Σωστό και λάθος, μου ακούγονται μια χαρά καί τα δύο!

[Γλωσσολάγνος]

Υπάρχει μια λέξη που δεν μπορώ να προφέρω - η λέξη "ευσπλαχνία". Γι' αυτό τη λέω "εσπλαχνία", που μου ακούγεται πολύ πιο σωστό.

Υπάρχουν πολλές λόγιες λέξεις, ανεστημένες από την Αρχαιοελληνική, που στα Νεοελληνικά είναι κακόηχες! Κι αυτό είναι μια ακόμα ένδειξη ότι η αρχαία ελληνική προφορά ήταν διαφορετική (είναι π.χ. δυνατόν να έλεγαν τὴν ναῦν ή τὴν γραῦν και να πρόφεραν /ναβν/ και /γραβν/;;!). Νομίζω, Ίζι, ότι θα σου αρέσει αυτό το άρθρο του Γιάννη Χάρη.

 

[Φαροφύλακας]

πολλά σύμφωνα μαζί (φσπλ) σου δίνουμε άφεση αμαρτιών!

 

[Αστράρχης]

Παρεμπιπτόντως πολύ ωραίο το άρθρο που μας υπέδειξε ο Γλωσσολάγνος!

 

[Αντέρωτας]

Και η αμασχάλη νομίζω ιδιωματικό είναι (όπως το γλήγορο), όχι λάθος.

Υπάρχουν πολλές λόγιες λέξεις, ανεστημένες από την Αρχαιοελληνική, που στα Νεοελληνικά είναι κακόηχες! Κι αυτό είναι μια ακόμα ένδειξη ότι η αρχαία ελληνική προφορά ήταν διαφορετική (είναι π.χ. δυνατόν να έλεγαν τὴν ναῦν ή τὴν γραῦν και να πρόφεραν /ναβν/ και /γραβν/;;!).

Πάντως τους πχ. κακοποιούς τους πρόφεραν "κακοποϊοΰς" (δύο δίφθογγοι μαζί) και αν ψάξω θα βρω άλλο πιο κουφό παράδειγμα

Πάντως το /φσπλ/ δεν μου φαινεται τοσο κακόηχο όσο το /οϊοΰ/.

 

[Φαροφύλακας]

η αμασχάλη είναι απλά διαφορετικός τύπος...

να πω την αλήθεια, πίστευα πως ήταν πιο εύκολο να διακρίνει κάποιος τους διαφορετικούς τύπους μιας λέξης.

 

[Γλωσσολάγνος]

Πάντως τους πχ. κακοποιούς τους πρόφεραν "κακοποϊοΰς" (δύο δίφθογγοι μαζί) και αν ψάξω θα βρω άλλο πιο κουφό παράδειγμα

Πάντως το /φσπλ/ δεν μου φαινεται τοσο κακόηχο όσο το /οϊοΰ/.

Αν δεν κάνω λάθος, το ου προφερόταν διφθογγικά, δηλαδή /όου/, μόνο στους αρχαϊκούς χρόνους, ενώ από τους κλασικούς και έπειτα, προφερόταν μονοφθογγικά: είτε σαν ένα μακρό, κλειστό /ο/, είτε όπως το σημερινό /ου/ (μακρό όμως). Πάντως όλα δείχνουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν κανένα πρόβλημα με ακολουθίες φωνηέντων που σήμερα μας ακούγονται σαν χασμωδίες.

 

[Λυκάων]

Το ρήμα μεγεθύνω είναι πάρα πολύ συνηθισμένο(και λάθος βεβαίως)να να γράφεται και προφέρεται ''μεγενθύνω''.Όπως και η μεγέθυνση που γίνεται ''μεγένθυση''.Είναιν όμως τόσο κοινό λεκτικό σφάλμα που όλοι το παραβλέπουν.

 

[Λυκάων]

Κάτι ανάλογο με το προηγούμενο που ανέφερα είναι νομίζω και η προφορά του μήνα Οκτωβριου που γίνεται Οκτώμβριος.

 

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Αντί για συνονθύλευμα λέω πάντα συνοθύλευμα.

 

[Ίζι]

Νομίζω, Ίζι, ότι θα σου αρέσει αυτό το άρθρο του Γιάννη Χάρη

Πολύ καλό
(Ευθραυστότητα!!! )

 

[Ρεγινόρα]

Βρε παιδιά, το έχουμε πάει τελείως αλλού το θέμα... Δείτε την πρώτη ανάρτηση.

Σωστά, Αυτά μάλλον πάνε εδώ.

 

[Φαροφύλακας]

ίσως φταίω εγώ που δεν ξεκαθάρισα αρκετά καλά το θέμα του νήματος.

Δεν μιλάω για περιπτώσεις που υπάρχουν δύο τρεις διαφορετικοί τύποι για την ίδια λέξη (ντομάτα/τομάτα, δέντρο/δέντρο, μασχάλη/αμασχάλη), ούτε για ένα κοινό καθιερωμένο λάθος όπως το μεγενθυμένος (που κατά μια έννοια, και μόνο από την καθολική χρήση, είναι σωστό.)

Το θέμα του νήματος είναι προσωπικά δικά μας λάθη που τελικά, βέβαια, ίσως φανεί πως τα κάνουν κι άλλοι.

Πολύ χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Αζέλμας η οποία έλεγε αγέχωρος για αγέρωχος και της ακουγότανε μια χαρά. Ή το δικό μου Μαγαδασκάρη για Μαδαγασκάρη.

( Καλύτερα τώρα; )

 

[Αντέρωτας]

Κατι που ειχα αναφερει στο παρελθον, οχι ακουστικο αλλα ορθογραφικο: τα ζευγη υ-η μπερδευονται πολυ ευκολα και ακομα και λαθος φαινονται σωστα: θυληκό, κηνυγός, κύρηκας κλπ

 

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Δεν μιλάω για περιπτώσεις που υπάρχουν δύο τρεις διαφορετικοί τύποι για την ίδια λέξη (ντομάτα/τομάτα, δέντρο/δέντρο, μασχάλη/αμασχάλη), ούτε για ένα κοινό καθιερωμένο λάθος όπως το μεγενθυμένος (που κατά μια έννοια, και μόνο από την καθολική χρήση, είναι σωστό.)

Το θέμα του νήματος είναι προσωπικά δικά μας λάθη που τελικά, βέβαια, ίσως φανεί πως τα κάνουν κι άλλοι.Πολύ χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Αζέλμας η οποία έλεγε αγέχωρος για αγέρωχος και της ακουγότανε μια χαρά. Ή το δικό μου Μαγαδασκάρη για Μαδαγασκάρη.
( Καλύτερα τώρα; )

Αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι πως θα ξέρει κάποιος ότι ένα λάθος που συνηθίζει να κάνει είναι προσωπικό ή καθιερωμένο.

Για παράδειγμα, τη Μαδαγασκάρη που λες, όλο Μαγαδασκάρη θυμάμαι να την ακούω. Για σένα είναι προσωπικό λάθος, για μένα πάλι, πολύ συνηθισμένο.

Εκτός κι αν ορίζεται κάπως αντικειμενικά ο διαχωρισμός.

 

[Ρεγινόρα]

Κατι που ειχα αναφερει στο παρελθον, οχι ακουστικο αλλα ορθογραφικο: τα ζευγη υ-η μπερδευονται πολυ ευκολα και ακομα και λαθος φαινονται σωστα: θυληκό, κηνυγός, κύρηκας κλπ

Συγγνώμη που σας το χαλάω, μα και γι'αυτό υπάρχει νήμα.

 

[Αντέρωτας]

Eιπα να το επαναλαβω χαριν πληροτητας )

 

[Λυκάων]

Νομίζω πως το'πιασα.Ένα καλό παραδειγμα είναι η χούφτα και η ''φούχτα'' όπως έχω δεί να το γράφουν κάποιοι ελληνες λογοτέχνες.Τώρα είμαι στο θέμα Φάρε;

 

[Φαροφύλακας]

όχι Λυκάων. Χούφτα και φούχτα είναι δυο τύποι για την ίδια λέξη. (Δες τον κειμενογράφο σου που, λογικά, δεν θα πρέπει να κοκκινίζει καμία.) Μα και μόνο που λες πως το γράφουν οι Έλληνες λογοτέχνες σημαίνει πως είναι δόκιμος τύπος. Όχι;

 

[Αστράρχης]

Μικρός θυμάμαι που μου είχε κολλήσει ένα διάστημα την έφιππη αστυνομία να τη λέω εφιππή αστυνομία.

 

[Λυκάων]

όχι Λυκάων. Χούφτα και φούχτα είναι δυο τύποι για την ίδια λέξη. (Δες τον κειμενογράφο σου που, λογικά, δεν θα πρέπει να κοκκινίζει καμία.) Μα και μόνο που λες πως το γράφουν οι Έλληνες λογοτέχνες σημαίνει πως είναι δόκιμος τύπος. Όχι;

Ζήτησες όμως να υπάρχει αντιμετάθεση φθόγγων και αυτό ισχύει στο παράδειγμά μου.Και η χρήση του από κάποιους λογοτέχνες(κυρίως παλαιότερους) και μόνο από αυτους(δεν έχω ακούσει ποτέ κανέναν να λέει τη χούφτα φουχτα) να είναι ένα είδος ''ποιητικής αδειας'',γιατί ετσι ίσως εξυπηρετεί το ύφος του έργου.