Μια και όπως παρατήρησα προσωπικά το Τζάμπο έχει βγάλει ήδη τα χριστουγεννιάτικα ενώ τα διαφημίζει και τηλεοπτικώς μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι βρισκόμαστε επισήμως στην περίοδο των Χριστουγέννων. Λόγω του ότι εδώ είμαστε αναγνωστικό φόρουμ αντί να δώσουμε συνταγές για κουραμπιέδες (που αντικειμενικά θα ήταν πιο χρήσιμες) θα κάνουμε προτάσεις για Χριστουγεννιάτικα αναγνώσματα (εξαιτίας του ότι μας συγκινεί περισσότερο η λογοτεχνία θα πρότεινα να περιοριστούμε σε λογοτεχνικά έργα που έχουν να κάνουν με τα Χριστούγεννα και όχι σε τσελεμεντέδες με θέμα το χριστουγεννιάτικο τραπέζι)
Το πρώτο βιβλίο που μας έρχεται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε τις λέξεις Χριστούγεννα και Λογοτεχνία είναι η Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Καρόλου Ντίκενς (1812-1870). Μια σύντομη διδακτική ιστορία για το πνεύμα των Χριστουγέννων. Ο Ντίκενς έχει γράψει και άλλες χριστουγεννιάτικες ιστορίες (όπως το Τριζόνι του τζακιού) καμιά όμως δεν ξεπερνά σε δημοτικότητα τη Χριστουγεννιάτικη ιστορία (ή τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα όπως είναι η σωστότερη μετάφραση του τίτλου)
Μια άλλη εξίσου γνωστή χριστουγεννιάτικη ιστορία είναι ο Καρυοθραύστης του Γερμανού Ε.Τ.Α. Χόφμαν (1776-1822), ένα παραμύθι που λαμβάνει χώρα την παραμονή των Χριστουγέννων.
Και ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (1805-1875) έχει γράψει αρκετά παραμύθια που διαδραματίζονται την περίοδο των γιορτών με πιο διάσημο το Κοριτσάκι με τα σπίρτα.
Ένας πιο σύγχρονος συγγραφέας είναι ο Κ. Σ. Λιούις (1898-1961) με τα χρονικά της Νάρνια και κυρίως το πρώτο βιβλίο (κατά σειρά έκδοσης, το δεύτερο βάσει της εσωτερικής χρονολόγησης) Το λιοντάρι, η μάγισσα και η ντουλάπα να έει στενή σχέση με τις μέρες των Χριστουγέννων. Ενώ ο Τόλκιν (1892-1973) έγραψε τα Γράμματα από τον Άγιο Βασίλη.
Για μυστηριώδη Χριστούγεννα έχουμε το διήγημα Μπλε πετράδι του σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ (1859-1930) με ήρωα τον Σέρλοκ Χολμς (συμπεριλαμβάνεται στην συλλογή Οι περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς) και τα Εφιαλτικά Χριστούγεννα της Αγκάθα Κρίστι (1890-1976) με τον Ηρακλή Πουαρό να προσπαθεί χριστουγεννιάτικα να προσπαθεί να λύσει έναν μυστηριώδη φόνο. Παραμονή Πρωτοχρονιάς ξεκινά και η περιπέτεια του λόρδου Γουίμσλεϊ Εννιά πένθιμα χτυπήματα της Ντόροθι Σάγερς (1893-1957)
Για πιο κατανυκτικά Χριστούγεννα έχουμε τα Χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Παπαδιαμάντη (1851-1911) (πχ το Άνθος του γιαλού, ο Αμερικάνος, Στο Χριστό στο κάστρο κα) αλλά και ο Κόντογλου (1895-1965) έχει γράψει χριστουγεννιάτικες ιστορίες (Χριστούγεννα στη σπηλιά)
Καθώς βέβαια τα Χριστούγεννα είναι συνδεμένα με το χιόνι στο μυαλό μας (λογικά αφού γιορτάζουμε μια γέννηση που έγινε στην Μέση Ανατολή) λίγο πολύ κάθε χιονισμένη ιστορία μπορεί να θεωρηθεί χριστουγεννιάτικη. Έτσι μπορούμε να θεωρήσουμε χριστουγεννιάτικο ανάγνωσμα τον Καίσαρα Κασκαμπέλ, τον Μιχαήλ Στρογκόφ, τον Έκτορα Σερβαντάκ και τις περιπέτειες του πλοιάρχου Χάτερας του Βερν (1828-1905), την βασίλισσα του Χιονιού του Άντερσεν, το έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές της Κρίστι, το Κορίτσι με το τατουάζ του Στιγκ Λάρσον (1954-2004) ή ακόμα και Την κόρη του γίγαντα των πάγων του Χάουαρντ (1906-1936) με ήρωα τον Κόναν (αστειεύομαι).
Εσάς ποια χριστουγεννιάτικα αναγνώσματα σας έρχονται στο μυαλό;
Το πρώτο βιβλίο που μας έρχεται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε τις λέξεις Χριστούγεννα και Λογοτεχνία είναι η Χριστουγεννιάτικη ιστορία του Καρόλου Ντίκενς (1812-1870). Μια σύντομη διδακτική ιστορία για το πνεύμα των Χριστουγέννων. Ο Ντίκενς έχει γράψει και άλλες χριστουγεννιάτικες ιστορίες (όπως το Τριζόνι του τζακιού) καμιά όμως δεν ξεπερνά σε δημοτικότητα τη Χριστουγεννιάτικη ιστορία (ή τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα όπως είναι η σωστότερη μετάφραση του τίτλου)
Μια άλλη εξίσου γνωστή χριστουγεννιάτικη ιστορία είναι ο Καρυοθραύστης του Γερμανού Ε.Τ.Α. Χόφμαν (1776-1822), ένα παραμύθι που λαμβάνει χώρα την παραμονή των Χριστουγέννων.
Και ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (1805-1875) έχει γράψει αρκετά παραμύθια που διαδραματίζονται την περίοδο των γιορτών με πιο διάσημο το Κοριτσάκι με τα σπίρτα.
Ένας πιο σύγχρονος συγγραφέας είναι ο Κ. Σ. Λιούις (1898-1961) με τα χρονικά της Νάρνια και κυρίως το πρώτο βιβλίο (κατά σειρά έκδοσης, το δεύτερο βάσει της εσωτερικής χρονολόγησης) Το λιοντάρι, η μάγισσα και η ντουλάπα να έει στενή σχέση με τις μέρες των Χριστουγέννων. Ενώ ο Τόλκιν (1892-1973) έγραψε τα Γράμματα από τον Άγιο Βασίλη.
Για μυστηριώδη Χριστούγεννα έχουμε το διήγημα Μπλε πετράδι του σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ (1859-1930) με ήρωα τον Σέρλοκ Χολμς (συμπεριλαμβάνεται στην συλλογή Οι περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς) και τα Εφιαλτικά Χριστούγεννα της Αγκάθα Κρίστι (1890-1976) με τον Ηρακλή Πουαρό να προσπαθεί χριστουγεννιάτικα να προσπαθεί να λύσει έναν μυστηριώδη φόνο. Παραμονή Πρωτοχρονιάς ξεκινά και η περιπέτεια του λόρδου Γουίμσλεϊ Εννιά πένθιμα χτυπήματα της Ντόροθι Σάγερς (1893-1957)
Για πιο κατανυκτικά Χριστούγεννα έχουμε τα Χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Παπαδιαμάντη (1851-1911) (πχ το Άνθος του γιαλού, ο Αμερικάνος, Στο Χριστό στο κάστρο κα) αλλά και ο Κόντογλου (1895-1965) έχει γράψει χριστουγεννιάτικες ιστορίες (Χριστούγεννα στη σπηλιά)
Καθώς βέβαια τα Χριστούγεννα είναι συνδεμένα με το χιόνι στο μυαλό μας (λογικά αφού γιορτάζουμε μια γέννηση που έγινε στην Μέση Ανατολή) λίγο πολύ κάθε χιονισμένη ιστορία μπορεί να θεωρηθεί χριστουγεννιάτικη. Έτσι μπορούμε να θεωρήσουμε χριστουγεννιάτικο ανάγνωσμα τον Καίσαρα Κασκαμπέλ, τον Μιχαήλ Στρογκόφ, τον Έκτορα Σερβαντάκ και τις περιπέτειες του πλοιάρχου Χάτερας του Βερν (1828-1905), την βασίλισσα του Χιονιού του Άντερσεν, το έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές της Κρίστι, το Κορίτσι με το τατουάζ του Στιγκ Λάρσον (1954-2004) ή ακόμα και Την κόρη του γίγαντα των πάγων του Χάουαρντ (1906-1936) με ήρωα τον Κόναν (αστειεύομαι).
Εσάς ποια χριστουγεννιάτικα αναγνώσματα σας έρχονται στο μυαλό;
Last edited:
εγώ τεράστια εμμονή. θα σου στείλω κάτι, αλλά τώρα είμαι στο κρεβάτι και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. επιφυλάσσομαι να σου στείλω κάτι σπάνιο...σχετικό πάντα...
