Τζoν Στάινμπεκ, ο αγαπημένος μου

[Μελουζίνα]

Δεν έχω διαβάσει ποτέ Στάινμπεκ, αλλά έπεσε πριν από καιρό στα χέρια μου το "Ο δρόμος με τις φάμπρικες" και αποφάσισα να το διαβάσω μέσα στις γιορτές. Θα ήθελα τα σχόλιά σας καλοί μου φίλοι, καθώς θα είναι η πρώτη μου γνωριμία με τον συγγραφέα.

 

[Ζενίτ]

Έχω διαβάσει τις Σταυροφορίες του Τσιφόρου, πολύ εύθυμο δε λέω αλλά για κανένα λόγο δεν θα το πρότεινα για Χριστούγεννα!

 

[Φαίη]

Εγώ έχω διαβάσει τον Καλό στρατιώτη Σβέικ. Πολύ καλό βιβλίο αλλά από τη στιγμή που αναφέρεται στον Α' Π.Π δεν ξέρω κατά πόσο το λες ευχάριστο ανάγνωσμα ;)
Πάντως, Μελουζίνα, να τον πιάσεις κάποια στιγμή τον Στάινμπεκ. Αξίζει τον κόπο

 

[Ματσαμπλόκος]

Και Στάινμπεκ να διαβάσετε για τα Χριστούγεννα, γιατί όχι; Τι σημασία έχει η θεματολογία του είναι λυπητερή;

 

[Επαμεινωνδας]

Μολις τελειωσα το "Ο δρομος με τις Φαμπρικες".
Ειναι ακριβως αυτο...
Η απολυτη σκιαγραφιση της φτωχειας και της εξαθλιωσης...
Οι γειτονιες οπου δεν μπορεις να ξεφυγεις απο την καταντια τους...
Ειδα ομως μεσα σε αυτο και την ισως επιθυμια των ανθρωπων αυτων να χαρουν, να αρκεστουν με τα οσα λιγα ειχαν...

 

[Αλουκαρδ]

Μήπως έχει διαβάσει κάποιος "Το μαργαριτάρι" του συγγραφέα;

 

[Οινοχόος]

Τελειώνω τα σταφύλια της οργής με ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μια έχω μια θλίψη για αυτά που βίωσε η ανθρωπότητα εκείνη τη περίοδο της κρίσης από την άλλη συνειδητοποιώ πόσο τυχερός είμαι που ζω σε αυτή την εποχή και στον πολιτισμό. Μου έφυγε η όποια γκρίνια είχα και κατάλαβα ότι όλα τελικά είναι στο μυαλό μας...
Άρα έχεις μεγάλη ωφέλεια να διαβάζεις Στάινμπεκ.
Το επόμενο δεν ξέρω ποιο θα είναι.
Ανατολικά της Εδέμ ή άνθρωποι και ποντίκια;

 

[Ιαβερης]

@Οινοχόος Και τα δύο είναι εξίσου όμορφα βιβλία. Προσωπικά το Ανατολικά της Εδέμ είναι το αγαπημένο μου από τον Στάϊνμπεκ, μεγάλο και χορταστικό βιβλίο, ενώ το Άνθρωποι και Ποντίκια, αρκετά πιο μικρό σε σχέση με τα υπόλοιπα και λίγο πιο στενάχωρο. Πάντως και τα δύο αξίζουν.

 

[Χρυσόστομος]

@Οινοχόος και τα τρια αυτα βιβλία (σταφυλια, ανατολικα, ανθρωποι) είναι αριστουργηματα! Ειναι η χρυση τριαδα του αγαπημενου Σταινμπεκ. Παντως θα προτεινα να συνεχισεις με το ανθρωποι και ποντικια. Οχι για κανεναν αλλον λογο, μονο και μονο επειδη είναι μικρό θα το τελειωσεις γρηγορα και μετα μπορεις να πιασεις και το αλλο.

 

[Οινοχόος]

Τελειώνοντας το βιβλίο, είδα και την ταινία, την ασπρόμαυρη φυσικά του 1940. Ήταν καλή , παρέλειψε βέβαια σημαντικά πράγματα ,όπως είναι η τελευταία σκηνη.
Και ενώ ήμουν έτοιμος για το επόμενο, μου πήρε το μυαλό ο Ντοστογιέφσκι , διάβασα τον "παίκτη" και τώρα τους "ταπεινούς και καταφρονεμενους ". Μου είχαν διαφύγει αυτά ε και δεν θα έβρισκα ησυχία...

 

[Οινοχόος]

Διάβασα το "άνθρωποι και ποντίκια". Ο λόγος λιτός και σου προκαλεί έντονα συναισθήματα.
Ο θρίαμβος της απλότητας θα έλεγα...