Στίβεν Κινγκ (Stephen King)
- Thread starter Πεταλούδα
- Start date
Εχω διαβασει πολλά βιβλια του Κινγκ ειναι η αλήθεια. Δεν με εντυπωσιαζει σαν συγγραφεας ασχετως αν καποια απο τα βιβλια του μου αρεσουν πολυ. Για παραδειγμα ο Μαυρος Πυργος μου αρεσε σαν concept καθώς και βιβλία όπως το Μιζερι που δεν εχουν μέσα το υπερφυσικό στοιχειο.
Ανέκαθεν πίστευα πως αν αφαιρεθούν σελίδες από τα βιβλία του Κινγκ τότε θα ήταν πιο στρωμενα κατι που το εχουν κανει μεγαλοι σκηνοθετες. Οι ιδεες του είναι καλές αλλά στραγγαλίζονται μέσα στον ακατάσχετο βεμπραλισμο του όπως και στην αδυναμία του να δώσει μια ισορροπημένη κατάληξη.
Το Pet Semetery ας πούμε μου φάνηκε μια κάλη ιδέα η οποία όσο περνούσαν οι σελίδες γινόταν όλο και πιο προβλέψιμη.
Επίσης ο Αδύνατος μου φάνηκε εντελώς χαζό βιβλίο. Δηλαδή η ταινία με τον Σβαρτσενέγκερ ήταν πιο σοβαρή, λεμε τωρα. Το Αυτό είχε πολύ σαχλο τέλος.
Ανέκαθεν πίστευα πως αν αφαιρεθούν σελίδες από τα βιβλία του Κινγκ τότε θα ήταν πιο στρωμενα κατι που το εχουν κανει μεγαλοι σκηνοθετες. Οι ιδεες του είναι καλές αλλά στραγγαλίζονται μέσα στον ακατάσχετο βεμπραλισμο του όπως και στην αδυναμία του να δώσει μια ισορροπημένη κατάληξη.
Το Pet Semetery ας πούμε μου φάνηκε μια κάλη ιδέα η οποία όσο περνούσαν οι σελίδες γινόταν όλο και πιο προβλέψιμη.
Επίσης ο Αδύνατος μου φάνηκε εντελώς χαζό βιβλίο. Δηλαδή η ταινία με τον Σβαρτσενέγκερ ήταν πιο σοβαρή, λεμε τωρα. Το Αυτό είχε πολύ σαχλο τέλος.
Το πιο τρομακτικο του θαρρω πως ηταν το 'Salem's Lot' και μετα το 'Αυτο'. Επισης, το 'Νεκροταφειο Ζωων' ηταν ωραιο, αλλα πιο πολυ ανατριχιαστικο/ατμοσφαιρικο, παρα ''τρομακτικο''. 
Και το 'Desperation' επισης μου αρεσε. Το 'Κουτζο' απο την αλλη, δεν μου αρεσε τοσο.
Και το 'Desperation' επισης μου αρεσε. Το 'Κουτζο' απο την αλλη, δεν μου αρεσε τοσο.
Χρυσόστομε, το έχω διαβάσει αυτό πριν περίπου 35 χρόνια. Πολύ ψυχωτικό και με είχε αγχώσει θυμάμαι τότε. Διάβασα όμως μετά το '' Cujo '' και ΟΥΑΟΥ! Με εντυπωσίασε αφάνταστα και το είχα διαβάσει μονορούφι θυμάμαι. Το έχω ακόμη και τις προάλλες το ξαναδιάβασα κι το ξαναευχαριστήθηκα. Τα πρώτα του βιβλία θαρρώ πως ήταν καλύτερα. Διάβασα κάμποσα και αυτή την εντύπωση έχω σχηματήσει.
Τώρα όσο αφορά τις κουμούτσες, άστα να πάνε...Τελευταία διάβασα το '' 11/22/63 '' ( αυτός είναι ο τίτλος στ' αγγλικά ). Το στόρυ είναι πως ο κεντρικός ήρωας μέσα από μιά πόρτα στον χρόνο, μεταφέρεται στο 1963 και προσπαθεί να αποτρέψει την δολοφονία του Κέννεντυ. Μιά μεγαλειώδεις βλακεία, που πολλές φορές σκέφτηκα να το σιχτιρίσω, αλλά έκανα την καρδιά μου πέτρα και κατάφερα να τελειώσω ΚΑΙ τις 1071 ( ΧΙΛΙΕΣ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑΕΝΑ ) σελίδες και γράμματα τόσο μικρά που είχα στραβωθεί, και μετά το κοπάνησα στον τοίχο. Νομίζω θα κάνω πολύ καιρό να ξαναπιάσω Στήβεν Κινγκ στα χέρια μου.
Λεανδρε το 22/11/63 ηθελα και εγω πριν 2-3 χρονια να το διαβασω λόγω και του ιστορικού στοιχείου που έχει μέσα που πάντα με ελκυει. Αλλα με απέτρεψε αυτό που λες, ο ογκος του και κατ'επεκταση η πολυλογία του Κινγκ αλλα και η συγκεκριμένη έκδοση που κυκλοφορούσε. Τελικα είχα προτιμησει να δω την τηλεοπτική μινι σειρά που είχε βγει. Τωρα και έγω όπως προείπα πολυ δύσκολα θα ξαναπιάσω Κινγκ. Ισως αν έπεφταν στα χερια μου 2-3 βιβλία απο αυτα του Μπακμαν που μου φαινονται ενδιαφερον να ξαναδιαβαζα. Αλλα τα συγκεκριμενα ειναι εξαντλημενα (δρομεας, μακρια πορεια και αδυνατος), δυσευρετα και πανακριβα αν τα βρεις, οπότε μάλλον ειναι απιθανο να πέσουν στα χέρια μου.
Ο Κινγκ έχει εκδοσει μερικά έργα υπο το ψευδώνυμο Ρίτσαρντ Μπακμαν
Λεανδρε βλεπω σου απαντησε ο Κορτο για τον Μπακμαν. Τα βιβλια λοιπον που εγραψε σαν Μπακμαν ειναι 6-7. Τα Ο δρομεας, Μακρια πορεια, Οργη, Οι ρυθμιστες, Αδυνατος, Εργα οδοποιιας. Δεν ξερω αν ξεχναω καποιο. Ολα ειχαν κυκλοφορησει στην Ελλαδα απο τις εκδοσεις Κεδρος, εχουν εξαντληθει εδω και χρονια και 3-4 απο αυτα δεν προκειται μαλλον να ξαναεκδοθουν και πλεον ειναι πολυ σπανια και πολυ ακριβα αν τα βρεις.
Ευχαριστώ παιδιά! Χρυσόστομε θα τα ψάξω στα Γερμανικά που σίγουρα θα υπάρχουν. Δεν ξέρω βέβαια αν θα πάρω κάποιο, - έτσι από περιέργεια - εκτός και αν κάποιος με πείσει πως είναι διαφορετικά από αυτά που γνωρίζουμε ήδη σαν Κινγκ, γιατί απ' αυτά έχω 5 ακόμα αδιάβαστα ( κληρονομιά από την ...κόρη μου που πήγε Γερμανία για σπουδές χε χε...)
Μόλις διαπίστωσα πως το ψευδώνυμο είναι Richard Bachman που σημαίνει Μπάχμαν και όχι Μπάκμαν, διότι τότε θα έπρεπε να γράφεται Backman.
Τελικά έτσι είναι, το βρήκα και στην Βικιπαίδεια: Υπό το ψευδώνυμο Ρίτσαρντ Μπάχμαν (Richard Bachman), ο Κινγκ δημοσίευε τα μυθιστορήματα: Οργή (1977), Η μακριά πορεία (1979), Έργα Οδοποιίας (1981), Ο Δρομέας (1982) και Αδύνατος (1984). Επρόκειτο για ένα τεστ που έκανε ο ίδιος, με σκοπό να δει αν θα μπορέσει να επαναλάβει την προηγούμενη επιτυχία του ή αν η δημοσιότητά του ήταν ατύχημα. Μία εναλλακτική εξήγηση είναι ότι τα στάνταρντς των εκδόσεων εκείνη την εποχή επέτρεπαν την κυκλοφορία μόνο ενός βιβλίου ανά χρονιά.[8] Εμπνεύστηκε το όνομα από το hard rock συγκρότημα Bachman-Turner Overdrive, του οποίου ήταν φαν.
Επίσης έχει χρησιμοποιήσει και το ψευδώνυμο John Swithen
Μόλις διαπίστωσα πως το ψευδώνυμο είναι Richard Bachman που σημαίνει Μπάχμαν και όχι Μπάκμαν, διότι τότε θα έπρεπε να γράφεται Backman.
Τελικά έτσι είναι, το βρήκα και στην Βικιπαίδεια: Υπό το ψευδώνυμο Ρίτσαρντ Μπάχμαν (Richard Bachman), ο Κινγκ δημοσίευε τα μυθιστορήματα: Οργή (1977), Η μακριά πορεία (1979), Έργα Οδοποιίας (1981), Ο Δρομέας (1982) και Αδύνατος (1984). Επρόκειτο για ένα τεστ που έκανε ο ίδιος, με σκοπό να δει αν θα μπορέσει να επαναλάβει την προηγούμενη επιτυχία του ή αν η δημοσιότητά του ήταν ατύχημα. Μία εναλλακτική εξήγηση είναι ότι τα στάνταρντς των εκδόσεων εκείνη την εποχή επέτρεπαν την κυκλοφορία μόνο ενός βιβλίου ανά χρονιά.[8] Εμπνεύστηκε το όνομα από το hard rock συγκρότημα Bachman-Turner Overdrive, του οποίου ήταν φαν.
Επίσης έχει χρησιμοποιήσει και το ψευδώνυμο John Swithen
Χρυσόστομε, κοίτα να δεις που έχω στην κατοχή μου τον '' δρομέα '' του Μπάχμαν και δεν ήξερα πως είναι ο Κινγκ. Το έχω βέβαια στα γερμανικά και μπορώ να πω πως μου άρεσε πολύ.
Από το εξώφυλλο: Κάθε βράδυ, όλοι οι Αμερικανοί είναι καρφωμένοι μπροστά στην τηλεόρασή τους. Παρακολουθούν το αγαπημένο τους τηλεπαιχνίδι, που έχει σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ τηλεθέασης. "Την Καταδίωξη". Κάθε βράδυ, όλο το έθνος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα αν ο παίκτης θα ξεφύγει απ' τους Κυνηγούς του, αν θα κερδίσει μια ακόμα μέρα ζωής. Ποιος παίκτης θα κατορθώσει να επιζήσει για τριάντα ολόκληρες μέρες; Ποιος παίκτης θα κερδίσει το Μεγάλο Βραβείο, ένα δισεκατομμύριο δολάρια; Μέχρι τώρα κανείς δεν έχει επιζήσει περισσότερες από οχτώ μέρες. . . Όμως ο καινούργιος παίκτης, ο Μπεν Ρίτσαρντς, δείχνει πολύ αποφασισμένος. Θέλει να κερδίσει αυτό το στημένο παιχνίδι, να χτυπήσει στην καρδιά του αυτό το απάνθρωπο σύστημα, να ανατρέψει τα δεδομένα, να εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες. Και παίζει τη ζωή του κορώνα γράμματα. . . (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
Το βιβλίο αυτό έγινε και ταινία με τον τίτλο Running Man με τον Arnold Schwarzenegger
Το βρήκα στο Booksmania για άκουσον άκουσον 30 € Τρελοί είναι;
Έχω επίσης και την '' Μακριά Πορεία '' κι αυτό στα γερμανικά. Επίσης πολύ καλό.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:
Ξεκινώντας από τα σύνορα του Μέιν με τον Καναδά, εκατό νεαροί παίρνουν μέρος σε έναν εξαντλητικό μαραθώνιο προς το Νότο. Στη διάρκειά του απαγορεύεται να κάνουν στάση, και πρέπει να διατηρούν μια μέση ταχύτητα 6,5 χιλιομέτρων την ώρα, αλλιώς?τους γίνονται προειδοποιητικές παρατηρήσεις. Ύστερα από τρεις προειδοποιήσεις, ο παραβάτης εγκαταλείπει τον αγώνα - με μια σφαίρα στο κεφάλι. Όσο για τον νικητή της Μακράς Πορείας, αυτός θα αποκτήσει ό,τι επιθυμεί για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Η Μακριά πορεία είναι ένας ζοφερός, μελλοντολογικός καθρέφτης της σύγχρονης Αμερικής, όπου ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος έχει παραταθεί ως τη δεκαετία του '50 και η εξουσία έχει περιέλθει στα χέρια των στρατιωτικών. Σ' αυτόν τον "γενναίο, νέο κόσμο", κορυφαίο αθλητικό γεγονός θεωρείται η Μακριά Πορεία. Το αγώνισμα, που διεξάγεται κάθε χρόνο και μεταδίδεται τηλεοπτικά, σε ολόκληρο τον κόσμο, προσελκύει ένα πλήθος φανατικών υποψηφίων αθλητών, καθώς και απλούς θεατές, οι οποίοι παίζουν δισεκατομμύρια δολάρια σε στοιχήματα.
Από το εξώφυλλο: Κάθε βράδυ, όλοι οι Αμερικανοί είναι καρφωμένοι μπροστά στην τηλεόρασή τους. Παρακολουθούν το αγαπημένο τους τηλεπαιχνίδι, που έχει σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ τηλεθέασης. "Την Καταδίωξη". Κάθε βράδυ, όλο το έθνος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα αν ο παίκτης θα ξεφύγει απ' τους Κυνηγούς του, αν θα κερδίσει μια ακόμα μέρα ζωής. Ποιος παίκτης θα κατορθώσει να επιζήσει για τριάντα ολόκληρες μέρες; Ποιος παίκτης θα κερδίσει το Μεγάλο Βραβείο, ένα δισεκατομμύριο δολάρια; Μέχρι τώρα κανείς δεν έχει επιζήσει περισσότερες από οχτώ μέρες. . . Όμως ο καινούργιος παίκτης, ο Μπεν Ρίτσαρντς, δείχνει πολύ αποφασισμένος. Θέλει να κερδίσει αυτό το στημένο παιχνίδι, να χτυπήσει στην καρδιά του αυτό το απάνθρωπο σύστημα, να ανατρέψει τα δεδομένα, να εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες. Και παίζει τη ζωή του κορώνα γράμματα. . . (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
Το βιβλίο αυτό έγινε και ταινία με τον τίτλο Running Man με τον Arnold Schwarzenegger
Το βρήκα στο Booksmania για άκουσον άκουσον 30 € Τρελοί είναι;
Έχω επίσης και την '' Μακριά Πορεία '' κι αυτό στα γερμανικά. Επίσης πολύ καλό.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:
Ξεκινώντας από τα σύνορα του Μέιν με τον Καναδά, εκατό νεαροί παίρνουν μέρος σε έναν εξαντλητικό μαραθώνιο προς το Νότο. Στη διάρκειά του απαγορεύεται να κάνουν στάση, και πρέπει να διατηρούν μια μέση ταχύτητα 6,5 χιλιομέτρων την ώρα, αλλιώς?τους γίνονται προειδοποιητικές παρατηρήσεις. Ύστερα από τρεις προειδοποιήσεις, ο παραβάτης εγκαταλείπει τον αγώνα - με μια σφαίρα στο κεφάλι. Όσο για τον νικητή της Μακράς Πορείας, αυτός θα αποκτήσει ό,τι επιθυμεί για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Η Μακριά πορεία είναι ένας ζοφερός, μελλοντολογικός καθρέφτης της σύγχρονης Αμερικής, όπου ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος έχει παραταθεί ως τη δεκαετία του '50 και η εξουσία έχει περιέλθει στα χέρια των στρατιωτικών. Σ' αυτόν τον "γενναίο, νέο κόσμο", κορυφαίο αθλητικό γεγονός θεωρείται η Μακριά Πορεία. Το αγώνισμα, που διεξάγεται κάθε χρόνο και μεταδίδεται τηλεοπτικά, σε ολόκληρο τον κόσμο, προσελκύει ένα πλήθος φανατικών υποψηφίων αθλητών, καθώς και απλούς θεατές, οι οποίοι παίζουν δισεκατομμύρια δολάρια σε στοιχήματα.
Πεταλούδα
Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Λέναρδε, τα έχω διαβάσει πολλά χρόνια πριν και η μόνη διαφορά που μου έρχεται είναι ότι ως μέγεθος είναι πιο μικρά από τα περισσότερα μυθιστορήματά του - αναφέρω το μέγεθος επειδή έχω ακούσει να τον χαρακτηρίζουν φλύαρο ως συγγραφέα.
Οι ιστορίες του είναι ωραίες και αν θα δοκιμάσεις κάποιο, θα σου πρότεινα από αυτά που έχεις το Η μακριά πορεία.
Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει αλλά η ταινία μου είχε φανεί πέρα για πέρα χαζή...
Ναι, όντως πεταλούδα, τώρα πλέον είναι πολύ φλύαρος. Δεν ήταν όμως έτσι στα πρώτα του βιβλία. Το πρώτο του που διάβασα ήταν το Cujo ( Κούτζο ) πρώτη έκδοση το 1983, αυτό με το σκυλί του Αγίου Βερνάρδου που έπαθε λύσσα.
Μου άρεσε πάαααρα πολύ τότε και αμέσως μετά διάβασα το Carrie ( Κάρι ) το πρώτο του βιβλίο του 1974, όπου ψυχοπλακώθηκα κάπως μπορώ να πω, αλλά ήταν καλό αν και κάπως βαρετό, εκτός από το τέλος που ήταν όλα τα λεφτά. Μου δημιουργούσε ανάμεικτα συναισθήματα όσο το διάβαζα και ίσως αυτή να ήταν και η μαγεία του βιβλίου.
Μετά διάβασα το Christine του 1984, αυτό με το αμάξι που είχε ψυχή. Καλό κι αυτό, αν και κάπως φουτοριστικό αλλά οκ, διαβαζόταν ευχάριστα.
Το The Shining του 1977 ήταν το τέταρτο που διάβασα του Κινγκ. ΚΑΙ τα τέσσερα έγιναν ταινίες και αυτό τα λέει όλα. ΚΑΙ τα τέσσερα δεν ήταν πάνω από 200 σελίδες και που κι αυτό τα λέει όλα.
Αυτό που μου προτείνεις, το ''Η μακριά πορεία'' όχι μόνο το έχω διαβάσει, αλλά το έχω κιόλας. Εξαιρετικό μπορώ να πω.
Εγώ πάντως Χρυσόστομε δεν δίνω 30€ για ένα βιβλίο, εκτός κι αν είναι κάποιο πολύ ιδιαίτερο. Συνήθως ψάχνω στο Amazon ή στο Ebay και βρίσκω αυτό που θέλω. Τις προάλλες με 3€ και 3,40€ μεταφορικά πήρα 3 βιβλία του Terry Pratchett από το Ebay μεταχειρισμένα μεν, σε άριστη κατάσταση δε! Βέβαια έχω το πλεονέκτημα της ξένης γλώσσας...
Καλά, δεν πατάνε καλά ορισμένοι. 180 €; Το βρήκα στο Ebay στα γερμανικά :
Amok von Richard Bachmann/ Stephen King +
Gebraucht
- EUR 1,00
Εγώ στάθηκα τυχερός όσον αφορά την περίφημη Οργή των 200 ευρώ καθώς βρήκα σε ένα charity shop στην Αγγλία όλα τα βιβλία του Μπάκμαν ( Κινγκ) σε έναν τόμο για μόλις 50 λεπτά.
Όπως και οι περισσότερες ταινιες με τον Άρνολντ!Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει αλλά η ταινία μου είχε φανεί πέρα για πέρα χαζή...
Το "Η Λάμψη" είναι 500+ σελίδες βιβλίο, το "Κριστίν" επίσης 600+ σελίδες.
Το "Κούτζο" δεν έχει τόσες πολλές αλλά κοντά στις 400 και τέλος το "Κάρι" 300+.
Τον λες και φλύαρο δλδ τον Κινγκ...
Δεν ξέρω παιδιά, εγώ στο Κούτζο σκυλοβαρέθηκα... (το βιβλίο, δεν έχω δει την ταινία).
Γενικά έχω διαβάσει από Κινγκ 12 βιβλία του (τα 2 είναι από αυτά που έχει γράψει σαν Μπάκμαν και άλλα 2 είναι συλλογές διηγημάτων) χωρίς να μπορώ να πω ότι είναι εντελώς ανάξια λόγου, είναι πολύ φλύαρα, συχνά σε κάνουν να χάνεις την μπάλα (πχ με τα παράλληλα σύμπαντα στο 22/11/63), και όσο περνάνε τα χρόνια η κατάσταση του προστάτη του ήρωα φαίνεται να απασχολεί τον συγγραφέα υπερβολικά, ενώ όλο και πιο συχνά ο κακός έχει αποκλίνουσα σεξουαλικότητα πράγμα που μου βγάζει έναν υπερβολικό συντηρητισμό. Επιπλέον όπως μεγάλο μέρος της σύγχρονης αμερικανικής λογοτεχνίας τα βιβλία του γράφονται με στόχο την κινηματογραφική/τηλεοπτική αγορά με αποτέλεσμα να προσπαθεί να τα κάνει πιο κινηματογραφικά/θεαματικά, υποβαθμίζοντας την λογοτεχνικότητά τους. Παρόλα αυτά έχω χρόνια να δω ταινία βασισμένη σε βιβλίο του που να μου αφήσει θετική εντύπωση.
Στον δρομέα τώρα, δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, η ταινία όμως θυμάμαι ότι μου άρεσε (στα 15 μου που την είδα).
Γενικά έχω διαβάσει από Κινγκ 12 βιβλία του (τα 2 είναι από αυτά που έχει γράψει σαν Μπάκμαν και άλλα 2 είναι συλλογές διηγημάτων) χωρίς να μπορώ να πω ότι είναι εντελώς ανάξια λόγου, είναι πολύ φλύαρα, συχνά σε κάνουν να χάνεις την μπάλα (πχ με τα παράλληλα σύμπαντα στο 22/11/63), και όσο περνάνε τα χρόνια η κατάσταση του προστάτη του ήρωα φαίνεται να απασχολεί τον συγγραφέα υπερβολικά, ενώ όλο και πιο συχνά ο κακός έχει αποκλίνουσα σεξουαλικότητα πράγμα που μου βγάζει έναν υπερβολικό συντηρητισμό. Επιπλέον όπως μεγάλο μέρος της σύγχρονης αμερικανικής λογοτεχνίας τα βιβλία του γράφονται με στόχο την κινηματογραφική/τηλεοπτική αγορά με αποτέλεσμα να προσπαθεί να τα κάνει πιο κινηματογραφικά/θεαματικά, υποβαθμίζοντας την λογοτεχνικότητά τους. Παρόλα αυτά έχω χρόνια να δω ταινία βασισμένη σε βιβλίο του που να μου αφήσει θετική εντύπωση.
Στον δρομέα τώρα, δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, η ταινία όμως θυμάμαι ότι μου άρεσε (στα 15 μου που την είδα).
Ουτε εγω τα δίνω Λεανδρε. Εκτος όπως και εσυ αν είναι κατι ιδιαίτερο, κανας Φάλαντα ας πουμε.
Και μενα μου άρεσε στα 15 μου που την είδα. Αλλα εμένα στα 15 μου αρεσανε και όλες οι ταινιες του Σβαρτζενεγκερ και του Σταλόνε. Οτι πατάτα βγαζανε την έβλεπα δέκα φορές.
Mόνο ενα βιβλίο του Κινγκ έχω διαβάσει. Πριν πολλά χρόνια και ουτε καν θυμάμαι πιο ήταν. Το μόνο που θυμάμαι ήταν οτι το διάβασα στη Σύμη (περίοδος διακοπών) και οτι ήταν ογκωδες. Βαρέθηκα, αλλα δεν ειχα τίποτα αλλο για διάβασμα και οι e-readers δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμη.
Απο ταινίες εχω δεί μόνο το Κριστίν. Τώρα δεν θα την έβλεπα αλλά οπως λέει και @Χρυσόστομος στα 15 βλέπαμε πολλές χαζομαρες.
Από τότε εχω διαφωνήσει με φίλους και γνωστους για τον Κινγκ. Καταλαβαίνω ότι αρέσει σε πολύ κόσμο, αλλά εγω τον θεωρώ φλύαρο και βαρετό.
Απο ταινίες εχω δεί μόνο το Κριστίν. Τώρα δεν θα την έβλεπα αλλά οπως λέει και @Χρυσόστομος στα 15 βλέπαμε πολλές χαζομαρες.
Από τότε εχω διαφωνήσει με φίλους και γνωστους για τον Κινγκ. Καταλαβαίνω ότι αρέσει σε πολύ κόσμο, αλλά εγω τον θεωρώ φλύαρο και βαρετό.