Έπεσε ένα τεύχος του περιοδικού "Creepy" στα χέρια μου, όπου διάβασα την ιστορία των Bill Warren και Mike Royer με τίτλο "I Hate You! I Hate You!". Μια που το θεωρώ απίθανο να διαβάσει και κάποιος άλλος αυτήν την ιστορία ώστε να τη συζητήσουμε, θα σας τη διηγηθώ με δυο λόγια εδώ πέρα, γιατί πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση χρονικού παραδόξου, που δυστυχώς είναι προβληματική και ατελής.
Από την ιστορία:
Με λίγα λόγια: Ο ήρωας είναι παιδί και μισεί τον πατέρα του, γιατί ο κι ο πατέρας του τον μισεί απ' όταν ήταν μωρό. Ο πατέρας του απορρίπτει ερωτικά τη μητέρα του γιατί "δεν μπορεί να τη δει έτσι", σύμφωνα με δικά του λόγια. Ο πατέρας συχνά χτυπά τον μικρό, και κάποτε προσπαθεί και να τον δολοφονήσει, κάτι που δεν καταφέρνει. Όμως δολοφονεί τη μάνα πάνω σε καυγά. Ο μικρός μεγαλώνει και σκοτώνει τον πατέρα του, βάζοντας εκρηκτικό μηχανισμό μέσα στο αυτοκίνητό του. Όμως δεν είναι ευχαριστημένος, γιατί η ζωή της μητέρας του έχει καταστραφεί απ' τον πατέρα. Έτσι, εφευρίσκει μια χρονομηχανή και επιστρέφει στο παρελθόν ώστε να σκοτώσει τον πατέρα του πριν γνωρίσει τη μητέρα του. Δεν τον ενδιαφέρει που αυτή του η ενέργεια θα σβήσει την ύπαρξή του. Βρίσκει έναν νεαρό με το όνομα του πατέρα του και τον σκοτώνει. Όμως ο ίδιος, παραδόξως, συνεχίζει να υπάρχει. Η χρονομηχανή δεν μπορεί να επιστρέψει στο μέλλον, κι έτσι ο ήρωας μένει στο παρελθόν, γνωρίζει μια κοπέλα που του θυμίζει την αγαπημένη του μητέρα, την παντρεύεται και κάνει μαζί της ένα γιο, στον οποίο δίνει το όνομά του. Όπως μεγαλώνει ο γιος, ο ήρωας συνειδητοποιεί ότι ο άνθρωπος που σκότωσε δεν ήταν ο πατέρας του. Ο μικρός είναι ο εαυτός του σε μικρή ηλικία! Καταλαβαίνει ότι έχει παντρευτεί τη μητέρα του κι έχει φέρει στη ζωή τον... εαυτό του. Όμως αυτό το παιδί κάποια στιγμή θα τον δολοφονήσει! Πότε ακριβώς; Δεν μπορεί να θυμηθεί... η μνήμη του είναι θολή. Συνεπώς μισεί το παιδί, αποφεύγει ερωτικά τη γυναίκα του, χτυπά το παιδί και προσπαθεί να το σκοτώσει. Έπειτα πάνω σε καυγά δολοφονεί τη μάνα. Ως αποτέλεσμα το παιδί τον μισεί με τη σειρά του και μεγαλώνοντας τον σκοτώνει, μετά εφευρίσκει τη χρονομηχανή κλπ κλπ.
Τέλος.
Το ξέρω ότι η ιστορία δεν στέκει με τίποτα. Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι ο ήρωας δεν κατάλαβε ότι ο πρώτος άνθρωπος που σκότωσε δεν ήταν ο πατέρας του, κι ακόμα κι αν δεχτούμε ότι δεν αναγνώρισε την ίδια του τη μάνα σε νεανική ηλικία, λογικά πριν την παντρευτεί θα είχε ακούσει το όνομά της.
Έπειτα, βιολογικά, δεν θα ήταν δυνατόν να γεννήσει τον ίδιο του τον εαυτό αφού τα μισά του γονίδια θα τα είχε πάρει το παιδί από τη μάνα του, κι έτσι θα προέκυπτε ένας διαφορετικός άνθρωπος. Στην τελική ήταν εύκολο να αποτρέψει τη μελλοντική του δολοφονία, μεγαλώνοντας το παιδί με αγάπη. Γενικά έχει πολλά θέματα η συγκεκριμένη ιστορία, κι αυτά είναι μόνο λίγα απ' αυτά.
Παρ' όλα αυτά μου άρεσε πολύ η ιδέα, και αναρωτιέμαι αν υπάρχει τρόπος να την ξαναφτιάξουμε έτσι ώστε να στέκει λογικά και να δημιουργεί ένα τέλειο χρονικό παράδοξο. Ενδιαφέρεται κανείς;
Από την ιστορία:
Με λίγα λόγια: Ο ήρωας είναι παιδί και μισεί τον πατέρα του, γιατί ο κι ο πατέρας του τον μισεί απ' όταν ήταν μωρό. Ο πατέρας του απορρίπτει ερωτικά τη μητέρα του γιατί "δεν μπορεί να τη δει έτσι", σύμφωνα με δικά του λόγια. Ο πατέρας συχνά χτυπά τον μικρό, και κάποτε προσπαθεί και να τον δολοφονήσει, κάτι που δεν καταφέρνει. Όμως δολοφονεί τη μάνα πάνω σε καυγά. Ο μικρός μεγαλώνει και σκοτώνει τον πατέρα του, βάζοντας εκρηκτικό μηχανισμό μέσα στο αυτοκίνητό του. Όμως δεν είναι ευχαριστημένος, γιατί η ζωή της μητέρας του έχει καταστραφεί απ' τον πατέρα. Έτσι, εφευρίσκει μια χρονομηχανή και επιστρέφει στο παρελθόν ώστε να σκοτώσει τον πατέρα του πριν γνωρίσει τη μητέρα του. Δεν τον ενδιαφέρει που αυτή του η ενέργεια θα σβήσει την ύπαρξή του. Βρίσκει έναν νεαρό με το όνομα του πατέρα του και τον σκοτώνει. Όμως ο ίδιος, παραδόξως, συνεχίζει να υπάρχει. Η χρονομηχανή δεν μπορεί να επιστρέψει στο μέλλον, κι έτσι ο ήρωας μένει στο παρελθόν, γνωρίζει μια κοπέλα που του θυμίζει την αγαπημένη του μητέρα, την παντρεύεται και κάνει μαζί της ένα γιο, στον οποίο δίνει το όνομά του. Όπως μεγαλώνει ο γιος, ο ήρωας συνειδητοποιεί ότι ο άνθρωπος που σκότωσε δεν ήταν ο πατέρας του. Ο μικρός είναι ο εαυτός του σε μικρή ηλικία! Καταλαβαίνει ότι έχει παντρευτεί τη μητέρα του κι έχει φέρει στη ζωή τον... εαυτό του. Όμως αυτό το παιδί κάποια στιγμή θα τον δολοφονήσει! Πότε ακριβώς; Δεν μπορεί να θυμηθεί... η μνήμη του είναι θολή. Συνεπώς μισεί το παιδί, αποφεύγει ερωτικά τη γυναίκα του, χτυπά το παιδί και προσπαθεί να το σκοτώσει. Έπειτα πάνω σε καυγά δολοφονεί τη μάνα. Ως αποτέλεσμα το παιδί τον μισεί με τη σειρά του και μεγαλώνοντας τον σκοτώνει, μετά εφευρίσκει τη χρονομηχανή κλπ κλπ.
Τέλος.
Το ξέρω ότι η ιστορία δεν στέκει με τίποτα. Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι ο ήρωας δεν κατάλαβε ότι ο πρώτος άνθρωπος που σκότωσε δεν ήταν ο πατέρας του, κι ακόμα κι αν δεχτούμε ότι δεν αναγνώρισε την ίδια του τη μάνα σε νεανική ηλικία, λογικά πριν την παντρευτεί θα είχε ακούσει το όνομά της.
Έπειτα, βιολογικά, δεν θα ήταν δυνατόν να γεννήσει τον ίδιο του τον εαυτό αφού τα μισά του γονίδια θα τα είχε πάρει το παιδί από τη μάνα του, κι έτσι θα προέκυπτε ένας διαφορετικός άνθρωπος. Στην τελική ήταν εύκολο να αποτρέψει τη μελλοντική του δολοφονία, μεγαλώνοντας το παιδί με αγάπη. Γενικά έχει πολλά θέματα η συγκεκριμένη ιστορία, κι αυτά είναι μόνο λίγα απ' αυτά.Παρ' όλα αυτά μου άρεσε πολύ η ιδέα, και αναρωτιέμαι αν υπάρχει τρόπος να την ξαναφτιάξουμε έτσι ώστε να στέκει λογικά και να δημιουργεί ένα τέλειο χρονικό παράδοξο. Ενδιαφέρεται κανείς;
Last edited by a moderator:
