Τένεσι Ουίλιαμς (Tennessee Williams): "Γυάλινος κόσμος"

Τένεσση Ουίλλιαμς : '' Ο Γυάλινος Κόσμος''



Τίτλος: Ο Γυάλινος Κόσμος
Πρωτότυπος τίτλος: The Glass Menagerie
Συγγραφείς: Τένεσση Ουίλλιαμς (Tennessee Williams)
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές
Εκδόσεις:Ηριδανός
Έτος έκδοσης: 2014
Έτος πρώτης έκδοσης: 1945
Αριθμός σελίδων: 136
ISBN: 9789603352518


'' Ο Γυάλινος Κόσμος'' του Τένεσση Γούιλιαμς είναι το πρώτο του θεατρικό έργο που γνώρισε τεράστια επιτυχία στο ανέβασμα του, το 1944, και που τον καθιέρωσε ως μεγάλο θεατρικό συγγραφέα. Το έργο είναι ημιαυτοβιογραφικό καθώς τα πρόσωπα της τραγώδιας είναι παρμένα από την ίδια την ζωή του συγγραφέα κι οι καταστάσεις που περιγράφονται ανταποκρίνονται στις προσωπικές εμπειρίες του.
Η ιστορία εξελίσσεται στην Αμερική λίγο μετά το Κραχ του 29', σε μια Αμερική όπου η φτώχεια, η ανασφάλεια, τα ανεκπλήρωτα όνειρα, οι κρυφές επιθυμίες, οι αναπολήσεις των παλιών καλών ημερών, συνθέτουν το γκρίζο παζλ της εποχής εκείνης. Ήρωες του έργου είναι τα μέλη της οικογένειας Γουίνγκφιλντ, ο γιος Τομ, η κόρη Λώρα, η μητέρα τους Αμάντα, ο πατέρας που τους έχει παρατήσει εδώ και πολλά χρόνια, ενώ αργότερα κάνει την εμφάνιση του κι ο φίλος και συνάδελφος του Τομ, ο Τζιμ. Ο Τομ είναι ο γιος κι αδελφός της οικογένειας κι αυτός που ουσιαστικά συντηρεί την οικογένεια του. Δούλευει ως απλός εργάτης σε μια αποθήκη υποδημάτων, κάνοντας μια δουλειά η οποία δεν ανταποκρίνεται στον χαρακτήρα του αλλα και στις κρυφές επιθυμίες του. Νιώθει εγκλωβισμένος μέσα στο περιβάλλον του και βρίσκει καταφύγιο τα βράδια πηγαίνοντας στο σινεμά και σε άλλα μέρη. Η Αμάντα είναι γυναίκα του Νότου, η οποία έχει ζήσει πολύ καλύτερες εποχές στα νιάτα της κι είναι αυτή που δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την τωρινή της κατάσταση. Είναι πιεστική με τα παιδιά της και προσπαθεί να κατευθύνει τις ζωές τους όπου θεωρεί ότι είναι σωστό η ίδια. Η Λώρα, η κόρη της οικογένειας, είναι μια ήσυχη και ντροπαλή κοπέλα, με κάποια αναπηρία, η οποία αδυνατεί να κάνει φιλίες έξω από τον οικογενειακό της περιβάλλον, κι η οποία βρίσκει παρηγοριά στα γυάλινα ζωάκια της και τους δίσκους γραμμοφώνου που έχουν απομείνει από τον πατέρα της. Ο κίνδυνος να μείνει γεροντοκόρη η Λώρα, η διψασμένη για ελευθερία ψυχή του Τομ κι ο αυταρχικός χαρακτήρας της Αμάντας φέρνουν σε σύγκρουση την οικογένεια Γουίνγκφιλντ κι η μόνη λύση που βρίσκεται για να μην εκτροχιαστεί η κατάσταση είναι να βρεθεί ένας ανδρας για την Λώρα, ώστε και η μητέρα να βρει την ησυχία της κι ο αδερφός να μπορέσει να φύγει χωρίς τύψεις. Όλες οι ελπίδες τους εναποθέτονται στον συνάδελφο του Τομ, τον Τζιμ, ο οποίος προσκαλείται για δείπνο ένα βράδυ στο σπίτι των Γουίνγκφιλντ με την προσδοκία να ανάψει η σπίθα ανάμεσα στον καλεσμένο και την ντροπαλή Λώρα...
Η συνέχεια της ιστορίας είναι δραματική και λίγο ή πολύ αναμενόμενη. Το μεγάλο ατού όμως του έργου είναι η ικανότητα του συγγραφέα με αξιοθαύμαστη μαεστρία να μεταδώσει τα αισθηματα των ηρώων του. Οι κρυφοί πόθοι, τα συναισθηματικά αδιέξοδα, η απογοήτευση γίνονται απτά για τον αναγνώστη και τον κάνουν μέτοχο στην τραγωδία της οικογένειας κι όχι απλώς ψυχρό παρατηρητή. Θα ακουστεί κλισέ αλλά το έργο είναι πολύ επίκαιρο κι ανταποκρίνεται με ακρίβεια στην εποχή που ζούμε, αυτήν της κρίσης. Πόσοι 'αραγε νέοι της εποχής μας ταυτίζονται με τον Τομ, όταν βλέπουν τη ζωή τους εξαιτίας άλλων παραγόντων, να ακολουθεί μια πορεία αντίθετη προς τις προσωπικές τους φιλοδοξίες;Πόσοι άραγε ταυτίζονται με την Αμάντα, οι οποίοι έχουν ζήσει χρυσές εποχές προ κρίσης κι αδυνατούν να πιστέψουν και να συμβαδίσουν με τη νέα τάξη πραγμάτων; Δυστυχώς οι Τομ κι οι Αμάντες γύρω μας είναι πολλοί σήμερα...
Ο '' Γυάλινος Κόσμος'' είναι εξαιρετικο εργο το οποίο δεν θα αφήσει ασυγκίνητο κανέναν και σίγουρα θα δώσει τροφή για σκέψη στον αναγνώστη. :ναι: Χαιρομαι που ξεκινησα να διαβάζω θέατρο με το συγκεκριμένο γιατι μου εδωσε το έναυσμα ν' ασχοληθώ με ένα είδος της λογοτεχνίας το οποίο μέχρι τώρα απέφευγα. Εαν κάποιος έχει να προτέινει κάτι εξίσου καλό θα του ήμουν ευγνώμων.:)
 
Εγώ διάβασα πρόσφατα τον γυάλινο κόσμο και δεν ξέρω αλλά μου άρεσε πολύ. Ήταν αρκετά ενδιαφέρον και γενικά μου άρεσε η ιστορία. Είχαμε κάνει και πέρσι στην θεατρολογία ένα απόσπασμά απ' αυτό αλλά όταν το διάβασα ήταν ακόμα πιο ωραίο.

[πλοκη]Το σημείο που μου άρεσε πολύ ήταν όταν έσπασαν τα γυάλινα ζωάκια της Λόρας. Τα έφτιαχνε τόσο προσεκτικά και ζούσε για αυτά και μόνο εκείνα ήταν ο κόσμος της και σε μια στιγμή όλα χάθηκαν όλα έσπασαν και εκείνη καθότανε και τα κοιτούσε που ήταν κομματάκια...Ταυτίστηκα απόλυτα γιατί ήταν ένα παιδάκι ένα προβληματικό για την εποχή παιδάκι, που ζούσε στον κόσμο του στον γυάλινο κόσμο του και σε μία στιγμή όλα γκρεμίστηκαν και βρέθηκε στο πουθενά με τα γυαλιά σπασμένα...[/πλοκη]

Και το τέλος όμως απογοητευτικό και με έκανε να στεναχωρηθώ λίγο αφού δεν την αγάπησε εκείνος που ήθελε αλλά παρόλα αυτά πολύ ωραίο και αληθινό!:)
 
Last edited by a moderator:
Ιωάννα, από τα πολύ αγαπημένα μου.

Το διάβασα πριν πολλά χρόνια και θυμάμαι ότι με είχε καταγοητεύσει και ειδικά ο τρόπος που δίνεται η σχέση των δύο αδελφών.

Πραγματικά, πιστεύω, ότι η λογοτεχνία δεν έχει εστιάσει σ' αυτό το θέμα όσο θα έπρεπε, στην αδελφική σχέση, δηλαδή. Εγώ, τουλάχιστον, δεν έχω διαβάσει αρκετά βιβλία μ' αυτό το θέμα.
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Αγαπώ πολύ το σύγχρονο θέατρο (τί σύγχρονο πια, μιλάμε για τον περασμένο αιώνα :ρ) κι ο "Γυάλινος Κόσμος" ήταν πραγματικά ένα βιβλίο που μου άρεσε κι εμένα πολύ αν και μάλλον πάνε κανα 15-20 χρόνια που το διάβασα και δεν το πολυθυμάμαι. Το τέλος όμως με τον γυάλινο μονόκερω μου έμεινε χαραγμένο στο μυαλό...

Ιωάννα, έκρυψα ένα μέρος του κειμένου σου σαν "Πλοκή" γιατί είναι το τέλος τού βιβλίου και μπορεί να χαλάσουμε το βιβλίο για κάποιον που θέλει να το διαβάσει. (Αν θες να το κάνεις κι εσύ αυτό στο μέλλον: επιλέγεις το αποκαλυπτικό κείμενο και κάνεις κλικ) :)
 
σκεφτομουν να το διαβασω και ατομα που το διαβασαν μου ειπαν πως ειναι πολυ στεναχωρο ισχυει?
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
είναι στενάχωρο αλλά... στα νορμάλ πλαίσια! :ρ

(διάβασέ το, είναι όμορφο θεατρικό)
 
εχω ενα του ουιλλιαμς στην βιβλιοθηκη μου με τιτλο "μια γυναικα που την ελεγαν μωυση" οποτε μαλλον αυτο θα διαβαστει πρωτο και μετα ο γυαλινος κοσμος!
 
Θέλω πολύ να το διαβάσω αν και το είδα σχετικά πρόσφατα στο θέατρο. Μπορώ να πω ότι με έριξε πολύ ψυχολογικά αυτός ο "γυάλινος κόσμος" και η "γυάλινη συλλογή"...
 
Αν παίζει ακόμα στο θέατρο, στην Αθήνα τρέξτε να το δείτε. Πάρα πολύ καλή η παράσταση.
Όντως, πολύ ωραίο ανέβασμα στο Θέατρο Χορν. Και το κείμενο "πέρασε" εξαιρετικά. Έχει κατέβει για φέτος, αλλά άκουσα ότι θα ανέβει και την επόμενη χρονιά.
 
Πολύ ωραίο κείμενο. Το είχα πάρει από την συλλογή θεατρικών της Ελευθεροτυπίας και μου άρεσε πάρα πολύ (αν και το Γλυκό πουλί της νιότης από την ίδια σειρά μου άρεσε ακόμα περισσότερο). Το είδα και σε (ερασιτεχνική) παράσταση και ήταν πολύ καλή δουλειά (για ερασιτεχνική παράσταση φυσικά)
 
Πρόκειται για ένα καταπληκτικό θεατρικό με πολλά μηνύματα.Ο Ουίλιαμς ήταν έξοχος παρατηρητής της μίζερης ζωής του Αμερικανικού Νότου και των ανεκπλήρωτων ονείρων των ανθρώπων του.

Σε ένα καταθλιπτικό μπλοκ διαμερισμάτων σε μία μικρή πόλη ζει η οικογένεια Ουίνγκφιλντ.Η κόρη Λάουρα δειλό και λίγο κουτό κορίτσι με φυσική αναπηρία ζει απομονωμένη από τον κόσμο με μόνη συντροφιά τη συλλογή της με γυάλινα ζωάκια.Ο γιός Τομ ενδιαφέρεται μόνο για το σινεμά και τις γυναίκες, αδιαφορώντας για τους άλλους.Η μητέρα Αμάντα προσπαθεί για το μέλλον των παιδιών της ψάχνοντας απεγνωσμένα για γαμπρό.Ένα βράδυ ο Τομ φέρνει στο σπίτι τον ανύποπτο φίλο του Τζιμ για γνωριμία,είναι ο κρυφός έρωτας της Λάουρας από το γυμνάσιο.Η κατάσταση αναζωπυρώνεται όμως ο Τζιμ αποδεικνύεται αρραβωνιασμένος κι όλα τελειώνουν άδοξα.

Ένα βαθύ αίσθημα απαισιοδοξίας βγαίνει μέσα από το έργο.Οι χαμένες προσδοκίες που ταλαιπωρούν τους νέους βαραίνουν πάνω στη μοίρα όλων.

[video=youtube;tUCdf6WjsN8]http://www.youtube.com/watch?v=tUCdf6WjsN8[/video]

Από το "Θέατρο της Δευτέρας" - 1976

Πρωτ. Μιχάλης Μόσιος (Τομ), Κώστας Αρζόγλου (Τζιμ), Ματίνα Καρρά (Λάουρα), Μαίρη Λαλοπούλου (Αμάντα)
 
Last edited:
Ιαβέρη πολύ ωραία παρουσίαση!!!:μπράβο:

Από τον Γουίλιαμς έχω διαβάσει μόνο το "Λεωφορείο ο Πόθος" το οποίο μου άρεσε αρκετά!
Θα ήθελα να διαβάσω κάτι ακόμα...

ΥΓ: Συνέχισε με τα θεατρικά, για να μας δίνεις καλές ιδέες!!! :))
 
Ευχαριστω, Νικ! :) Περιμενω σημερα να μου φερουν κι αλλα θεατρικα ( Ιψεν, Τσεχωφ, Μιλλερ) οποτε θα συνεχισω με αυτα στην πορεια. :)
 
Και σε 'μένα άρεσε πολύ η παρουσίασή σου Ιαβέρη! Εύγε!
Βάλε αν θες στα υπόψη και τον συναρπαστικό "Επιθεωρητή" του Γκόγκολ.
 
Top