Μια λιστα με τα 6 πιο ομορφα βιβλιοπωλεια του κοσμου. Σκρολαρετε.
Τα αγαπημένα μας βιβλιοπωλεία
- Thread starter Κάποιοθ άλλοθ
- Start date
Πιούζυ, εξαιρετικό! Και τι δε θα έδινα να βρεθώ στο νούμερο 5, του Παρισιού. Μου φαίνεται πρέπει να το βάλω στόχο...
Τα άλλα είναι απλά υπέροχα, αλλά έχω ένα προσωπικό κόλλημα με τους τόσο αχανείς χώρους, με κυλιόμενες σκάλες, πολλά επίπεδα κλπ. Δε θα το ευχαριστιόμουν με τίποτα. Αλλά όχι ότι δε θα αναγνώριζα τον ανεκτίμητο πλούτο που υπάρχει εκεί μέσα
Τα άλλα είναι απλά υπέροχα, αλλά έχω ένα προσωπικό κόλλημα με τους τόσο αχανείς χώρους, με κυλιόμενες σκάλες, πολλά επίπεδα κλπ. Δε θα το ευχαριστιόμουν με τίποτα. Αλλά όχι ότι δε θα αναγνώριζα τον ανεκτίμητο πλούτο που υπάρχει εκεί μέσα
Να προσθεσω κι εγω μερικα ακομα βιβλιοπωλεια του κοσμου σε αυτα που εστειλες, κι εμενα πιο πολυ μ'αρεσε το γαλλικο, αλλα μ'αρεσε που κατεχει και η χωρα μας μια θεση
Παντως μου φαινεται απιστευτο οτι μερικα απο αυτα ειναι οντως βιβλιοπωλεια!
Παντως μου φαινεται απιστευτο οτι μερικα απο αυτα ειναι οντως βιβλιοπωλεια!
Πρωτοπορία: εξυπηρέτηση, πολύ χαμηλές τιμές, συνεχείς προσφορές, ωραίες ευκαιρίες στα μεταχειρισμένα.
Διάβασα όλα τα μηνύματα σε αυτό το νήμα, καταπληκτικές οι αναμνήσεις ολωνών σας. Τα συμπεράσματα που βγάζω είναι α) τα μεγάλα βιβλιοπωλεία αρέσουν πιο πολύ απ' τα μικρά και β) φορτικός υπάλληλος = μακροπρόθεσμη απώλεια πελατών (εμ, βέβαια...)
Ένα βιβλιοπωλείο που θυμάμαι από τα φοιτητικά μου χρόνια στη Σαλονίκη, χωρίς να ήταν και το αγαπημένο μου, ήταν το Κατώι του βιβλίου (Μπαρμπουνάκης), το οποίο ήταν ένα μεγάλο υπόγειο που έμοιαζε μάλλον με ζωολογικό κήπο (και μύριζε αναλόγως) παρά με βιβλιοπωλείο. Εκεί μέσα ζούσαν κάπου 10 γάτες, άλλοι τόσοι παπαγάλοι και άλλη επίσης πανίδα, που ανήκε στο φιλόζωο βιβλιοπώλη. Θυμάμαι έναν μεγάλο πολύχρωμο παπαγάλο που όταν πλησίαζες κοντά στην κούνια του, προσγειωνόταν στα πόδια σου και άρχιζε να ραμφίζει τα παπούτσια σου, ο δε βιβλιοπώλης αντί να φωνάξει το χαζοπούλι να γυρίσει στη θέση του, σου έλεγε όλος χαρά: "α! μπήκες στην περιοχή του, γι' αυτό σε τσιμπάει!" και συ έπρεπε να πεις κάτι του στυλ "τι χαριτωμένο πουλάκι!". Πέρσι ξαναπήγα μετά από χρόνια στο Κατώι, ήταν πλέον σε κατάσταση παρακμής, απλά ξεπουλούσαν το στοκ τους και δεν είχε κανένα ζωάκι μέσα... μελαγχόλησα!!... Οι παλιοί Σαλονικιοί, θυμάστε αυτό το περίεργο βιβλιοπωλείο, όταν ήταν στις δόξες του;
Ένα βιβλιοπωλείο που θυμάμαι από τα φοιτητικά μου χρόνια στη Σαλονίκη, χωρίς να ήταν και το αγαπημένο μου, ήταν το Κατώι του βιβλίου (Μπαρμπουνάκης), το οποίο ήταν ένα μεγάλο υπόγειο που έμοιαζε μάλλον με ζωολογικό κήπο (και μύριζε αναλόγως) παρά με βιβλιοπωλείο. Εκεί μέσα ζούσαν κάπου 10 γάτες, άλλοι τόσοι παπαγάλοι και άλλη επίσης πανίδα, που ανήκε στο φιλόζωο βιβλιοπώλη. Θυμάμαι έναν μεγάλο πολύχρωμο παπαγάλο που όταν πλησίαζες κοντά στην κούνια του, προσγειωνόταν στα πόδια σου και άρχιζε να ραμφίζει τα παπούτσια σου, ο δε βιβλιοπώλης αντί να φωνάξει το χαζοπούλι να γυρίσει στη θέση του, σου έλεγε όλος χαρά: "α! μπήκες στην περιοχή του, γι' αυτό σε τσιμπάει!" και συ έπρεπε να πεις κάτι του στυλ "τι χαριτωμένο πουλάκι!". Πέρσι ξαναπήγα μετά από χρόνια στο Κατώι, ήταν πλέον σε κατάσταση παρακμής, απλά ξεπουλούσαν το στοκ τους και δεν είχε κανένα ζωάκι μέσα... μελαγχόλησα!!... Οι παλιοί Σαλονικιοί, θυμάστε αυτό το περίεργο βιβλιοπωλείο, όταν ήταν στις δόξες του;
Εδώ στην Κατερίνη παιδιά, το καλύτερο είναι το βιβλιοπωλείο "ΝΕΣΤΩΡ"....
Πολύ όμορφος χώρος με απαλή μουσική, παρουσιάσεις και εκδηλώσεις...
Πολύ όμορφος χώρος με απαλή μουσική, παρουσιάσεις και εκδηλώσεις...
Χτες επισκέφτηκα για πρώτη φορά το «Λεξικοπωλείο», ένα βιβλιοπωλείο που άνοιξε πρόσφατα (Δεκέμβριος του 2011) και ειδικεύεται σε λεξικά παντός είδους, δηλαδή όχι μόνο γλωσσικά, αλλά και θεματικά, π.χ. λεξικό ελλήνων λογοτεχνών, λεξικό της φροντίδας των σκύλων, λεξικό αποφθεγμάτων, φιλοσοφικών εννοιών, κ.λπ.). Είναι ένας συμπαθέστατος χώρος, και η γαλλίδα ιδιοκτήτριά του πολύ φιλική. Βρίσκεται στην οδό Στασινου 13, Παγκράτι, Αθήνα. Ιδού η ιστοσελίδα του, για όσους ενδιαφέρονται. Το συνιστώ!
Ωπ, κι αλλος Κατερινιωτης
Κι εγω γι'αυτο το βιβλιοπωλειο ελεγα στην αναρτηση #6, το αγαπημενο μου στην Κατερινη και με πολυ καλα ενημερωμενους ιδιοκτητες που αγαπανε τα βιβλια και δεν ειναι σνομπ!
Δεν με λες και πολύ παλιό Σαλονικιό (καθότι 35 ετών), αλλά θυμάμαι πολύ καλά το βιβλιοπωλείο από τα τέλη της δεκαετίας του '80 μέχρι το 2000 περίπου που το επισκέφτηκα για τελευταία φορά. Αν και είχε όνομα, ήταν σίγουρα από τις τελευταίες μου επιλογές όσον αφορά τα βιβλιοπωλεία του κέντρου, επειδή δεν μου άρεζε καθόλου η διαρρύθμιση και τα χρώματά του. Για μένα λοιπόν δεν έφταιγε καθόλου ούτε η παρουσία ζώων, ούτε η μυρωδιά, ούτε το ίδιο το γεγονός ότι ήταν κατώι. Από κατώγια πάντως προτιμώ χίλιες φορές περισσότερο το «Studio 52», ψηλά στη Γούναρη («Ναβαρίνου»), μόνο που εκείνο είναι δισκοπωλείο - αν υπάρχει ακόμα, βέβαια...
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΙΣ
ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ 112 ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ.
ΤΗΛ: 210-3614736
ΦΑΞ: 210-3630697
Επισης εχουνε και τις εκδοσεις EUROBOOKS...
Εχω γνωρισει και τα αφεντικα...Ειναι πραγματικα απιστευτα καλοι ανθρωποι..εχω κανει απιστευτες συζητησεις μαζι τους και πραγματικα με εχουν βοηθησει παρα πολυ...
Επισης καθε χρονο τους επισκευτομαι στην εκθεση βιβλιου στο Ναυπλιο(η αγαπημενες μου μερες του χρονου!!)..Εχω παρει απειρα βιβλια απο αυτους και ολα αξιζουν τα λεφτα τους..
ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ 112 ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ.
ΤΗΛ: 210-3614736
ΦΑΞ: 210-3630697
Επισης εχουνε και τις εκδοσεις EUROBOOKS...
Εχω γνωρισει και τα αφεντικα...Ειναι πραγματικα απιστευτα καλοι ανθρωποι..εχω κανει απιστευτες συζητησεις μαζι τους και πραγματικα με εχουν βοηθησει παρα πολυ...
Επισης καθε χρονο τους επισκευτομαι στην εκθεση βιβλιου στο Ναυπλιο(η αγαπημενες μου μερες του χρονου!!)..Εχω παρει απειρα βιβλια απο αυτους και ολα αξιζουν τα λεφτα τους..
Θα σας μιλήσω για ένα *βιβλιοπωλείο που με σημάδεψε. Γύρω στο 2005, όταν ήμουν δηλαδή 10 ετών, έτυχε να πάω μαζί με τη μητέρα μου για μια δουλειά στη Θεσσαλονίκη. Καθώς διασχίζαμε λοιπόν, την Εθνικής Αμύνης, το μάτι μου έπεσε σ'έναν μικρό αλλά ταυτόχρονα απίστευτα γοητευτικό μαγαζάκι, συγκεκριμένα ήταν ένα βιβλιοπωλείο. Χωρίς να περάσει λεπτό παρακάλεσα βιαστικά την μητέρα μου να το επισκεφτούμε. Μπαίνοντας λοιπόν χαιρέτισα ευγενικά τον βιβλιοπώλη και βάδισα προς το ράφι των ποιητικών συλλογών. Χωρίς να χάσω χρόνο, πήρα τα άπαντα του Κ. Π. Καβάφη. Καταχαρούμενος, πήγα στο ταμείο να το πληρώσουμε. Με ένα αρκετά έκπληκτο ύφος ο βιβλιοπώλης άρχισε να μου μιλάει και ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος: (το θυμάμαι σαν χτες)
- Διαβάζεις ποίηση;- Μάλιστα...
- Είσαι το πρώτο παιδί, που γνωρίζω να διαβάζει ποίηση και μάλιστα Καβάφη!
- (Ακολουθούν γέλια)
- Ορίστε μια και σ'αρέσει τόσο πολύ η ποίηση, σου χαρίζω και το βιβλίο μου.
- Ευχαριστώ πολύ! Να' στε καλά!
- Τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
- Θέλω πολύ να γίνω αρχαιολόγος!
- Α σαν τον πατέρα μου.
- (Χαμόγελα)
Τον αποχαιρετάμε και φεύγουμε, το συμβάν αυτό αποτέλεσε μεγάλο ερέθισμα για να ασχοληθώ με την ποίηση και γενικότερα με την λογοτεχνία. Όσο για το βιβλίο του, το είχα ξεζουμίσει!
*Το βιβλιοπωλείο λέγεται Σαιξπηρικόν και ο βιβλιοπώλης λέγεται Γιώργος Αλισάνογλου, ο οποίος είναι ποιητής και μεταφραστής. Παράλληλα, πρόσφατα έμαθα ότι διευθύνει και τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν.
- Διαβάζεις ποίηση;- Μάλιστα...
- Είσαι το πρώτο παιδί, που γνωρίζω να διαβάζει ποίηση και μάλιστα Καβάφη!
- (Ακολουθούν γέλια)
- Ορίστε μια και σ'αρέσει τόσο πολύ η ποίηση, σου χαρίζω και το βιβλίο μου.
- Ευχαριστώ πολύ! Να' στε καλά!
- Τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
- Θέλω πολύ να γίνω αρχαιολόγος!
- Α σαν τον πατέρα μου.
- (Χαμόγελα)
Τον αποχαιρετάμε και φεύγουμε, το συμβάν αυτό αποτέλεσε μεγάλο ερέθισμα για να ασχοληθώ με την ποίηση και γενικότερα με την λογοτεχνία. Όσο για το βιβλίο του, το είχα ξεζουμίσει!
*Το βιβλιοπωλείο λέγεται Σαιξπηρικόν και ο βιβλιοπώλης λέγεται Γιώργος Αλισάνογλου, ο οποίος είναι ποιητής και μεταφραστής. Παράλληλα, πρόσφατα έμαθα ότι διευθύνει και τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν.
Χαχα, Ροδιε, με το που διαβασα Εθνικης Αμυνης κατεβηκα νοητικα οοολο το δρομο κ σταματησα μπροστα στο βιβλιοπωλειο που λες! Ειναι οντως πολυ ομορφο, αλλα εγω δεν εχω μπει μεσα ποτε. Βεβαια καθε φορα σταματουσα στη βιτρινα, αλλα αν δεν κανω λαθος οποτε περνουσα απο εκει, σπανια επειδη δεν ηταν ο δρομος μου, ηταν κλειστο. Εχει κ σελιδα στο facebook.
το αγαπημενο μου βιβλιοπωλειο και σχεδον το μοναδικο απο το οποιο αγοραζω ειναι η πολιτεια. καταπληκτικα παιδια οι καλυτερες τιμες με διαφορα πο το δευτερο και φυσικα το καλυτερο ηλεκτρονικο βιβλιοπωλειο που υπαρχει στην αθηνα. δεν χρεωνει μεταφορικα με αγορες απο 30 ευρω και πανω τα φερνουν αμεσα ειναι παρα πολυ καλοι και ψαχνουν να βρουν οτι τους ζητησετε. ψαξτε στις προσφορες τους και θα βρειτε τιμες αντισοτιχες με τα παζαρια βιβλιου. πολυ φθηνοτερα απο public (πολυ ακριβο) η παπασωτηριου (επισης πανακριβος). πολυ ωραιο βιβλιοπωλειο ειναι ο ευριπιδης στο χαλανδρι αλλα αρκετα ακριβος και περιορισμενος σε υλικο
Ανέκαθεν τα βιβλιοπωλεία ήταν για' μένα χώροι ιεροί. Μαθήτρια λοιπόν, παιδί του Γυμνασίου και του Λυκείου, αγόραζα τα βιβλία μου από ένα συνοικιακό. Ήταν απίστευτο το πόσο ενημερωμένο ήταν τότε το library, στην πλατεία της Δροσιάς για όσους γνωρίζουν από Αττική. Ιδιοκτήτες ήταν μια ηλικιωμένη κυρία και ο γιος της, ο Μανώλης. Λίγο πριν τελειώσω το Λύκειο όμως, ο Μανώλης ερωτεύτηκε μια Βραζιλιάνα και ξενιτεύτηκε για να ζήσει ον έρωτά του. Το library άλλαξε διεύθυνση και "ξέπεσε". Πλέον μόνο παιδικά και διάφορα-αδιάφορα ευπώλητα.
Αναζητώντας πλέον νέο "ιερό", βρέθηκα σε ένα από τα ομορφότερα βιβλιοπωλεία της χώρας. Κατεβαίνοντας τον πεζόδρομο της Ηρακλειδών στο Θησείο, συναντάς στα δεξιά το "Λεμόνι". Εκεί σε υποδέχονται δυο εξαίρετοι και φιλόξενοι άνθρωποι. Ο Αυγουστίνος και ο Σπύρος. Δεν ξέρω αν απλά ταίριαξε το γούστο τους με το δικό μου ή απλά γνωρίζουν τι ταιριάζει στον κάθε αναγνώστη... Στο χώρο του "Λεμονιού" γίνονται συχνά πολύ όμορφες εκδηλώσεις καθώς και εικαστικές εκθέσεις.
Ύστερα έφυγα για σπουδές στο εξωτερικό... Από τότε που γύρισα, περνάω τα απογεύματα της Δευτέρας στην Πρωτοπορία....
Αναζητώντας πλέον νέο "ιερό", βρέθηκα σε ένα από τα ομορφότερα βιβλιοπωλεία της χώρας. Κατεβαίνοντας τον πεζόδρομο της Ηρακλειδών στο Θησείο, συναντάς στα δεξιά το "Λεμόνι". Εκεί σε υποδέχονται δυο εξαίρετοι και φιλόξενοι άνθρωποι. Ο Αυγουστίνος και ο Σπύρος. Δεν ξέρω αν απλά ταίριαξε το γούστο τους με το δικό μου ή απλά γνωρίζουν τι ταιριάζει στον κάθε αναγνώστη... Στο χώρο του "Λεμονιού" γίνονται συχνά πολύ όμορφες εκδηλώσεις καθώς και εικαστικές εκθέσεις.
Ύστερα έφυγα για σπουδές στο εξωτερικό... Από τότε που γύρισα, περνάω τα απογεύματα της Δευτέρας στην Πρωτοπορία....
Διαβάζω βιβλία από πολύ μικρή ηλικία. Συνήθως, τα αγόραζα από διάφορα συνοικιακά βιβλιοχαρτοπωλεία στα οποία τύχαινε να πάμε με τους γονείς μου ή από το παλιό βιβλιοχαρτοπωλείο του Φακίνου στο Μαρούσι που τύχαινε να είναι οικογενειακοί φίλοι.
Όταν αργότερα άνοιξε το καινούριο βιβλιοπωλείο του Φακίνου, επίσης στο Μαρούσι, ξετρελάθηκα βλέποντας πόσο μοντέρνο ήταν για την εποχή. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο οπότε μαγνητίστηκα. Εκτός από βιβλία, είχε και υπολογιστές όπου μπορούσα να σερφάρω στο διαδίκτυο και όχι μόνο και μια όμορφη αυλή όπου μπορούσα να πιω το χυμό μου και να διαλέξω με την ησυχία μου και χωρίς βιασύνη το βιβλίο ή τα βιβλία που τελικά θα αγόραζα. Κάθε τρεις και λίγο ζητούσα από τον πατέρα μου να με πάει εκεί (έπρεπε να βλέπατε την έκφραση του μόλις σκεφτόταν ότι έπρεπε πάλι να κάνει τη διαδρομή Πετράλωνα - Μαρούσι). Μέχρι που κάποια στιγμή κουράστηκε(και με το δίκιο του). Έτσι έχω αρκετά χρόνια να το επισκεφτώ μιας και εγώ μεγαλώνοντας βαριόμουν να κάνω όλη αυτή τη διαδρομή.
Έτσι, αναζήτησα άλλα βιβλιοπωλεία κάποια από τα οποία ήταν συμπαθητικά και κάποια άλλα όχι. Στο Λύκειο μαζί με την τότε κολλητή μου ανακαλύψαμε κοντά στη γειτονιά μας το απόλυτο για εμένα βιβλιοπωλείο. Το μικρό και ζεστό "Λεμόνι" στο Θησείο. Πόσες ώρες περάσαμε εκεί μέσα... Θα συμφωνήσω με την προλαλήσασα ότι ο Αυγουστίνος και ο Σπύρος είναι εξαιρετικοί άνθρωποι και πάρα πολύ ενημερωμένοι γύρω από τα βιβλία. Λάτρεψα το όνομα του βιβλιοπωλείου, τα ψαράκια στο ενυδρείο, τη χοντρή γατούλα τη Λεμονιά που ξεπετάγεται από τα γεμάτα με βιβλία ξύλινα ράφια, την υπέροχη μουσική που σε συνοδεύει όσο ψάχνεις για ένα βιβλίο και τον ήχο του τρεχούμενου νερού από το μικρό μικρό συντριβανάκι. Τα παιδιά σε αφήνουν να περιπλανηθείς όσο θέλεις χωρίς να σε ενοχλήσουν -σε σημείο που νιώθεις ότι είσαι μόνος στη δική σου βιβλιοθήκη- αλλά είναι εκεί για να σε βοηθήσουν όποτε τους χρειαστείς. Τότε ήταν που αποφάσισα ότι θέλω να ανοίξω ένα βιβλιοπωλείο σαν και αυτό! Άσχετα αν δε το έχω κάνει μέχρι τώρα, πιστεύω πως κάποια στιγμή θα τα καταφέρω! Και το ίδιο εύχομαι σε όσους έχουν το ίδιο όνειρο!
Πέρασα κι εγώ τη φάση "προτιμώ τα μεγάλα βιβλιοπωλεία" για μεγάλο διάστημα, αλλά πολύ απρόσωπα είναι και γι'αυτό επέστρεψα στις παλιές μου συνήθειες και στο "Λεμόνι". Κι ελπίζω εδώ μέσα να ανακαλύψω και άλλα παρόμοια μέρη!
Όταν αργότερα άνοιξε το καινούριο βιβλιοπωλείο του Φακίνου, επίσης στο Μαρούσι, ξετρελάθηκα βλέποντας πόσο μοντέρνο ήταν για την εποχή. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο οπότε μαγνητίστηκα. Εκτός από βιβλία, είχε και υπολογιστές όπου μπορούσα να σερφάρω στο διαδίκτυο και όχι μόνο και μια όμορφη αυλή όπου μπορούσα να πιω το χυμό μου και να διαλέξω με την ησυχία μου και χωρίς βιασύνη το βιβλίο ή τα βιβλία που τελικά θα αγόραζα. Κάθε τρεις και λίγο ζητούσα από τον πατέρα μου να με πάει εκεί (έπρεπε να βλέπατε την έκφραση του μόλις σκεφτόταν ότι έπρεπε πάλι να κάνει τη διαδρομή Πετράλωνα - Μαρούσι). Μέχρι που κάποια στιγμή κουράστηκε(και με το δίκιο του). Έτσι έχω αρκετά χρόνια να το επισκεφτώ μιας και εγώ μεγαλώνοντας βαριόμουν να κάνω όλη αυτή τη διαδρομή.
Έτσι, αναζήτησα άλλα βιβλιοπωλεία κάποια από τα οποία ήταν συμπαθητικά και κάποια άλλα όχι. Στο Λύκειο μαζί με την τότε κολλητή μου ανακαλύψαμε κοντά στη γειτονιά μας το απόλυτο για εμένα βιβλιοπωλείο. Το μικρό και ζεστό "Λεμόνι" στο Θησείο. Πόσες ώρες περάσαμε εκεί μέσα... Θα συμφωνήσω με την προλαλήσασα ότι ο Αυγουστίνος και ο Σπύρος είναι εξαιρετικοί άνθρωποι και πάρα πολύ ενημερωμένοι γύρω από τα βιβλία. Λάτρεψα το όνομα του βιβλιοπωλείου, τα ψαράκια στο ενυδρείο, τη χοντρή γατούλα τη Λεμονιά που ξεπετάγεται από τα γεμάτα με βιβλία ξύλινα ράφια, την υπέροχη μουσική που σε συνοδεύει όσο ψάχνεις για ένα βιβλίο και τον ήχο του τρεχούμενου νερού από το μικρό μικρό συντριβανάκι. Τα παιδιά σε αφήνουν να περιπλανηθείς όσο θέλεις χωρίς να σε ενοχλήσουν -σε σημείο που νιώθεις ότι είσαι μόνος στη δική σου βιβλιοθήκη- αλλά είναι εκεί για να σε βοηθήσουν όποτε τους χρειαστείς. Τότε ήταν που αποφάσισα ότι θέλω να ανοίξω ένα βιβλιοπωλείο σαν και αυτό! Άσχετα αν δε το έχω κάνει μέχρι τώρα, πιστεύω πως κάποια στιγμή θα τα καταφέρω! Και το ίδιο εύχομαι σε όσους έχουν το ίδιο όνειρο!
Πέρασα κι εγώ τη φάση "προτιμώ τα μεγάλα βιβλιοπωλεία" για μεγάλο διάστημα, αλλά πολύ απρόσωπα είναι και γι'αυτό επέστρεψα στις παλιές μου συνήθειες και στο "Λεμόνι". Κι ελπίζω εδώ μέσα να ανακαλύψω και άλλα παρόμοια μέρη!