"Μόνο για τρελούς" & "Πραγματεία για το Λύκο της Στέπας"
Στο δεύτερο μέρος της συνανάγνωσης (
Μόνο για τρελούς και
Πραγματεία για τον Λύκο της Στέπας - έως σελίδα 86 από εκδόσεις Καστανιώτη), αρχίζουμε και γνωρίζουμε την ψυχολογία του ήρωα του βιβλίου. Είναι ένας πολύπλοκος και με βάθος χαρακτήρας και παρακάτω μέσα από μια περίληψη, προσπαθώ να κάνω μια πρώτη προσέγγισή του.
"Μόνο για τρελούς"
Σε αυτές τις σελίδες διαβάζουμε ξανά για την διαμονή στο νέο σπίτι και τον τρόπο ζωής, του Λύκου της Στέπας, ιδωμένο από την δική του πλευρά. Βιώνουμε ξανά την μοναχικότητά του, καθώς βολτάρει στα σοκάκια της πόλης και πίνει μοναχός το κρασί του σε μια ταβέρνα.
Νιώθει πόνο - έναν σωματικό πόνο που βασανίζει το γέρικο κορμί του. Η ύπαρξή του ταλαιπωρείται και βρίσκεται σε μια γενικότερη ψυχική αναταραχή, με σκέψεις και ιδέες που τον αποκαρδιώνουν. Υπάρχουν όμως και μέρες ήρεμες και τότε μπορεί να απολαύσει απλές καθημερινές στιγμές. Τότε νιώθει μια λυτρωτική ανακούφιση, όταν για λίγο αυτά που τον βασανίζουν, είναι μακριά. Κι είναι οι μόνες φορές που του είναι υποφερτό να ζήσει έναν αστικό καθωσπρέπει ρόλο, που τον ικανοποιεί επιφανειακά. Αυτή όμως την κατάσταση, δεν την παγιώνει ποτέ, γιατί δεν αντέχει να νιώθει ότι οι μέρες που θα έρθουν, θα είναι ανιαρές, διαποτισμένες με ένα απόλυτο τίποτα. Αποζητά την ηδονή και αν δεν την βρει, προτιμά να πονέσει, παρά να περάσει άλλη μια μέρα σε μια επίπεδη "φυσιολογική" ζωή.
Βρίσκει ανούσιες τις διασκεδάσεις και τις κάθε είδους κοινωνικές συναθροίσεις. Αντίθετα, νιώθει αγαλλίαση να χάνεται σε συλλογισμούς, όταν διαβάζει ένα ποίημα ή όταν ακούει μια μουσική σύνθεση. Βωμός της ηρεμίας του είναι το χωλάκι του σπιτιού που μένει και νιώθει συγκίνηση κοιτάζοντας την αρωκαρία με τα γυαλισμένα της φύλλα, παρόλο που σκέφτεται ότι αυτή του η "αδυναμία", έχει κατά βάθος τις ρίζες του στα παιδικά του βιώματα.
Για πρώτη φορά όμως θα αντικρίσουμε τον Λύκο της Στέπας, να ενδιαφερθεί για κάτι. Σε μια βραδινή του περιπλάνηση, μια ταμπέλα ενός θεάτρου του τραβάει την προσοχή, είναι λέει ένα μαγικό θέατρο, για λίγους. Από έναν άνθρωπο που εργάζεται εκεί, με δυσκολία καταφέρνει να του αποσπάσει κάποιες πληροφορίες και στο τέλος να αγοράσει ένα βιβλίο - από τα πράγματα που είχε μαζί του, με τίτλο "Πραγματεία για τον Λύκο της Στέπας".
Σε αυτό το μέρος βιώσαμε μαζί με τον λύκο της Στέπας μια εσωτερική αγωνία, που τον κάνει να νιώθει σαν "θηρίο στο κλουβί". Αντιδρά με το κατεστημένο, την μικροαστική ζωή, που το μόνο που του προσφέρει είναι μια ρουτίνα δίχως νόημα, μια ζωή χωρίς σκοπό. Έχει αποκοπεί από τους ανθρώπους και από όσα συμβαίνουν γύρω του, γιατί δεν τον αγγίζουν, δεν έχουν να του προσφέρουν τίποτα. Βρίσκει ευχαρίστηση σε μικρές τυχαίες ευδαιμονίες
˙του προσφέρει πολλά περισσότερα ένας στίχος ή μια μελωδία, από το βρεθεί σε ένα νυχτερινό μαγαζί με εκκωφαντική μουσική.
Είναι μια ευαίσθητη ιδιοσυγκρασία και αυτή του η μοναξιά μοιάζει σαν ατσάλινη πανοπλία, που τον προστατεύει και τον κρύβει, όπως κρύβεται στο σκληρό καρύδι, η ψίχα.
))