Στινγκ Λάρσον (Stieg Larsson) : "Το Κορίτσι που Έπαιζε με τη Φωτιά"

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης


Τίτλος: Το Κορίτσι που Έπαιζε με τη Φωτιά
Πρωτότυπος τίτλος: Flickan som lekte med elden (Σουηδικά)
Συγγραφέας: Στιγκ Λάρσον (Stieg Larsson)
Μετάφραση: Γιώργος Μαθόπουλος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Έτος έκδοσης: 2009
Έτος πρώτης έκδοσης: 2006 (Σουηδικά)
Αριθμός σελίδων: 712
ISBN: 978-960-453-638-2


Μετά τον ενθουσιασμό μου με "Το Κορίτσι με το Τατουάζ", έπιασα και διάβασα το 2ο βιβλίο της τριλογίας Μιλένιουμ. Με μεγάλη έκπληξη και χαρά διαπίστωσα πως εδώ είχαμε στην ουσία την συνέχεια της ιστορίας που ξεκίνησε να μας αφηγείται ο Λάρσον στο πρώτο βιβλίο.

Στο δεύτερο αυτό βιβλίο πέφτει έμφαση στην ακόμα καλύτερη σκιαγράφηση αυτής της σύγχρονης υπερηρωίδας, της Λίσμπετ Σαλάντερ. Μαθαίνουμε περισσότερα γι' αυτήν, την βλέπουμε και πάλι σε δράση και μαζί γνωρίζουμε την παράξενη και θανατηφόρα οικογένειά της. Ο Μίκαελ Μπλουμβιστ είναι έχει και πάλι στα σκαριά μια δυνατή δημοσιογραφική ιστορία μόνο που ο φόνος φτάνει πολύ κοντά στο κατώφλι του και τα πάντα μπερδεύονται σε μια νέα πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή από την οποία δεν θέλω να αποκαλύψω τίποτα εδώ. Το τέλος, δε, καταπληκτικό και πολύ... χολιγουντιανό! Όλο το βιβλίο, άλλωστε, προσφέρει υλικό για μια καταπληκτική ταινία. Επίσης, και πάλι σαν κοινωνικό θέμα σε δεύτερο πλάνο υπάρχει η κακοποίηση των γυναικών και ειδικότερα η πορνεία.


Χαρακτηριστική σκηνή του βιβλίου παρμένη από την σουηδική ταινία

Ομολογώ πως πρωί πίνοντας τον καφέ μου μού έτυχε να διαβάζω την σκηνή μποξ μεταξύ του πρωταθλητή και του γίγαντα και βουτηγμένος μέσα στην αγωνία πρωινιάτικα δεν μπορούσα να ξεκολλήσω για να φύγω. Είναι ένα βιβλίο που κάθε σελίδα του απλά την ρουφάς.

Αληθινά, πιστεύω πως τα βιβλία αυτά στέκουν στην κορυφή της παγκόσμιας αστυνομικής λογοτεχνίας! Θα πρότεινα, σαν βιβλιόφιλοι που είμαστε όλοι εδώ, να μην χαραμίσετε τέτοια καταπληκτικά βιβλία προτιμώντας τις συνοπτικές εκδοχές που προσφέρουν οι ταινίες.
:πάνω:
 
Last edited:
Κοίτα να δεις φίλε μου, με τέτοιες παρουσιάσεις θα πεισθώ και θα το διαβάσω τελικά. Πάντως και τις 3 ταινίες, σουηδικής παραγωγής τις είδα, και δύο φορές μάλιστα!
 
Αυτή την περίοδο απέχω συνεχώς από το ίντερνετ και τη λέσχη, όμως ευτυχώς έχω κάποιες ώρες εντελώς κενές στη διάρκεια της μέρας. Δεν είχα διαβάσει το κορίτσι με το τατουάζ. Τώρα βλέπω και αυτό. Μπήκε στη λίστα των προς ανάγνωση. Ευχαριστούμε Φάρε :)
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Λετε να βρω την τριλογια πουθενα οικονομικα ? Ενημερωστε αν ξερετε
Αν είσαι στην Αθήνα, έχεις σίγουρα περισσότερες επιλογές. Θα το διάβαζες μεταχειρισμένο; Δεν χάνεις τίποτα να κοιτάξεις στα γνωστά παλαιοβιβλιοπωλεία.
 
Πάρα πολύ ωραία τριλογία, διαβάζεται μονορούφι! Κριμα που ο συγγραφέας πέθανε πριν δει το έργο του να ΄γίνεται επιτυχία. Φημολογείται ότι δημιούργησε τον χαρακτήρα της Λίσμπετ σκεφτόμενος πως θα ήταν η Πίπη η Φακιδομύτη (της επίσης Σουηδέζας Astrid Lindgren) ενήλικη, προσπαθώντας να επιβιώσει σε μια σκληρή κοινωνία.

Οσο για το κοινωνικό θέμα της γυναικείας κακοποίησης που λες Φαροφύλακα, είχα ακούσει, χωρίς να ξέρω πάλι αν είναι αλήθεια, ότι ο Στιγκ Λάρσον όταν ήταν 16 ετών έγινε μάρτυρας του ομαδικού βιασμού μιας κοπέλας, που την έλεγαν Λίσμπετ και δεν μπόρεσε να ξεπεράσει ποτέ το γεγονός ότι δεν κατάφερε να την βοηθήσει. Ισως να ήθελε να εξιλεωθεί με το να μην παρουσιάσει την ηρωίδα του σαν το κλασσικό αδύναμο θύμα, αλλά δεν θα μπω σε λετομέρειες για να μην προδώσω στοιχεία του βιβλίου.

Η δεύτερη και τρίτη σουηδική ταινία δεν με τρέλανε, η πρώτη μου άρεσε πάρα πολύ! Η ηθοποιός που έπαιζε την Λίσμπετ (Νοοmi Rapace) απλά δεν υπήρχε! Μια από τις καλύτερες γυναικείες ερμηνείες που έχω δει!!
 
Σ'ευχαριστω Κορτο Μαλτεζε !

Απο μια προχειρη ματια που εριξα στο ιντερνετ τα περισσοτερα περιοριζονται κυριως σε υλικο προηγούμενων αιώνων και οχι σε τοσο συγχρονες κυκλοφοριες
 
Last edited by a moderator:

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Σίγουρα στα παλαιοβιβλιοπωλεία στο Μοναστηράκι θα βρεις μεγάλη ποικιλία και καλές τιμές. Από κει και πέρα είναι λογικό να έχουν μεγαλύτερη ποικιλία σε παλιότερες εκδόσεις και βιβλία τσέπης. Όμως πάντα βρίσκεις και αρκετές σύγχρονες κυκλοφορίες. Αγόρασα μεταχειρισμένα, σε πολύ καλή κατάσταση το πέμπτο και το έβδομο βιβλίο του Χάρι Πότερ για 5 ευρώ έκαστο. Έχω βρει και τα περισσότερα του Μπρυκνέρ σε τιμές από 1 έως 4 ευρώ. Έχω δει Νταν Μπράουν, Κινγκ, Μαντά, Δημουλίδου, το Οκτώ της Νέβιλ και πολλά-πολλά άλλα. Κάθε βιβλίο μπορεί να βρεθεί στα μεταχειρισμένα.
 
To ξαναδιαβάζω τώρα, είναι εξαιρετικό. Όλη η τριλογία με συνεπήρε και ο χαρακτήρας της Λίσμπετ Σαλάντερ είναι ολοζώντανος μέσα στο μυαλό μου.

Στο πρώτο βιβλίο, είχα την εντύπωση πως διάβαζα Αγκάθα Κρίστι, δλδ βρήκα ότι ο συγγραφέας "πατούσε" υπερβολικά πάνω στις τεχνικές της αείμνηστης. Το δεύτερο και το τρίτο διέφεραν, αλλά μου άρεσαν εξίσου.
 
πολύ κρίμα που μας άφησε νωρίς ο μακαρίτης
και άφησε γυναίκα και οικογένεια να τσακώνονται,
χωρίς να προλάβει καν να χαρεί την επιτυχία του έργου του...
πολύ καλή όλη η τριλογία, νομίζω ότι θεμελίωσε
τη σύγχρονη σκανδιναβική λογοτεχνία
(προς μεγάλη χαρά του Μεταίχμιου).
νομίζω ότι δε φτάνουν ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι
ο Jo Nesbo και η Καμίλα Λάκμπεργκ,
τα βιβλία των οποίων είναι εξαιρετικά
(τα έχω διαβάσει όλα), αλλά σαν του Λάρσον δεν είναι...
οι ταινίες που προσπάθησαν να πατήσουν πάνω τους,
(ειδικά η χολυγουντιανή) αδίκησαν κατάφορα τα βιβλία.
 
Πετυχημένα βιβλία και ανταποκρίνονται στη φήμη τους.
Με ξένισε αρκετά πάντως , γιατί το πρώτο είναι πιο ορθόδοξο αστυνομικό ενώ το δεύτερο και κυρίως το τρίτο είναι περισσότερο κατασκοπικά. Είναι όμως πολύ καλογραμμένο βιβλίο και με καλοδιατυπωμένους ήρωες. Αν και με ξένισε πολύ η Λίσμπεθ. Είναι αντιηρωίδα βλέπετε και εκεί που κάνει κάτι και την συμπαθεί και την υποστηρίζει ο αναγνώστης, κάνει ξαφνικά κάποια διαβολιά, κάτι που είναι παρανομία και ο αναγνώστης, ΄΄η τουλάχιστον εγώ, δεν μπορεί να την συμπαθήσει ολοκληρωτικά.
Μεταλλαγμένη, δεν ξέρω αν φημολογείται ότι η Λίσμπεθ βασίζεται στην Πίπη τη φακιδομύτη, αλλά δεν νομίζω να χρειάζονται οι φημολογίες, δεδομένου ότι ο συγγραφέας το λέει και μόνος του μέσα στα μυθιστορήματα. Το σπίτι της η Λίσμπεθ το βαφτίζει (σχεδόν) Βιλεκούλα, όπως ονομαζόταν το σπίτι της Πίπης της φακιδομύτης, σε μια φάση την λένε Πίπη, για πείραγμα, από την ηρωίδα αυτών των βιβλίων, όπως τον Μπλουκμβιστ τον αποκαλούν Κάλε, από τον ήρωα παιδικών βιβλίων της ίδιας συγγραφέα... Και χωρίς να προσέξει κανείς αυτές τις λεπτομέρειες, αν έχει διαβάσει κανείς κάποιο βιβλίο για την Πίπη, διαπιστώνει πολλές ομοιότητες στο χαρακτήρα. Εγώ, όταν ήμουν μικρή είχα διαβάσει ένα βιβλίο της Άστριν Λιγκστρεν για την Πίπη τη φακιδομύτη και οι δύο κοπέλες είναι όμοιες σε χαρακτήρα, καθώς και στις δυο το πιο δυνατό και κοινό στοιχείο είναι η αντίδραση σε κάθε αρχή και σε κάθε καταπίεση, δικός τους ηθικός κώδικας και άρνηση να συμβιβαστούν με τους κοινωνικούς κανόνες. Και ότι ο συγγραφέας την έκανε να είναι προβληματικό κορίτσι συμφωνεί με αυτά, καθώς, αν η Πίπη Φακιδομύτη μεγάλωνε, δεν θα μπορούσε να προσαρμοστεί στην κοινωνία.
Ενώνει ωραία το χολιγουντιανό και το εφετζούδικο με τον προβληματισμό, καθώς όλα συμβαίνουν στο πλαίσιο θεμάτων για τις κακοποιημένες γυναίκες και το τράφικινγκ. Μαθαίνουμε επίσης περισσότερα για την ιστορία της Λίσμπεθ και τα τραύματα που την έκαναν να είναι το τρελό αγριοκόριτσο που είναι και παύει να μας φαίνεται εξωγήινη (αν και μου φαίνεται ότι σε κάποιες φάσεις της δίνει ο συγγραφέας σχεδόν υπερηρωικές δυνάμεις). Αλλά και αυτό συμφωνεί με το πρωτότυπο, καθώς η Πίπη Φακιδομύτη της Άτριν Λίγκρστρεν είναι πολύ δυνατή και σηκώνει ολόκληρο άλογο.:))))
 
Last edited by a moderator:
Εμένα μου άρεσε πολύ η Λίσμπεθ στο πρώτο της σειράς που διάβασα, είναι από τις πιο συναρπαστικές ηρωίδες. Στο δεύτερο βιβλίο σκάλωσα και το παράτησα, έφταιξε ίσως το γεγονός ότι το ξεκίνησα κατευθείαν μόλις τελείωσα το Κορίτσι με το Τατουάζ και το ενδιαφέρον μου είχε μειωθεί κάπως. Δεν το αποκλείω όμως να διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία γιατί ομολογουμένως πρόκειται για πολύ καλογραμμένη αστυνομική λογοτεχνία. 👌
 
Κι εγώ είχα σκαλώσει στο δεύτερο βιβλίο, όταν το πρωτοδιάβαζα. Το είχα αφήσει στη μέση για αρκετό καιρό. Είναι αρκετά δύσκολο βιβλίο, για μένα τουλάχιστον, καθώς εμπλέκει και κατασκοπικά, που δεν πολυτρελλαίνομαι, και αναλύσεις πληροφορικής και πολιτικής.
 
Είναι τα αγαπημένα μου βιβλία σε αυτό το είδος και αυτά που με οδήγησαν στο να αρχίσω να διαβάζω αστυνομική λογοτεχνία. Το άσχημο είναι ότι τα διάβασα πρώτα και μετά δεν βρήκα κάτι να μου αρέσει το ίδιο σε αυτό το είδος εκτός από Το παιδί της Στάζι.
 
Top