Χένρυ Τζέημς (Henry James): "Το στρίψιμο της βίδας" (The Turn of the Screw)




Τίτλος: Το στρίψιμο της βίδας

Πρωτότυπος τίτλος: The turn of the screw
Συγγραφέας: Χένρυ Τζέημς (Henry James)
Μετάφραση: Κοσμά Πολίτη
Εκδόσεις: Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος ΑΕ
Έτος έκδοσης: 2014
Έτος πρώτης έκδοσης:1898 σε συνέχειες σε περιοδικό στην Αγγλική γλώσσα.
Αριθμός σελίδων: 200
Μέγεθος σελίδων: 12χ18 εκ.
ISBN: 978-960-208-876-0


Πρόκειται για ένα περίεργο βιβλίο. Με μια ιδιαίτερη ιστορία. Μεγάλες και περίτεχνες προτάσεις, δυσνόητες κάποιες φορές που πρέπει να ξαναδιαβαστούν για να γίνει αντιληπτό τι λέγεται ή τι υπονοείται. Ψυχολογικό θρίλερ θα το χαρακτήριζα, με την παρουσία φαντασμάτων.
Εξαιρετικό στην αφήγηση ως προς την υποβολή του σκοτεινού, της αμφιβολίας, του άγνωστου, του φόβου… Σε βάζει με μεγάλη ευκολία σε μια ατμόσφαιρα όπου το κακό ή το απρόσμενο ή ο φόβος ή η αμφιβολία, μπορεί να κρύβονται πίσω από μια λέξη, από ένα βλέμμα, από μια ερώτηση, από μια απάντηση που ποτέ δεν δόθηκε.

Αφηγητής η γκουβερνάντα. Πρωταγωνιστές δυο μικρά πανέμορφα παιδιά, ορφανά από γονείς, και εγκαταλελειμμένα από τους κοντινούς συγγενείς που θα έπρεπε να τα προστατεύουν, κάποια περίοδο του 18ου αιώνα.
Ζουν σε έναν πύργο στην εξοχή, και όταν φθάνει η καινούρια γκουβερνάντα για να αναλάβει την διαπαιδαγώγησή τους έρχεται σε επαφή με τα φαντάσματα δυο παλιών υπηρετών που έχουν πεθάνει. Προσπάθησαν αυτοί οι υπηρέτες να εκμαυλίσουν τα παιδιά; Μήπως όλα αυτά βρίσκονται στην φαντασία της νέας γκουβερνάντας; Πρόκειται για δυο ήδη κακά και διεστραμμένα παιδιά χωρίς καμιά ελπίδα σωτηρίας ή για την ιστορία μιας ευφάνταστης νεαρής που βλέπει γύρω της φαντάσματα;

(Δεν έχω διαβάσει τις τελευταίες σελίδες τώρα που γράφω την παρουσίαση, κι έτσι δεν γνωρίζω…)

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου περιέχει περισσότερες λεπτομέρειες για την υπόθεση του βιβλίου... και το τοποθετώ σε πλοκή για όποιον ενδιαφέρεται ιδιαίτερα...


Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Γεννήθηκε στις 15 Απριλίου του 1843 στην Νέα Υόρκη, γόνος πλούσιας οικογένειας διανοούμενων. Έζησε τα εφηβικά του χρόνια στην Ευρώπη. Γράφτηκε στην Νομική σχολή του Χάρβαρντ το 1862 και εκείνη την περίοδο άρχισε να δημοσιεύει τα πρώτα του διηγήματα σε εφημερίδες. Ταξιδεύει συχνά στην Ευρώπη, και πεθαίνει το 1916. Έγραψε συνολικά 20 μεγάλα μυθιστορήματα, 12 νουβέλες και περισσότερα από 200 διηγήματα.
Κάποια από τα μυθιστορήματά του είναι τα : «Ρόντερικ Χάτσον», «Ο Αμερικάνος», «Οι Ευρωπαίοι», «Το πορτραίτο μιας κυρίας», «Οι Βοστονέζοι», «οι Πρεσβευτές» «Τα φτερά της περιστέρας».
 
Last edited by a moderator:
Άση εγώ σου ειπα να μου πεις την γνώμη σου και συ έκανες παρουσίαση ολόκληρη!!!!

Αυτά ειναι!!!
Αν και παν χρόνια που το διάβασα ( από εκδόσεις Άγρα), αυτό πραγματικά που έμεινε ήταν ο υπαινικτικός τρόμος και η αναμονη για την μεγάλη ανατροπη που δεν έρχεται... Ένα κρυφτό του τρόμου ουσιαστικά...
Επίσης θυμάμαι πως η ατμόσφαιρα του βιβλίου ήταν σκοτεινή και πολλες φορές μου προκαλούσε ανατριχίλα!!

Στο τέλος βεβαία δεν θυμάμαι να είχα ξεδιαλύνει τα πάντα , αλλά ποιος νοιάζεται;;;

ΥΓ: Τελικά εσένα πως σου φάνηκε;;;

ΥΓ2: Νομίζω πως η ταινία που πρωταγωνιστούσε η Νικολ Κιντμαν, "οι άλλοι" έχει δανειστεί πάρα πολλα στοιχεία απο το συγκεκριμένο βιβλίο.

ΥΓ3: Συγχαρητήρια για την παρουσίαση!!!:))
 
Νικόλα σκέφτηκα ότι μιας και ήταν το αγαπημένο βιβλίο πολλών από εσάς... να σας έδινα την ευκαιρία με μια παρουσίαση, να πείτε και τις εντυπώσεις σας και τις αναμνήσεις σας (ακούς Διατσέ?). Γι' αυτό και η τόσο λιτή παρουσίαση.

Η γνώμη μου (την οποία προσπάθησα επιμελώς να αποφύγω να διατυπώσω :))) ) λοιπόν... Σαν υπόθεση δεν μου άρεσε. Δεν είχε κάτι που να με ενθουσιάσει, να με εντυπωσιάσει... Θα δυσκολευόμουν να το συστήσω σε κάποιον ως ένα βιβλίο που θα του αρέσει όπως και να έχει... Πιστεύω πως οι περισσότεροι θα το αγαπήσουν... άλλοι θα το βρουν χάλια... και μερικοί όπως εγώ θα είναι λίγο κάπου στη μέση... χάλια ως προς την υπόθεση αλλά εκπληκτικό στο πώς κινείται ο συγγραφέας... παίζοντας με τις λέξεις, με τις εικόνες, με την φαντασία, με τον φόβο, με το απροσδόκητο, με την αμφιβολία...
Αυτό που πραγματικά με εντυπωσίασε κι εμένα είναι αυτό που θυμάσαι κι εσύ, (αυτό που λέω στην αρχή της παρουσίασης)... η αναμονή ότι ανά πάσα στιγμή θα γίνει κάτι, η ατμόσφαιρα (καλά το πόσο εύκολα βυθίστηκα σε αυτήν την ατμόσφαιρα φτιάχνοντας με την φαντασία μου εικόνες μου έκανε τρομερή εντύπωση... δεν μου είναι ιδιαίτερα εύκολο και ειδικά μάλιστα όταν η ίδια η υπόθεση αυτή καθ' εαυτή δεν μου άρεσε).
Κι εγώ το τέλος θα το ήθελα λίγο πιο αναλυτικό... πιο σίγουρο... αλλά εντάξει...
 
Διατσέ είναι υπέροχες... εντυπωσιακές... :μπράβο:
(κανονικά πρέπει να ανεβάσεις και τη φωτογραφία σου από τη βράβευση για αυτήν την βιβλιοθεσία και να μας πεις και την ιστορία...)
 
Άση πολύ καλή δουλειά!! Να κάνεις περισσότερες παρουσιάσεις!!!

Παρόλο που οι μεταφυσικές υποθέσεις δε με τραβούν ιδιαίτερα στη λογοτεχνία (αντίθετα με μεγάλη και μικρή οθόνη) όλα τα στοιχεία δείχνουν πως πρόκειται για αριστούργημα του είδους, άρα θα το διαβάσω οπωσδήποτε!!!

Νικόλα έπεσες μέσα!! Ο Αμεναμπάρ δήλωσε πως εμπνεύστηκε κατευθείαν από τον Τζέιμς!!
 
Θεωρείται από πολλούς ως ένα αριστούργημα του είδους. Αν το διαβάσεις θα καταλάβεις ότι δεν χρειάζεται καμιά ταινία... διαβάζεις και η ταινία τρέχει στο μυαλό σου... διαβάζεις και γυρνάς τα μάτια σου στο τζάμι... κοιτάς απ' έξω... περιμένεις... πιστεύεις ότι κάποιος είναι στον κήπο... βλέπεις τα μάτια του μικρού να σε κοιτάνε αθώα... περιμένεις... σκέφτεσαι "τώρα όπου να ναι θα γίνουν διαβολικά..."

Εγώ διαβάζω παντού και τα πάντα... δεν ξεχωρίζω τα βιβλία σε βιβλία παραλίας, χειμώνα ή καλοκαιριού ή... ή... (το μόνο που με κάνει να αποφεύγω να διαβάζω πολλές φορές στην παραλία "καλά" βιβλία είναι για να μην τα καταστρέψω, για κανέναν άλλο λόγο). Ε αυτό το βιβλίο δεν μπορούσα να το διαβάσω στην παραλία, το έπαιρνα μαζί μου μόνο για να το φωτογραφίσω... Ήθελα όχι απλά ησυχία αλλά κλειστό χώρο...
 

Διατσέντα

Λαίδη Βιβλιοδέτρα
Θα κάνω μια παρεμβολή για το πού και πώς διαβάζουμε αφηγούμενη μια μνήμη...

Είναι Σεπτέμβρης, πολύ ζεστός για τα Λονδρέζικα δεδομένα...έχω να δέσω ένα βιβλίο για τον έθνικό διαγωνισμό που διοργανώνουν από καταβολής κόσμου οι Designer Bookbinders...μια ιστορία γραμμένη το 1946, εμπνευσμένη απ’ την εμπειρία την πρόσφατη του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, συμβολική όμως, καθόλου ιστορική, όπου βασίζεται στον κόσμο των Λιλιπούτειων του Gulliver και τα λοιπά...κάποιοι Λιλιπούτειοι έχουν ταξιδέψει στην Αγγλία κι έχουν φτιάξει την μικρή τους κοινωνία εκεί...πρόκειται για μια ιστορία μάχης του καλού και του κακού (ναι όπως ένα παραμύθι ξανά)...μάχης ανάμεσα σε γίγαντες και λιλιπούτειους...τίτλος Mistress Masham’s Repose...αυτό το repose είναι ένα νησί...τέλος πάντων..ωραίο βιβλίο με εικονογράφηση παιδικής λογοτεχνίας αλλά κι έντονα χρώματα μούχλας, νύχτας...το στοιχείο μου σαν ατμόσφαιρα...

Το σπίτι μου όπως κι όλα τα σπίτια, τότε τουλάχιστον ήταν 12 μήνες το χρόνο, χειμωνιάτικης διακόσμησης με μοκέτες, χωρίς παντζούρια με στόρια που είχα φτιάξει εγώ από λευκό πυκνό ύφασμα για να έχω φως και να μην φαίνομαι και στο δρόμο και τα τοιαύτα, ζέστη τρελή κι ο ήλιος έξω σε πάρτυ τρελό επίσης...κόλαση υγρασίας επίσης...

Το σπίτι δίπλα ακριβώς σ’ ένα απ’ τα μεγάλα Πάρκα του Λονδίνου με μια μεγαλούτσικη λίμνη μέσα του και πλάι σ’ ένα εξαιρετικό κανάλι που διασχίζει δυό τρεις συνοικίες...η δική μου είναι η αρχή του...

Βάζω τα θερινά μου, το καπέλο και τα γυαλιά μου, παίρνω και το βιβλίο μου σε φωτοτυπία, το μπλόκ του σχεδίου και μια κασετίνα με μολυβοχρώματα σαν αυτά που είχαμε στην πρώτη δημοτικού...φυσικά...και κάθομαι επί πέντε μέρες και το διαβάζω, το σημειώνω, το υποσημειώνω, το σχεδιάζω, κάνω όλη τη διανοητική τέλος πάντων διαδικασία στο χρόνο που ήταν σαφής και δεδομένος. Πού παρακαλώ η κυρία; Μα στις πολυθρόνες του Πάρκου, απ’ την ώρα που ξεκίναγε η μέρα ως την ώρα πού τέλειωνε, όπου ο φύλακας πια λεφτά δεν μου έπαιρνε, λέγαμε και κάτι παραπάνω τόσες μέρες νυχθημερόν, γιατί είχε καταλάβει τι παιζόταν και σκέφτηκε, μωρέ αυτή μένει δίπλα, κάθεται ώρες και διαβάζει και γράφει...κάτι αλλόκοτο γίνεται εδώ...

Ε, μου είχε βγει το λάδι να συγκεντρωθώ σ’ εκείνο το σκοτεινό κείμενο...γιατί ήταν σκοτεινό κι αγχώδες θα έλεγα...μέσα στην καλή χαρά με τη λιακάδα και τη λίμνη και τους τεμπελάκους σαν και του λόγου μου, που λαμνοκοπούσαν πάνω κάτω χασκογελώντας ανέμελα...οι κύκνοι απογιώνονταν και προσγειώνονταν, οι χήνες το ίδιο κι ερωτοτροπούσαν...ειδυλιακό σκηνικό εντελώς...άντε να μπεις στο μουντ του Mistress Masham’s Repose και να σκεφτείς κι ένα τρόπο ιδιαίτερο να το κάνεις δεμένο βιβλίο με εκφραστικότητα...Με έσωσε ένας πίνακας του Μαξ Ερνστ...με ένέπνευσε εκείνος ο πίνακας κι έκανα τα δικά μου με σπέρματα δικά του...καμμιά σχέση, αλλά έτσι κι έγινε...Σεπτέμβρης του 1991...

Πολυλογώ σήμερα γιατί είμαι χαρούμενη...Άση συγνώμη...
 
Δεν ξέρω αν κάνω καλά την ερώτησή μου εδώ, αλλά μου φαίνεται σωστό το νήμα: θέλω να αγοράσω το Στρίψιμο της Βίδας, βλέπω ότι κυκλοφορεί από Άγρα και από Ζαχαρόπουλο σε μετάφραση Κοσμά Πολίτη και από εκδόσεις ΟΞΥ σε μετάφραση Θ. Καραγιαννόπουλου, σε καλύτερη τιμή...
ποια έκδοση να προτιμήσω;
Υπάρχει κάποιος που να έχει την έκδοση από το ΟΞΥ; ή να εμπιστευτώ τον Πολίτη;
Πρόκειται για ένα έργο που η μετάφραση είναι ιδιαίτερα σημαντική ώστε να μεταδώσει όσο γίνεται καλύτερα την ατμόσφαιρα του έργου...Περιμένω τα φώτα σας !!
 
Γούλφ έγω το διάβασα απο Ζαχαρόπουλο αλλα νομίζω είναι καλύτερα να επενδύσεις στην έκδοση της Άγρας, που ειναι σίγουρα πιο καλαίσθητη. Ο μεταφραστής είναι ο ίδιος και έχει κάνει καλή δουλειά I guess.
 
Ευχαριστώ πολύ Στιλλ, προς την Άγρα κλίνω και γω, απλά κάποια κριτική έλεγε ότι η μετάφραση θα μπορούσε να είναι καλύτερη και επηρεάστηκα...
 
Εγω το διάβασα απο εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ (1η έκδοση 2016) και θεωρώ οτι κάνουν πολύ καλή δουλειά σαν εκδοτικός σε οτι έχουν μεταφράσει. Και τιμές είναι λογικές. Το μόνο μειονέκτημα για εμένα ειναι τα εξώφυλλα. Οσο αφορα το βιβλίο η λογοτεχνική του αξία του ειναι ανδιαμφισβήτητη.
 
Έχει μεταφερθεί το 1961 στο κινηματογράφο με το τίτλο The Innocents και είναι αριστουργηματική.
 
Top