περιπτώσεις: μπ/b/mb/mp και ντ/d/nd/nt
- Thread starter Αντέρωτας
- Start date
ill
Ενίσταμαι ως προς την προφορά του ill και την απόδοσή του στα ελληνικά.
Ο Corneil τη γλύτωσε ( ; ) έχοντας μετατρέψει όλόκληρο το όνομά του: Κορνήλιος.
Ο Anouil όμως, στα ελληνικά ακούγεται ως Ανούιγ / Ανού-ι-γ. (Τον φαντάζεται κανείς Ανούλιο; ) Δεν είναι καλύτερη γραφή Ανούγ(ι) για όσους δεν έχουν μελετήσει γλωσσολογία;
Άσε που χτυπώντας στο διαδίκτυο τη λέκη Anouil, ρωτήθηκα αυτόματα μήπως εννοώ anouilh!
Ενίσταμαι ως προς την προφορά του ill και την απόδοσή του στα ελληνικά.
Ο Corneil τη γλύτωσε ( ; ) έχοντας μετατρέψει όλόκληρο το όνομά του: Κορνήλιος.
Ο Anouil όμως, στα ελληνικά ακούγεται ως Ανούιγ / Ανού-ι-γ. (Τον φαντάζεται κανείς Ανούλιο; ) Δεν είναι καλύτερη γραφή Ανούγ(ι) για όσους δεν έχουν μελετήσει γλωσσολογία;
Άσε που χτυπώντας στο διαδίκτυο τη λέκη Anouil, ρωτήθηκα αυτόματα μήπως εννοώ anouilh!
Κυρίως /γάνdγια/, πολύ σπανιότερα /γάdγια/ (σε βιαστική ομιλία).
Γενικά το ντ, εσωτερικά σε μια λέξη, δεν το προφέρω σχεδόν ποτέ /nt/, με εξαίρεση τη λέξη ιντερνετ. Μόνο /nd/ ή σπανιότερα /d/. Εννοείται ότι στην αρχή των λέξεων είναι πάντα /d/.
Δεν χρειάζεται πάντως να ενοχοποιούμε το γλωσσικό ας αισθητήριο. Το ντ ως /nt/ είναι αφύσικο στα Ελληνικά. Καμιά ελληνική λέξη δεν προφέρεται έτσι. Ούτε και η εντροπία, που συχνά την ακούω «εξευγενισμένη»: /ε-nt-ροπία/, λες και είναι βαρβαρισμός η /ε-nd-ροπία/. Μήπως τότε είναι βάρβαρο το ε-nd-ελώς, ο Πα-nd-ελής, ο α-nd-ίπαλος, και πρέπει ν' αρχίσουμε να τα προφέρουμε αντίστοιχα ε-nt-ελώς, Πα-nt-ελής, και α-nt-ίπαλος;
Την προφορά /nt/ την εφαρμόζουμε συνήθως σε ξενόφερτες λέξεις, αλλά βρίσκω τελικά αφύσικο να προφέρουμε με αυτόν τον τρόπο ξένες λέξεις που είναι πλέον τμήμα της καθημερινής γλώσσας. Γιατί λοιπόν να μην πούμε και ίndερνετ και ίdερνε(τ) όταν μιλάμε Ελληνικά. Φυσικά όταν μιλάμε Αγγλικά, δεν θα πούμε "communication via the iderne(t)"!! Είναι τόσο λάθος, όσο το να πεί ένας ξένος παδού αντί παντού [πα-(n)d-ού].
Γενικά το ντ, εσωτερικά σε μια λέξη, δεν το προφέρω σχεδόν ποτέ /nt/, με εξαίρεση τη λέξη ιντερνετ. Μόνο /nd/ ή σπανιότερα /d/. Εννοείται ότι στην αρχή των λέξεων είναι πάντα /d/.
Δεν χρειάζεται πάντως να ενοχοποιούμε το γλωσσικό ας αισθητήριο. Το ντ ως /nt/ είναι αφύσικο στα Ελληνικά. Καμιά ελληνική λέξη δεν προφέρεται έτσι. Ούτε και η εντροπία, που συχνά την ακούω «εξευγενισμένη»: /ε-nt-ροπία/, λες και είναι βαρβαρισμός η /ε-nd-ροπία/. Μήπως τότε είναι βάρβαρο το ε-nd-ελώς, ο Πα-nd-ελής, ο α-nd-ίπαλος, και πρέπει ν' αρχίσουμε να τα προφέρουμε αντίστοιχα ε-nt-ελώς, Πα-nt-ελής, και α-nt-ίπαλος;
Την προφορά /nt/ την εφαρμόζουμε συνήθως σε ξενόφερτες λέξεις, αλλά βρίσκω τελικά αφύσικο να προφέρουμε με αυτόν τον τρόπο ξένες λέξεις που είναι πλέον τμήμα της καθημερινής γλώσσας. Γιατί λοιπόν να μην πούμε και ίndερνετ και ίdερνε(τ) όταν μιλάμε Ελληνικά. Φυσικά όταν μιλάμε Αγγλικά, δεν θα πούμε "communication via the iderne(t)"!! Είναι τόσο λάθος, όσο το να πεί ένας ξένος παδού αντί παντού [πα-(n)d-ού].
Πάντα έβρισκα περιττό αυτό το γ στον Κορνέιγ/Κορνέγι και στον Ανουϊγ/Ανουγι. Η λύση είναι τόσο απλή: Κορνέι και Ανούι. Θεωρώ ότι είναι το κοντινότερο, απο φθογγολογικής απόψεως, στη γαλλική προφορά των ονομάτων αυτών.
Η αλήθεια βρίσκεται, ως συνήθως, κάπου ανάμεσα. Η εκφορά μιας παρόμοιας λέξης ποικίλλει από περιοχή σε περιοχή, από εποχή σε εποχή, ακόμα και στο ίδιο άτομο, στη ρύμη του λόγου του ή εξαιτίας της διαχρονικής τριβής του με το ακουστικό του περιβάλλον.
Σπάνια έχω ακούσει πέν-τε ή πέ-de. Συνήθως ακούω πέ-ν-dε, αλλά στην περίπτωση αυτή το -ν- ακούγεται σε όλα τα επίπεδα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με άλλους φθόγγους, πράγμα που αναλύθηκε διεξοδικά προηγουμένως.
Για τις μεταφορές ξένων φθόγγων στην ελληνική το θέμα είναι ανεξάντλητο, καθώς σε πολλούς δεν έχουμε ικανοποιητική φωνητική αντιστοιχία και αρκούμαστε σε προσεγγίσεις ή άλλα σύμβολα.
Σπάνια έχω ακούσει πέν-τε ή πέ-de. Συνήθως ακούω πέ-ν-dε, αλλά στην περίπτωση αυτή το -ν- ακούγεται σε όλα τα επίπεδα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με άλλους φθόγγους, πράγμα που αναλύθηκε διεξοδικά προηγουμένως.
Για τις μεταφορές ξένων φθόγγων στην ελληνική το θέμα είναι ανεξάντλητο, καθώς σε πολλούς δεν έχουμε ικανοποιητική φωνητική αντιστοιχία και αρκούμαστε σε προσεγγίσεις ή άλλα σύμβολα.