Εγώ με τον υπολογιστή νοιώθω πως γράφω γρηγορότερα από ότι σκέφτομαι, το οποίο συνήθως δεν μου βγαίνει σε καλό...
grammar nazi και λαθοθήρας
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Γιώργο δεν ανήκω στην κατηγορία που γράφουν με δυό δάχτυλα στο πληκτρολόγιο, στα 19 μου είχα μάθει γραφομηχανή τυφλό σύστημα και έτσι δουλεύω και στο πληκτρολόγιο εδώ...μάλιστα ήξερα και το πολυτονικό πολύ καλά...δεν δικαιολογείται απ’ αυτό...πιστεύω ότι αποσπάται με κάποιο τρόπο η προσοχή μου...με το χέρι ξέρω να γράφω 56 χρόνια, πισι χρησιμοποιώ μόλις απ’ το 2000...δεκαπέντε χρονάκια μόνο δηλαδή...τι κάνει την προσοχή μου να διασπάται; Η ταχύτητα ίσως;
Όταν αντιγράφω το τυφλό σύστημα δουλεύει τέλεια. Το μάτι καταγράφει γράμματα και συλλαβές, όχι λέξεις (έτσι ήταν και οι ασκήσεις εκμάθησης του τυφλού συστήματος). Ο εγκέφαλος δίνει εντολή στα δάχτυλα που έχουν συγκεκριμένη θέση στο πληκτρολόγιο να κινούνται κάθετα και διαγώνια για να γράφονται οι λέξεις...Μαγική διαδικασία που δεν εντάσσεται σε δυσλεκτικές δυσλειτουργίες...
Όταν γράφω πρωτότυπο κείμενο και μια παράγραφο να γράφω, μπορεί να μετρήσεις ένα χάος αλλοπρόσαλλα λάθη...στην επίμαχη κουβέντα τότε είχα πει, “τα λάθη μου τα κάλη μου” και θεωρήθηκε εγωισμός μάλλον και πείσμα...Δεν είναι έτσι. Είναι προσπάθεια αυτογνωσίας ταυτόχρονα με πρόθεση να συμφιλιωθώ με αυτό που δεν μπορώ να ελέγξω, για πολλούς λόγους...κάποια στιγμή σοβαρού προβλήματος υγείας ο τότε γιατρός μου είχε πει τη φράση..."αγάπησε την ασθένειά σου για να μπορέσεις συμφιλιωμένη μαζί της να της φερθείς με αγάπη...να την ησυχάσεις...” Τότε η κουβέντα του μου είχε φανεί αδιανόητη...Τώρα αυτή η κουβέντα είναι εργαλείο για μένα σε κάθε δυσάρεστη περίσταση...δεν μισούμε την αδυναμία μας...την αγαπούμε και της φερόμαστε γλυκά...μήπως και την αλλάξουμε σε δύναμη...
Όταν αντιγράφω το τυφλό σύστημα δουλεύει τέλεια. Το μάτι καταγράφει γράμματα και συλλαβές, όχι λέξεις (έτσι ήταν και οι ασκήσεις εκμάθησης του τυφλού συστήματος). Ο εγκέφαλος δίνει εντολή στα δάχτυλα που έχουν συγκεκριμένη θέση στο πληκτρολόγιο να κινούνται κάθετα και διαγώνια για να γράφονται οι λέξεις...Μαγική διαδικασία που δεν εντάσσεται σε δυσλεκτικές δυσλειτουργίες...
Όταν γράφω πρωτότυπο κείμενο και μια παράγραφο να γράφω, μπορεί να μετρήσεις ένα χάος αλλοπρόσαλλα λάθη...στην επίμαχη κουβέντα τότε είχα πει, “τα λάθη μου τα κάλη μου” και θεωρήθηκε εγωισμός μάλλον και πείσμα...Δεν είναι έτσι. Είναι προσπάθεια αυτογνωσίας ταυτόχρονα με πρόθεση να συμφιλιωθώ με αυτό που δεν μπορώ να ελέγξω, για πολλούς λόγους...κάποια στιγμή σοβαρού προβλήματος υγείας ο τότε γιατρός μου είχε πει τη φράση..."αγάπησε την ασθένειά σου για να μπορέσεις συμφιλιωμένη μαζί της να της φερθείς με αγάπη...να την ησυχάσεις...” Τότε η κουβέντα του μου είχε φανεί αδιανόητη...Τώρα αυτή η κουβέντα είναι εργαλείο για μένα σε κάθε δυσάρεστη περίσταση...δεν μισούμε την αδυναμία μας...την αγαπούμε και της φερόμαστε γλυκά...μήπως και την αλλάξουμε σε δύναμη...
Αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να μείνει, "δεν μισούμε την αδυναμία μας...την αγαπούμε και της φερόμαστε γλυκά...μήπως και την αλλάξουμε σε δύναμη...", αυτό ακριβώς και τίποτα παραπάνω!
βασικά Ασυμαίνεια θα πρότεινα να ονομαστεί (αλλά ποιος με ακούει εμέναΕίμαι σίγουρη πως ο Κόρτο θα πρότεινε να ονομάσουμε τον όρο αυτό στα ελληνικά "Ασημένια".
)@Γιώργο, δεν είμαι και ειδική στο θέμα, σου μεταφέρω απλά αυτά που έμαθα. Σύμφωνα, λοιπόν με την καθηγήτριά μου, την κυρία Ντεροπούλου, δεν μπορούμε να πούμε πως κάποιος έχει αλαλία, αν δεν έχει βλάβη στο κέντρο λόγου του εγκεφάλου. Συνεπώς, δεν έχουν αλαλία όσοι έχουν κώφωση (είτε εκ γενετής, είτε επίκτητη), ούτε όσοι έχουν βαρηκοΐα (εκτός αν, τυχαία, έχουν και κώφωση και βλάβη στο κέντρο λόγου του εγκεφάλου. Αλλά και πάλι, η κώφωση δεν προκαλεί την αλαλία).
Επίσης, στο άρθρο που παρέθεσα στο προηγούμενο σχόλιό μου, το οποίο έχει ημερομηνία 11/5/12 αναφέρεται ότι "Η αναφορά στον αντιεπιστημονικό όρο αλαλία εκ κωφώσεως αφαιρέθηκε (από τον πίνακα προσδιορισμού αναπηρίας) μετά τις έντονες πιέσεις που άσκησε η Ε.Σ.ΑμεΑ."
Από ότι καταλαβαίνω, το ζήτημα είναι από ποια σκοπιά προσεγγίζεις το θέμα. Η κλινική προσέγγιση (οι γιατροί με λίγα λόγια) αποδέχονται τον όρο, ενώ η ενταξιακή προσέγγιση (οι ανθρωπιστικές επιστήμες) όχι. Οι ίδιοι οι κωφοί πάντως δεν τον αποδέχονται. Πολλοί μάλιστα δεν θεωρούν καν πως είναι ανάπηροι και αυτοπροσδιορίζονται μάλλον σαν γλωσσική μειονότητα.
Τέλος, σχετικά με τη δυσλεξία, έχεις απόλυτο δίκιο. Συνήθως οι δάσκαλοι δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Υπάρχει όμως και το φαινόμενο, χωρίς να ξέρουν τι τους γίνεται να πετάνε, ελαφρά τη καρδία ένα "το παιδί έχει δυσλεξία" και να ξεμπερδεύουν. Κι όχι απλά δεν βοηθάνε το μαθητή, τον ταμπελοποιούν κι από πάνω.
Επίσης, στο άρθρο που παρέθεσα στο προηγούμενο σχόλιό μου, το οποίο έχει ημερομηνία 11/5/12 αναφέρεται ότι "Η αναφορά στον αντιεπιστημονικό όρο αλαλία εκ κωφώσεως αφαιρέθηκε (από τον πίνακα προσδιορισμού αναπηρίας) μετά τις έντονες πιέσεις που άσκησε η Ε.Σ.ΑμεΑ."
Από ότι καταλαβαίνω, το ζήτημα είναι από ποια σκοπιά προσεγγίζεις το θέμα. Η κλινική προσέγγιση (οι γιατροί με λίγα λόγια) αποδέχονται τον όρο, ενώ η ενταξιακή προσέγγιση (οι ανθρωπιστικές επιστήμες) όχι. Οι ίδιοι οι κωφοί πάντως δεν τον αποδέχονται. Πολλοί μάλιστα δεν θεωρούν καν πως είναι ανάπηροι και αυτοπροσδιορίζονται μάλλον σαν γλωσσική μειονότητα.
Τέλος, σχετικά με τη δυσλεξία, έχεις απόλυτο δίκιο. Συνήθως οι δάσκαλοι δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Υπάρχει όμως και το φαινόμενο, χωρίς να ξέρουν τι τους γίνεται να πετάνε, ελαφρά τη καρδία ένα "το παιδί έχει δυσλεξία" και να ξεμπερδεύουν. Κι όχι απλά δεν βοηθάνε το μαθητή, τον ταμπελοποιούν κι από πάνω.
Συγγνώμη για τα εκτός θέματος! Σκάω!
))
))
Last edited:
( Σχετικά με την τελευταία σου παράγραφο: Στο Λύκειο, πάντως, εμπιστευόμαστε κυρίως τις ιατρικές διαγνώσεις που προσκομίζουν οι γονείς. )
Για μενα το θεμα δεν ειναι να συντονιζεται το μυαλο με τα δαχτυλα, να αγαπαμε τις αδυναμιες μας κλπ, αλλα το κατα ποσο φροντιζουμε κατοπιν το κειμενο μας. Εγω με θεωρω φυσει σκατοχέρη (κατα το "σκατα εχουν τα χερια σου") και στο παραμικρο που θα κανω μια φορα θα κανω 99% λαθος. Και την παραμικρη μλκια να γραψω στο φορουμ (γιατι κυριως τετοιες γραφω ) θα τη διαβασω ξανα και ξανα και παντα βρισκω κατι λαθος ή οτι κατι δεν υλάει σωστά, και το διορθώνω. Τωρα το κατα ποσο το πετυχαινω στην τελικη μορφη, το κρινουν οι αλλοι.
Αν λοιπον η Διατσιεντα και οποιος αλλος νομιζει οτι εχει προβλημα συντονισμου, ο τροπος δεν ειναι να φοβαται και να γραφει πιο σφιγμενα, αλλα να ξαναδιαβαζει και να φροντιζει το κειμενο αφου το γραψει. Οκ, μπορει να ειναι χρονοβορο, να "χανεται ο αυθορμητισμος" αλλα για μενα ειναι ο καλυτερος τροπος να συμφιλιωθει με το "προβλημα".
Ο χειροτερος ειναι μολις γραψω κατι, να κλεισω τα ματια και να πατησω το κουμπι "Γρηγορη Ανάρτηση Απάντησης" και να πω "ο,τι γινει".
) θα τη διαβασω ξανα και ξανα και παντα βρισκω κατι λαθος ή οτι κατι δεν υλάει σωστά, και το διορθώνω. Τωρα το κατα ποσο το πετυχαινω στην τελικη μορφη, το κρινουν οι αλλοι.Αν λοιπον η Διατσιεντα και οποιος αλλος νομιζει οτι εχει προβλημα συντονισμου, ο τροπος δεν ειναι να φοβαται και να γραφει πιο σφιγμενα, αλλα να ξαναδιαβαζει και να φροντιζει το κειμενο αφου το γραψει. Οκ, μπορει να ειναι χρονοβορο, να "χανεται ο αυθορμητισμος" αλλα για μενα ειναι ο καλυτερος τροπος να συμφιλιωθει με το "προβλημα".
Ο χειροτερος ειναι μολις γραψω κατι, να κλεισω τα ματια και να πατησω το κουμπι "Γρηγορη Ανάρτηση Απάντησης" και να πω "ο,τι γινει".
Υπάρχει φυσικά και η άλλη εκδοχή. Κάποιος δυσκολεύεται να υιοθετήσει κάποιους κανόνες που τίθενται σε μια κοινότητα. Αν αυτό δημιουργεί ένα βαθμό καταναγκασμού στη λειτουργία του, έχει να διαλέξει δυό στάσεις: ή 1. να προσπαθεί συνέχεια να ανταπεξέλθει στους κανόνες της κοινότητας, αποδεχόμενος τον καταναγκασμό ή 2. απλά να μην μετέχει...Αν φυσικά γίνεται προκλητική ή ενοχλητική η αδυναμία του να ελέγξει τη συμπεριφορά του...
Αν θελήσουμε αυτό σαν αρχή να το μεταφέρουμε στη χρήση της γλώσσας, θεωρώ πως ισχύει ακόμα περισσότερο, μιας και γνωρίζουμε όλοι πόσο σημαντική είναι η έκφραση των σκέψεων, των ιδεών, των αισθημάτων του καθενός μας...Η σιωπή είναι φρικτή, αλλά ίσως προτιμότερη...εκτός αν περιοριστεί να μιλάει κανείς μόνο με όσους πιστεύουν όσα κι αυτός για την ελευθερία της χρήσης της γλώσσας, πράγμα που βρίσκω μισάνθρωπο κάπως...
Για να μην υπάρχει το είδος των grammar nazi και των λαθοθήρων (παρεμπιπτόντως χρόνια πολλά Φαροφύλακα και συγχαρητήρια για τους όρους...δεν μου είναι οικείοι, αλλά τους νιώθω πολύ ακριβείς και δίκαιους), θα πρέπει να ελευθερώσουμε τη χρήση της γλώσσας και μάλιστα μιας γλώσσας όπως η δική μας που έχει μια ζωή χιλιετηρίδων...ε, ακόμα καλύτερα...
Προσωπικά σιχαίνομαι την αρχειοθέτηση σε κουτάκια πραγμάτων που έχουν συνέχεια, συνάφεια, αλληλεπίδραση...το ανθρώπινο σώμα φερ’ ειπείν...το έχουμε τεμαχίσει σε κομμάτια εξειδίκευσης...πολύ επικίνδυνο! Κι η γλώσσα ένα σώμα είναι που διέπεται από συνέχεια, συνάφεια και αλληλεπίδραση...
Αν θελήσουμε αυτό σαν αρχή να το μεταφέρουμε στη χρήση της γλώσσας, θεωρώ πως ισχύει ακόμα περισσότερο, μιας και γνωρίζουμε όλοι πόσο σημαντική είναι η έκφραση των σκέψεων, των ιδεών, των αισθημάτων του καθενός μας...Η σιωπή είναι φρικτή, αλλά ίσως προτιμότερη...εκτός αν περιοριστεί να μιλάει κανείς μόνο με όσους πιστεύουν όσα κι αυτός για την ελευθερία της χρήσης της γλώσσας, πράγμα που βρίσκω μισάνθρωπο κάπως...
Για να μην υπάρχει το είδος των grammar nazi και των λαθοθήρων (παρεμπιπτόντως χρόνια πολλά Φαροφύλακα και συγχαρητήρια για τους όρους...δεν μου είναι οικείοι, αλλά τους νιώθω πολύ ακριβείς και δίκαιους), θα πρέπει να ελευθερώσουμε τη χρήση της γλώσσας και μάλιστα μιας γλώσσας όπως η δική μας που έχει μια ζωή χιλιετηρίδων...ε, ακόμα καλύτερα...
Προσωπικά σιχαίνομαι την αρχειοθέτηση σε κουτάκια πραγμάτων που έχουν συνέχεια, συνάφεια, αλληλεπίδραση...το ανθρώπινο σώμα φερ’ ειπείν...το έχουμε τεμαχίσει σε κομμάτια εξειδίκευσης...πολύ επικίνδυνο! Κι η γλώσσα ένα σώμα είναι που διέπεται από συνέχεια, συνάφεια και αλληλεπίδραση...
Να πω κι εγώ τον πόνο μου? Σε γενικές γραμμές ορθογράφος. Κάνω ελάχιστα ορθογραφικά λάθη. Υπάρχουν λέξεις που παρόλο που γνωρίζω την σωστή γραφή τους, εγώ εξακολουθώ να τις γράφω λάθος, γιατί έτσι έμαθα. Θυμάμαι μάλιστα στη δουλειά κάποια στιγμή, είχα περάσει ένα είδος που ήταν "ΦΥΑΛΗ κλπ κλπ" και έψαχναν να βρουν το είδος για να το πουλήσουν και δεν το έβρισκαν. Εγώ επέμενα φυσικά ότι το είχα περάσει. Το ίδιο και την λέξη "ΞΥΔΙ". Αδυνατώ να την γράψω σωστά. Την βλέπω γραμμένη ξίδι και μου κάνει για λάθος. Σχεδόν πάντα θα κάνω λάθος τη λέξη γενέθλια βάζοντάς της δύο ν. Εκεί που κάνω άπειρα λάθη είναι στο συντακτικό. Γράφω συνήθως όπως μιλάω. Και μιλάω κάπως έτσι, ασύντακτα. Γενικότερα στο ίντερνετ που δεν έχεις την ευκαιρία να γράψεις πολλά ή να εξηγήσεις πολλά, διαβάζω και ξαναδιαβάζω (όπως κι ο Αντέρωτας) αυτά που γράφω, και αν δείτε οι περισσότερες αναρτήσεις μου έχουν διορθώσεις εκ των υστέρων. Επειδή γνωρίζω δε τη σημασία της αναζήτησης στο συγκεκριμένο ιστοχώρο που βρισκόμαστε, φροντίζω όσο γίνεται, σημαντικές λέξεις, όπως ονόματα, τίτλοι βιβλίων κ.λ.π. να είναι σωστές και να είναι πάντα τονισμένες, ώστε σε περίπτωση αναζήτησης να μπορούν να βρεθούν.
Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας λοιπόν, πολλές φορές αντιλαμβάνομαι ότι και κάτι που είπε κάποιος άλλος και εγώ του απάντησα, μπορεί να μην εννοούσε ακριβώς αυτό που εγώ κατάλαβα, αλλά ίσως κάτι άλλο...
Κι εγώ έκανα έντονη προσπάθεια να μετατρέψω το γραπτό μου λόγο σε μονοτονικό. Χρόνια πριν εφαρμοστεί, είχα μετατρέψει τον γραπτό μου λόγο (εκτός των μαθημάτων του σχολείου) σε ατονικό. [Και χρόνια πριν είχα κάνει μια άλλη σημαντική προσπάθεια: να μιλάω σωστά και να μην κόβω τις λέξεις κατά την εκφορά τους όπως έκαναν οι γονείς μου (και όχι μόνο οι γονείς μου αλλά όλοι σχεδόν στην πόλη που μεγάλωσα).]Βρίσκω σημειώσεις μου εκεί γύρω στο 80 χωρίς τόνους. Έτσι όταν ήρθε το μονοτονικό σύστημα, το μόνο που έμενε ήταν να τονίζω τις λέξεις εκεί που έπρεπε. Και στα μαθήματα τυφλού συστήματος δακτυλογράφησης, είχε ήδη εφαρμοστεί το μονοτονικό. Η ευκολία που έχω να γράφω στον υπολογιστή, ή να αντιγράφω φυσικά είναι ευνόητη. Κι αυτό οφείλεται φυσικά και στο γεγονός ότι έχω πολλά χρόνια υπολογιστή. Σχεδόν τριάντα.
Γενικότερα δεν ψάχνω τα λάθη των άλλων. Δεν τα κυνηγάω. Απλά μου χτυπάνε στο μάτι. (Κόρτο συγνώμη :λυγμ: ). Λαθοθήρας πάντως θεωρώ ότι θα ήταν μια καλή λέξη για να αντιπροσωπεύσει στα ελληνικά τον όρο grammar nazi και γιατί όχι και λαθοκυνηγός?
Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας λοιπόν, πολλές φορές αντιλαμβάνομαι ότι και κάτι που είπε κάποιος άλλος και εγώ του απάντησα, μπορεί να μην εννοούσε ακριβώς αυτό που εγώ κατάλαβα, αλλά ίσως κάτι άλλο...
Κι εγώ έκανα έντονη προσπάθεια να μετατρέψω το γραπτό μου λόγο σε μονοτονικό. Χρόνια πριν εφαρμοστεί, είχα μετατρέψει τον γραπτό μου λόγο (εκτός των μαθημάτων του σχολείου) σε ατονικό. [Και χρόνια πριν είχα κάνει μια άλλη σημαντική προσπάθεια: να μιλάω σωστά και να μην κόβω τις λέξεις κατά την εκφορά τους όπως έκαναν οι γονείς μου (και όχι μόνο οι γονείς μου αλλά όλοι σχεδόν στην πόλη που μεγάλωσα).]Βρίσκω σημειώσεις μου εκεί γύρω στο 80 χωρίς τόνους. Έτσι όταν ήρθε το μονοτονικό σύστημα, το μόνο που έμενε ήταν να τονίζω τις λέξεις εκεί που έπρεπε. Και στα μαθήματα τυφλού συστήματος δακτυλογράφησης, είχε ήδη εφαρμοστεί το μονοτονικό. Η ευκολία που έχω να γράφω στον υπολογιστή, ή να αντιγράφω φυσικά είναι ευνόητη. Κι αυτό οφείλεται φυσικά και στο γεγονός ότι έχω πολλά χρόνια υπολογιστή. Σχεδόν τριάντα.
Γενικότερα δεν ψάχνω τα λάθη των άλλων. Δεν τα κυνηγάω. Απλά μου χτυπάνε στο μάτι. (Κόρτο συγνώμη :λυγμ: ). Λαθοθήρας πάντως θεωρώ ότι θα ήταν μια καλή λέξη για να αντιπροσωπεύσει στα ελληνικά τον όρο grammar nazi και γιατί όχι και λαθοκυνηγός?
Last edited:
Επειδή ο "λαθοθήρας", μπορεί να διαβαστεί κάποιες φορές και ως "λαθροθήρας", προτιμότερος όρος, πολύ κοντά στο "grammar nazi" είναι αυτός που προτείνει η Ασημένια:"λαθοκυνηγός".
Πάντως, όπως ήδη έχει επισημανθεί, τα τελευταία χρόνια γίνεται χαμός στα ελληνικά fora με τα πιο απίθανα οθογραφικά και συντακτικά λάθη και την παντελή έλλειψη σημείων στίξης, που καθιστούν ακαταλαβίστικες τις αναρτήσεις των μελών...
Παλαιότερα, τα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη λέγονταν σκωπτικά "μαργαριτάρια" και σ' αυτούς που τα κυνηγούσαν αποδίδονταν (επίσης σκωπτικά) ο χαρακτηρισμός "αλιείς μαργαριταριών"..!
Το αλιείς μαργαριταριών νομίζω πως περισσότερο χαρακτήριζε αυτούς που αλίευαν εκφράσεις ή και ολόκληρες παραγράφους που όπως είχαν γραφτεί είχαν απίστευτη πλάκα ή έδειχναν παντελή άγνοια ενός θέματος ή ενός γεγονότος. Δεν κυνηγούσαν αυτούς που τα έγραφαν, δεν προσπαθούσαν να τους διορθώσουν, δεν τους χτυπούσαν κατάμουτρα τα "μαργαριτάρια" τους, αλλά αναμετέδιδαν αυτά τα "μαργαριτάρια" ή και μερικές φορές τα μάζευαν ανά ενότητες και τα δημοσίευαν.
τόσο το ''παίητζ-τέρνερ'', όσο και το ''γκράμμαρ-νάτσι'' δέν δηλώνουν τη σημασία τους (ή και παραπλανούν), άν αυτή δέν εξηγηθεί, ή άν οι σύνθετες λέξεις δέν αναγνωσθούν στα πλαίσια ενός κειμένου. Προσωπικά, δέν κατάλαβα περι τίνος πρόκειται, παρα αφού είδα το καρτούν.
συνεπώς, η απόδοση δέν είναι απαραίτητο να σχετίζεται με τις επιλογές των συνθετικών της άλλης γλώσσας.
στα ελληνικά θα απέδιδα τη συγκεκριμένη σάν ''ορθολογοναζί'' ή, ηπιότερα, ''ορθολεξιφρουρός'' - στην πραγματικότητα όμως, θα διατηρούσα το 'γκράμμαρ-νάτσι'.
συνεπώς, η απόδοση δέν είναι απαραίτητο να σχετίζεται με τις επιλογές των συνθετικών της άλλης γλώσσας.
στα ελληνικά θα απέδιδα τη συγκεκριμένη σάν ''ορθολογοναζί'' ή, ηπιότερα, ''ορθολεξιφρουρός'' - στην πραγματικότητα όμως, θα διατηρούσα το 'γκράμμαρ-νάτσι'.
Να κι ένα ωραίο χιουμοριστικό σκετσάκι για τους λαθοθήρες της γλώσσας: