Διαβάζω το η λέσχη των φονων της Πέμπτης στα αγγλικά. Βασικά προσπαθώ. Νιώθω σαν να κάνω εργασία. Παρότι πίστευα ότι επειδή έχει βρετανική γλώσσα θα ήταν καλή ιδέα, έχω αρχίσει να αναθεωρώ. Πιστεύω ένα απλό αγγλικό βιβλίο θα ήταν καλύτερη επιλογή για να ξεκινήσω ένα τέτοιο εγχείρημα. Θα ακολουθήσω όμως τη συμβουλή μιας φίλης μου.. Δεν θα τα παρατήσω
Είμαι σχεδόν αποφασισμένος να αγοράσω την Τιγκάνα αλλά διάβασα καλά λόγια και για το Λέοντες του Αλ Ρασάν το οποίο είναι δυσεύρετο.Ποιό σου άρεσε πιο πολύ ;
Επειδη βλεπω σου αρεσουν και ψαχνεσαι με τα φαντασυ βιβλια, εχε υποψιν σου και το www.sff.gr . Εαν το γνωριζεις ηδη, αγνοησε αυτο το μνμ. Θα αυτοκραστραφει.
Δεν θα έλεγα ότι είμαι οπαδός της αστυνομικής λογοτεχνίας, διαλέγω το είδος για παράλληλο διάβασμα με κάποιο βιβλίο που μου αρέσει περισσότερο θεωρητικά.
Αλλά τι δουλειά έχει κάνει αυτός ο Νεσμπο. Τι twist, τι αγωνία είναι αυτή.
Διαβάζω ένα αστυνομικό από εφημερίδα. Η βιβλιοδεσία είναι τόσο κακή που μου διαλύθηκε το βιβλίο. Κρατάω τις σελίδες για να το τελειώσω... πραγματικά τραγικό.
Μετά το σπίτι του ύπνου και τώρα που διαβάζω το ποτέ και πουθενά, νιώθω μια αλλαγή στις αναγνωστικές μου προτιμήσεις. Νομίζω φεύγει σιγά σιγά η επαναστατική μου εμμονή με βιβλία τύπου 1984, Θεραπαινιδα κτλ και νιώθω κάτι σαν να ενηλικιώνομαι αναγνωστικά. Για να δούμε...
Διαβάζω "τα σταφύλια της οργής " για δεύτερη φορά μετά από 20 χρόνια. Κρίση της δεκαετίας του 20 και οι τράπεζες διώχνουν του νοικιασμένους εργάτες με τις οικογένειες τους. Τη θέση τους θα πάρουν τα τρακτέρ. Μέσα στην απόγνωση τους λένε: Η γη είναι δική μας. Ξέρεις πόσους Ινδιάνους σκότωσε ο παππούς μου για να την έχω εγώ; Τώρα γιατί πρέπει να τη χάσω;
Αυτομάτως μου έρχεται η απάντηση: ακριβώς για αυτό λευκέ ανθρωπακ