Καλησπέρα,
Τα πρώτα μου γράμματα... Ήταν στο σχολείο και δε θυμάμαι πώς και με ποιο τρόπο, ούτε και τις λεπτομέρειες αλλά είχαμε πάρει ονόματα και διευθύνσεις για να κάνουμε φίλους από την Ελλάδα διά αλληλογραφίας. Εγώ κατάγομαι από Κύπρο, όποτε για κάποιο καιρό αλληλογραφούσαμε με μια κοπέλα από Ελλάδα (αλλά δε θυμάμαι από που ακριβώς). Μέχρι που κάποια στιγμή δεν απάντησε σε ένα από τα γράμματα μου ή απάντησε και χάθηκε στη διαδρομή, πάντως δεν έλαβα απάντηση και έτσι η επικοινωνία σταμάτησε. Τα γράμματα είναι κάπου στο πατρικό μου, αλλά σίγουρα τα έχω φυλάξει.
Η επόμενη μου αλληλογραφία ήταν αγορά γραμματοσήμων. Πάλι μικρή και πάλι δε θυμάμαι πώς το βρήκα, σίγουρα το τσέκαρε και η μαμά μου ότι ήταν εντάξει για να συνεχίσω. Νομίζω ότι πρέπει να το βρήκα σε παιδικό περιοδικό. Έστελνα ένα μικρό χρηματικό ποσό σε φάκελο μέσα, τα έστελνα πάντα σε έναν συγκεκριμένο παραλήπτη (δε ξέρω αν ήταν νόμιμο τότε) και μου ερχόταν πίσω ένας φάκελος με συλλεκτικά γραμματόσημα, από Ελλάδα πάλι. Γραμματόσημα από όλο τον κόσμο. Και αυτά είναι στο πατρικό μου και τα έχω ακόμη
Επίσης, η μαμά μου κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα αγόραζε κάρτες και έστελνε σε όλους τους φίλους που είχαν οι γονείς μου και σε συγγενείς. Διάφοροι από τους συγγενείς μας μένουν Αθήνα και ο μπαμπας μου σπούδαζε Χανιά όποτε πολλά από αυτά ήταν εκτός Κύπρου.
Μετά όταν ήμουν φοιτήτρια, αλληλογραφούσα με τον μπαμπά μου και έστελνα γράμματα στη γιαγιά μου. Τότε βέβαια, και ντρέπομαι που το παραδέχομαι, πολλές φορές μου φαινόταν αγγαρεία γιατί πρώτη φορά μακριά από το σπιτι ήμουν όλο έξω και πολλές φορές δεν ήξερα και τι να γράψω. Όποτε κάποια στιγμή σταμάτησε και αυτό άδοξα. Τα γράμματα τα είχε η γιαγιά μου συντροφιά, και επειδή όταν μεγάλωσε έπαθε άνοια νόμιζε ότι της τα είχε στείλει η μαμά της. Τα διάβαζε όσο μπορούσε μου έλεγαν, μέχρι που έφυγε από κοντά μας. Τώρα τα έχει όλα φυλακτό ο μπαμπάς μου σπιτι.
Ακόμη με την αδερφή μου, όσο σπούδαζε Θεσσαλονίκη ανταλλάζαμε δέματα
Εγώ είμαι πιο μεγάλη, όποτε όταν πλέον δούλευα και είχα λίγα πιο πολλά λεφτά, ενώ αυτή ακόμη φοιτήτρια, της έστελνα λιχουδιές και βιβλία ή ρούχα που δε φορούσα πια και ότι άλλο είχα εύκαιρο.
Η αλήθεια είναι ότι πάντα μου άρεσε η αλληλογραφία, απλά πάντα είναι θέμα χρόνου και απόφασης να γράψεις ένα γράμμα. Όποτε μέσα σε όλη την κατάσταση της φετινής χρόνιας εκεί που κοιτούσα στο Ινσταγκραμ διάφορες ιστορίες και άτομα, μια από τις κοπέλες που ακολουθώ έγραψε κάτω από μια εικόνα της ότι αν ψάχνουμε penpals μπορούμε να αφήσουμε λίγα λόγια για τον εαυτό μας κάτω από την εικόνα. Αυτή η συγκεκριμένη έχει φίλους δια αλληλογραφίας σε όλο τον κόσμο και δεν έψαχνε καινούριους, αλλά είπε ότι με αυτό τον τρόπο θα μπορούσαμε οι υπόλοιποι να βρούμε φίλους. Ε κάπως έτσι σήμερα αλληλογραφώ με τρία κορίτσια, από Αυστραλία, Αμερική και Σουηδία. Δεν έχουμε ανταλλάξει πολλά γράμματα ακόμη, αλλά περιμένω με ανυπομονησία κάθε φορά τα γράμματα τους.
Τον Νευρομάντη έχω, αλλά είναι στα αδιάβαστα ακόμα. Το ξέρεις, είναι καλό;
