Συνανάγνωση ''Πόλεμος και ειρήνη''
- Thread starter Δημητρης Αυγερινός
- Start date
Ο κόμης Αλέξανδρος Όστερμαν-Τολστόι
Ιστορικό πρόσωπο μεν, όχι άμεσα συγγενής του κόμη Λέοντα Τοστόι, του οποίου ο πατέρας κόμης Νικολάι Τοστόι πήρε μέρος στους Ναπολεόντιους πολέμους.
Ο συγγραφέας Τολστόι πήρε μέρος σε περιφερειακούς πολέμους της Ρωσίας με διαφόρους τουρκικούς λαούς στα Νότια σύνορά της και φυσικά στον Κριμαϊκό (1853-1856).
Ιστορικό πρόσωπο μεν, όχι άμεσα συγγενής του κόμη Λέοντα Τοστόι, του οποίου ο πατέρας κόμης Νικολάι Τοστόι πήρε μέρος στους Ναπολεόντιους πολέμους.
Ο συγγραφέας Τολστόι πήρε μέρος σε περιφερειακούς πολέμους της Ρωσίας με διαφόρους τουρκικούς λαούς στα Νότια σύνορά της και φυσικά στον Κριμαϊκό (1853-1856).
Φαίη και εγώ είμαι εδώ. Δεν πολύ διαβάζω για να μη τσιμπήσω spoiler. Βρίσκομαι στη μέση του 2ου βιβλίου (εκεί που ο Μπαλκόνσκη βρίσκει ενδιαφέρον στη Νατάσσα). Είμαι περίπου πίσω 1-2 εβδομάδες λόγω κατασκευής του σπιτιού μου και τρέχω πολύ με τα μαστόρια και τις διάφορες εργασίες.
Οι ήρεως του Τολστόι είναι φανταστικοί και θυμίζουν πραγματική κοινωνία. Κάποιοι επιπόλαιοι, ρομαντικοί, πονηροί, τυχοδιώκτες... Το βιβλίο το βρήσκω φανταστικό και περιμένω πότε ο Πιέρ θα πάρει μπρος και δεν θα είναι έρμαιο άλλων ή των περιστάσεων. Περιμένω το "όχι" ή "φτάνει ως εδώ".
Οι ήρεως του Τολστόι είναι φανταστικοί και θυμίζουν πραγματική κοινωνία. Κάποιοι επιπόλαιοι, ρομαντικοί, πονηροί, τυχοδιώκτες... Το βιβλίο το βρήσκω φανταστικό και περιμένω πότε ο Πιέρ θα πάρει μπρος και δεν θα είναι έρμαιο άλλων ή των περιστάσεων. Περιμένω το "όχι" ή "φτάνει ως εδώ".
Εδώ είμαι και εγώ, αγκομαχάω για να προφτάσω να καλύψω το χαμένο χρόνο αλλά ελπίζω ότι το τριήμερο με τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο θα σας προφτάσω. Παρόλα αυτά, η ανάγνωση με έχει συνεπάρει, μου αρεσει πολύ η πλοκή, η ιστορία, οι πολύπλευροι χαρακτήρες... Ο Τολστόι είναι πραγματικός ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής αλλά και της κοινωνίας και χαίρομαι πραγματικά που όντως χειρίζεται και τους γυναικείους χαρακτήρες του με τον ίδιο τρόπο με τους ανδρικούς, με ευαισθησία και σεβασμό για την πολύπλευρη προσωπικότητά τους, όπως ειπώθηκε και παραπάνω.
Πάντως γενικά η γραφή του με συναρπάζει, το ίδιο είχα πάθει και με την Άννα Καρένινα, ώρες ώρες πετάει και κάτι τρομερά σχόλια για τους ανθρώπους, την κοινωνία και τη θρησκεία, τόσο μα τόσο διαχρονικά, που με κάνουν να θέλω να σηκωθώ και να αρχίσω να χειροκροτάω μονη μου! Παράδειγμα αγαπημένης μου φράσης από το τρίτο μέρος του Β' τόμου: "Ναι, αυτό είναι αλήθεια, πρίγκιπα, στην εποχή μας - εξακολούθησε η Βιέρα, μιλώντας για την εποχή μαςόπως γενικά αγαπούν να μιλάνε οι άνθρωποι με την περιορισμένη αντίληψη που φρονούνπως βρήκαν και εχτίμησαν τα χαρακτηριστικά της εποχής μας και πως οι ιδιότητες των ανθρώπων αλλάζουν με τον καιρό..."
Σας ευχαριστώ επίσης Αιγίπαν και Κόρτο Μαλτέζε για τα πορτραίτα των Τολστόι που βρήκατε, ζωντανεύουν ακόμα περισσότερο την αφήγηση!
Πάντως γενικά η γραφή του με συναρπάζει, το ίδιο είχα πάθει και με την Άννα Καρένινα, ώρες ώρες πετάει και κάτι τρομερά σχόλια για τους ανθρώπους, την κοινωνία και τη θρησκεία, τόσο μα τόσο διαχρονικά, που με κάνουν να θέλω να σηκωθώ και να αρχίσω να χειροκροτάω μονη μου! Παράδειγμα αγαπημένης μου φράσης από το τρίτο μέρος του Β' τόμου: "Ναι, αυτό είναι αλήθεια, πρίγκιπα, στην εποχή μας - εξακολούθησε η Βιέρα, μιλώντας για την εποχή μαςόπως γενικά αγαπούν να μιλάνε οι άνθρωποι με την περιορισμένη αντίληψη που φρονούνπως βρήκαν και εχτίμησαν τα χαρακτηριστικά της εποχής μας και πως οι ιδιότητες των ανθρώπων αλλάζουν με τον καιρό..."
Σας ευχαριστώ επίσης Αιγίπαν και Κόρτο Μαλτέζε για τα πορτραίτα των Τολστόι που βρήκατε, ζωντανεύουν ακόμα περισσότερο την αφήγηση!
Ένατο μέρος
Ο Ναπολέοντας ξεκινάει την εισβολή στη Ρωσία αρκετά εύκολα, χωρίς να συναντάει ιδιαίτερη αντίσταση. Η εισβολή φαίνεται να βρίσκει τους Ρώσους απροετοίμαστους και ανέτοιμους να δεχτούν ότι έχεις σκοπό την ολοκληρωτική υποταγή της χώρας. Αμέσως προσπαθούν να διαπραγματευτούν και να κάνουν τον Ναπολέοντα να αλλάξει απόφαση. Αυτές οι εξελίξεις δίνουν την ευκαιρία στο συγγραφέα να μας παρουσιάσει τον τρόπο που έβλεπε το μεγάλο στρατηλάτη. Από ότι καταλαβαίνω θεωρούσε ότι αποτελούσε το απόλυτο παράδειγμα της αλαζονείας, ότι ήταν ένας άνθρωπος τόσο σίγουρος για τον εαυτό του και την ανωτερότητά του που δεν το χε σε τίποτα να προσβάλει όλους αυτούς που θεωρούσε ότι ήταν κάτω από το επίπεδο του.
Μετά ρίχνουμε μία ματιά στην Νατάσα που από τις τύψεις της και το αίσθημα ενοχής της αρρωσταίνει τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Οι προσπάθειες των γιατρών αλλά και των δικών της ανθρώπων να τη συνεφέρουν πέφτουν στο κενό καθώς πλέον δεν έχει καμία διάθεση να ζήσει. Στο τέλος, όμως, βρίσκει καταφύγιο στη θρησκεία και καταφέρνει κάπως να συνέλθει. Κάπου εκεί έρχεται και ο Πιέρ...
Στο τέλος στρεφόμαστε στις αντιδράσεις της ρωσικής κοινωνίας στην εισβολή του Ναπολέοντα, με τους ευγενείς να συναγωνίζονται σε εκδηλώσεις πατριωτισμού και σε προσφορές για βοήθεια στον μεγάλο αγώνα. Στο επίκεντρο αυτών των πατριωτικών εκδηλώσεων βρίσκεται ο ίδιος ο Τσάρος που δέχεται τις εκδηλώσεις λατρείας των λαϊκών ανθρώπων οι οποίες έχουν ένα σχεδόν θρησκευτικό πάθος. Δεν μπορώ να αποφύγω τη σκέψη ότι ο Τολστόι βάζει επίτηδες δίπλα δίπλα τη σκηνή στην εκκλησία με τη σκηνή της λατρείας προς τον Τσάρο, η οποία τολμώ να πω ότι περιλαμβάνει ακόμα και μία μορφή μετάληψης από το χέρι του.
Με λίγα λόγια μπαίνουμε σιγά-σιγά προς την κορύφωση της ιστορίας μας.
Ο Ναπολέοντας ξεκινάει την εισβολή στη Ρωσία αρκετά εύκολα, χωρίς να συναντάει ιδιαίτερη αντίσταση. Η εισβολή φαίνεται να βρίσκει τους Ρώσους απροετοίμαστους και ανέτοιμους να δεχτούν ότι έχεις σκοπό την ολοκληρωτική υποταγή της χώρας. Αμέσως προσπαθούν να διαπραγματευτούν και να κάνουν τον Ναπολέοντα να αλλάξει απόφαση. Αυτές οι εξελίξεις δίνουν την ευκαιρία στο συγγραφέα να μας παρουσιάσει τον τρόπο που έβλεπε το μεγάλο στρατηλάτη. Από ότι καταλαβαίνω θεωρούσε ότι αποτελούσε το απόλυτο παράδειγμα της αλαζονείας, ότι ήταν ένας άνθρωπος τόσο σίγουρος για τον εαυτό του και την ανωτερότητά του που δεν το χε σε τίποτα να προσβάλει όλους αυτούς που θεωρούσε ότι ήταν κάτω από το επίπεδο του.
Μετά ρίχνουμε μία ματιά στην Νατάσα που από τις τύψεις της και το αίσθημα ενοχής της αρρωσταίνει τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Οι προσπάθειες των γιατρών αλλά και των δικών της ανθρώπων να τη συνεφέρουν πέφτουν στο κενό καθώς πλέον δεν έχει καμία διάθεση να ζήσει. Στο τέλος, όμως, βρίσκει καταφύγιο στη θρησκεία και καταφέρνει κάπως να συνέλθει. Κάπου εκεί έρχεται και ο Πιέρ...
Στο τέλος στρεφόμαστε στις αντιδράσεις της ρωσικής κοινωνίας στην εισβολή του Ναπολέοντα, με τους ευγενείς να συναγωνίζονται σε εκδηλώσεις πατριωτισμού και σε προσφορές για βοήθεια στον μεγάλο αγώνα. Στο επίκεντρο αυτών των πατριωτικών εκδηλώσεων βρίσκεται ο ίδιος ο Τσάρος που δέχεται τις εκδηλώσεις λατρείας των λαϊκών ανθρώπων οι οποίες έχουν ένα σχεδόν θρησκευτικό πάθος. Δεν μπορώ να αποφύγω τη σκέψη ότι ο Τολστόι βάζει επίτηδες δίπλα δίπλα τη σκηνή στην εκκλησία με τη σκηνή της λατρείας προς τον Τσάρο, η οποία τολμώ να πω ότι περιλαμβάνει ακόμα και μία μορφή μετάληψης από το χέρι του.
Με λίγα λόγια μπαίνουμε σιγά-σιγά προς την κορύφωση της ιστορίας μας.
Αιγίπαν με κάλυψες απόλυτα όσον αφορά το ιστορικό - πολεμικό κομμάτι Είναι φανερό ότι έχουμε μια σύγκριση των δύο μεγάλων μορφών Ο Τολστόι ξεκινά με τον Ναπολέοντα και κλείνει το μέρος αυτό με τον Τσάρο Αλέξανδρο τον οποίον πιστεύω πως θεωρεί χαρισματικό αφού στην τελευταία σκηνή μας περιγράφει πως πείθει με μεγάλη ευκολία τους ευγενείς να του παραχωρήσουν μεγάλη υλική και χρηματική βοήθεια χωρίς καλά καλά να καταλάβουν τι έγινε.
Θα συμπληρώσω λίγα πράγματα για την πορεία των χαρακτήρων μας
Ο πρίγκηπας Αντριέι μετά την διάλυση του αρραβώνα με την Νατάσσα αποφασίζει να επιστρέψει στο μέτωπο θέλοντας ενδόμυχα να βρεθεί και αντιμέτωπος με τον Ανατόλ Κουράγιν και να ζητήσει εκδίκηση. Αποχαιρετώντας τον πατέρα του μαλώνουν έντονα καθώς δεν εγκρίνει τον τρόπο που φέρεται στην αδερφή του αλλά ούτε και τη σχέση του με την Γαλλίδα
Η Νατάσσα αρρωσταίνει και εδώ βγάζω το καπέλο στον συγγραφέα για το εξαιρετικό ψυχογράφημα του!!! Έχουμε μια φοβερή ανάλυση για την ψυχολογία τόσο του αρρώστου όσο και του στενού του περιβάλλοντος Δηλαδή πως τα ψυχολογικά προβλήματα μπορούν να οδηγήσουν σε σωματικά συμπτώματα προκειμένου ο άρρωστος να τραβήξει την προσοχή των γύρω του (ψυχοσωματικά) Από την άλλη και το οικείο περιβάλλον μην ξέροντας πως να βοηθήσει βρίσκει μια ανακούφιση μέσω φαρμάκων, ιατρών κλπ. Δεν ξέρω για εσάς εμένα πάντως με συγκλόνισε μια τόσο σύγχρονη ψυχολογική ανάλυση
Τέλος ο Πιερ προσπαθεί με καβαλιστικούς τρόπους να βρει κάποια σχέση ανάμεσα σε αυτόν και τον Ναπολέοντα και αυτόν που θα τον εξοντώσει
Θα συμπληρώσω λίγα πράγματα για την πορεία των χαρακτήρων μας
Ο πρίγκηπας Αντριέι μετά την διάλυση του αρραβώνα με την Νατάσσα αποφασίζει να επιστρέψει στο μέτωπο θέλοντας ενδόμυχα να βρεθεί και αντιμέτωπος με τον Ανατόλ Κουράγιν και να ζητήσει εκδίκηση. Αποχαιρετώντας τον πατέρα του μαλώνουν έντονα καθώς δεν εγκρίνει τον τρόπο που φέρεται στην αδερφή του αλλά ούτε και τη σχέση του με την Γαλλίδα
Η Νατάσσα αρρωσταίνει και εδώ βγάζω το καπέλο στον συγγραφέα για το εξαιρετικό ψυχογράφημα του!!! Έχουμε μια φοβερή ανάλυση για την ψυχολογία τόσο του αρρώστου όσο και του στενού του περιβάλλοντος Δηλαδή πως τα ψυχολογικά προβλήματα μπορούν να οδηγήσουν σε σωματικά συμπτώματα προκειμένου ο άρρωστος να τραβήξει την προσοχή των γύρω του (ψυχοσωματικά) Από την άλλη και το οικείο περιβάλλον μην ξέροντας πως να βοηθήσει βρίσκει μια ανακούφιση μέσω φαρμάκων, ιατρών κλπ. Δεν ξέρω για εσάς εμένα πάντως με συγκλόνισε μια τόσο σύγχρονη ψυχολογική ανάλυση
Τέλος ο Πιερ προσπαθεί με καβαλιστικούς τρόπους να βρει κάποια σχέση ανάμεσα σε αυτόν και τον Ναπολέοντα και αυτόν που θα τον εξοντώσει
Όλη αυτή η αφήγηση για την ψυχολογική κατάρρευση της Νατάσας και τον τρόπο που μπόρεσε να βρει μόνη της τη δύναμη για να συνέλθει νομίζω είναι από αυτά ωραιότερα κομμάτια ολόκληρου του βιβλίου. Κάνει αυτό που λες, μία ψυχολογική ανάλυση για τα συμπτώματα αυτής της κατάρρευσης, το πιο σημαντικό , όμως, κατά τη γνώμη μου είναι ότι δείχνει ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος και αναμενόμενα για τα έντονα θρησκευτικά αισθήματα του συγγραφέα αυτή είναι η θρησκεία ή γενικότερα η πίστη, όχι απαραίτητα η θρησκευτική. Για να το πάω και παραπέρα, δεν ξέρω αν είμαι υπερβολικός αλλά νομίζω ότι μπορούμε να ερμηνεύσουμε αυτήν την πορεία της Νατάσας από την κατάρρευση ως την ανεύρεση της εσωτερικής της δύναμης ως μία συμβολική απεικόνιση της αντίδρασης της Ρωσίας στην εισβολή του Ναπολέοντα, από τον πανικό και τον τρόμο στην αυτοπεποίθηση και την κινητοποίηση. Φυσικά αυτό είναι και άλλος ένας παραλληλισμός του θρησκευτικού και του κοσμικού.
Δέκατο μέρος
Η εισβολή του Ναπολέοντα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με τους Ρώσους να υποχωρούν και να εφαρμόζουν τη στρατηγική της καμένης γης, κάνοντας μόνο κάποιες σποραδικές αντεπιθέσεις για να προκαλέσουν κάποιες μικρές φθορές. Ο χώρος που έχουν για υποχωρήσεις, όμως, είναι περιορισμένος και γρήγορα ο Ρωσικός στρατός βρίσκεται επικίνδυνα κοντά στη Μόσχα και ετοιμάζεται για την τελική αντίσταση. Θύμα αυτών των συνεχών υποχωρήσεων πέφτει η κατοικία του Πρίγκιπα Μπλανκόνσκι που γρήγορα πέφτει στα χέρια των γάλλων. Πριν από αυτό φυσικά εγκαταλείπεται αλλά αυτή η κατάσταση προκαλεί τέτοιο άγχος στον γέρο Πρίγκιπα που πέφτει θύμα εγκεφαλικού επεισοδίου. Σε αυτήν την κατάσταση επιτέλους εκδηλώνει συναισθήματα αγάπης απέναντι στην κόρη του πριν ένα δεύτερο επεισόδιο φέρει το τέλος. Η πριγκίπισσα φυσικά στεναχωριέται αφάνταστα αλλά παράλληλα όσο και να θέλει να το αποφύγει αρχίζει να έχει και ένα αίσθημα ελευθερίας, καταλαβαίνοντας ότι έχει τώρα τη δυνατότητα να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Αμέσως έρχεται και η πρώτη δοκιμασία καθώς οι χωρικοί εξεγείρονται Και προσπαθούν να την εμποδίσουν να ξεφύγει από τους Γάλλους. Τότε στο ρόλο του ιππότη έρχεται ο Νικολάι και βάζει τα πράγματα στη θέση τους και φαίνεται με αυτό να κερδίζει την καρδιά της πριγκίπισσας. Μετά από αυτό μεταφερόμαστε στη Μόσχα παίρνουμε μία ιδέα από τις αντιδράσεις των κατοίκων απέναντι στην ενδεχόμενη πτώση της πόλης. Έτσι καταλήγουμε στη μεγάλη μάχη του Μποροντίνο στην οποία γίνεται μάρτυρας ο Πιέρ και μας τη μεταφέρει ο συγγραφέας με έναν τρόπο πραγματικά συγκλονιστικό. Το αποτέλεσμα αυτής της μάχης είναι μεγάλες απώλειες και στις δύο μεριές, χωρίς, όμως, να υπάρχει ξεκάθαρος νικητής. Ένα από τα θύματα είναι και ο Αντρέι που τραυματίζεται σοβαρά και αντιλαμβανόμενος το τέλος να είναι πολύ κοντά δρόμο καταλαβαίνει το λάθος δρόμο που η περηφάνια του τον έκανε να πάρει. Ανάμεσα στους τραυματίες βλέπει τον Ανατόλ και βλέπει έτσι τη γελοιότητα της ανάγκης του να τον εκδικηθεί. Μετά από αυτό θυμάται ξανά τη Νατάσα...
Η εισβολή του Ναπολέοντα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με τους Ρώσους να υποχωρούν και να εφαρμόζουν τη στρατηγική της καμένης γης, κάνοντας μόνο κάποιες σποραδικές αντεπιθέσεις για να προκαλέσουν κάποιες μικρές φθορές. Ο χώρος που έχουν για υποχωρήσεις, όμως, είναι περιορισμένος και γρήγορα ο Ρωσικός στρατός βρίσκεται επικίνδυνα κοντά στη Μόσχα και ετοιμάζεται για την τελική αντίσταση. Θύμα αυτών των συνεχών υποχωρήσεων πέφτει η κατοικία του Πρίγκιπα Μπλανκόνσκι που γρήγορα πέφτει στα χέρια των γάλλων. Πριν από αυτό φυσικά εγκαταλείπεται αλλά αυτή η κατάσταση προκαλεί τέτοιο άγχος στον γέρο Πρίγκιπα που πέφτει θύμα εγκεφαλικού επεισοδίου. Σε αυτήν την κατάσταση επιτέλους εκδηλώνει συναισθήματα αγάπης απέναντι στην κόρη του πριν ένα δεύτερο επεισόδιο φέρει το τέλος. Η πριγκίπισσα φυσικά στεναχωριέται αφάνταστα αλλά παράλληλα όσο και να θέλει να το αποφύγει αρχίζει να έχει και ένα αίσθημα ελευθερίας, καταλαβαίνοντας ότι έχει τώρα τη δυνατότητα να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Αμέσως έρχεται και η πρώτη δοκιμασία καθώς οι χωρικοί εξεγείρονται Και προσπαθούν να την εμποδίσουν να ξεφύγει από τους Γάλλους. Τότε στο ρόλο του ιππότη έρχεται ο Νικολάι και βάζει τα πράγματα στη θέση τους και φαίνεται με αυτό να κερδίζει την καρδιά της πριγκίπισσας. Μετά από αυτό μεταφερόμαστε στη Μόσχα παίρνουμε μία ιδέα από τις αντιδράσεις των κατοίκων απέναντι στην ενδεχόμενη πτώση της πόλης. Έτσι καταλήγουμε στη μεγάλη μάχη του Μποροντίνο στην οποία γίνεται μάρτυρας ο Πιέρ και μας τη μεταφέρει ο συγγραφέας με έναν τρόπο πραγματικά συγκλονιστικό. Το αποτέλεσμα αυτής της μάχης είναι μεγάλες απώλειες και στις δύο μεριές, χωρίς, όμως, να υπάρχει ξεκάθαρος νικητής. Ένα από τα θύματα είναι και ο Αντρέι που τραυματίζεται σοβαρά και αντιλαμβανόμενος το τέλος να είναι πολύ κοντά δρόμο καταλαβαίνει το λάθος δρόμο που η περηφάνια του τον έκανε να πάρει. Ανάμεσα στους τραυματίες βλέπει τον Ανατόλ και βλέπει έτσι τη γελοιότητα της ανάγκης του να τον εκδικηθεί. Μετά από αυτό θυμάται ξανά τη Νατάσα...
Με κάλυψες πλήρως Αιγίπαν Εγώ απλά θέλω να προσθέσω πόσο συγκλονιστική ήταν η σκηνή του θανάτου του Πρίγκηπα όταν επιτέλους αποκαλύπτει τα αισθήματα του στην κόρη του. Εξίσου συγκλονιστική και η σκηνή του Αντριέι όπου συγχωρεί τον Ανατόλ και συνειδητοποιεί πόσο γελοία και μικρά είναι όλα αυτά μπροστά στο θάνατο!
Γενικώς μπορούμε να πούμε πως και στις 2 αυτές περιπτώσεις ο αναγνώστης βιώνει την κάθαρση
Γενικώς μπορούμε να πούμε πως και στις 2 αυτές περιπτώσεις ο αναγνώστης βιώνει την κάθαρση
Στο ενδέκατο μέρος μετά τη μεγάλη μάχη ο Ρωσικός στρατός υποχωρεί αφήνοντας τελικά την Μόσχα ανυπεράσπιστη. Ο Ναπολέων την καταλαμβάνει αλλά με έκπληξη διαπιστώνει ότι αυτό το γεγονός σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να φέρει την παράδοση της Ρωσίας. Μία καταστρεπτική πυρκαγιά που εξαφανίζει το μεγαλύτερο μέρος της πόλης προσθέτει ακόμα περισσότερο στην απογοήτευση του. Πριν από αυτό παρακολουθούμε τους Ροστόβ να συγκεντρώνουν τα υπάρχοντά τους για να φύγουν από την Μόσχα, με την επιμονή της Νατάσας, όμως, τα εγκαταλείπουν όλα για να μπορέσουν να μεταφέρουν στη θέση τους τραυματισμένους στρατιώτες. Ανάμεσα στους τραυματίες είναι σε πολύ βαριά κατάσταση και ο Αντρέι και μόλις η Νατάσα το διαπιστώνει πέφτει σε μελαγχολία αλλά αργότερα πηγαίνει να τον συναντήσει και του ζητάει να την συγχωρέσει, σε μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Εν τω μεταξύ ο Πιέρ συλλαμβάνεται από τους Γάλλους.
Καλημέρα sorry που δεν έγραψα νωρίτερα λόγω υποχρεώσεων Νομίζω πως καθότι μείναμε όλο κι όλο 2 άτομα
(που μάλιστα έχουμε τελειώσει το βιβλίο) δεν έχει νόημα να συνεχίζουμε την +ανάγνωση Δεν έχει ουσία γιατί δεν γίνεται συζήτηση και απλά παραθέτουμε τι διαβάσαμε. Προσωπικά εγώ έχω βαρεθεί αφόρητα (sorry και πάλι αλλά αυτή είναι η αλήθεια ) και νομίζω κι εσύ.... Ας αποδεχτούμε ότι το εγχείρημα μάλλον ναυάγησε
(που μάλιστα έχουμε τελειώσει το βιβλίο) δεν έχει νόημα να συνεχίζουμε την +ανάγνωση Δεν έχει ουσία γιατί δεν γίνεται συζήτηση και απλά παραθέτουμε τι διαβάσαμε. Προσωπικά εγώ έχω βαρεθεί αφόρητα (sorry και πάλι αλλά αυτή είναι η αλήθεια ) και νομίζω κι εσύ.... Ας αποδεχτούμε ότι το εγχείρημα μάλλον ναυάγησε
Είναι ένα αληθινά καλό βιβλίο.
Εάν σου αρέσει ο Ντοστογιέφσκι, έχεις πολύ καλές πιθανότητες να σου αρέσει το "Πόλεμος και Ειρήνη".
Εάν σου αρέσει ο Ντοστογιέφσκι, έχεις πολύ καλές πιθανότητες να σου αρέσει το "Πόλεμος και Ειρήνη".