Που εισαι ρε Μεταλλαγμενη ανησυχησα!!:χαχαχα:
Τα δεκα καλύτερα βιβλία τρόμου!!!
- Thread starter Κροκοδειλος
- Start date
Πέραν του Στίβεν Κινγκ, έχω διαβάσει λίγα βιβλία τρόμου αν και για να πω την αλήθεια δεν τα νιώθω σαν τρόμου τόσο πολύ, γιατί δεν τρομάζω. Χθες ξεκίνησα να διαβάζω για πρώτη φορά Κλάιβ Μπάρκερ, αλλά δεν έχω ακόμα άποψη.
Μου άρεσαν πολύ ο "Κερασφόρος" και το "Κουτί σε σχήμα καρδιάς" του Τζο Χιλ, γιου του Στίβεν Κινγκ.
Επίσης, έχω διαβάσει και την συνέχεια του Δράκουλα(αν και όχι τον ίδιο τον Δράκουλα ακόμα), που λέγεται "Δράκουλας, ο Απέθαντος" γραμμένο από έναν απόγονο του Stoker, που μου άρεσε.
Μου άρεσαν πολύ ο "Κερασφόρος" και το "Κουτί σε σχήμα καρδιάς" του Τζο Χιλ, γιου του Στίβεν Κινγκ.
Επίσης, έχω διαβάσει και την συνέχεια του Δράκουλα(αν και όχι τον ίδιο τον Δράκουλα ακόμα), που λέγεται "Δράκουλας, ο Απέθαντος" γραμμένο από έναν απόγονο του Stoker, που μου άρεσε.
Χαχα,τώρα είδα την ανάρτησή σου. Δεν θα μπορούσα να μην εμφανιστώ σε αυτό το νήμα, αλλά ελπίζω να μπορώ να συνεισφέρω περισσότερο εν καιρώ!!
Last edited by a moderator:
Η Χήθκλιφ έχει πολύ δίκιο όταν μιλάει για την υποκειμενικότητα του αισθήματος του τρόμου και της φρίκης. Πράγματι, η "Λάμψη", η "Μίζερυ", το "Κοράκι", το "Αυτό" και άλλα του Κινγκ θεωρούνται εξαιρετικά βιβλία τρόμου, όμως εγώ τα αγαπάω για άλλους λόγους. Με τη "Μίζερυ" ας πούμε, ένα απ' τα βιβλία που έχω διαβάσει πολλές φορές, μάλλον διασκεδάζω και νιώθω αγωνία, παρά αυτό το ανησυχητικό, άβολο συναίσθημα του αληθινού τρόμου. Γι' αυτό αφήνω απέξω όλα τα αγαπημένα μου βιβλία. Η λίστα μου περιλαμβάνει βιβλία και διηγήματα που με ανησύχησαν πραγματικά.
1. Το κεφάλαιο του Ντέιλον στο τελευταίο βιβλίο του Μαύρου Πύργου του Κινγκ. Είναι λίγες σελίδες μόνο σε ένα κατά τα άλλα διόλου τρομακτικό έργο, οι οποίες όμως μου προκάλεσαν ένα πρωτόγνωρα δυσάρεστο και έντονο αίσθημα ανησυχίας.
2. Το παιχνίδι του Τζέραλντ του Κινγκ.
3. Κράουτς Εντ του Κινγκ.
4. To Ταξίδι του Κινγκ.
5. 1408 του Κινγκ
6. Μη μ' Αφήσεις Ποτέ του Καζούο Ισιγκούρο. Δεν πρόκειται για βιβλίο τρόμου, ούτε καν αγωνίας. Το οικείο κι εφιαλτικό σύμπαν, όμως, στο οποίο διαδραματίζονται τα γεγονότα και η πλήρης υποταγή των ηρώων του στη μοίρα τους, μου προκαλούν βαθιά ανησυχία.
7. H Ανθρώπινη Καρέκλα του Edogawa Rampo
8. H Κλήρωση της Σίρλεϋ Τζάκσον
9. H Σταχτοπούτα ή το Φάντασμα της Μάνας της Άντζελα Κάρτερ
10. Τη Μέρα που δεν Ξημέρωσε της Μαρίας Πολενάκη
1. Το κεφάλαιο του Ντέιλον στο τελευταίο βιβλίο του Μαύρου Πύργου του Κινγκ. Είναι λίγες σελίδες μόνο σε ένα κατά τα άλλα διόλου τρομακτικό έργο, οι οποίες όμως μου προκάλεσαν ένα πρωτόγνωρα δυσάρεστο και έντονο αίσθημα ανησυχίας.
2. Το παιχνίδι του Τζέραλντ του Κινγκ.
3. Κράουτς Εντ του Κινγκ.
4. To Ταξίδι του Κινγκ.
5. 1408 του Κινγκ
6. Μη μ' Αφήσεις Ποτέ του Καζούο Ισιγκούρο. Δεν πρόκειται για βιβλίο τρόμου, ούτε καν αγωνίας. Το οικείο κι εφιαλτικό σύμπαν, όμως, στο οποίο διαδραματίζονται τα γεγονότα και η πλήρης υποταγή των ηρώων του στη μοίρα τους, μου προκαλούν βαθιά ανησυχία.
7. H Ανθρώπινη Καρέκλα του Edogawa Rampo
8. H Κλήρωση της Σίρλεϋ Τζάκσον
9. H Σταχτοπούτα ή το Φάντασμα της Μάνας της Άντζελα Κάρτερ
10. Τη Μέρα που δεν Ξημέρωσε της Μαρίας Πολενάκη
@Μεταλλάγμενη: Ώραίο θα ήταν ένα νήμα τέτοιο αλλά φοβάμαι πως εσείς ξέρετε περισσότερα από μένα για τον Κινγκ.. Άσε που θα μου την πέσει το μισό φόρουμ
Σίγουρα η Χήθκλιφ θα ξέρει κάτι παραπάνω για τον Μάχεν αλλά λέω να ακούσω τον Φαροφύλακα και να διαβάσψ τον Λόφο των Ονέιρων ώστε να δω αν μου ταιριάζει ή όχι!
Σίγουρα η Χήθκλιφ θα ξέρει κάτι παραπάνω για τον Μάχεν αλλά λέω να ακούσω τον Φαροφύλακα και να διαβάσψ τον Λόφο των Ονέιρων ώστε να δω αν μου ταιριάζει ή όχι!
Η Χήθκλιφ πιστεύει πως της αποδίδεται ένας τίτλος - της ειδήμονος - που δεν της αξίζει, ούτε τον διεκδικεί αλλά αντίθετα την αγχώνει. Κάθε άλλο παρά είναι ή θέλει να γίνει ειδική πάνω στο θέμα. Ξέρει πάντοτε σχεδόν διαισθητικά τι της αρέσει και τι όχι, γι' αυτό ακολουθεί μόνο τις δικές τις εμμονές και αρνείται να διαβάσει κάτι που δεν την έλκει - ακόμη κι αν πρόκειται για αδιαφιλονίκητο αριστούργημα. Παθιάζεται μόνο με ό,τι την ενδιαφέρει και ό,τι αντανακλά στοιχεία του δικού της σκοτεινού κόσμου, ενώ πλήττει όταν δεν κατορθώνει να βρει κοινά ή να ταυτιστεί.
Δεν μπορεί λοιπόν να εκφέρει άποψη για τον Μάχεν επειδή δεν της κίνησε ποτέ το ενδιαφέρον ώστε να τον εξερευνήσει και είναι πιθανό να μην το κάνει ούτε μελλοντικά. Νιώθει πως δεν της ταιριάζει, όπως δεν της ταιριάζει ούτε ο Λάβκραφτ, ενώ το είδος του κοσμικού - υπερφυσικού τρόμου δεν την συγκινεί. Το υπερφυσικό την γοητεύει σε πολύ μεγάλο βαθμό όταν της παρουσιάζεται συμβολικά ή όταν το νόημα είναι διφορούμενο και φλερτάρει με την τρέλα. Διαφορετικά τα ενδιαφέροντα της κλίνουν περισσότερο προς τον ρεαλιστικό τρόμο και τους στυλιζαρισμένους φόνους, ιδίως αν περιβάλλονται από κάτι απόκοσμο. Είναι τελικά τόσο υποκειμενικές - προσωπικές οι λογοτεχνικές αναζητήσεις της που δεν την ενδιαφέρει να διαβάσει τα κορυφαία οποιουδήποτε είδους, αλλά μόνο όσα μέσα τους θα συναντήσει κάτι 'δικό της'.
Και παραφράζοντας ένα απόσπασμα από την "Φωνή Της Σκιάς Μας" (αφήνοντας πίσω τις 'σχιζοφρενικές' τάσεις!) θα πω πως αν η λογοτεχνία τρόμου ήταν ένας πλουσιοπάροχος μπουφές, κάποιοι θα ήθελαν ενδεχομένως να γευτούν τα πάντα, ενώ εγώ θέλω μόνο το πατέ - το θέλω όμως όλο.
Υ.Γ. "Το Άρωμα" ανήκει στα πιο αγαπημένα μου βιβλία, όμως δεν το είχα σκεφτεί ως τρόμου. Το προτείνω κι εγώ δίχως ενδοιασμούς.
Δεν μπορεί λοιπόν να εκφέρει άποψη για τον Μάχεν επειδή δεν της κίνησε ποτέ το ενδιαφέρον ώστε να τον εξερευνήσει και είναι πιθανό να μην το κάνει ούτε μελλοντικά. Νιώθει πως δεν της ταιριάζει, όπως δεν της ταιριάζει ούτε ο Λάβκραφτ, ενώ το είδος του κοσμικού - υπερφυσικού τρόμου δεν την συγκινεί. Το υπερφυσικό την γοητεύει σε πολύ μεγάλο βαθμό όταν της παρουσιάζεται συμβολικά ή όταν το νόημα είναι διφορούμενο και φλερτάρει με την τρέλα. Διαφορετικά τα ενδιαφέροντα της κλίνουν περισσότερο προς τον ρεαλιστικό τρόμο και τους στυλιζαρισμένους φόνους, ιδίως αν περιβάλλονται από κάτι απόκοσμο. Είναι τελικά τόσο υποκειμενικές - προσωπικές οι λογοτεχνικές αναζητήσεις της που δεν την ενδιαφέρει να διαβάσει τα κορυφαία οποιουδήποτε είδους, αλλά μόνο όσα μέσα τους θα συναντήσει κάτι 'δικό της'.
Και παραφράζοντας ένα απόσπασμα από την "Φωνή Της Σκιάς Μας" (αφήνοντας πίσω τις 'σχιζοφρενικές' τάσεις!) θα πω πως αν η λογοτεχνία τρόμου ήταν ένας πλουσιοπάροχος μπουφές, κάποιοι θα ήθελαν ενδεχομένως να γευτούν τα πάντα, ενώ εγώ θέλω μόνο το πατέ - το θέλω όμως όλο.
Υ.Γ. "Το Άρωμα" ανήκει στα πιο αγαπημένα μου βιβλία, όμως δεν το είχα σκεφτεί ως τρόμου. Το προτείνω κι εγώ δίχως ενδοιασμούς.
Last edited:
Με τυχαια σειρα
Το Κορακι - Στιβεν Κινγκ
Ζωντανος Θρυλος - Ριτσαρντ Μαθεσον
Η Νεραιδα των Δοντιων - Γκραχαμ Τζοϋς
Το Αρωμα - Πατρικ Ζισκιντ
Το Κοριτσι της Διπλανης Πορτας - Τζακ Κετσαμ
Το Αυτο - Στιβεν Κινγκ
Η Περιπτωση του Τσαρλς Ντεξτερ Γουορντ
Το Τραγουδι της Θεας Καλι - Νταν Σιμμονς
Σαλεμς Λοτ - Στιβεν Κινγκ
Ιος - Σκοτ Σιγκλερ
Ανετα θα μπορουσα να βαλω και 1-2 του Μαστερτον (Ο Αρχοντας του Ψευδους, Δαιμονισμενη Ταξιαρχια).
Το Κορακι - Στιβεν Κινγκ
Ζωντανος Θρυλος - Ριτσαρντ Μαθεσον
Η Νεραιδα των Δοντιων - Γκραχαμ Τζοϋς
Το Αρωμα - Πατρικ Ζισκιντ
Το Κοριτσι της Διπλανης Πορτας - Τζακ Κετσαμ
Το Αυτο - Στιβεν Κινγκ
Η Περιπτωση του Τσαρλς Ντεξτερ Γουορντ
Το Τραγουδι της Θεας Καλι - Νταν Σιμμονς
Σαλεμς Λοτ - Στιβεν Κινγκ
Ιος - Σκοτ Σιγκλερ
Ανετα θα μπορουσα να βαλω και 1-2 του Μαστερτον (Ο Αρχοντας του Ψευδους, Δαιμονισμενη Ταξιαρχια).
Με τυχαία σειρά κι εγώ:
Δράκουλας - Μπραμ Στόκερ
Φρανκενστάιν - Μαίρη Σέλεϊ
Το πηγάδι και το εκρεμμές - Ε.Α.Πόε
Η πτώση του οίκου των Όσε - Ε.Α.Πόε
Σάλεμς Λοτ - Στίβεν Κινγκ
Λάμψη - Στίβεν Κινγκ
1408 - Στίβεν Κινγκ
Κουτί σε σχήμα καρδιάς - Τζο Χιλ
Το άρωμα - Πάτρικ Ζίσκιντ
Το βιβλίο του νεκροταφείου - Νιλ Γκέιμαν (όχι τόσο τρόμου, αλλά έχει νεκροταφείο, φαντάσματα και απ' όλα)
Δράκουλας - Μπραμ Στόκερ
Φρανκενστάιν - Μαίρη Σέλεϊ
Το πηγάδι και το εκρεμμές - Ε.Α.Πόε
Η πτώση του οίκου των Όσε - Ε.Α.Πόε
Σάλεμς Λοτ - Στίβεν Κινγκ
Λάμψη - Στίβεν Κινγκ
1408 - Στίβεν Κινγκ
Κουτί σε σχήμα καρδιάς - Τζο Χιλ
Το άρωμα - Πάτρικ Ζίσκιντ
Το βιβλίο του νεκροταφείου - Νιλ Γκέιμαν (όχι τόσο τρόμου, αλλά έχει νεκροταφείο, φαντάσματα και απ' όλα)
Αλικη το βιβλιο του νεκροταφειου διαβαζω τωρα και να σου πω την αληθεια μου ειμαι στην μεση και εχω βαρεθει!!
Δεν λεω ωραια ιστοριουλα εχει..ξεκιναει δυναμικα στην αρχη και μετα το χαλαει λιγο!Α!Εχει και ομορφα σκιτσα!
: θα το έχω στα υπόψιν για την επόμενη αγορά. Μακάρι η anubis να κάνει ηλεκτρονικό bazzardΑΑΑΑΑ...Άρθα μου έδωσες πάλι την ελπίδα ότι θα βρω αυτό το βιβλίο...(ΜΑΤΙΑ)..αλλά δεεεεεεν...πάλι λέει διαθέσιμο και πάλι δεν υπάρχει...
Δυσκολο να το βρεις φιλε μου...
Καλησπέρα αγαπητέ Άρθας.
Είναι φοβερό με την έννοια πως είναι σιχαμένο. Μικρές ιστορίες με ό,τι πιο άρρωστο μπορεί να κάνει άνθρωπος (επάνω σε ζωντανούς και νεκρούς). Φοβερό με την έννοια πως δεν μαθεύτηκε ακόμα αν όλα αυτά έγιναν στην αρρωστημένη του φαντασία ή και στην πραγματικότητα. Κι εγώ το έψαχνα στις εκδόσεις Οξύ. όμως σταμάτησα να ψάχνω (θα βρεις αρκετά πραγματάκια σε ξένες ιστοσελίδες).
Είναι φοβερό με την έννοια πως είναι σιχαμένο. Μικρές ιστορίες με ό,τι πιο άρρωστο μπορεί να κάνει άνθρωπος (επάνω σε ζωντανούς και νεκρούς). Φοβερό με την έννοια πως δεν μαθεύτηκε ακόμα αν όλα αυτά έγιναν στην αρρωστημένη του φαντασία ή και στην πραγματικότητα. Κι εγώ το έψαχνα στις εκδόσεις Οξύ. όμως σταμάτησα να ψάχνω (θα βρεις αρκετά πραγματάκια σε ξένες ιστοσελίδες).
Να ρωτήσω κάτι σχετικά με τα βιβλία τρόμου. Δεν σας επηρεάζουν μετά στην καθημερινότητα; Θέλω να πω δεν φοβάστε ή δειλιάζετε μετά πιο εύκολα;