Υπάρχει ηθικός φόνος;

Στο βιβλίο του Τζάκ Λόντον γραφείο δολοφονιών, υπάρχει ενα γραφείο που κάνει δολοφονίες επι πληρωμής. Ο πελάτης πάει στο γραφείο λέει ποίον θέλει να σκοτώσει και το γραφείο εκτελεί την επιθυμεία του πελάτη μόνο αν θεωρεί οτι ο φόνος είναι ηθικός(όσοι θέλετε να διαβάσετε το βιβλίο μην ανησυχείται δεν αποκάλυψα τίποτα για την πλοκή του.). Διαβαζοντάς το αναρωτήθηκα αν υπάρχει όντως ηθικός φόνος. Με βάση το βιβλίο αν το θύμα ήταν κάποιος που εκμεταλευόταν κόσμο ή ήταν γενικά κακός ο φόνος ήταν ηθικός. Το να αφαιρέσεις μια ζωή δεν θεωρείται γενικά ηθικό, όμως αν σκοτώσεις κάποιον που έχει κάνει τεράστιο κακό στην οικογένεια σου και σε εσένα ή και σε πολύ κόσμο ισχύει οτι ο φόνος είναι κάτι τόσο τρομερό;Υπάρχουν δηλαδή εξαιρέσεις στον κανόνα;
 
Last edited:
Ο κάθε άνθρωπος έχει τον ηθικό κώδικα του. Είτε του υπαγορεύεται από θρησκείες, είτε του επιβάλλεται μέσω του φόβου από τους νόμους, έχει τον δικό του ηθικό κώδικα. Άλλοι έχουν σκοτώσει για λόγους τιμής παράδειγμα διότι η ηθική τους αυτό υπαγόρευε να πράξουν. Η δική μου ηθική δείχνει συγκατάβαση σε κάποιες περιπτώσεις φόνων, αν και δεν θα είχα τα κότσια ποτέ να διαπράξω κανέναν.
 
Κάπως έτσι είναι και το γνωστό trivia "αν ήξερες το παιδί Χίτλερ τι θα γινόταν, θα το σκότωνες στην κούνια του;". Νομίζω ότι ή όποια απάντηση δώσει ο καθένας στο συγκεκριμένο ερώτημα, απαντάει και στο δικό σου περί ηθικής.
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Ηθικοί φόνοι θα έλεγα οτι ειναι η έκτρωση και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία.
 
Κατά την δική μου γνώμη, εάν πρόκειται για αυτοδικία, τότε θα πρέπει να είναι όντως τέτοια, ώστε να δικαιούται το 'ηθικό επίχρισμα', και όχι να εκτελείται από κάποιον τρίτο με παράθεση επί πληρωμή -Στη δεύτερη περίπτωση, δεν βλέπω ουσιαστική διαφορά από την θανατική ποινή (που δεν την θεωρώ ηθικό φόνο). Εφόσον τηρείται αυτή η προϋπόθεση, θα μπορούσαμε να μιλάμε κατά την άποψη μου, για ηθικό φόνο, αποκλειστικά όσο αφορά στη δική μας ηθική. Επίσης, συμφωνώ με τον Αντέρωτα, για τις περιπτώσεις που κατονόμασε και οι οποίες απαιτούν τη σύμπραξη τρίτου προσώπου.
 
Last edited:

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Α ναι Χηθκλιφ, θα μπορουσα να αναφερω και τη θανατικη καταδικη ως ηθικο φονο.

Σημειωτέον οτι θεωρώ "ηθικούς φόνους" αυτούς στους οποιους δειχνει ανοχη σήμερα ο "Δυτικός πολιτισμός". Δεν ταυτίζονται απαραίτητα με τη δική μου ηθική, ούτε τους δικαιολογώ
 
Εγώ απάντησα σύμφωνα με την δική μου οπτική, όχι έχοντας ως βάση την ανοχή της κοινωνίας, για αυτό, όπως είπα, δεν αποδέχομαι την θανατική ποινή ως ηθικό φόνο, είτε συνάδει με την ηθική της κοινωνίας, είτε όχι. Τα παραδείγματα που έφερες αρχικά όμως, μπορούν να ενταχθούν στη δική μου θεώρηση του 'ηθικού φόνου', θυμήθηκα μάλιστα την ταινία "They shoot horses, Don't they?", όπου για μένα, δίνεται ένα ιδανικό παράδειγμα ενός απολύτως ηθικού 'φόνου'.
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Εγώ απάντησα σύμφωνα με την δική μου οπτική, όχι έχοντας ως βάση την ανοχή της κοινωνίας
Γι' αυτο πρεπει να διευκρινισουμε γιατι σκετο "ηθικος φονος" ειναι πολυ ασαφες :)
 
Τι ωραίο θέμα!
Ηθικοί φόνοι, η πρωτόγονη απόδοση δικαιοσύνης.
Θα έβαζα και το τραγικό κεφάλαιο: βεντέτα (που σπάει τη σειρά 2 ατόμων αλλά και χρόνου).

Η εκδίκηση, υπέροχο στοιχείο του ανθρώπου κατά την καταφρονεμένη μου γνώμη.
Είμαι θερμός υποστηρικτής του γκρεμίσματος στην “ηθική νομιμότητα”.

Αν για παράδειγμα, η έκτρωση δικαιολογεί βιασμό, μία καταδικασμένη ύπαρξη ή αν η ευθανασία λυτρώνει από φρικτό πόνο. Το μίσος απέναντι στην αδικία με πράξεις ανταπόδοσης.
Επίσης, υπέροχο παράδειγμα του Δία περί ηθικού κώδικα στον άνθρωπο.
Πολλά παραδείγματα, που τα δέχομαι ως υπαρκτά και καλώς υπάρχουν.
 
Δεν πιστεύω ότι όλοι οι φόνοι είναι το ίδιο πράγμα, γι' αυτό άλλωστε υπάρχει και διαφορετική ποινή για την κάθε περίπτωση και κάποιοι δεν χρειάζονται καν ποινή, κατά τη γνώμη μου, αλλά "ηθικό φόνο" δεν μπορώ να χαρακτηρίσω κάποιον... Είμαι κατά της θανατικής ποινής, την έκτρωση δεν την θεωρώ φόνο, ούτε καν "ηθικό φόνο", κι ας ακούγεται καλύτερα, όπως ούτε και την υποβοηθούμενη αυτοκτονία, αν και μου φαίνεται εντελώς ξένη και δεν μπορώ να την καταλάβω την λογική αυτού που θα βοηθούσε κάποιον να αυτοκτονήσει (εκτός κι αν μιλάμε για ευθανασία σε άνθρωπο, που είμαι υπέρ). Αυτές είναι οι πρώτες σκέψεις μου, στηριγμένες μόνο στον δικό μου κώδικα ηθικής... :ρ
 
Πιστεύω ότι η υποβοηθούμενη αυτοκτονία εμπεριέχει μεγάλο βαθμό αυτοθυσίας, δεν είναι κάτι που θα έκανε ο οποιοσδήποτε, ούτε φυσικά για χάρη οποιουδήποτε. Δεν είναι το ίδιο με την ευθανασία, την οποία, παρεμπιπτόντως δεν θεωρώ φόνο (είτε ηθικό, είτε 'ανήθικο').
 
Last edited:
Δεν θυμάμαι την υπόθεση Στράτη, από όσα διάβασα στον σύνδεσμο που δίνεις, μου φαίνεται πως ταιριάζει με αυτό που εννοώ. Γιατί λες ότι μπορεί ο οποιοσδήποτε να το κάνει; Δεν καταδικάστηκε ο δράστης; Δεν 'θυσίασε' την ελευθερία του; Δεν πιστεύω καθόλου πως ο καθένας είναι ικανός για κάτι τέτοιο. Έχει μεγάλη σημασία το ότι επρόκειτο για έναν άγνωστο, κατά ανάλογο τρόπο θα μπορούσε ίσως σε μία διαφορετική περίπτωση να θυσιάσει τη ζωή του για να σώσει έναν επίσης άγνωστο συνάνθρωπό του από κίνδυνο, και τότε θα θεωρούνταν ήρωας.. Κάτι για το οποίο δεν είναι ασφαλώς ικανός ο οποιοσδήποτε. Ο καθένας ίσως μπορεί να γίνει ήρωας για κάποιο πολύ αγαπημένο πρόσωπο, για έναν άγνωστο όμως, κατά την γνώμη μου, ελάχιστοι.
 
Last edited:
Εγώ δεν είμαι με τους ήρωες, με τους Ινδιάνους είμαι.
Αστειεύομαι.
Το βλέπω όπως, όταν είσαι επάνω σε μηχανή, κλείνεις τα μάτια, και βάζεις στοίχημα με τον εαυτό σου μέχρι πόσο μπορείς να μετρήσεις.
Είναι προσωπική μου άποψη, τα άκρα είναι το σκοτεινό μας βήμα.
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη, παγιωμένη και χειροπιαστή ηθική που να ταιριάζει σε όλους τους ανθρώπους, όλες τις χώρες, όλες τις εποχές. Όμως υπάρχουν νόμοι που θεωρητικά έχουμε συμφωνήσει όλοι να τηρούμε, για το καλό της κοινωνικής συνοχής. Κάθε άνθρωπος έχει την προσωπική του ηθική, απ' την οποία πηγάζουν και πολλές απόψεις του. Η έκτρωση, για παράδειγμα, για άλλον δεν είναι φόνος, για άλλον είναι φόνος, για άλλον είναι δικαιολογημένος φόνος. Συμβιβαζόμαστε λοιπόν όλοι με αυτό που λέει ο νόμος (που, στην περίπτωσή μας, την επιτρέπει και δεν τη θεωρεί φόνο).
 
Νομίζω πως ο Ρασκόλνικοφ είχε την ισχυρή πεποίθηση ότι θα διαπράξει έναν ηθικό φόνο.Αποδείχθηκε ψευδαίσθηση βέβαια και γι'αυτό κόντεψε να τρελαθεί απ'τις τύψεις.

Πιστεύω ότι η υποβοηθούμενη αυτοκτονία εμπεριέχει μεγάλο βαθμό αυτοθυσίας, δεν είναι κάτι που θα έκανε ο οποιοσδήποτε, ούτε φυσικά για χάρη οποιουδήποτε. Δεν είναι το ίδιο με την ευθανασία,
Συμφωνώ πολύ μαζί σου Χήθκλιφ,για την ακρίβεια,πιστεύω ότι πρόκειται για μια μέγιστη πράξη αυτοθυσίας,όχι μόνο γιατί θυσιάζεις την ψυχική σου ηρεμία (ενδεχομένως και την ελευθερία σου αν καταδικαστείς) προκειμένου να γλυτώσεις έναν άνθρωπο απ'το μαρτύριο του,αλλά και γιατί αυτή σου η πράξη δεν αναγνωρίζεται από κανέναν.

Για μένα δεν τίθεται καν θέμα για το αν η υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι φόνος,ηθικός ή μη,είναι δώρο σ'αυτόν που υποφέρει.
 
Last edited:
Κι εγώ έτσι το βλέπω Χρήστο. Άλλωστε, μία ηρωική πράξη μπορεί να υποκινείται, ασυνείδητα βέβαια, από μία επιθυμία να ξεχωρίσει κανείς, να περιβληθεί από τιμές και να γίνει αντικείμενο θαυμασμού. Δίχως να θέλω φυσικά να μειώσω την αξία τέτοιων πράξεων (η οποία εξάλλου είναι αδιαφιλονίκητη), δεν μπορώ να μην σκεφτώ πως αναπόσπαστο μέρος τους είναι το αίσθημα της αυτοικανοποίησης και η τόνωση της αυτοαξίας. Αντίθετα καμία αναγνώριση δεν προκύπτει (μάλλον η γενική κατακραυγή), καμία προσωπική ικανοποίηση ή ενίσχυση της εικόνας του εαυτού, από μία πράξη σαν αυτή που συζητάμε. Το μόνο που απομένει σε αυτούς τους ανθρώπους είναι η επίγνωση ότι στα δικά τους μάτια, βοήθησαν κάποιον που υπέφερε.
 
Top