Αγαπητέ μου, έχετε πάντοτε ενδιαφέρουσες απορίες.
Τα δύο αυτά λεξίδια, που σήμερα χρησιμοποιούνται μόνο σε αρχαιοπρεπή γραπτό λόγο, είχαν διαφορετική αφετηρία, αλλά σταδιακά συνέπεσαν στη σημασία «δηλαδή». Συγκεκριμένα:
Το αρχ. ἤγουν προήλθε από τη φράση ἢ γ' οὖν, που αρχικά σήμαινε «ή μάλλον, ή αλλιώς»· συνεπώς, επρόκειτο για κατάλληλη εισαγωγή διαφορετικής διατύπωσης ή επεξήγησης.
Το αρχ. ἤτοι προήλθε από τη φράση ἦ τοι «βεβαίως, όντως, πράγματι»· συνεπώς, μπορούσε να ακολουθήσει η τεκμηρίωση αυτού που είχε προηγουμένως αναφερθεί.
Σημειωτέον ότι το αρχικό η- των δύο λέξεων είναι διαφορετικό: Στο μεν ἤγουν πρόκειται για το διαζευκτικό ἤ, στο δε ἤτοι για το βεβαιωτικό επίρρημα ἦ «βεβαίως, αναμφισβήτητα».
Ευχαριστώ.