Το Αρχέτυπο του Πυγμαλίωνα

[Γαία]

Δε νομίζω ότι στο Λεωφορείον ο Πόθος υπήρχε τέτοια σχέση. Πιο πολύ έφτασε ο ένας τον άλλον στα δικά του άκρα επειδή δεν μπορούσαν να συμβιώσουν κλπ. Αλλά ναι, η σχέση ήταν ιδιαίτερη. Και θα διαφωνήσω πάλι () με το Όσα Παίρνει ο Άνεμος. Να της βάλει χαλινάρια ήθελε. Μη σου πω να κάνει μόνο το παιχνίδι, χωρίς να βάλει τα χαλινάρια καν. Πάντως κι εγώ το Pretty Woman σκέφτηκα αν και το πιο εύστοχο παράδειγμα είναι το Simone με τον Πατσίνο.

 

[Φαροφύλακας]

αν και το πιο εύστοχο παράδειγμα είναι το Simone με τον Πατσίνο.

Νομίζω πως, απλά, υπάρχουν δύο εκδοχές στις οποίες χωρίζονται τα έργα: η πιο φανταστική εκδοχή (S1m0ne, Weird science, Manequien κτλ.) όπου ο άντρας δημιουργεί την γυναίκα από το τίποτα και η πιο ρεαλιστική εκδοχή όπου η γυναίκα, φυσικά, υπάρχει και ο άντρας την αλλάζει, την βελτιώνει (Ωραία μου Κυρία, Το Δόλωμα κτλ.)

 

[Αριάδνη]

Δε νομίζω ότι στο Λεωφορείον ο Πόθος υπήρχε τέτοια σχέση. Πιο πολύ έφτασε ο ένας τον άλλον στα δικά του άκρα επειδή δεν μπορούσαν να συμβιώσουν κλπ. Αλλά ναι, η σχέση ήταν ιδιαίτερη.

Μάλλον ο Στανλευ, είναι ένας αντι- πυγμαλίωνας , αντι να ''πλάσει'' ή να ''βελτιώσει'' την Μπλανς, την καταστρέφει...

 

[Ρεγινόρα]

Δεν ξέρω αν έχει ήδη αναφερθεί αυτή η ταινία του 1938..

 

[Πεταλούδα]

Αλήθεια, Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι, που έχει να κάνει με "εξημέρωμα", ανήκει σε αυτή την κατηγορία που μιλάμε;

 

[Αθηνάααα]

Αλήθεια, Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι, που έχει να κάνει με "εξημέρωμα", ανήκει σε αυτή την κατηγορία που μιλάμε;

Νομίζω ότι στην περίπτωση της "Στρίγγλας" η αλλαγή της γυναίκας δεν επιτυγχάνεται με "φροντιστήριο", αλλά με "βασανιστήριο"! Ο σκοπός ίσως είναι ίδιος, αλλά η μέθοδος διαφέρει. Στη "Στρίγγλα" μπορείς να το πεις και "εξημέρωση δια της ομοιοπαθητικής". Είναι, νομίζω, το αντίστροφο από το μοντέλο του Πυγμαλίωνα: το αρσενικό δεν λειτουργεί σαν σημείο αναφοράς και σαν παράδειγμα προς μίμηση που εξυψώνει το θηλυκό (μην παρεξηγηθώ: δεν την πιστεύω αυτή τη μέθοδο, έτσι το 'χει ο μύθος του Πυγμαλίωνα), αλλά υπερβάλλει εαυτόν σε παρανοϊκές συμπεριφορές (την προκαλεί, την αφήνει νηστική, τη ντύνει χάλια!), ώστε εκείνη να αναγνωρίσει τα παρανοϊκά στοιχεία του δικού της χαρακτήρα και να τα αποβάλει. [Υπάρχει, βέβαια, και μια πιο φεμινιστική προσέγγιση που λέει ότι της βγάζει το λάδι και, οφείλω να ομολογήσω, ότι η συμπεριφορά του δεν απέχει και πολύ απ' αυτό. Υποθέτω ότι συγχωρείται λόγω έρωτα και "ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα"...]

 

[Αμοντιλιάδο]

Α, πολύ ωραίο νήμα, πώς μου είχε διαφύγει! Εμένα μια ταινία που μου έρχεται στο μυαλό, είναι το Vertigo του Χίτσκοκ.

Τώρα, θα έλεγα πως ο ρόλος του Πυγμαλίωνα στις μέρες μας, δεν μου φαίνεται και άσχημος... Όπως σε κάθε περίσταση, ο άνθρωπος αρέσκεται να πλάθει τον συνάνθρωπο, να τον επηρεάζει, να τον καθοδηγεί και να τον διαμορφώνει. Ακόμα περισσότερο, στην ερωτική σχέση μεταξύ άνδρα και γυναίκας ( ή και όχι μόνο, στο 2011 ζούμε ) αυτή η αίσθηση κτήσης και ίσως χειραγώγησης ενισχύει το πάθος, θεμελιακό στοιχείο του έρωτα. Ο άνδρας, από την φύση του κυνηγός και ηγέτης, θέλει να νιώθει ένας μικρός θεός που κάθε φορά φτιάχνει μια καινούργια Εύα.

Τα παραπάνω μην θεωρήσετε ότι αντικατοπτρίζουν (μόνο) εμένα, αλλά θεωρώ ότι έτσι ισχύει (και) για τους περισσότερους.

 

[Φεγγαράδα]

Με το σιγύρισμα των βιβλίων μου για την επικείμενη παρουσίασή τους στα μέλη, βρήκα τον παλιό μου " Pygmalion A Romance in Five Acts" Εκδοσης Penguin Books 1946-1947. Τον ξεφύλλισα λίγο ( φαντάζομαι ότι λίγο-πολύ όλοι σας έτσι θα κάνετε σε τέτοια περίπτωση γιαυτό εξάλλου αργούν τόσο τα σιγυρίσματα και τα ξεσκονίσματα των βιββλιοθηκών )! και ξαναδιάβασα ειδικά τον επίλογο όπου ο πανέξυπνος και ανατροπέας Μπέρναρ Σω βάζει την Ελιζα να παντρεύεται τον νεαρό όμορφο και φτωχό Φρέντυ αφήνοντ τον κατα 20 χρόνια μεγαλύτερό της και πλουσιότατο Πυγμαλίωνά της άναυδο! Μας εξηγεί δε σε πολλές σελίδες τους λόγους...προκειμένου να μας πείσει !
Ειρήσθω εν παρόδω, το χαρτί αυτής της φθηνής φημισμένης έκδοσης βιβλίων τσέπης ,λεπτό και γερό, ειχε διατηρηθει άψογα καλό.

 

[Εσκιβέλ]

Πολύ ενδιαφέρον μύθος.. Τώρα σε μια σχέση που η γυναίκα είναι πιο μορφωμένη θα έλεγα ότι είναι και οι δυο ζημιωμένοι όπως και το αντίθετο( αν ο άντρας είχε μεγαλύτερη μόρφωση). Μετά βέβαια δημιουργείται κ το ερώτημα "Τι θεωρούμε μόρφωση;". Μπορεί να είναι γνώσεις αποκτημένες με τη δια βίου μάθηση και την εμπειρία της ζωής ή και τη στείρα γνώση των βιβλίων. Η γνώση προφανώς και δεν είναι κάτι εύκολο να μετρηθεί. Όπως και να'χει ένα ζευγάρι κατά τη γνώμη μου πρέπει να νιώθει ισότιμο θαυμασμό μεταξύ του, διαφορετικά τουλάχιστον ένας από τους δύο θα είναι δυστυχισμένος.