Ενώ έχω δει τις ταινίες, δεν είχα μέχρι στιγμής διαβάσει ούτε έναν Χάρι Πότερ. Ξεκίνησα λοιπόν με το πρώτο βιβλίο της σειράς, Ο Χάρι Πότερ και η Φιλοσοφική Λίθος, και… ξετρελάθηκα
Μα τι ωραίο, τι έξυπνο, τι ευχάριστο, τι ευρηματικό, τι αγωνιώδες βιβλίο! Τα είχε όλα. Όμορφα δομημένη πλοκή, απολαυστικούς χαρακτήρες, ανατροπές, αγωνία, όλα. Επίσης η γλώσσα της Ρόουλινγκ (το διάβασα στα Αγγλικά) είναι απλή, χωρίς όμως να είναι απλοϊκή, ρέουσα, και με αρκετά χιουμοριστικά σημεία.
Εντύπωση μου έκανε η τέλεια ισορροπία της συγγραφέα μεταξύ περιγραφών, αφηγηματικών μερών και διαλόγου. Εφόσον είναι ένα βιβλίο φαντασίας αναπόφευκτα χρειάζονται οι περιγραφές και αυτές πολύ συχνά κουράζουν, αλλά στο συγκεκριμένο βιβλίο οι περιγραφές είναι τόσο περιεκτικές και ζουμερές, που δεν κουράζουν καθόλου. Αντίθετα, στήνουν έναν όμορφο κόσμο, αυτό του Χόγκουαρτς, έναν κόσμο από τον οποίο, σαν αναγνώστης, όταν τελειώνει το βιβλίο, δεν είσαι καθόλου έτοιμος να βγεις.
Το γεγονός ότι είχα δει την ταινία, και μάλιστα δύο φορές, δεν επηρέασε καθόλου την ανάγνωση του βιβλίου. Παίζει ρόλο, βέβαια, ότι έχουν περάσει κάμποσα χρόνια από τότε που είδα την ταινία τελευταία φορά και είχα ξεχάσει αρκετά.