Αλλά λίγο σαν κορόιδο, ρε συ. Δεν ξέρω αν το βλέπεις. Με όλο το θάρρος, γιατί όλοι μας κάποια στιγμή περάσαμε από εκεί, λίγο ή πολύ.
Ίσως ακουστεί λίγο χαζό αυτό που θα σου πω, αλλά: σταμάτα να το κάνεις.
Επί της αρχής συμφωνώ.
Έχει τύχει (και θα ξανατύχει) στα ΧΧΧ βιβλία να βρεθούν ΧΧ που δεν θα είναι τόσο καλά ή που απλά δεν θα είναι του γούστου μου.
Ωστόσο, υπάρχει ένα αντεπιχείρημα -που ίσως προβάλλει και σαν δικαιολογία:
Για δες αυτό το πιο λογικό και συνάμα πιο οικονομικό κριτήριο: πάρε μόνο ό,τι γουστάρεις πραγματικά να διαβάσεις.
Ποια είναι αυτά;;;
Τα πρώτα βιβλία που ξεκίνησα να διαβάζω στην προ-εφηβεία ήταν ΕΦ. Βρίσκω λίγο περιοριστικό (πάντως όχι κατακριτέο) να μένει κάποιος/α σε ένα είδος μόνο, από την άποψη ότι δεν εξελίσσεται ως αναγνώστης/τρια αφενός. Ως άτομο αφετέρου, επειδή ανακαλύπτεις πτυχές/απόψεις/φωνές που δεν ήξερες ότι υπάρχουν. Είναι γεγονός ότι μέσω αυτής της πρακτικής (η οποία συμφωνούμε, δεν είναι η καλύτερη) ανακάλυψα βιβλία συγγραφέων τα οποία υπό οποιαδήποτε συνθήκη δεν θα ακουμπούσα ποτέ κατά την επίσκεψη σε βιβλιοπωλείο: Μανέα, Κανταρέ, Κέρτες, Καρπεντιέρ, Στίλιτοου, Τσέστερτον, Σουϊφτ, Σομερσετ Μώμ κλπ κλπ κλπ κλπ, μεγάλη η λίστα. Έχουν να μου δώσουν κάτι και έχουν φωτίσει αισθητικές πτυχές που δεν ήξερα ότι είχα.
Επιπλέον, ζούμε σε μια εποχή που τα βιβλία είναι φθηνά. Με 3-4 ευρώ βρίσκει κάποιος ποιοτικές εκδόσεις σε πολύ καλή έως άριστη κατάσταση. Αν πάμε λίγο πίσω, τα 3-4 ευρώ ήταν 1000-1200 δραχμές. Σε αυτό το εύρος τιμών -εξ'όσων θυμάμαι- μόνο στη βιβλιοβάρδια έβρισκα κάποια βιβλία και στο υπόγειο του Ιανού (κατά τα φοιτητικά μου χρόνια στις αρχές του αιώνα μας). Υπ'αυτή την έννοια, η οικονομική ζημία δεν είναι και τόσο μεγάλη.
Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω ή να βρώ μέθοδο στην τρέλα μου. Αντιλαμβάνομαι ότι έχει περισσότερα μειονεκτήματα, παρά πλεονεκτήματα, αυτή η τακτική και επειδή στον κήπο μου δεν φυτρώνουν λεφτόδεντρα, ασπάζομαι το λογικό και συνάμα οικονομικό κριτήριο που τέθηκε. Ωστόσο αγαπώ την ανάγνωση και βρίσκω εξαιρετικά συναρπαστικό το πόσο δαιδαλώδεις και παράξενοι μπορούν να είναι οι δρόμοι δια των οποίων ανακαλύπτουμε ένα αγαπημένο (ή και λιγότερο αγαπημένο) βιβλίο.