Τίτλος: O Στόουνερ
Τίτλος Πρωτότυπου: Stoner
Συγγραφέας: Τζον Ουίλλιαμς (John Williams)
Μετάφραση: Aθηνά Δημητριάδου
Εκδόσεις: Gutenberg
Σειρά: Aldina
Έτος Έκδοσης: 2017
Πρώτη Έκδοση: 1965, Αγγλικά
ISBN: 9789600118490
Είναι κάπως περίεργο ένα χαμηλών τόνων βιβλίο, χωρίς να διηγείται κάποια σπουδαία, πρωτότυπη ιστορία, χωρίς να πρωτοστατεί με καινοφανες, μετάμετάμετάμοντέρνο μυθιστορηματικό ύφος, χωρίς να κάνει κάποιου είδους φασαρία εν πάση περιπτώσει να είναι -τελικά- ένα απο τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα (που διάβασα) των τελευταίων χρόνων. Όμως, πραγματικά σπουδαίο, με απλή, γραμμικη, χρονολογική αφήγηση, χωρις αμφισημίες, χωρίς να δημιουργεί την παραμικρή αμφιβολία για το τι λέει ή τι θέλει να πει.
Ακόμη κι ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, ο καθηγητής φιλολογίας Στόουνερ, δε μοιάζει με ήρωα μυθιστορήματος, παρά με έναν απλό, καθημερινο, κοινότοπο άνθρωπο, που διαγει έναν συμβατικό βίο και μια ψιλοισοπεδωτική καθημερινή ρουτίνα. Εν ολίγοις, δεν έχει κάτι να του ζηλέψεις, να του θαυμάσεις, ακόμη και να του θυμώσεις, να του αντιτάξεις. Ισως αυτό να ειναι και το τόσο τραβηχτικό με αυτόν τον χαρακτήρα, οτι δεν πέτυχε και σπουδαία πράγματα και σε αρκετο κόσμο να ξυπνάει ενοχές και απωθημένα, ίσως και να λειτουργει καθησυχαστικά.
Δεν πρόκειται για ένα βιβλίο με έντονα συναισθηματα και ακραίες καταστάσεις. Η πρώτη υπέρβαση που κάνει ο Στόουνερ είναι η αλλαγή στις σπουδές του: Από την οικογένειά του, προορίζεται για γεωπόνος και ο ιδιος πιστευει οτι αυτός ειναι ο δρόμος του, μέχρι που αντιλαμβάνεται ότι μαλλον τα πραγματα και η ζωή δεν ειναι μονοσήμαντα. Την αφορμή για να στραφεί στη φιλολογία δίνει το σονέτο 73 του Σαιξπηρ:
Και αφοσιώνεται σ' αυτό, πάλι χωρίς πολλές φιοριτούρες, παρά με τη λαχταρα και το κέφι εκείνου που κάνει αυτό που αγαπάει. Απο κει και πέρα, παρακολουθούμε την πορεία της ζωής αυτού του ανθρώπου, την όχι και τόσο πετυχημένη ακαδημαϊκή του καριέρα (μιας και προκειται για έναν άνθρωπο καθόλου φιλόδοξο και με πολύ κακες επιδόσεις στις δημόσιες σχέσεις), τον ημιμίζερο γάμο του, την πατρότητα, τα μεθερόρτια ερωτικά πάθη κλπ.
Σε δευτερο πλάνο, το βιβλίο διατρέχει ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας, προφανώς απο κάποια απόσταση, μιας και ο Στόουνερ επιλέγει να μην στρατευτεί και να παραμείνει στο Πανεπιστήμιο, ταγμένος στη διδασκαλία σε αντιθεση με τους φιλους του.
Για μένα το βιβλίο είναι ο ορισμός του pageturner. Kαθόταν στο Kindle 2-3 χρόνια, το διάβασα τελικά στην ελληνική έκδοσή του, η οποία ειναι πολύ καλοφτιαγμενη, όπως άλλωστε όλα της σειράς Aldina. Το διάβασα το καλοκαίρι και έφτασε πρωτοχρονιά να το σκεφτομαι ακόμη με συγκίνηση.
Αυτά και καλή χρονιά.
Τίτλος Πρωτότυπου: Stoner
Συγγραφέας: Τζον Ουίλλιαμς (John Williams)
Μετάφραση: Aθηνά Δημητριάδου
Εκδόσεις: Gutenberg
Σειρά: Aldina
Έτος Έκδοσης: 2017
Πρώτη Έκδοση: 1965, Αγγλικά
ISBN: 9789600118490
Είναι κάπως περίεργο ένα χαμηλών τόνων βιβλίο, χωρίς να διηγείται κάποια σπουδαία, πρωτότυπη ιστορία, χωρίς να πρωτοστατεί με καινοφανες, μετάμετάμετάμοντέρνο μυθιστορηματικό ύφος, χωρίς να κάνει κάποιου είδους φασαρία εν πάση περιπτώσει να είναι -τελικά- ένα απο τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα (που διάβασα) των τελευταίων χρόνων. Όμως, πραγματικά σπουδαίο, με απλή, γραμμικη, χρονολογική αφήγηση, χωρις αμφισημίες, χωρίς να δημιουργεί την παραμικρή αμφιβολία για το τι λέει ή τι θέλει να πει.
Ακόμη κι ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, ο καθηγητής φιλολογίας Στόουνερ, δε μοιάζει με ήρωα μυθιστορήματος, παρά με έναν απλό, καθημερινο, κοινότοπο άνθρωπο, που διαγει έναν συμβατικό βίο και μια ψιλοισοπεδωτική καθημερινή ρουτίνα. Εν ολίγοις, δεν έχει κάτι να του ζηλέψεις, να του θαυμάσεις, ακόμη και να του θυμώσεις, να του αντιτάξεις. Ισως αυτό να ειναι και το τόσο τραβηχτικό με αυτόν τον χαρακτήρα, οτι δεν πέτυχε και σπουδαία πράγματα και σε αρκετο κόσμο να ξυπνάει ενοχές και απωθημένα, ίσως και να λειτουργει καθησυχαστικά.
Δεν πρόκειται για ένα βιβλίο με έντονα συναισθηματα και ακραίες καταστάσεις. Η πρώτη υπέρβαση που κάνει ο Στόουνερ είναι η αλλαγή στις σπουδές του: Από την οικογένειά του, προορίζεται για γεωπόνος και ο ιδιος πιστευει οτι αυτός ειναι ο δρόμος του, μέχρι που αντιλαμβάνεται ότι μαλλον τα πραγματα και η ζωή δεν ειναι μονοσήμαντα. Την αφορμή για να στραφεί στη φιλολογία δίνει το σονέτο 73 του Σαιξπηρ:
That time of year thou mayst in me behold
When yellow leaves, or none, or few, do hang
Upon those boughs which shake against the cold,
Bare ruin’d choirs, where late the sweet birds sang.
In me thou seest the twilight of such day
As after sunset fadeth in the west,
Which by and by black night doth take away,
Death’s second self, that seals up all in rest.
In me thou see’st the glowing of such fire
That on the ashes of his youth doth lie,
As the death-bed whereon it must expire
Consumed with that which it was nourish’d by.
This thou perceivest, which makes thy love more strong,
To love that well which thou must leave ere long.
When yellow leaves, or none, or few, do hang
Upon those boughs which shake against the cold,
Bare ruin’d choirs, where late the sweet birds sang.
In me thou seest the twilight of such day
As after sunset fadeth in the west,
Which by and by black night doth take away,
Death’s second self, that seals up all in rest.
In me thou see’st the glowing of such fire
That on the ashes of his youth doth lie,
As the death-bed whereon it must expire
Consumed with that which it was nourish’d by.
This thou perceivest, which makes thy love more strong,
To love that well which thou must leave ere long.
Και αφοσιώνεται σ' αυτό, πάλι χωρίς πολλές φιοριτούρες, παρά με τη λαχταρα και το κέφι εκείνου που κάνει αυτό που αγαπάει. Απο κει και πέρα, παρακολουθούμε την πορεία της ζωής αυτού του ανθρώπου, την όχι και τόσο πετυχημένη ακαδημαϊκή του καριέρα (μιας και προκειται για έναν άνθρωπο καθόλου φιλόδοξο και με πολύ κακες επιδόσεις στις δημόσιες σχέσεις), τον ημιμίζερο γάμο του, την πατρότητα, τα μεθερόρτια ερωτικά πάθη κλπ.
Σε δευτερο πλάνο, το βιβλίο διατρέχει ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας, προφανώς απο κάποια απόσταση, μιας και ο Στόουνερ επιλέγει να μην στρατευτεί και να παραμείνει στο Πανεπιστήμιο, ταγμένος στη διδασκαλία σε αντιθεση με τους φιλους του.
Για μένα το βιβλίο είναι ο ορισμός του pageturner. Kαθόταν στο Kindle 2-3 χρόνια, το διάβασα τελικά στην ελληνική έκδοσή του, η οποία ειναι πολύ καλοφτιαγμενη, όπως άλλωστε όλα της σειράς Aldina. Το διάβασα το καλοκαίρι και έφτασε πρωτοχρονιά να το σκεφτομαι ακόμη με συγκίνηση.
Αυτά και καλή χρονιά.
Last edited by a moderator:
).
