"Το Ρόδο" του Αλεξάντρ Σεργκέεβιτς Πούσκιν

[Φένια]

Πρόκειται για ένα από τα πρώτα ποιήματα του μεγάλου Ρώσου ποιητή. Το έγραψε σε ηλικία 16 ετών, μαθητής ακόμη στο αυτοκρατορικό κολλέγιο Τσέρσκοε- Σελό. Ενας συμμαθητής του και βιογράφος των πρώιμων χρόνων του Πούσκιν, ονόματι Πούσιν (!) αναφέρει ότι ο καθηγητής τους της λογοτεχνίας το διάβασε, το ξεχώρισε από τα ποιήματα των άλλων παιδιών, δίπλωσε προσεκτικά το χαρτί και το έβαλε στην τσέπη του.

Πούναι το ρόδο?
Φίλοι καλοί μου!
Φυλλορροεί
Ανατολή μου!
Τώρα μην λες
η ζωή κυλάει
μην ξαναλές
το γέλιο πάει
ψυχή μου, πες
ότι λυπάσαι
το λίλιουμ δες
σαν αυτό νάσαι.

 

[Νεραϊδόπιασμα]

Φένια μου ως ρωσόφιλη σε ευχαριστώ πολύ που το ανέβασες..τόσο ωραίο το νόημα, τόσο απλά και σπουδαία δοσμένο, με μια νεανική σφριγηλότητα που εμένα γενικά μου τη "βγάζει'' ο Πούσκιν, αλλά εν γένει πιστεύω σημαντικό, γιατί είναι σαν να μας ανοίγει ένα παράθυρο στον "παιδικό" κόσμο του ποιητή, εκεί που συνήθως σε ότι αφορά τους παλιότερους συγγραφείς και ποιητές δεν έχουμε πρόσβαση.Ειδικά σε κάποιους μεγάλους της λογοτεχνίας (καλή ώρα ο Πούσκιν)που τους έχεις λίγο στο μυαλό σου σαν "ιερά τέρατα", είναι πολύ γλυκό να τους φαντάζεσαι παιδιά και έφηβους, γεμάτους όνειρα να ζουν ξένοιαστες στιγμές και να αναζητούν τη δική τους πάροδο στη λεωφόρο της δημιουργίας...