που νευριαζω και εγω η ιδια με τον εαυτο μου.
Ειμαι τραγικη το ξερω αλλα δεν μπορω να κανω κατι για να βελτιωθω.
Οπου λυπη,συγκινηση,θανατος κτλ τα δακρυα φευγουν χωρις να το καταλαβω.
Οποτε δεν γινεται να αρχιζω να αναφερω βιβλια γιατι θα μαζευτουν πολλα.
Το τελευταιο παντως που με εκανε να κλαψω ηταν το λαθος αστερι το οποιο θεωρειται οτι ειναι ψιλοεφηβικο...παρολαυτα εμενα με επιασαν τα ζουμια μεσα στο μετρο....:κλαψ:

 

[Βασιλικόφ]

Με αρκετά βιβλία έχω συγκινηθεί. Το τελευταίο που θυμάμαι ήταν της Ρόζαμουντ Πίλτσερ "Ψάχνοντας για κοχύλια". Είναι και το μόνο που έχω διαβάσει απο αυτήν τη συγγραφέα. Πολύ γλυκιά ιστορία. Το αγαπημένο μου μυθιστόρημα όμως το οποίο με έχει συγκινήσει πολύ έντονα και σκέφτομαι πολλές φορές την ιστορία του είναι το "Ανεμοδαρμένα ύψη" της Έμιλυ Μπροντέ.

 

[Αζέλμα]

Φανς της Τζέιν Όστεν, να σας τρομάξω λίγο; Έκλαψα με το "Μάνσφηλντ Παρκ". Γοερά. Για όσους λέτε ότι δεν σας άρεσε όσο τα άλλα.

@Βασια: μην ανησυχείς! Είμαι κι εγώ πάρα πολύ κλαψιάρα. Και δεν σου μιλάω για Αθλιους και Όλιβερ Τουιστ και Τζέιν Έιρ. Αν το φέρει έτσι ο συγγραφέας, μπορώ να κλάψω ακόμη και με το θάνατο ενός ιστορικού προσώπου που ξέρω ότι έχει συμβεί από τότε που κάναμε ιστορία στη Β' Δημοτικού.

 

[Πολύτλας Οδυσσεύς]

Φανς της Τζέιν Όστεν, να σας τρομάξω λίγο; Έκλαψα με το "Μάνσφηλντ Παρκ". Γοερά.

Δεν ξέρω αν συγκαταλέγομαι σε αυτούς αλλά θα το διαβάσω (μπορεί φέτος) και θα σου πω.

 

[Βασια]

Φανς της Τζέιν Όστεν, να σας τρομάξω λίγο; Έκλαψα με το "Μάνσφηλντ Παρκ". Γοερά. Για όσους λέτε ότι δεν σας άρεσε όσο τα άλλα.

@Βασια: μην ανησυχείς! Είμαι κι εγώ πάρα πολύ κλαψιάρα. Και δεν σου μιλάω για Αθλιους και Όλιβερ Τουιστ και Τζέιν Έιρ. Αν το φέρει έτσι ο συγγραφέας, μπορώ να κλάψω ακόμη και με το θάνατο ενός ιστορικού προσώπου που ξέρω ότι έχει συμβεί από τότε που κάναμε ιστορία στη Β' Δημοτικού.

Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με εμένα.Εννοειται οτι εκλαψα στο "Μάνσφηλντ Παρκ". Μπορώ να κλάψω για οτιδήποτε μπορεί να βγάζει λίγο συναίσθημα.Και φυσικά το ίδιο γίνεται κάθε φορά που θα διαβάσω το ίδιο βιβλίο και ας ξέρω τι θα συμβεί.Χθες το βράδυ διάβασα για τριτη φορα το τελευταιο απο τις δαιμονικες μηχανες και παρολο που ο επιλογος ειναι ο ιδανικος και το ειχα διαβασει αλλες δυο φορες το κλαμα το δικο μου παρέμεινε σταθερο. Τι να πω...

 

[Παρωνύμιος]

<σπόιλερ αλέρτ>

Έκλαψα γοερά με το Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν, δεν συγκινήθηκα απλώς, ταυτίστηκα τρομερά με τους ήρωές του, ολοζώντανη γραφή, το ζούσα, δεν το διάβαζα. Ευτυχώς το είχα δανειστεί.

 

[Στράτης]

Έκλαψα άσχημα με το «Magic Baf – ο Τυφώνας Τζέφρυ». Δεν μπορώ να πω περισσότερα. Ευτυχώς το έκλεψα.

 

[Πνεύμα]

Τολμώ να πω πως δεν κλαίω εύκολα. Δεν μου βγαίνει, αν και πολλές φορές θέλω! Από βιβλία, εκείνο που θυμάμαι πως με έκανε να συγκινηθώ τόσο ώστε να θέλω να κλάψω ήταν το τελευταίο βιβλίο των αγώνων πείνας!!! Εκτός του ότι ήρθαν τα πάνω κάτω, ακόμα και το τέλος με άφησε με ένα κόμπο στο στομάχι! Κατάθλιψη κυριολεκτική!

 

[Βασια]

Τολμώ να πω πως δεν κλαίω εύκολα. Δεν μου βγαίνει, αν και πολλές φορές θέλω! Από βιβλία, εκείνο που θυμάμαι πως με έκανε να συγκινηθώ τόσο ώστε να θέλω να κλάψω ήταν το τελευταίο βιβλίο των αγώνων πείνας!!! Εκτός του ότι ήρθαν τα πάνω κάτω, ακόμα και το τέλος με άφησε με ένα κόμπο στο στομάχι! Κατάθλιψη κυριολεκτική!

Το ιδιο επαθα και εγω με την διαφορα οτι εγω πλανταξα στο κλαμα.(οπως ξαναειπα ειμαι μεγαλη κλαψιαρα!)

Spoiler

Παρολο που περιμενα οτι καπως ετσι θα την τελειωνε την σειρα το σοκ μου ηταν μεγαλο.Η αληθεια ειναι οτι απο την μεση και μετα μου φανηκε οτι παραετρεξε τα γεγονοτα(ξεπαστρευοντας τον μισο πληθυσμο)για να τελειωσει το βιβλιο.Την στιγμη που πεθανε ο Φινικ εγω εγινα κομματια.Μπορω να πω οτι περισσοτερο εκλαψα σε αυτον παρα στην μικρη Πριμ.Ισως επειδη ειχα εξαντλησει τα αποθεματα δακρυων μου.
Το τελος συγκλονιστικο.Σε μια τετοια σειρα ομως δεν θα μπορουσε και να ηταν διαφορετικο.

 

[Πνεύμα]

Το ιδιο επαθα και εγω με την διαφορα οτι εγω πλανταξα στο κλαμα.(οπως ξαναειπα ειμαι μεγαλη κλαψιαρα!)

Spoiler

Παρολο που περιμενα οτι καπως ετσι θα την τελειωνε την σειρα το σοκ μου ηταν μεγαλο.Η αληθεια ειναι οτι απο την μεση και μετα μου φανηκε οτι παραετρεξε τα γεγονοτα(ξεπαστρευοντας τον μισο πληθυσμο)για να τελειωσει το βιβλιο.Την στιγμη που πεθανε ο Φινικ εγω εγινα κομματια.Μπορω να πω οτι περισσοτερο εκλαψα σε αυτον παρα στην μικρη Πριμ.Ισως επειδη ειχα εξαντλησει τα αποθεματα δακρυων μου.
Το τελος συγκλονιστικο.Σε μια τετοια σειρα ομως δεν θα μπορουσε και να ηταν διαφορετικο.

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου !

Spoiler

Στεναχωρήθηκα πολύ, όταν πέθανε ο Φινικ!! Ήταν ο αγαπημένος μου ήρωας! ήταν ο τύπος ο κλασσικός που νομίζω κάθε αγόρι θα ήθελε να του μοιάσει! Από φτωχή γειτονιά, παρεξηγημένος και όμως τόσο καλός και τίμιος! ΑΛΛΑ η στεναχώρια που πήρα με την Πριμ δεν περιγράφεται! Βέβαια δεν στεναχωρήθηκα τόοσο πολύ για την ίδια την κοπέλα όσο για την καημένη την μάνα της, που μια ζωή παλεύει να γιατρέψει τον κόσμο, και πάνω που είχε ξεπεράσει το θάνατο του άντρα της, πεθαίνει και το παιδί της!!

Το τέλος συγκλονιστικό! ήταν αυτό που δεν ήθελα βέβαια αλλά δυστυχώς ήταν και το αναμενόμενο (από ένα σημείο και μετά!)! .... μου έδωσε να καταλάβω ότι ο κόσμος είναι πολύ επικίνδυνος!

 

[Ίζι]

<σπόιλερ αλέρτ>

Έκλαψα γοερά με το Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν, δεν συγκινήθηκα απλώς, ταυτίστηκα τρομερά με τους ήρωές του, ολοζώντανη γραφή, το ζούσα, δεν το διάβαζα. Ευτυχώς το είχα δανειστεί.

Δεν βλέπω κάποιο σπόιλερ Και ποιος δεν έχει κλάψει μ' αυτό το βιβλίο... απίστευτα συγκινητικό, χωρίς να είναι μελό.

 

[Παρωνύμιος]

Ίζι, το σπόιλερ είναι στη σύνδεση του τίτλου

 

[Βασια]

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου !

Spoiler

Στεναχωρήθηκα πολύ, όταν πέθανε ο Φινικ!! Ήταν ο αγαπημένος μου ήρωας! ήταν ο τύπος ο κλασσικός που νομίζω κάθε αγόρι θα ήθελε να του μοιάσει! Από φτωχή γειτονιά, παρεξηγημένος και όμως τόσο καλός και τίμιος! ΑΛΛΑ η στεναχώρια που πήρα με την Πριμ δεν περιγράφεται! Βέβαια δεν στεναχωρήθηκα τόοσο πολύ για την ίδια την κοπέλα όσο για την καημένη την μάνα της, που μια ζωή παλεύει να γιατρέψει τον κόσμο, και πάνω που είχε ξεπεράσει το θάνατο του άντρα της, πεθαίνει και το παιδί της!!

Το τέλος συγκλονιστικό! ήταν αυτό που δεν ήθελα βέβαια αλλά δυστυχώς ήταν και το αναμενόμενο (από ένα σημείο και μετά!)! .... μου έδωσε να καταλάβω ότι ο κόσμος είναι πολύ επικίνδυνος!

Ουτε εγω ήθελα αυτο το τέλος.

Spoiler

Καταρχην εγω λάτρευα τον Γκειλ.Η ξαφνικη αποχωρηση του εμενα με στεναχωρησε αφανταστα.Δεν μου καλυψε ουτε τις ερωτησεις μου ουτε το κενο που μου αφησε.Απλα μου εδωσε την εντυπωση οτι επρεπε με καποιο τροπο να φυγει για να δωθει το τελος που θελει.Ο Φινικ ηταν οπως τα λες.Καλος,γλυκος,τιμιος.Του αξιζε σιγουρα καλυτερο τελος.Αν σκεφτεις σε αυτη την σειρα κανενας δεν βγηκε κερδισμενος.Η Πριμ πεθανε.Ηταν αυτη που εδινε ελπιδα και για αυτην ξεκινησε στην ουσια ολη η ιστορια.Η Κατνις το μονο που ηθελε ηταν να προστατεψει την Πριμ και δεν το καταφερε.Ο Πιτα ηθελε να μεινει ο εαυτος του και τον κατεστρεψανε.ο Γκειλ ηθελε την Κατνις και δεν την απακτησε ποτε.Ο Φινικ ηθελε να ζησει καλα με την Αννι του και πεθανε.Η μαμα της Κατνις πανω που αρχισε να συνερχεται εχασε την κορη της.Οποτε τα εξωτερικα σημαδια δεν ειναι τιποτα σε σχεση με τα σημαδια που αφησε μεσα τους ολη αυτη η ιστορια.Εν ολιγης το μηνυμα αισιοδοξιας που προσπαθησε να μας περασει στο τελος δεν ηταν αρκετο να μας γλιτωσει απο την καταθλιψη.

 

[Πνεύμα]

Ουτε εγω ήθελα αυτο το τέλος.

Spoiler

Καταρχην εγω λάτρευα τον Γκειλ.Η ξαφνικη αποχωρηση του εμενα με στεναχωρησε αφανταστα.Δεν μου καλυψε ουτε τις ερωτησεις μου ουτε το κενο που μου αφησε.Απλα μου εδωσε την εντυπωση οτι επρεπε με καποιο τροπο να φυγει για να δωθει το τελος που θελει.Ο Φινικ ηταν οπως τα λες.Καλος,γλυκος,τιμιος.Του αξιζε σιγουρα καλυτερο τελος.Αν σκεφτεις σε αυτη την σειρα κανενας δεν βγηκε κερδισμενος.Η Πριμ πεθανε.Ηταν αυτη που εδινε ελπιδα και για αυτην ξεκινησε στην ουσια ολη η ιστορια.Η Κατνις το μονο που ηθελε ηταν να προστατεψει την Πριμ και δεν το καταφερε.Ο Πιτα ηθελε να μεινει ο εαυτος του και τον κατεστρεψανε.ο Γκειλ ηθελε την Κατνις και δεν την απακτησε ποτε.Ο Φινικ ηθελε να ζησει καλα με την Αννι του και πεθανε.Η μαμα της Κατνις πανω που αρχισε να συνερχεται εχασε την κορη της.Οποτε τα εξωτερικα σημαδια δεν ειναι τιποτα σε σχεση με τα σημαδια που αφησε μεσα τους ολη αυτη η ιστορια.Εν ολιγης το μηνυμα αισιοδοξιας που προσπαθησε να μας περασει στο τελος δεν ηταν αρκετο να μας γλιτωσει απο την καταθλιψη.

Ακριβώς

Spoiler

Στο τέλος νομίζω το "μήνυμα αισιοδοξίας" ήταν απλά μια προσπάθειά της Κόλιν για να μην αρχίσουν οι Φανς να πηδούν από τα παράθυρα! Βλέπεις βέβαια πως και εκτός από τους ήρωες ακόμα και το καθεστώς (αρχικά) δεν αλλάζει! Με το που έπεσε ο Σνόου συνεχίστηκε η ίδια προσπάθεια εξόντωσης του λαού μέσω και άλλων αγώνων! Ναι το ξέρω πως θα γίνονταν μόνο μία φορά και ότι θα ήταν για τα παιδιά των αρχόντων αλλά εγώ δε βρίσκω κάτι δίκαιο σε αυτό! Το αισιόδοξο δικό μου κομμάτι είναι όταν η Πρόεδρος πέφτει από τα 50 μέτρα με ένα βέλος καρφωμένο στην κοιλιά της!

Προσωπικά, δεν ξέρω αν το πήρα βέβαια σωστά, μετέφρασα το βιβλίο πολύ πολιτικά! Ταύτισα τον εαυτό μου και όλους τους σύγχρονούς μου με τους κατοίκους τις Κάπιτολ που δε βλέπουν πέρα από τα δικά τους! Είδα στις περιοχές την καταπίεση που υπάρχει στις χώρες του κόσμου για να ευημερούν οι λίγοι και να κερδίζουν οι ακόμα λιγότεροι. Κατάλαβα πως ακόμα και αν γίνει μια αλλαγή και τα πράγματα αλλάξουν, οι λάθος άνθρωποι θα πάρουν την εξουσία και θα καταλήξουμε πάλι στα ίδια. Γιατί στην ζωή δε θα υπάρξει Κάτνις να μας μας σώσει!... Γενικά το έργο αυτό με έκανε να δω με άλλο νόημα τον κόσμο γύρω μου!

 

[Βασια]

Ακριβώς

Spoiler

Στο τέλος νομίζω το "μήνυμα αισιοδοξίας" ήταν απλά μια προσπάθειά της Κόλιν για να μην αρχίσουν οι Φανς να πηδούν από τα παράθυρα! Βλέπεις βέβαια πως και εκτός από τους ήρωες ακόμα και το καθεστώς (αρχικά) δεν αλλάζει! Με το που έπεσε ο Σνόου συνεχίστηκε η ίδια προσπάθεια εξόντωσης του λαού μέσω και άλλων αγώνων! Ναι το ξέρω πως θα γίνονταν μόνο μία φορά και ότι θα ήταν για τα παιδιά των αρχόντων αλλά εγώ δε βρίσκω κάτι δίκαιο σε αυτό! Το αισιόδοξο δικό μου κομμάτι είναι όταν η Πρόεδρος πέφτει από τα 50 μέτρα με ένα βέλος καρφωμένο στην κοιλιά της!

Προσωπικά, δεν ξέρω αν το πήρα βέβαια σωστά, μετέφρασα το βιβλίο πολύ πολιτικά! Ταύτισα τον εαυτό μου και όλους τους σύγχρονούς μου με τους κατοίκους τις Κάπιτολ που δε βλέπουν πέρα από τα δικά τους! Είδα στις περιοχές την καταπίεση που υπάρχει στις χώρες του κόσμου για να ευημερούν οι λίγοι και να κερδίζουν οι ακόμα λιγότεροι. Κατάλαβα πως ακόμα και αν γίνει μια αλλαγή και τα πράγματα αλλάξουν, οι λάθος άνθρωποι θα πάρουν την εξουσία και θα καταλήξουμε πάλι στα ίδια. Γιατί στην ζωή δε θα υπάρξει Κάτνις να μας μας σώσει!... Γενικά το έργο αυτό με έκανε να δω με άλλο νόημα τον κόσμο γύρω μου!

Συμφωνω απολυτα μαζι σου πνευμα.Τα ιδια συναισθηματα, σκεψεις και μηνυματα περασε και σε εμενα αυτη η σειρα.Δεν εχω να συμπληρωσω κατι με καλυψες απολυτα!!