Η γλώσσα είναι ένα πολύ σύνθετο αλλά και πολυδιάστατο αντικείμενο, εργαλείο επικοινωνίας και μαζί φορέας έκφρασης. Κι είναι τόσο σύνθετη η γλώσσα (η κάθε γλώσσα, όχι μόνο η δική μας) που είναι αδύνατο να την χρησιμοποιείς δίχως να κάνεις τα λαθάκια σου: άλλος λιγότερα, άλλος περισσότερα, σε γραμματική, σύνταξη, λεξιλόγιο, ορθογραφία.
Στο φόρουμ μας, και λόγω θεματολογίας, συχνά συζητάμε για λάθη και "λάθη" και παρακολουθώντας αυτά τα εφτά χρόνια κάπως στενά τις διάφορες σχετικές συζητήσεις καταλήγω σε δύο συμπεράσματα:
Όπως και να 'χει, ξεκίνησα να γράφω πολλά ενώ θέλω να σημειώσω κάτι απλό: το φαινόμενο της λαθοθηρίας δεν είναι αποκλειστικότητα του ελληνικού έθνους. Στο διεθνές αγγλόφωνο τοπίο, μάλιστα, υπάρχει μια σκωπτική αντίδραση στο φαινόμενο της λαθοθηρίας από όπου έχει προκύψει ο όρος "grammar nazi" για τον άνθρωπο που κάθεται και διορθώνει τα γλωσσικά ολισθήματα των άλλων. Και μάλιστα υπάρχει κι αντίστοιχο σύμβολο: ένα μαύρο G σε λευκό κύκλο με κόκκινο πλαίσιο, δηλ. στην αισθητική που συνηθίσαμε την σβάστικα.
Βάζω λοιπόν το ερώτημα εδώ: πώς να τον λέμε τον grammar nazi στα Ελληνικά; Έχουμε το λαθοθήρας, το οποίο όμως δεν έχει την πολύ αρνητική χροιά του "nazi". Οπότε: ναζί της γλώσσας; γκεστάπο της γλώσσας; (και βάζω γλώσσα αντί γραμματική γιατί συχνά οι σχετικές υποδείξεις για σφάλματα, στην γλώσσα μας, αφορούν ορθογραφία...) κάτι άλλο;
Ας ακουστούν απόψεις για τον όρο grammar nazi αλλά και το φαινόμενο της λαθοθηρίας γενικότερα.
μια από τις πολλές χιουμοριστικές εικόνες που κυκλοφορούν στον Ιστό
σχετικό νήμα: Άσφαλτος και Άντζελα Δημητρίου
Στο φόρουμ μας, και λόγω θεματολογίας, συχνά συζητάμε για λάθη και "λάθη" και παρακολουθώντας αυτά τα εφτά χρόνια κάπως στενά τις διάφορες σχετικές συζητήσεις καταλήγω σε δύο συμπεράσματα:
- Από την μία, η σύγχρονη γλωσσολογία (δηλ. η αρμόδια για το θέμα επιστήμη) δείχνει μια χαλαρότητα στο τί πραγματικά είναι γλωσσικό λάθος (και κάθε σημερινό λάθος είναι το αυριανό σωστό και τα λάθη είναι ο βασικός μηχανισμός μεταβολής μιας ζωντανής γλώσσας).
- Υπάρχει κόσμος που δείχνει μια μεγάλη έμφαση στα γλωσσικά λάθη και αρέσκεται να τα εντοπίζει και να τα καταδεικνύει με δηκτικότητα.
Όπως και να 'χει, ξεκίνησα να γράφω πολλά ενώ θέλω να σημειώσω κάτι απλό: το φαινόμενο της λαθοθηρίας δεν είναι αποκλειστικότητα του ελληνικού έθνους. Στο διεθνές αγγλόφωνο τοπίο, μάλιστα, υπάρχει μια σκωπτική αντίδραση στο φαινόμενο της λαθοθηρίας από όπου έχει προκύψει ο όρος "grammar nazi" για τον άνθρωπο που κάθεται και διορθώνει τα γλωσσικά ολισθήματα των άλλων. Και μάλιστα υπάρχει κι αντίστοιχο σύμβολο: ένα μαύρο G σε λευκό κύκλο με κόκκινο πλαίσιο, δηλ. στην αισθητική που συνηθίσαμε την σβάστικα.
Βάζω λοιπόν το ερώτημα εδώ: πώς να τον λέμε τον grammar nazi στα Ελληνικά; Έχουμε το λαθοθήρας, το οποίο όμως δεν έχει την πολύ αρνητική χροιά του "nazi". Οπότε: ναζί της γλώσσας; γκεστάπο της γλώσσας; (και βάζω γλώσσα αντί γραμματική γιατί συχνά οι σχετικές υποδείξεις για σφάλματα, στην γλώσσα μας, αφορούν ορθογραφία...) κάτι άλλο;
Ας ακουστούν απόψεις για τον όρο grammar nazi αλλά και το φαινόμενο της λαθοθηρίας γενικότερα.
μια από τις πολλές χιουμοριστικές εικόνες που κυκλοφορούν στον Ιστό
σχετικό νήμα: Άσφαλτος και Άντζελα Δημητρίου