Το να βρίσκομαι μέσα σε ένα σωστό βιβλιοπωλείο είναι σαν -δεν μπορώ να βρω μία παρομοίωση να με εκφράζει απόλυτα, πάντως είναι ιδιαίτερη εμπειρία. Είπα να μοιραστώ μαζί σας τα βιβλιοπωλεία της ζωής μου και να γράψετε κι εσείς ότι έχετε ευχαρίστηση.
Βιβλιοπωλείο Νο1: Ειρμός: Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να μην ξέρει πού είναι αυτό το βιβλιοπωλείο. Στις γιορτές έμπαινα μέσα με όλο μου το σόι κι έβγαινα γεμάτος βιβλία. Όταν μπήκα στην εφηβεία ο Μιχάλης (ο ιδιοκτήτης) έδειξε πολλά αναγνώσματα, αλλά τον ευγνωμονώ κυρίως για τον Λάβκραφτ και τον Μπουκόφσκι. Από τότε που ήμουν πρώτη δημοτικού μέχρι που έφτασα δεύτερο έτος, ήταν το ένα μέρος που αγαπούσα.
Στη Χίο, όσο ήμουν για σπουδές δεν είχα προτίμηση σε κάποιο βιβλιοπωλείο. Απλά όταν έβρισκα ένα βιβλίο που με ενδιαφέρει πήγαινα όπου να' ναι και έκανα παραγγελία.
Βιβλιοπωλείο Νο2: Έχει κλείσει οπότε δεν χρειάζεται να τον αναφέρω: Ξεχνάω πώς είχα πρωτομπεί. Θυμάμαι που άραξα, που μου πρότεινε βιβλία ο βιβλιοπωλης, τα αγόρασα, τα διάβασα και τα σχολιάζαμε. Σιγά-σιγά έσπασε ο πάγος, αρχίσαμε να βριζόμαστε (καλοπροαίρετα πάντα) και καταλήξαμε να συζητάμε τα προβλήματά μας. Δεν ήταν καλός επιχειρηματίας, αν του παράγγελνε κάποιος βιβλίο τον έγραφε στα παλιά του τα παπούτσια, οπότε έκλεισε. Παρόλα αυτά είμαστε ακόμα φίλοι και πηγαίνουμε για κανένα καφέ.
Κάπου εκεί βαρέθηκα στην Μυτιλήνη και γύρισα Χίο για δικούς μου λόγους. Βρήκα έναν φίλο μου που πίστευε πως τα βιβλία δεν είναι για να σκονίζονται αλλά για να διαβάζονται κι εφόσον δεν διάβαζε κάτι δεύτερη φορά, ήθελε να τα χαρίσει σε κάποιον "διαβαστερό". Μου έδωσε καμιά εξηνταριά βιβλία. Ανάμεσά τους ήταν αριστουργήματα που δεν είχα ακουστά και δεν θα ερχόμουν σε επαφή μαζί τους εκτός αν μου τα χάριζαν όπως το "Μπέρλιν Αλεξάντερπλατς" του Άλφρεντ Ντέμπλιν και "ο Αιγύπτιος" του Μίκα Βαλτάρι. Είχε και Κέρουακ, και Ντικ και Αλιέντε αλλά είναι πιο μεγάλη ευεργεσία το να σε φέρνουν σε επαφή με κάποιον που δεν θα διάλεγες κάτω από κανονικές συνθήκες παρά να σου δίνουν κάτι που παίζει να αγόραζες και μόνος σου. Είχε και αρκετά σκουπίδια για να είμαι ειλικρινής αλλά παραμένει μακράν το καλύτερο δώρο που μου έχουν κάνει ποτέ. Ο τύπος με ενέπνευσε και υιοθέτησα την λογική του "ό,τι δεν διαβάζεται χαρίζεται (ή κλέβεται χοχο)" και για καιρό δεν πατούσα σε βιβλιοπωλείο. Μέχρι που, όταν άραζα με έναν φίλο μου σε μία καφετέρια, είδα μία διαφημιστική αφίσα που έλεγε: "Κρομύδας: βιβλία με 5€". Μία ώρα το έψαχνα. Έσκασα κατά τις 11 το πρωί και με ρώτησε: "να κεράσω κονιακάκι;" σκέφτηκα ότι είναι δικός μου. Μπήκα στοχεύοντας να ξοδέψω 20€, βγήκα έχοντας ξοδέψει τον προϋπολογισμό για το νοίκι και για φαΐ μίας εβδομάδας.
Βιβλιοπωλείο νούμερο 4: Κάπου στο φόρουμ έχω ξανααναφέρει για αυτό. Άνοιξε το '55, πιο παλιά ο τύπος που το είχε συνεργαζόταν με κάποιον άλλο αλλά τα σπάσανε. Ήταν αριστερός επί χούντας, του είχανε κατάσχει βιβλία και τέτοια. Αργότερα μπήκε κι ο γιος στην μπίζνα. Το πρόλαβα όταν ήταν μέσα κι οι δύο. Την πρώτη φορά που είχα μπει είχα ζητήσει την μεταμόρφωση του Κάφκα. Έρχεται ο πατέρας και μου λέει "δεν το έχουμε, αλλά να ο Τρυποκάρυδος του Τομ Ρόμπινς" "το έχω διαβάσει" λέω. Μετά μου πρότεινε Βίλχεμ Ράιχ και κάτι άλλα άκυρα. Του κάνει ο γιος "τι του λες του αθρώπου; τίποτα πιο άσχετο δεν μπορούσες να βρεις;". "Δεν είσαι καλός έμπορος" "Εσύ δεν είσαι καλός έμπορος"... Τότε συνειδητοποίησα ότι αυτό θα γινόταν το βιβλιοπωλείο μου. Αργότερα, όταν είχε αποσυρθεί ο πατέρας, όταν χάζευα ένα βιβλίο ήρθε ο γιος και μου είπε "εντάξει, το έχω λίγο τσιμπημένο αλλά καταλαβαίνεις..." Γενικά όταν σου μιλάει είναι η πεμπτουσία της ειλικρίνειας. Πλέον έχω κερδίσει την εμπιστοσύνη του και ξεθάβει ωραίες εκδόσεις για να μου προτείνει. Είναι το ιδανικό περιβάλλον για να αρχίσει παραμύθι για τα βιβλία γιατί έχει αποκρυφισμό, θρησκείες και φιλοσοφία σε αρχαίες εκδόσεις.
Βιβλιοπωλείο Νο1: Ειρμός: Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να μην ξέρει πού είναι αυτό το βιβλιοπωλείο. Στις γιορτές έμπαινα μέσα με όλο μου το σόι κι έβγαινα γεμάτος βιβλία. Όταν μπήκα στην εφηβεία ο Μιχάλης (ο ιδιοκτήτης) έδειξε πολλά αναγνώσματα, αλλά τον ευγνωμονώ κυρίως για τον Λάβκραφτ και τον Μπουκόφσκι. Από τότε που ήμουν πρώτη δημοτικού μέχρι που έφτασα δεύτερο έτος, ήταν το ένα μέρος που αγαπούσα.
Στη Χίο, όσο ήμουν για σπουδές δεν είχα προτίμηση σε κάποιο βιβλιοπωλείο. Απλά όταν έβρισκα ένα βιβλίο που με ενδιαφέρει πήγαινα όπου να' ναι και έκανα παραγγελία.
Βιβλιοπωλείο Νο2: Έχει κλείσει οπότε δεν χρειάζεται να τον αναφέρω: Ξεχνάω πώς είχα πρωτομπεί. Θυμάμαι που άραξα, που μου πρότεινε βιβλία ο βιβλιοπωλης, τα αγόρασα, τα διάβασα και τα σχολιάζαμε. Σιγά-σιγά έσπασε ο πάγος, αρχίσαμε να βριζόμαστε (καλοπροαίρετα πάντα) και καταλήξαμε να συζητάμε τα προβλήματά μας. Δεν ήταν καλός επιχειρηματίας, αν του παράγγελνε κάποιος βιβλίο τον έγραφε στα παλιά του τα παπούτσια, οπότε έκλεισε. Παρόλα αυτά είμαστε ακόμα φίλοι και πηγαίνουμε για κανένα καφέ.
Κάπου εκεί βαρέθηκα στην Μυτιλήνη και γύρισα Χίο για δικούς μου λόγους. Βρήκα έναν φίλο μου που πίστευε πως τα βιβλία δεν είναι για να σκονίζονται αλλά για να διαβάζονται κι εφόσον δεν διάβαζε κάτι δεύτερη φορά, ήθελε να τα χαρίσει σε κάποιον "διαβαστερό". Μου έδωσε καμιά εξηνταριά βιβλία. Ανάμεσά τους ήταν αριστουργήματα που δεν είχα ακουστά και δεν θα ερχόμουν σε επαφή μαζί τους εκτός αν μου τα χάριζαν όπως το "Μπέρλιν Αλεξάντερπλατς" του Άλφρεντ Ντέμπλιν και "ο Αιγύπτιος" του Μίκα Βαλτάρι. Είχε και Κέρουακ, και Ντικ και Αλιέντε αλλά είναι πιο μεγάλη ευεργεσία το να σε φέρνουν σε επαφή με κάποιον που δεν θα διάλεγες κάτω από κανονικές συνθήκες παρά να σου δίνουν κάτι που παίζει να αγόραζες και μόνος σου. Είχε και αρκετά σκουπίδια για να είμαι ειλικρινής αλλά παραμένει μακράν το καλύτερο δώρο που μου έχουν κάνει ποτέ. Ο τύπος με ενέπνευσε και υιοθέτησα την λογική του "ό,τι δεν διαβάζεται χαρίζεται (ή κλέβεται χοχο)" και για καιρό δεν πατούσα σε βιβλιοπωλείο. Μέχρι που, όταν άραζα με έναν φίλο μου σε μία καφετέρια, είδα μία διαφημιστική αφίσα που έλεγε: "Κρομύδας: βιβλία με 5€". Μία ώρα το έψαχνα. Έσκασα κατά τις 11 το πρωί και με ρώτησε: "να κεράσω κονιακάκι;" σκέφτηκα ότι είναι δικός μου. Μπήκα στοχεύοντας να ξοδέψω 20€, βγήκα έχοντας ξοδέψει τον προϋπολογισμό για το νοίκι και για φαΐ μίας εβδομάδας.
Βιβλιοπωλείο νούμερο 4: Κάπου στο φόρουμ έχω ξανααναφέρει για αυτό. Άνοιξε το '55, πιο παλιά ο τύπος που το είχε συνεργαζόταν με κάποιον άλλο αλλά τα σπάσανε. Ήταν αριστερός επί χούντας, του είχανε κατάσχει βιβλία και τέτοια. Αργότερα μπήκε κι ο γιος στην μπίζνα. Το πρόλαβα όταν ήταν μέσα κι οι δύο. Την πρώτη φορά που είχα μπει είχα ζητήσει την μεταμόρφωση του Κάφκα. Έρχεται ο πατέρας και μου λέει "δεν το έχουμε, αλλά να ο Τρυποκάρυδος του Τομ Ρόμπινς" "το έχω διαβάσει" λέω. Μετά μου πρότεινε Βίλχεμ Ράιχ και κάτι άλλα άκυρα. Του κάνει ο γιος "τι του λες του αθρώπου; τίποτα πιο άσχετο δεν μπορούσες να βρεις;". "Δεν είσαι καλός έμπορος" "Εσύ δεν είσαι καλός έμπορος"... Τότε συνειδητοποίησα ότι αυτό θα γινόταν το βιβλιοπωλείο μου. Αργότερα, όταν είχε αποσυρθεί ο πατέρας, όταν χάζευα ένα βιβλίο ήρθε ο γιος και μου είπε "εντάξει, το έχω λίγο τσιμπημένο αλλά καταλαβαίνεις..." Γενικά όταν σου μιλάει είναι η πεμπτουσία της ειλικρίνειας. Πλέον έχω κερδίσει την εμπιστοσύνη του και ξεθάβει ωραίες εκδόσεις για να μου προτείνει. Είναι το ιδανικό περιβάλλον για να αρχίσει παραμύθι για τα βιβλία γιατί έχει αποκρυφισμό, θρησκείες και φιλοσοφία σε αρχαίες εκδόσεις.
(λιγακι τρελο το ξερω και καθολου οικολογικο αλλα ειναι κολλημα),ειναι σαν να κανω δωρο στον εαυτο μου!!
Αποτελεί,όμως, παράδοση ...όπως και κάθε καλοκαίρι στην Εκθεση βιβλίου της Καβάλας! Αυτά 
