Τζoν Στάινμπεκ, ο αγαπημένος μου

[Ιωάννα]

Δεν ξέρω για εσάς πάντως εμένα είναι ο αγαπημένος μου! έκατσα μια εβδομάδα το καλοκαίρι και διάβασα τα σταφύλια της οργής 600 σελίδες και δεν ήθελα να βγω απ' το σπίτι! φρικιαστικό το τέλος όμως μέχρι να καταλάβω τι εννοούσε μου πήρε ώρα... είμαι και χαζό τι να κάνω! ήταν η εποχή που είχα χωρίσει κίολας κουτί παρηγοριά μου ήρθε το βιβλιαράκι!ήθελα να ξερα γιατί κάθε φορά που χωρίζω καταφέρνω και διαβάζω ολόκληρους τόμους! σας έχει τύχει ποτέ να έχετε έμπνευση και να δημιουργήτε(μιας και είστε και ποιητές απ ότι βλέπω) όταν όλα γύρω σας καταρρέουν??

αααα και το άνθρωποι και ποντίκια είναι πολύ ωραίο αν το χει διαβάσει κανείς...

 

[Λορένα]

αααα και το άνθρωποι και ποντίκια είναι πολύ ωραίο αν το χει διαβάσει κανείς...

Το έχω διαβάσει και πραγματι ειναι ρεαλιστικο, ωραιο, ανθρωπινο.

Εγω ομως απογοητευτηκα. Το έργο μου εβγαζε μια βαθια απαισιοδοξια, μια αισθηση πως δεν ξεφευγεις απο την μοιρα σου κτλ

 

[Οκτάνα]

Χμμμ...είναι πολύ περίεργο αλλά μόλις τώρα διαπίστωσα μια σύμπτωση.
Το "Άνθρωποι και ποντίκια" ξέρω οτι το διάβασα αλλά δεν το θυμάμαι καθόλου, πράγμα που μάλλον σημαίνει οτι δεν μου πολυάρεσε, ενώ "Τα σταφύλια της οργής" είναι απο τα βιβλία που σταμάτησα (υπάρχει ο σελιδοδείκτης ακόμη μέσα- δεν το βάζω κάτω- με την ελπίδα οτι θα το συνεχίσω κάποια στιγμή, έστω και μετά απο χρόνια).

Το γεγονός οτι είναι δύο διάσημα βιβλία, του ίδιου συγγραφέα και δεν υπήρξε "my cup of tea" κανένα απο τα δύο, είναι μάλλον σύμπτωση.:χμχμ:

Ωστόσο "περί ορέξεως κολοκυθόπιτα", και είναι πραγματικά όμορφο το ότι ο καθένας εκτιμά και προσεγγίζει τα πράγματα διαφορετικά. Αυτό κατά τη γνώμη μου φτιάχνει όλη την ατμόσφαιρα, σε όλα τα πράγματα σχεδόν.

 

[Φαροφύλακας]

και δεν υπήρξε "my cup of tea" κανένα απο τα δύο

not my glass of bier (τόσο τσάι πίνεις πια; )
πάντως αυτήν την έκφραση ποτέ δεν έτυχε να την ακούσω σε καταφατική πρόταση...

 

[Αμοντιλιάδο]

O Steinbeck είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Η γραφή του είναι απλή και βαθιά ποιητική, ανθρώπινη, ζεστή, τρυφερή, ενώ κύριος πυρήνας του είναι τα (ανεκπλήρωτα) όνειρα. Προσωπικά, το αριστούργημά του είναι το Άνθρωποι και Ποντίκια, του οποίου το τέλος ήταν απλά συντριπτικό. Τα Σταφύλια της Οργής μεγαλειώδες,αλλά το μόνο που με χάλασε ήταν ότι αυτή η οργή που αναφέρεται στον τίτλο, έμοιασε να μην ξεσπάει ποτέ.

 

[Καπνισμένος]

Έχω διαβάσει μόνο το Άνθρωποι και Ποντίκια. Αριστούργημα.

 

[Άντζελα]

Νομίζω τον πρωτογνώρισα με το Δρόμο για τις φάμπρικες. Κάπου στα 20 και μου είχε κάνει ιδιαίτερη αίσθηση. Διάβασα ακόμη Τα σταφύλια της οργής, Άνθρωποι και ποντίκια, Το κόκκινο αλογάκι και Το μαργαριτάρι.

 

[Ιαβερης]

Νομίζω τον πρωτογνώρισα με το Δρόμο για τις φάμπρικες. Κάπου στα 20 και μου είχε κάνει ιδιαίτερη αίσθηση. Διάβασα ακόμη Τα σταφύλια της οργής, Άνθρωποι και ποντίκια, Το κόκκινο αλογάκι και Το μαργαριτάρι.

Διαβασε και το ''Ανατολικα της Εδεμ'', αξιζει.;)

 

[Ωρείθυια Χάμιλτον]

Είχα διαβάσει πριν δυο-τρία χρόνια το "Άνθρωποι και Ποντίκια". τώρα διαβάζω το "Ανατολικά της Εδέμ" και με έχει συγκλονίσει, μπορώ να πω... Να φανταστείτε παραλίγο να με πάρουν τα ζουμιά στο λεωφορείο, ο γεράκος δίπλα μου με κοίταζε περίεργα! Σειρά έχουν "Τα Σταφύλια της Οργής".

 

[Αλογόμυγα]

''Τα Σταφύλια της Οργής'' ,''Ανατολικα της Εδεμ'' και '' Ο δρόμος με τις φάμπρικες'' τα καλύτερα του και από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία.

 

[Ρεγινόρα]

Βρε παιδιά, χρειάζομαι τη βοήθειά σας.. Μετά τα τόοοσα εγκωμιαστικά σχόλια που έχω ακούσει για τον Στάινμπεκ, είχα αγοράσει να διαβάσω "Τα σταφύλια της οργής". Η αλήθεια είναι ότι στις πρώτες 50 σελίδες το παράτησα, λόγω κακής μετάφρασης μάλλον.. Είναι από τις εκδόσεις Ζαχαρόπουλος.
Προτείνετέ μου μια καλή έκδοση να προμηθευτώ, γιατί έχω πραγματικά απογοητευτεί.. :κλαψ:

 

[Μήτις]

Κικίτσα η μετάφραση σε όσες εκδόσεις ξέρω είναι του Κοσμά Πολίτη (Γράμματα, Ζαχαρόπουλος, Δαμιανός). Πάντως μπορεί στην αρχή να είναι αργό αλλά ανταμείβει στη συνέχεια. (Βέβαια προσωπικά το Ανατολικά της Εδέμ το κατατάσσω στην κορυφή των έργων του Στάινμπεκ και της αγγλόφωνης λογοτεχνίας γενικά!)

 

[Φένια]

Μήτις, συμφωνώ απόλυτα! Κικ, άσε τα "Σταφύλια" και πιάσε το "Ανατολικά της Εδέμ". Είναι ένα από τα βιβλία που επιβάλλεται να διαβάσει κάθε άνθρωπος που έτυχε να γεννηθεί μετά τον Στάινμπεκ. (Αλήθεια, έχετε κάνει ποτέ αυτή τη σκέψη? Πόσα θα είχαμε χάσει αν είχαμε γεννηθεί έναν αιώνα νωρίτερα? Ούτε Μπητλς, ούτε Αινστάιν, ούτε Αρθουρ Κλαρκ, ούτε Καζαντζάκης...)

 

[Γλωσσολάγνος]

(Αλήθεια, έχετε κάνει ποτέ αυτή τη σκέψη? Πόσα θα είχαμε χάσει αν είχαμε γεννηθεί έναν αιώνα νωρίτερα? Ούτε Μπητλς, ούτε Αινστάιν, ούτε Αρθουρ Κλαρκ, ούτε Καζαντζάκης...)

Και ποιός μας λέει ότι, αλλάζοντας ένα δεδομένο (τη γέννησή μας έναν αιώνα νωρίτερα), όλα τα υπόλοιπα δεδομένα παγκοσμίως θα παρέμεναν απαράλλαχτα, και η ιστορία θα εξελισσόταν ακριβώς όπως εξελίχθηκε; Αυτή είναι μία βασικότατη ένστασή μου κάθε φορά που τίθεται ένα ερώτημα όπως αυτό που έθεσες. :χμχμ: Πιστεύω πάντως ότι, αν ήμασταν παιδιά τής τότε εποχής, μια χαρά θα εκτιμούσαμε τις μέχρι τότε εξελίξεις τής τέχνης και τής επιστήμης, θα τις θαυμάζαμε και θα τις απολαμβάναμε. Εγώ π.χ. θα ήμουν μέγας θαυμαστής της μουσικής τού Μάλερ (που φέτος, 1911, θα άφηνε τον μάταιο τούτο κόσμο), και θα με συνάρπαζαν τα εκπληκτικά μπαλέτα Το πουλί τής φωτιάς και Πετρούσκα του Στραβίνσκι...

Προσθήκη: Άλλωστε και σήμερα ζούμε εκτιμώντας το παρελθόν και το παρόν, μη έχοντας ιδέα για το τί θα φέρει το μέλλον. Μπορεί σε εκατό χρόνια να μας οικτίρουν που θα έχουμε χάσει τα φοβερά επιτεύγματα του τέλους τού 21ου αιώνα, αλλά εμείς δεν γίνεται να τα γνωρίσουμε...

 

[Ιαβερης]

Βρε παιδιά, χρειάζομαι τη βοήθειά σας.. Μετά τα τόοοσα εγκωμιαστικά σχόλια που έχω ακούσει για τον Στάινμπεκ, είχα αγοράσει να διαβάσω "Τα σταφύλια της οργής". Η αλήθεια είναι ότι στις πρώτες 50 σελίδες το παράτησα, λόγω κακής μετάφρασης μάλλον.. Είναι από τις εκδόσεις Ζαχαρόπουλος.
Προτείνετέ μου μια καλή έκδοση να προμηθευτώ, γιατί έχω πραγματικά απογοητευτεί.. :κλαψ:

Ρεγινόρα κι εγω κατι παρομοιο ειχα παθει με τα Σταφυλλια, η αρχη μου ηταν καπως παραξενη (θυμαμαι ενα μικρο κεφαλαιο αφιερωμενο ολοκληρο σε μια χελωνα κι ελεγα ''τι λεει ο ανθρωπος τωρα';;'') Δε πιστευω να οφειλεται στη μεταφραση η απογοητευση σου, ισως απλα να μην ταιριαζει με τα γουστα σου η γραφη του Σταϊνμπεκ. Παντως θα συμφωνησω με την Μητις, ετσι και παρει μπρος η αναγνωση δεν μπορεις να το αφησεις, ειναι πολυ καλο στη συνεχεια, δοκιμασε αλλη μια φορα.

 

[Ίσις]

Μηπως γνωριζετε αν εχει εκδοθει στα ελληνικα το τελευταίο του διήγημα με τίτλο: Travels With Charley: In Search of America
Το εχει διαβασει η πεθερα μου στα Γερμανικα και εχει ενθουσιαστει... δυστυχως δεν το βρισκω στα Ελληνικα.
Στην αναγκη θα το παρω στα αγγλικα, αλλα θα μου ηταν πιο ευχαριστο στη γλωσσα μου.
Αν γνωριζει καποιος κατι, με ενημερωνει...Ευχαριστω ))

 

[Μαργαριτα]

ειναι μερικοι συγγραφεις που δεν τους ειχα ουτε ακουστα,καθως μπηκα στη λεσχη με αυτα που διαβαζω ξερω και τα βιβλια τους.επαιζα φωτοπλει προχθες και ειχε μια ερωτηση "πιο απο τα παρακατω ειναι εργο του σταϊνμπέκ" και αυτοματα το χερι μου πηγε στα σταφυλια της οργης!!! ξεφτερι με κανατε

 

[Φαίη]

(θυμαμαι ενα μικρο κεφαλαιο αφιερωμενο ολοκληρο σε μια χελωνα κι ελεγα ''τι λεει ο ανθρωπος τωρα';;'')

Κι εγώ το ίδιο έπαθα! Ήμουν έτοιμη να το παρατήσω σε εκείνο το σημείο φοβούμενη πως όλο το βιβλίο θα είναι γεμάτο από τέτοιες..άκυρες περιγραφές!
Ευτυχώς όμως, η συνέχεια αποδείχτηκε διαφορετική και τώρα πραγματικά έχω αγωνία για τη συνέχεια!

 

[Πεταλούδα]

Μέχρι στιγμής, έχω διαβάσει το "Ανατολικά της Εδέμ" και το "Ο δρόμος με τις φάμπρικες". Μου άρεσαν αρκετά και τα δύο και θα διαβάσω σίγουρα και άλλα του στη συνέχεια.
Οι ιστορίες του ήταν όμορφα δοσμένες, απλές και καθημερινές στιγμές ανθρώπων που τους συμπονάς και τους καταλαβαίνεις. Συμφωνώ με τον Αμοντιλιάδο:

Η γραφή του είναι απλή και βαθιά ποιητική, ανθρώπινη, ζεστή, τρυφερή, ενώ κύριος πυρήνας του είναι τα (ανεκπλήρωτα) όνειρα.

Να συμπληρώσω ότι μου άρεσε το λεπτό και γλυκόπικρο χιούμορ του, που υπήρχε διάσκορπο στις ιστορίες του. Και ακόμα μια αίσθηση γλυκιάς μελαγχολίας που μου άφησαν στο τέλος τα βιβλία του.

(θυμαμαι ενα μικρο κεφαλαιο αφιερωμενο ολοκληρο σε μια χελωνα κι ελεγα ''τι λεει ο ανθρωπος τωρα';;'')

Στο "Ο δρόμος με τις φάμπρικες", υπάρχει ένα κεφάλαιο στο οποίο μιλάει για έναν μοσχοπόντικα και αναρωτιόμουν διαβάζοντάς το, τι σχέση έχει με την πλοκή.
Στην πορεία όμως σκέφτηκα ότι μάλλον δίνει κάποια έμεση πληροφόρηση σχετικά με αυτή.

 

[Ματσαμπλόκος]

Λάτρεψα τον Στάινμπεκ όταν διάβασα πέρυσι το "Ανθρωποι και Ποντίκια". Ασύλληπτα δουλεμένη νουβέλα, ο συμβολισμός με το σκυλί, στα μισά του βιβλίου, σε συνδυασμό με το φρικτό τέλος, πρέπει είναι από τους πιο εντυπωσιακούς που έχουν γίνει ποτέ. Τι να πω, μέγιστος.

Είχα διαβάσει παλιότερα (πάνω από 10 χρόνια πριν) και το "Ο Δρόμος με τις Φάμπρικες", επίσης πολύ δυνατό, σε ταξιδεύει κατ' ευθείαν στο κλίμα της εποχής... Πρέπει να το ξαναπιάσω, όπως και να διαβάσω επιτέλους "Τα Σταφύλια της Οργής", που με περιμένουν τόσα χρόνια. Είναι ευκαιρία τώρα που αποφάσισα να αφιερώσω χρόνο στο διάβασμα. Φανταστείτε από "Τα Σταφύλια" έχω την παλιά έκδοση του Ζαχαρόπουλου, με το άσπρο εξώφυλλο, όχι τη μετέπειτα που αντιγράφει αυτήν των Penguin Classics. Γύρω στο '98 πρέπει να το είχα πάρει...

Btw, επειδή δεν έχω διαβάσει το "Ανατολικά της Εδέμ", τι λέτε, να το δοκιμάσω στα αγγλικά; Από τη μια θέλω να βιώσω την εμπειρία της ανάγνωσης ενός κλασικού έργο από το πρωτότυπο (και επειδή θα μου έρθει και πιο φτηνά) από την άλλη όμως δεν είμαι εξπέρ στα αγγλικά. Θα δυσκολευτώ; Εχει διαβάσει κανείς Στάινμπεκ από το πρωτότυπο;