Τέλος στην Χρυσή Αυγή. Μπορεί να ξεφυτρώσουν άλλες παραφυάδες, αλλά αυτό το μεγάλο δέντρο γεμάτο δηλητήριο, έχει πέσει.
Οι τελευταίες εκλογές μου ήταν σχετικά αδιάφορες, παρότι συμμετείχα με ενεργή ψήφο, όπως κάνω πάντοτε. Αδιάφορος ήμουν κι όταν άρχισαν τα κανάλια να εκπέμπουν τα αποτελέσματα μέχρι που συνειδητοποίησα πως η Χρυσή Αυγή μένει εκτός βουλής. Και ξαφνικά γέμισε η καρδιά μου χαρά κι οι εκλογές δεν ήταν πια αδιάφορες. Ήταν για μένα εκλογές με μια μεγάλη σημασία και με μια μεγάλη νίκη. Ξαφνικά καθόμουν και κοιτούσα τα γραφήματα και τα ποσοστά και δεν χόρταινα, ύστερα από όλα αυτά τα χρόνια με τους Ναζί, στην Ελλάδα (!) να είναι 3ο κόμμα και μέσα στην δημοκρατική βουλή.
Όλα τα χρόνια που σέρνεται η δίκη της ΧΑ, έδινα πίστη, γιατί καταλάβαινα πως επρόκειτο για μια σύνθετη υπόθεση με πολλούς ανθρώπους να εμπλέκονται και με μια τεράστια δικογραφία.
Πριν λίγες μέρες που αναπάντεχα για μένα άκουσα πως βγήκε η ετυμηγορία πως η ΧΑ είναι, αυτό που όλοι ξέρουμε: μια εγκληματική οργάνωση, δάκρυα γέμισαν τα μάτια μου. Δεν είμαι ούτε δεξιός, ούτε αριστερός, δεν ανήκω σε κάποιο κόμμα, αλλά όλη η καρδιά μου ανήκει στην Δημοκρατία, στο πολίτευμα αυτό που με όλα τα πολλά κουσούρια του μοιάζει να είναι το σωστότερο, αυτό που σου επιτρέπει τα τόσο σημαντικά βασικά, όπως το να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και να λες αυτό που πιστεύεις.
Η Δημοκρατία εδώ δοκιμάστηκε, και παρότι πιάστηκε μουδιασμένη στην αρχή, φάνηκε πως είχε την ευρωστία να αντισταθεί στον μικρόβιο και στην αρρώστια. Κι είναι σπουδαίο αυτό γιατί στις δοκιμασίες φαίνεται το τι μπορούμε και που βρισκόμαστε.
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος πάντα με συνάρπαζε για το μεγαλείο της φρίκης του. Όλο αυτό το συναρπαστικό μυθιστόρημα με την άνοδο του Κακού, τον αβυσσαλέο πόλεμο και την πτώση του θηρίου, που λες και διαβάζεις για τον Σάουρον και το Μόρντορ, μόνο που ήσαν όλα εδώ κι όλα αλήθεια. Ακόμα δεν έχω καταφέρει να χωνέψω το Ολοκαύτωμα, τα εκατομμύρια νεκρούς αμάχους και στρατιώτες, τις μαζικές αυτοκτονίες, τους ανθρώπους που πέφτανε σαν μύγες, από την ασιτία.
Έτσι, με την Δημοκρατία σάστισα τότε κι εγώ. Ποιος θα περίμενε ποτέ να δει τους Ναζί να συσπειρώνουν τον κόσμο εδώ, στην Ελλάδα;
Η Ελλάδα γέννησε την Δημοκρατία, κι όλος ο κόσμος την έχει ψηλά γι’ αυτό. Η Γερμανία γέννησε τον Ναζισμό και όλος ο κόσμος την έχει κατάπτυστη γι’ αυτό. Κι εμείς οι Έλληνες, στην κοιτίδα της Δημοκρατίας, αρχίσαμε να μετατρεπόμαστε σε… κατάπτυστους Ναζί;
Καμία οικονομική κρίση, καμιά μεταναστευτική ροή και κανένα "δεν ήξερα" δεν μπορούν να δικαιολογήσουν αυτό που είδα να συμβαίνει.
Μια καλή μου φίλη μου είπε τότε, στις πρώτες εκλογές που οι Ναζί μπήκαν στην Βουλή, πως ψήφισε Χρυσή Αυγή. Τι να πεις; Από πού να ξεκινήσεις και πού να τελειώσεις; Από τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό του ’30 ή από τους μελανοχίτωνες του Μουσολίνι; Γιατί οι πορεία, η θεωρία κι η πράξη της Χρυσής Αυγής ήταν μια αντιγραφή-επικόλληση ακριβείας.
Κι εκεί το χάσανε, βέβαια. Οι Έλληνες νεοναζί δεν είχαν την στοιχειώδη νηφαλιότητα να μεταλλάξουν την οργάνωσή τους σε κάτι βιώσιμο, όπως κάνανε αλλού τα ταίρια τους. Επαναλάμβαναν πιστά αυτό που θαυμάζανε στην άνοδο των Ναζί του τότε, κι όταν η Δημοκρατία βγήκε από το σοκ, είχε αρκετό υλικό στα χέρια της για να κινηθεί με τον δικό της ισχυρό και θαυμαστό μηχανισμό, που είναι η δικαιοσύνη.
Μέσα στα πολλά που περνάνε από μπροστά μου αυτές τις στιγμές της ήττας του κακού, είναι και όλοι αυτοί που φτιάχνανε γόνιμο έδαφος τότε για να βρίσκουν αυτοί και να ανθίζουνε. Όπως ο Πρετεντέρης που τους έδινε τηλεοπτικό βήμα, όπως σωστά τον ειρωνεύτηκε ο Πουλικάκος, ή ο Παπαδημητρίου του ΣΚΑΪ, που μας έψηνε για μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή» ή ο υπέρτατος κιτς εξυπνάκιας Σφακιανάκης, όμως όποιος θέλει να τους θυμηθεί, θα τους βρει σε άλλα άρθρα μαζεμένους.
Ας μην ξεχνάμε. Γιατί αν οι Ναζί έρχονταν στα πράγματα, αυτοί θα ήταν στα όπα-όπα.
Όμως τώρα, καλή Δημοκρατία, για όλους μας.
Οι τελευταίες εκλογές μου ήταν σχετικά αδιάφορες, παρότι συμμετείχα με ενεργή ψήφο, όπως κάνω πάντοτε. Αδιάφορος ήμουν κι όταν άρχισαν τα κανάλια να εκπέμπουν τα αποτελέσματα μέχρι που συνειδητοποίησα πως η Χρυσή Αυγή μένει εκτός βουλής. Και ξαφνικά γέμισε η καρδιά μου χαρά κι οι εκλογές δεν ήταν πια αδιάφορες. Ήταν για μένα εκλογές με μια μεγάλη σημασία και με μια μεγάλη νίκη. Ξαφνικά καθόμουν και κοιτούσα τα γραφήματα και τα ποσοστά και δεν χόρταινα, ύστερα από όλα αυτά τα χρόνια με τους Ναζί, στην Ελλάδα (!) να είναι 3ο κόμμα και μέσα στην δημοκρατική βουλή.
Όλα τα χρόνια που σέρνεται η δίκη της ΧΑ, έδινα πίστη, γιατί καταλάβαινα πως επρόκειτο για μια σύνθετη υπόθεση με πολλούς ανθρώπους να εμπλέκονται και με μια τεράστια δικογραφία.
Πριν λίγες μέρες που αναπάντεχα για μένα άκουσα πως βγήκε η ετυμηγορία πως η ΧΑ είναι, αυτό που όλοι ξέρουμε: μια εγκληματική οργάνωση, δάκρυα γέμισαν τα μάτια μου. Δεν είμαι ούτε δεξιός, ούτε αριστερός, δεν ανήκω σε κάποιο κόμμα, αλλά όλη η καρδιά μου ανήκει στην Δημοκρατία, στο πολίτευμα αυτό που με όλα τα πολλά κουσούρια του μοιάζει να είναι το σωστότερο, αυτό που σου επιτρέπει τα τόσο σημαντικά βασικά, όπως το να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και να λες αυτό που πιστεύεις.
Η Δημοκρατία εδώ δοκιμάστηκε, και παρότι πιάστηκε μουδιασμένη στην αρχή, φάνηκε πως είχε την ευρωστία να αντισταθεί στον μικρόβιο και στην αρρώστια. Κι είναι σπουδαίο αυτό γιατί στις δοκιμασίες φαίνεται το τι μπορούμε και που βρισκόμαστε.
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος πάντα με συνάρπαζε για το μεγαλείο της φρίκης του. Όλο αυτό το συναρπαστικό μυθιστόρημα με την άνοδο του Κακού, τον αβυσσαλέο πόλεμο και την πτώση του θηρίου, που λες και διαβάζεις για τον Σάουρον και το Μόρντορ, μόνο που ήσαν όλα εδώ κι όλα αλήθεια. Ακόμα δεν έχω καταφέρει να χωνέψω το Ολοκαύτωμα, τα εκατομμύρια νεκρούς αμάχους και στρατιώτες, τις μαζικές αυτοκτονίες, τους ανθρώπους που πέφτανε σαν μύγες, από την ασιτία.
Έτσι, με την Δημοκρατία σάστισα τότε κι εγώ. Ποιος θα περίμενε ποτέ να δει τους Ναζί να συσπειρώνουν τον κόσμο εδώ, στην Ελλάδα;
Η Ελλάδα γέννησε την Δημοκρατία, κι όλος ο κόσμος την έχει ψηλά γι’ αυτό. Η Γερμανία γέννησε τον Ναζισμό και όλος ο κόσμος την έχει κατάπτυστη γι’ αυτό. Κι εμείς οι Έλληνες, στην κοιτίδα της Δημοκρατίας, αρχίσαμε να μετατρεπόμαστε σε… κατάπτυστους Ναζί;
Καμία οικονομική κρίση, καμιά μεταναστευτική ροή και κανένα "δεν ήξερα" δεν μπορούν να δικαιολογήσουν αυτό που είδα να συμβαίνει.
Μια καλή μου φίλη μου είπε τότε, στις πρώτες εκλογές που οι Ναζί μπήκαν στην Βουλή, πως ψήφισε Χρυσή Αυγή. Τι να πεις; Από πού να ξεκινήσεις και πού να τελειώσεις; Από τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό του ’30 ή από τους μελανοχίτωνες του Μουσολίνι; Γιατί οι πορεία, η θεωρία κι η πράξη της Χρυσής Αυγής ήταν μια αντιγραφή-επικόλληση ακριβείας.
Κι εκεί το χάσανε, βέβαια. Οι Έλληνες νεοναζί δεν είχαν την στοιχειώδη νηφαλιότητα να μεταλλάξουν την οργάνωσή τους σε κάτι βιώσιμο, όπως κάνανε αλλού τα ταίρια τους. Επαναλάμβαναν πιστά αυτό που θαυμάζανε στην άνοδο των Ναζί του τότε, κι όταν η Δημοκρατία βγήκε από το σοκ, είχε αρκετό υλικό στα χέρια της για να κινηθεί με τον δικό της ισχυρό και θαυμαστό μηχανισμό, που είναι η δικαιοσύνη.
Μέσα στα πολλά που περνάνε από μπροστά μου αυτές τις στιγμές της ήττας του κακού, είναι και όλοι αυτοί που φτιάχνανε γόνιμο έδαφος τότε για να βρίσκουν αυτοί και να ανθίζουνε. Όπως ο Πρετεντέρης που τους έδινε τηλεοπτικό βήμα, όπως σωστά τον ειρωνεύτηκε ο Πουλικάκος, ή ο Παπαδημητρίου του ΣΚΑΪ, που μας έψηνε για μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή» ή ο υπέρτατος κιτς εξυπνάκιας Σφακιανάκης, όμως όποιος θέλει να τους θυμηθεί, θα τους βρει σε άλλα άρθρα μαζεμένους.
Ας μην ξεχνάμε. Γιατί αν οι Ναζί έρχονταν στα πράγματα, αυτοί θα ήταν στα όπα-όπα.
Όμως τώρα, καλή Δημοκρατία, για όλους μας.
