πολιτική ορθότητα και ευφημισμοί

[Αντέρωτας]

Καποιες παρατηρησεις πανω στο "πολιτικά ορθό" λεξιλόγιο

Προσφατα διαβασα για το φαινομενο "ροδα του ευφημισμού" (euphemism treadmill) το οποίο περιέγραψε κάποιος W.V.O. Quine. Οπως εχει παρατηρηθεί, μια φυσιολογική λέξη, ενδέχεται να αποκτήσει υποτιμητική χρήση και χρωματίζεται αρνητικά. Σε αυτή την περίπτωση εφευρίσκεται κάποια άλλη ορολογία, χρωματισμένη ουδέτερα, για να διαφοροποιηθεί απο την υποτιμητική έννοια. Όμως και η καινούργια ορολογία ενδέχεται να μπει στην ίδια διαδικασία και να πρέπει να εφευρεθεί μια τρίτη, καινούργια.

Κάποια παραδειγματα στα ελληνικα:

ανάπηρος > άτομο με ειδικές ανάγκες > άτομο με ειδικές ικανότητες

αράπης > μαύρος > έγχρωμος

τυφλός > άτομο με προβλήματα όρασης

Σε αυτή την κατηγορία θα χώραγα και αυτό: Αλβανός > άτομο αλβανικής καταγωγής

Αλήθεια έχει παρατηρησει κανενας ποσα χρονια εχουμε να ακουσουμε για τα σπαστικά παιδιά; Η λεξη σπαστικός ειχε κορεστεί τόσο πολύ στην καθομιλουμένη σαν βρισιά, που πλέον εγινε παρανοησιμος ορος

Να αναφερω και ενα αστειο παραδειγμα: μικρος, οταν ακουγα στις ειδήσεις "και τώρα το δελτίο για άτομα με προβλήματα ακοής" φανταζόμουν όχι κάποιον κωφάλαλο, αλλά κάποιον που έχει αυτό που λέει: πρόβλημα (όχι απώλεια) ακοής", όπως πχ η γιαγιά μου. Βλέπω λοιπόν τον τύπο να κάνει τα νοήματα, και απορώ: όταν μια γριούλα αρχίζει να μην ακούει καλά πρέπει σιγά σιγά να αρχίσει να μαθαίνει τη νοηματική γλώσσα;

Να αναφέρω σε αυτό το σημείο οτι με εκνευρίζει αυτή η τάση, που μάλλον ειναι εισαγώμενη εξ εσπερίας. Μου φαίνεται κιτς και υποκριτικη. Προσωπικά δεν εχω χρησιμοποιησει ποτε τους όρους "ειδικές ικανότητες" ή "προβλήματα ακοής" και θα αρνιόμουν να τους χρησιμοποιήσω σε κάποιο κείμενο

Ενα μάλλον ακραίο παράδειγμα: Κάπου είδα ένα άτομο να δυσανασχετεί με τη χρήση της λέξης "φιλανθρωπία" σε ένα κείμενο. Θεωρήθηκε οτι κάνεις φιλανθρωπία σε κάποιον που λυπάσαι, δείχνεις έλεος, και που γενικώς είναι κατώτερος απο σένα. Προτιμήθηκαν λέξεις λιγότερο βαριές όπως ευεργεσία ή ανθρωπιά

Στην Αμερική τα πράγματα είναι κάπως χειρότερα πιο έντονα, σε σημείο οπου λέξεις που περιέχουν το συνθετικό man να θεωρουνται μη-πολιτικά ορθές. Κάπου είχα ακούσει σε ένα αστείο διάλογο: (πάνω στη λέξη manhole) Πραγματικά απορώ πώς δεν την έχουν αλλάξει ακόμα σε personhole :χαχαχα:

 

[Φαροφύλακας]

Πολύ ενδιαφέρον το θέμα που πιάνεις και γενικώς συμφωνώ μαζί σου ως προς την γενικότερη τάση:

Να αναφέρω σε αυτό το σημείο οτι με εκνευρίζει αυτή η τάση, που μάλλον ειναι εισαγώμενη εξ εσπερίας. Μου φαίνεται κιτς και υποκριτικη.

Θα φέρω δυο παραδείγματα. Σε ένα νήμα, εδώ στην Λέσχη, για την Μπέχντελ, έγραψα πως είναι λεσβία και η Χρυσηίδα δυσανασχέτησε για την λέξη. Την λ. όμως την έγραψα απλά, δίχως καμία αρνητική φόρτιση. Πόσο μάλλον που οι Μπέχντελ έχει δικό της κόμιξ με τίτλο "Dykes to Watch Out for" όπου dyke, βέβαια, είναι μια λέξη που έχει το χρώμα που δίνουμε εμείς στην λ. λεσβία.

Και πράγματι, έχω προσέξει πως οι ίδιοι ομοφυλόφιλοι είναι πιο άνετοι με τις λέξεις και θυμάμαι, για παράδειγμα, τον Βαλλιανάτο να μιλάει σε μια εκπομπή της Τατιάνας για τον "λαϊκό πούστη".

Άλλο παράδειγμα: τις προάλλες που βγήκαμε βόλτα οι λεσχήτες στην Έκθεση Βιβλίου, στην παραλία Θεσσαλονίκης, εξηγούσα κάποια στιγμή στην Οκτάνα πού καθόμαστε, σε περίπτωση που θα ήθελε να μας βρει. Βρισκόμασταν πίσω από έναν μαύρο που πουλούσε κάτι (τσάντες; δεν θυμάμαι) και τον ανάφερα κι αμέσως άκουσα παρατήρηση από κάποια καλή φίλη εκεί, να μην λέω "μαύρος" μην και με ακούσει.

Θυμάμαι έναν ηλικιωμένο μαύρο φίλο που είχα κάποτε και περιέγραφε γελώντας πως μια φορά στην Ελλάδα άκουσε ένα παιδάκι να λέει "εκείνος ο μαύρος κύριος". Ο ίδιος ήξερε κάτι λίγα Ελληνικά και του φάνηκε κάπως αστείο αλλά όχι άσχημο.

Για εμένα, λοιπόν, μήτε η λ. μαύρος είναι λέξη ταμπού. Την λέω πάντα απλά και καθόλου επιτιμητικά και πιστεύω πως αυτό φαίνεται, κιόλας. Και μήτε θα με πειράξει αν είμαι σε μια χώρα όλο μαύρους και κάποιος με αναφέρει ως άσπρο ή λευκό. Εκτός, βέβαια, εάν φανεί πως το λέει με κάποιον προσβλητικό τρόπο.

Άλλη περίπτωση είναι η λ. Τσιγγάνος, που για κάποιον μυστήριο λόγο προσέχω όλοι να την αποφεύγουν και να λένε Αθίγγανος.

 

[Γλωσσολάγνος]

Βρισκόμασταν πίσω από έναν μαύρο που πουλούσε κάτι (τσάντες; δεν θυμάμαι) και τον ανάφερα κι αμέσως άκουσα παρατήρηση από κάποια καλή φίλη εκεί, να μην λέω "μαύρος" μην και με ακούσει.

Επειδή ήμουν μπροστά, να επισημάνω ότι ο εν λόγω μάυρος σε άκουσε ήδη μία φορά, και αμέσως σε κοίταξε με βλέμμα απορημένο και αρκετά ανήσυχο, και συνέχισε να κοιτάει έτσι για κανα λεπτό. Πιθανόν να νόμιζε ότι κάνεις κάποια καταγελία στην αστυνομία κι ότι σε λίγο θα έρθουν να τον μπουζουριάσουν. Επομένως η υπόδειξη να μην αναφέρεις ξανά τη λέξη μαύρος, στη συγκεκριμένη περίπτωση, πιστεύω ότι ήταν όχι για ρατσιστικούς λόγους, αλλά για να μην ανησυχεί ο άνθρωπος.

 

[Φαροφύλακας]

δεν το πήρα χαμπάρι.. δίκιο έχεις κι ευχαριστώ για την διευκρίνηση.

 

[Χρυσηίδα]

Πολιτικά ορθή είναι και η επιλογή αναπτυσσόμενες χώρες αντί για υπανάπτυκτες χώρες, αντίστοιχα των developing και under-developed countries.

Το πολιτικά ορθό δεν το καταδικάζω άνευ όρων. Η γλώσσα και η κάθε λέξη ξεχωριστά είναι ιδεολογικά εμποτισμένες, οπότε υπάρχουν περιπτώσεις που χρειάζεται να αφαιρέσεις όσο γίνεται αυτή την ιδεολογία για να μην προσβάλεις τον άλλο.

Πέρα απ' αυτό όμως, είναι και θέμα προσωπικής επιλογής και προσωπικης αίσθησης. Μία λεσβία (μιας και αναφέρθηκε παραπάνω η λέξη) δεν θα τη ρωτήσω "Είσαι λεσβία;", γιατί έτσι θα έχω την αίσθηση ότι την βρίζω. Θα ρωτήσω "είσαι ομοφυλόφιλη;". Είναι ο τρόπος που έχει καταγραφεί στη συνείδησή μας η κάθε λέξη που μετράει στις επιλογές μας. Το ίδιο συμβαίνει και με το καθυστερημένο που ανέφερε ο Κάποιος. Νομίζω ότι η λέξη αυτή έχει καταλήξει να σημαίνει βλαμμένος - βλάκας, οπότε και την βρίσκω προσβλητική.

Τέλος, νομίζω ότι σε πολλές περιπτώσεις, είναι ακριβώς η ίδια ομάδα στην οποία αναφέρεται η λέξη, η οποία νιώθει άβολα. Έχω παρατηρήσει πολλούς Αλβανούς, που αποφεύγουν να πουν "είμαι Αλβανός", σαν να είναι βρισιά αυτή η λέξη. Οι μαύροι πάλι, νομίζω ότι στην πλειοψηφία τους έχουν θέμα με τη λέξη "μαύρος". Φυσικά, και στις δύο περιπτώσεις αυτό συμβαίνει γιατί οι συγκεκριμένες λέξεις έχουν καταντήσει εντελώς υποτιμητικές. Από κει λοιπόν ξεκινάει και η πολιτική ορθότητα. Πάει να διορθώσει το κακό που έχει ήδη γίνει.

 

[Σόφκι]

Θα εκφραστω μονο για το "καθυστερημενος"...Η αληθεια ειναι οτι για τα ατομα με αναπηριες υαρουν πολλες λεξεις που χρησιμοποιουνται μονο αι μονο για να δειξουμε οτι δεν ειμαστε "ρτσιστες και κακοι" αλλα συγκεκριμενα για το καθυστερημενος...Η λεξη καθυστερηση (περα απο τον προσβλητικο τονο που εχει αποκλτησει) δηλωνει κατι χρονικο ενω τα ατομα με νοητικη υστερηση δεν ειναι οτι καθυστεουν να καταλαβουν κατι αλλα οτι δεν το αντιαμβανονται γενικα οπως οι υπολοιποι....Επομενως υστερυν σε κατι δεν καθυστερουν.....Εχω κανει και εγω πολλες φορες αυτες τις κουβεντες λογω της ενασχολησης μου με ατομα με διαφορες αναπριες και καποιοι πολυ ξεροκεφαλα επιμενουν για να κεντραρουν τους αλλους να θεωρουν πως οσοι επιμενουμε σε καποιους ορους οτι το κανουμε για να ξορκισουμε τον ρατσισμο μας... (Καποιε δεν το λεω για σενα για αυτο που ειπες πιο πανω). Στο κατω κατω ολοι αυτοι ειναι οροι που τους διεκδικησαν και νομικα οι αντιστοιχες ομαδες των ατομων αυτων....

 

[Αμοντιλιάδο]

Συμφωνώ με τον τρόπο που τοποθέτησε το θέμα ο Αντέρωτας και έπειτα ο Φάρος, είναι κάτι που με έχει απασχολήσει αρκετές φορές.

Θα διαφωνήσω ότι οι παραολυμπιακοί είναι ρατσιστικοί...Για την ακρίβεια, το να θεωρήσει κάποιος ότι είναι ρατσιστικοί και πολιτικά ορθοί, αυτό είναι που μου φαίνεται πολιτικά ορθό.

 

[Φένια]

Πριν διαβρωθουν τα ηθη και έθιμά μας απο την βλακώδη τηλεορασολαγνεία, υπήρχε και στην Ελλάδα πολιτική ορθότητα, τότε την ονομάζαμε ευγένεια. Δεν λέγαμε "μπάρμπα, πάνε πιο κει", αλλά "κύριε, μπορω να περάσω σας παρακαλώ;". Αναλόγως, ονομάζαμε ομοφυλοφιλες τις λεσβίες- παραδέχομαι ότι δεν υπήρχε καθώς πρέπει έκφραση για την αναπηρία. Είναι ένδειξη πολιτισμού η προσεγμένη, μη προσβλητική φρασεολογία. Αλλά είναι εντελώς υποκριτικό να ονομαζουμε αθιγγανο τον τσιγγανο, και μετα να τον κλωτσάμε για να περάσουμε.

 

[Αμοντιλιάδο]

Φένια, δεν έχεις και άδικο σε αυτό που λες, αν και μάλλον δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Ωστόσο, όπως στις περισσότερες των περιπτώσεων, σημασία δεν έχει τι θα πεις, αλλά πώς θα το πεις, με τι τόνο και ύφος, σε τι κοινωνική περίσταση κλπ. Μπορώ πολύ εύκολα να πω κάποιον "κύριο" και να εκλάβει ειρωνεία ή προσβολή.

 

[Δρουγγάριος]

Ισχύει νομίζω αυτό που λέγαμε στο χωριό, όποιος έχει τη μύγα... Η πολιτική ορθότητα είναι μια απέρατη ικανοποίηση τερτιπιών και κόμπλεξ. Αν ο καθένας έχει αρκετή αυτογνωσία και ικανότητα αυτοκριτικής δε θα τον πειράξει άμα πούνε αναφερόμενοι σε αυτόν "Ένας Μπαγκλαντεσιανός." πχ. (Αν είναι από εκεί)

 

[Αντέρωτας]

Μου έκανε εντύπωση που στην πρόσφατη είδηση της απαγωγής του 4χρονου κοριτσιού, στη δημοσιογραφικη διαλεκτο οι τσιγγάνοι αναφέρονται ως "Ρομά".

Δεδομένο οτι παλιά οι τσιγγάνοι αναφέρονταν ως "αθίγγανοι", υποθέτω οτι εχουμε να κανουμε με μια πρόσφατη γραμμη στα ΜΜΕ, ή με προσφατη ταση ευφημισμών.

(μπορεί βεβαια να διατρεχουν και αλλοι λογοι... πιθανοτατα δεν ειναι όλοι οι τσιγγάνοι Ρομά, οπότε ο προσδιορισμός αυτός μαλλον χρησιμοποιειται για ακριβολογια)

 

[Αντέρωτας]

Διαβαζα σε ενα περιοδικο ενα αρθρο για τον εθελοντισμο, και σε μια φραση ενος εθελοντη βλεπω το εξης: "Η αλληλεγγύη δεν ειναι το ιδιο με τη φιλανθρωπία. Η φιλανθρωπία περιέχει τον εγωισμό".

Εχω αναφερει σε αλλα σημεια αλλων συζητησεων οτι θεωρω πως η έννοια "εγωισμός" χρησιμοποιείται καταχρηστικά. Με εξέπληξε αυτή η φράση για να μη πω οτι με ψιλονευρίασε. Ολη μου τη ζωη ξερω και τις δυο λεξεις, οχι απαραιτητα ταυτοσημες, αλλα πολυ θετικές. Αλλα απο πότε η έννοια "φιλανθρωπία" που ολη μου τη ζωη αναγνώριζα ως κατι θετικό και καλό, ξαφνκά απέκτησε αρνητική έννοια; Από πότε, και ποιό λεξικό όρισε τη διαφορά της φιλανθρωπίας από την αλληλεγγύη, και ποιός φιλόσοφος όρισε πόσο εγωισμό έχει το καθένα;

Για να πω την αμαρτία μου, η παραπανω φραση μου φάνηκε ντεμέκ φιλοσοφία που απλά ήθελε να ταράξει τα νερά και να ακουστεί ψαγμένη. Σαν να βαζουμε στη ζυγαρια λεξεις σχεδον ταυτόσημες και να τις χρωματιζουμε αυθαίρετα με θετικές ή αρνητικές έννοιες. "Η φιλανθρωπία, παρότι έχει τη γλυκύτητα της συμπόνοιας, έχει και τη γεύση του εγωισμού, ενώ η αλληλεγγύη φέρνει πιο πολύ προς αλτρουσιμό, με άρωμα ανθρωπιάς αλλά χωρίς την αψάδα του οίκτου. Πασπαλίζουμε και με αυτοθυσία"

Τώρα που είπα "οίκτου". Κι αυτή είναι μια λέξη που μάλλον την αλέθει ο euphemism treadmill. Εγω ήξερα οτι ο οίκτος και η λύπηση είναι θετικές έννοιες, σχεδόν ταυτόσημες με την συμπόνοια και τη συμπάθεια, και οδηγούν στη βοήθεια ή και την αυτοθυσία. Παλιά άκουγα θείτσες να λένε "καημένο" οταν αναφερονταν σε μια γλυκια συμπονετική εικόνα (πχ. ένα μωρο που κοιμαται, ένα πουλάκι που πίνει νερό κλπ). Τώρα τελευταία ο οίκτος απέκτησε, και πάλι αυθαίρετα και υποκριτικά κατα τη γνώμη μου, αρνητική έννοια. Τώρα ο οίκτος υποτίθεται οτι αναφέρεται σε αίσθημα ανωτερότητας-κατωτερότητας. Οτι όταν λεμε "τον καημένο το φτωχό, ας του δώσω λίγο να φάει" είναι μειωτική σκέψη και τον ταυτιζουμε με πχ ζώο ή μωρό. Οποτε η πολιτική ορθότητα λέει οτι, για να σεβόμαστε την αξιοπρέπεια του φτωχού ή πονεμένου, και καλά πρεπει να νιωθουμε "συμπόνοια" αλλά όχι "οίκτο"

Απο τα παραπανω γινεται πιστευω σαφες οτι ειμαι συντηρητικος στη χρηση των παραπανω ορων, και τέτοιους λεξιλογικους νεωτερισμους τους θεωρω υποκριτικές αυθαιρεσίες στο όνομα της πολιτικής ορθότητας (σορρυ )) ). Από την άλλη όμως σκεφτομαι μηπως ειναι μια φυσιολογική εξέλιξη που δείχνει πως η αντίληψή μας για κάποια πράγματα οριμάζει και αποκτά άλλα επίπεδα. Πχ η αρνητικοποίηση της λέξης "οίκτος" ίσως να αντιπροσωπεύει την αίσθηση οτι δεν αρκεί μονο η συμπόνοια και η αγαθοεργία, αλλά οτι αυτό πρεπει να γινεται με επίγνωση ισότητας και αξιοπρέπειας. Αντιστοίχως ο εντοπισμός του "εγωισμού" στην έννοια "φιλανθρωπία" μπορεί να αντιπροσωπεύει μια αλλη προσφατη συνειδητοποιηση που εγω ακομα δεν μπορω να δω :χμχμ:

 

[Χρυσηίδα]

Τα γράφεις πάρα πολύ ωραία. Η πολιτική ορθότητα καμιά φορά φτάνει στα άκρα, γίνεται δύσκαμπτη κι έτσι καταλήγει να έχει περιορισμένους ορίζοντες και να είναι λάθος.

Παρόλα αυτά, μήπως ο εθελοντής που περιέγραψε την φιλανθρωπία ως εγωιστική αναφερόταν στις φιλανθρωπίες των πολύ πλούσιων του κόσμου, οι οποίοι τις κάνουν για να προβληθούν; Αν όχι, τότε δεν καταλαβαίνω τι θέλει να πει.

 

[Φαροφύλακας]

Συμφωνώ με την λογική σου, Αντέρωτα. Νομίζω πως ξεχειλώνουμε την έννοια της λ. εγωισμός.* Και ναι, προφανώς είσαι καλύτερα από τον φουκαρά που βοηθάς.

 

[Βου Παπ]

Συμφωνώ μαζί σου, Αντέρωτα, και για μένα οι δύο έννοιες ("αλληλεγγύη" και "φιλανθρωπία") είναι πολύ κοντινές. Η γνώμη μου είναι πως ο συγκεκριμένος εθελοντής, μάλλον ήθελε να ξεχωρίσει ένα υποσύνολο της "φιλανθρωπίας", κάτι σαν αυτό που λέει και η Χρυσηίδα. Ότι, δηλαδή, αναφέρεται συγκεκριμένα σε άτομα ή ομάδες που δεν συμπεριφέρονται με φιλανθρωπικό τρόπο, ή, καλύτερα, δεν κάνουν φιλανθρωπικές πράξεις από αλληλεγγύη, αλλά για να δειχτούν, για άλλα συμφέροντα προσωπικά τους, κι εδώ μπαίνει και η έννοια του "εγωισμού". Βέβαια, κατ' εμέ, οι συγκεκριμένοι δεν πρέπει να παίρνουν καν τον "τίτλο" του φιλάνθρωπου.

Ίσως είμαι αυστηρή, αλλά για μένα, τέτοιες έννοιες, όπως του φιλάνθρωπου ή του φιλόζωου, είναι τρόπος ζωής, είναι μέρος του χαρακτήρα και εμπεριέχονται σε κάθε σου κίνηση, δεν είσαι φιλάνθρωπος άμα δώσεις λεφτά στην φιλόπτωχο ένωση τα Χριστούγεννα, αλλά δεν δίνεις ένα κουλούρι στον άστεγο που βλέπεις κάθε μέρα κάτω απ' το σπίτι σου. Αντίστοιχα, δεν είσαι φιλόζωος αν συνεισφέρεις οικονομικά στην φιλοζωική της πόλης σου, αλλά δεν σταματάς να βοηθήσεις το χτυπημένο σκυλί/γατί στην άκρη του δρόμου. Βέβαια, κάποιος με τέτοια συμπεριφορά, δεν είναι απαραίτητα κακός, μπορεί απλά να μην τα διακρίνει αυτά γύρω του. Και φυσικά, μια καλή πράξη είναι πάντα μια καλή πράξη. Απλά από μια καλή πράξη, δεν γίνεσαι και άγιος. Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, έλεγε η γιαγιά μου.

Ας σκεφτούμε εδώ, πως τέτοιες συμπεριφορές έχουν, ας πούμε, οι υποψήφιοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι για τις επερχόμενες εκλογές και μάλιστα τώρα, λίγους μήνες πριν. Και βγαίνουν οι εφημερίδες και τα μπλογκς και οι ειδήσεις και μιλάνε για την μεγάλη καρδιά αυτών των ανθρώπων, Και για να γυρίσω στην δημοσίευσή σου, ίσως αυτό προσπαθούσε να διαχωρίσει ο εθελοντής του άρθρου. Ή, έτσι τα έχει διαχωρισμένα στο μυαλό του και απλά χρησιμοποιεί λάθος τους όρους.

Συμφωνώ με την λογική σου, Αντέρωτα. Νομίζω πως ξεχειλώνουμε την έννοια της λ. εγωισμός.* Και ναι, προφανώς είσαι καλύτερα από τον φουκαρά που βοηθάς.

Είσαι καλύτερα, αλλά δεν είσαι καλύτερος. Γιατί, πολλοί αυτό πιστεύουν. Μήπως εδώ κρύβεται η αρνητική έννοια του οίκτου;

 

[Ίζι]

δεν είσαι φιλάνθρωπος άμα δώσεις λεφτά στην φιλόπτωχο ένωση τα Χριστούγεννα, αλλά δεν δίνεις ένα κουλούρι στον άστεγο που βλέπεις κάθε μέρα κάτω απ' το σπίτι σου. Αντίστοιχα, δεν είσαι φιλόζωος αν συνεισφέρεις οικονομικά στην φιλοζωική της πόλης σου, αλλά δεν σταματάς να βοηθήσεις το χτυπημένο σκυλί/γατί στην άκρη του δρόμου.

Ό,τι κάνει κανείς για να βοηθήσει καλό είναι Οι ταμπέλες (φιλόζωος/φιλάνθρωπος) μπορούν και να λείπουν γιατί δημιουργούν και προβλήματα. Πόσες φορές έχω ακούσει π.χ. ότι δεν είμαι φιλόζωη επειδή μου αρέσουν τα καθαρόαιμα σκυλιά, παρότι κατά καιρούς έχω βοηθήσει αδέσποτα με χρόνο, χώρο, κόπο και χρήμα. Ξέρω κι άλλους όμως, που έχουν σοβαρή φιλοζωική δράση, στειρώνουν και φιλοξενούν συνεχώς σκύλους και γάτες, όμως δεν θεωρούνται φιλόζωοι από κάποιους άλλους, γιατί φορούν και καταναλώνουν ζωικά προϊόντα. Το ίδιο και με τον φιλάνθρωπο. Μπορεί να προσφέρει χρήματα και εθελοντική εργασία, και παράλληλα να αγοράζει προϊόντα παιδικής εργασίας κ.ο.κ.

Αλήθεια σου λέω Αντέρωτα, δεν θέλω να ταράξω τα νερά με τη ντεμέκ, ψαγμένη φιλοσοφία μου ( ) αλλά πραγματικά αντιπαθώ αυτούς τους χαρακτηρισμούς (φιλάνθρωπος, φιλόζωος) και μακριά από μένα. Και, ναι, πιστεύω ότι πίσω από κάθε καλή πράξη (σχεδόν) κρύβονται εγωιστικά κίνητρα, όμως αυτό δεν έχει καμία σημασία γιατί, όπως ξανάπα, ό,τι κάνει κανείς για τους άλλους είναι καλό και χρήσιμο, ακόμα και το λίγο που κάποιοι θα έβρισκαν υποκριτικό.

 

[Αντέρωτας]

Τωρα που το λεει η Χρυσα και η Βου, ισως ο εθελοντής να χρησιμοποιούσε τη λεξη "φιλανθρωπια" αναφερομενος σε συγκεκριμενες εικονες που εχει στ μυαλο του. Αλλα οπως και να χει, βρισκω αυθαιρετο το πώς οριζει τη λεξη.

Πάντως ήταν αφορμή να ξεσπάσω και πάνω στο θέμα "οίκτος" που μου καθεται στο λαιμο εδω και καιρο ))

Αλήθεια σου λέω Αντέρωτα, δεν θέλω να ταράξω τα νερά με τη ντεμέκ, ψαγμένη φιλοσοφία μου ( ) αλλά πραγματικά αντιπαθώ αυτούς τους χαρακτηρισμούς (φιλάνθρωπος, φιλόζωος) και μακριά από μένα. Και, ναι, πιστεύω ότι πίσω από κάθε καλή πράξη (σχεδόν) κρύβονται εγωιστικά κίνητρα, όμως αυτό δεν έχει καμία σημασία γιατί, όπως ξανάπα, ό,τι κάνει κανείς για τους άλλους είναι καλό και χρήσιμο, ακόμα και το λίγο που κάποιοι θα έβρισκαν υποκριτικό.

Δεν ξερω αν υποννοείς κάποια διαφωνία που τυχόν έχεις με τον τροπο που αντιλαμβανομαι και χρησιμοποιω τις εννοιες, αλλά γενικά συμφωνώ με αυτή την παράγραφο, κυρίως με το τελευταιο της μερος

 

[Βου Παπ]

Ό,τι κάνει κανείς για να βοηθήσει καλό είναι Οι ταμπέλες (φιλόζωος/φιλάνθρωπος) μπορούν και να λείπουν γιατί δημιουργούν και προβλήματα. Πόσες φορές έχω ακούσει π.χ. ότι δεν είμαι φιλόζωη επειδή μου αρέσουν τα καθαρόαιμα σκυλιά, παρότι κατά καιρούς έχω βοηθήσει αδέσποτα με χρόνο, χώρο, κόπο και χρήμα. Ξέρω κι άλλους όμως, που έχουν σοβαρή φιλοζωική δράση, στειρώνουν και φιλοξενούν συνεχώς σκύλους και γάτες, όμως δεν θεωρούνται φιλόζωοι από κάποιους άλλους, γιατί φορούν και καταναλώνουν ζωικά προϊόντα. Το ίδιο και με τον φιλάνθρωπο. Μπορεί να προσφέρει χρήματα και εθελοντική εργασία, και παράλληλα να αγοράζει προϊόντα παιδικής εργασίας κ.ο.κ.

Αλήθεια σου λέω Αντέρωτα, δεν θέλω να ταράξω τα νερά με τη ντεμέκ, ψαγμένη φιλοσοφία μου ( ) αλλά πραγματικά αντιπαθώ αυτούς τους χαρακτηρισμούς (φιλάνθρωπος, φιλόζωος) και μακριά από μένα. Και, ναι, πιστεύω ότι πίσω από κάθε καλή πράξη (σχεδόν) κρύβονται εγωιστικά κίνητρα, όμως αυτό δεν έχει καμία σημασία γιατί, όπως ξανάπα, ό,τι κάνει κανείς για τους άλλους είναι καλό και χρήσιμο, ακόμα και το λίγο που κάποιοι θα έβρισκαν υποκριτικό.

Ίζι, συμφωνώ μαζί σου! Μάλλον έπρεπε να το διευκρινίσω στην δημοσίευσή μου... Κι εγώ είμαι κατά των ταμπελών, κι εγώ πιστεύω πως μια καλή πράξη πάντα βοηθάει (νομίζω αυτό το ανέφερα), αναφερόμουν ξεκάθαρα στον διαχωρισμό που έγινε από τον εθελοντή του άρθρου που ανέφερε ο Αντέρωτας. Απλά, κάποιοι κάνουν κατάχρηση των όρων για προσωπικό τους όφελος και αυτό εμένα με ενοχλεί. Ήμουν κάποτε μέλος ενός φιλοζωικού σωματείου του οποίου ο πρόεδρος δεν ήθελε να έχει σχέση με ζώα και δεν πλήρωνε καν τη ετήσια συνδρομή του των 15€!!! Αποχώρησα μετά από ένα μήνα, για ευνόητους λόγους... Α! Ο συγκεκριμένος είναι συνεχώς υποψήφιος για δημοτικός σύμβουλος. Απλά, στο βιογραφικό του γράφει και πως είναι πρόεδρος φιλοζωικού σωματείου.
Στην τελική, πιστεύω πως αυτοί που το κάνουν με την καρδιά τους, είναι και αυτοί που δεν κοκορεύονται. Αυτά.

 

[Χρυσηίδα]

Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοούμε όταν επαναλαμβάνουμε συνεχώς ότι τα κίνητρά μας είναι πάντα εγωιστικά. Φυσικά και είναι. Αυτό δεν είναι καμιά πρόσφατη ανακάλυψη. Οι άνθρωποι δεν θέλουμε τίποτα άλλο από το να περνάμε καλά και να είμαστε ευτυχισμένοι. Και γιατί να θέλουμε κάτι άλλο δηλαδή;

Όμως, αν ο ένας άνθρωπος γίνεται ευτυχισμένος βοηθώντας τους άλλους, τους ανήμπορους ή τα ζώα και ο άλλος σκοτώνοντας ή βιάζοντας, νομίζω ότι το γεγονός από μόνο του διαφοροποιεί τον πρώτο από τον δεύτερο, τον κάνει να ξεχωρίζει κι εμάς να τον δείχνουμε με θαυμασμό.

 

[Ίζι]

Βου Παπ, Χρυς, συμφωνώ απόλυτα!