Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ: "Η Πρηνής Θέση τού Σκοπευτή"

[Φαροφύλακας]

Τίτλος: Η Πρηνής Θέση τού Σκοπευτή
Πρωτότυπος τίτλος: La Position du Tireur Couché
Συγγραφέας: Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ (Jean-Patrick Manchette)
Μεταφράστρια: Μαρία Αγγελίδου
Εκδόσεις: Άγρα
Έτος: 1998
Έτος πρώτης έκδοσης: 1981 (Γαλλικά)
ISBN: 960-325-255-7

• Αγορά από Ιανό

Τελείωσα σήμερα το πρωί την "Πρήνη Θέση τού Σκοπευτή" τού Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ (Jean-Patrick Manchette). Το ξεκίνησα εχθές βράδυ.

Είναι πράγματι ένα βιβλίο που διαβάζεται μονορούφι, όπως μου υποσχέθηκε η αδερφή μου που μου το δώρισε. Η αλήθεια είναι πως μου αρέσουν τα βιβλία που έχουν πλοκή κι εξέλιξη, και στο συγκεκριμένο η πλοκή είναι αδυσώπητη. Δεν παύει στιγμή.

Πρόκειται βέβαια για μια αστυνομική ιστορία, ορθόδοξη και καλογράμμενη, την ιστορία τού Μαρτίν Τεριέ, ενός πληρωμένου δολοφόνου που εκτελεί την τελευταία του δουλειά και αποσύρεται για να βρει την εφηβική αγαπημένη του, που πριν δέκα χρόνια τής είπε να τον περιμένει! ( αφελή, ανόητε! ) Μονάχα που τα πράγματα δεν θα πάνε καθόλου ήρεμα κι όπως θα επιθυμούσε.

Βίαιες εξελίξεις κι ωμές περιγραφές σε απλή, στρωτή γλώσσα από έναν μετρ τού είδους και εδώ στην Λέσχη έχουμε μιλήσει και για την εικονιστορία "Tο Μελαγχολικό Κομμάτι της Δυτικής Ακτής" βασισμένη στο ομώνυμο δικό του βιβλίο. Προσωπικά, το στιλ τού Μανσέτ κάπου μού φέρνει στον νου τον Ντάσιελ Χάμετ.

Καλοεπιμελημένη η έκδοση τής Άγρας κι η μετάφραση τής Μαρίας Αγγελίδου ευανάγνωστη, αν και θα τής καταλογίσω πως στην φράση-κατακλείδα γράφει για "πρηνή στάση" ενώ, βέβαια, θα έπρεπε να κρατήσει την φράση τού τίτλου "πρηνής θέση". Επίσης μάλλον τής ξέφυγε, το πολύ γλυκό στα μάτια μου, βορειοελλαδίτικο, "Θα σε φτάσουν", μιλώντας για σφαίρες, πως δηλαδή "θα σου αρκέσουν" και που μάλλον θα έπρεπε να είναι "θα σου φτάσουν" (αρχή τού κεφ. 17). Δεν γνωρίζω, πάντως, αν όντως είναι βορειοελλαδίτισσα.


Βιβλίο που το συνιστώ σε όποιον αγαπά την αστυνομική λογοτεχνία και δεν το έχει διαβάσει ακόμα.

 

[Εύμορφος]

Εξαιρετικό βιβλίο που αξίζει να το διαβάσει κανείς ακόμα και αν δεν του αρέσει η αστυνομική λογοτεχνία-όχι παραλογοτεχνία όπως αποκαλείται ακόμα και σήμερα.Ευχαριστούμε για την πρόταση.

 

[Μιχαλιος]

Αδερφή του Φάρου ωραίο δώρο του έκανες του αδερφού σου

 

[Οκτάνα]

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι σαν σφηνάκι. Μικρό, έντονο, απολαυστικό, σου φτιάχνει την διάθεση (και δεν κάνεις κεφάλι)

 

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Μόλις το τελείωσα.Σ'ευχαριστώ Φαροφύλακα!Μου άρεσε πολύ,η δράση ήταν πραγματικά καταιγιστική.Κάθε τρεις και λίγο ή θα έπεφτε ξύλο ή πιστολίδι,πολύ χορταστικό αστυνομικό.Επίσης πολύ ενδιαφέρον βρήκα το ότι ο ήρωας δεν είναι αστυνομικός ή ντετέκτιβ όπως συνηθίζεται,αλλά πληρωμένος δολοφόνος.Εννοείται πως θα ξαναδιαβάσω Μανσέτ

Υ.Γ. Μόνο το τέλος με χάλασε λίγο

 

[Φαροφύλακας]

χαίρομαι που σου άρεσε.. θα βρεις κι άλλες παρουσιάσεις μου για Μανσέτ, μέσα σε αυτό το υποφόρουμ. Να αποφύγεις, μονάχα, την "Βασίλισσα του Αίματος" γιατί παρότι δεν το αναφέρει πάνω στο βιβλίο η Άγρα, είναι ημιτελές και μένεις στα κρύα του λουτρού πάνω στην καλή πλοκή (γιατί κατά τ' άλλα πήγαινε για πολύ καλό αστυνομικό).

 

[Χόλντεν]

O Jean Patrick Manchette (1942 – 1995) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους εκπρόσωπους του σύγχρονου Γαλλικού αστυνομικού μυθιστορήματος. Επαινέθηκε από όλους σχεδόν τους μεγάλους σύγχρονους συγγραφείς αστυνομικού μυθιστορήματος, όπως ο Έλλρόυ, ο Τάιμπο και ο Τσάρυν αλλά και από πλήθος άλλων συγγραφέων μυθιστορημάτων. Έντονα πολιτικά δραστηριοποιημένος, κομμουνιστής, εισήγαγε στα έργα του πολιτικούς προβληματισμούς ιδιαίτερα τον Μάη του 68.
Συγγραφέας, μουσικός, λογοτεχνικός διευθυντής περιοδικού, σεναριογράφος αλλά και κριτικός λογοτεχνίας, έδωσε στο Γαλλικό αστυνομικό μυθιστόρημα υπόσταση και καθιέρωσε ένα είδος σύγχρονου noir κάτι ανάμεσα σε δυνατό κινηματογραφικού τύπου βιβλίο (Αμερικάνικου στυλ) και Ευρωπαϊκής λογοτεχνίας υψηλού επιπέδου.

‘Η πρηνής θέση του σκοπευτή’ είναι το τελευταίο μυθιστόρημα του Manchette το οποίο το 1981 σταμάτησε έναν καταιγισμό 10 βιβλίων μέσα σε 10 χρόνια! Ακολούθησε ‘Η πριγκίπισσα του αίματος’, που εκδόθηκε ένα χρόνο μετά τον θάνατο του. Αστυνομικό μυθιστόρημα λοιπόν, με δυνατή πλοκή και εξέλιξη από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα, η πρηνής θέση του σκοπευτή, εκτός από τον εντυπωσιακό τίτλο, είναι ένα βιβλίο το οποίο κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον και στις 218 σελίδες του.

Ο Μαρτέν Τεριέ, επαγγελματίας δολοφόνος επι πληρωμή, αποφασίζει να κάνει μια και τελευταία δουλειά και έπειτα να αποσυρθεί για να ζήσει με την παιδική του αγαπημένη μια φυσιολογική ζωή. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα…

Ο (αντι)ήρωας του Manchette παρόλο που δεν ενδιαφέρεται για την συμπάθεια μας, την κερδίζει αφού μας δείχνει ότι έχει έναν συναισθηματικό κόσμο αρκετά πιο περίπλοκο από ενός απλού δολοφόνου.

Καταιγιστικός ρυθμός, γραφή αφαιρετική και περιγραφική όσο ακριβώς χρειάζεται. Διαβάζεται γρήγορα και κατά προτίμηση χωρίς διακοπή!

Η εξαιρετικής αισθητικής έκδοση των εκδόσεων ΑΓΡΑ περιλαμβάνει στο τέλος ένα επίμετρο με στοιχεία για την ζωή του συγγραφέα, αποσπάσματα από συνεντεύξεις, κρίσεις για το έργο του και την βιβλιογραφία του.

 

[Χάρι]

Το διάβασα το βιβλίο και στα θετικά του σημειώνω την γρήγορη δράση, την αγωνία και τις ανατροπές στην σωστή δόση. Απλώς εμένα προσωπικά δε μου άρεσε το αποστασιοποιημένο ύφος γραφής και τα συναισθήματα που υποβόσκουν από την πλευρά του ήρωα και που δεν εκδηλώνονται στον βαθμό που θα έκανε το ''μείγμα'' πιο εκρηκτικό και απολαυστικό.Το τέλος πάντως μου άρεσε πολύ, είναι όλα τα λεφτά.

 

[Στιλλ ιλλ]

Το διάβασα σ'ενα απόγευμα πριν πολύ καιρό και δε με άφησε παρα μονο στο τέλος. Η αλήθεια είναι οτι στα αστυνομικά μετα τον Nesbo εκτιμώ την δράση και την γρήγορη εξέλιξη και αυτό έχει μπόλικη μέσα σε τόσο λίγες σελίδες. Μου άρεσαν τα πάντα σε αυτό το βιβλίο

 

[Τζόνκαν]

Όντως είναι πολύ καλό ,ανανεώνει το νουάρ που είχε πέσει σε παρακμή .Πρέπει το επόμενο σου να είναι ,Το μελαγχολικό κομμάτι της Δυτικής ακτής ,και μετά να κλέισεις με το Η μοιραία .

 

[Στιλλ ιλλ]

Σ'ευχαριστώ Τζόνκαν και θα τα έχω κατα νου.