@Αλουκαρδ έχεις ανάψει φωτιές με τις πρόσφατες αναρτήσεις σου, ετούτη την πολύ πετυχημένη και πρωτότυπη, αλλά και προηγούμενες που αφορούσαν στα βιβλία που διάβασες τις τελευταίες μέρες, και ήθελα να σχολιάσω. Με τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες όμως δεν βρίσκω όρεξη. Όχι επειδή προσπαθώ να καταλάβω τι έχει πάει λάθος, αλλά επειδή απλά αδυνατώ να συνειδητοποιήσω όλα όσα έγιναν αυτό το καλοκαίρι.
Θα πάρω την πάσα και θα εκφράσω την βαθύτατα πεσιμιστική ευχή αυτό το δυστοπικό μέλλον να γίνει σύντομα παρόν (γιατί δεν βάζουμε μυαλό διαφορετικά, νομίζω) και θα προτείνω:
1.
Στοιχειωμένος κόσμος του Karl Sagan, γιατί πρέπει να φύγει επιτέλους κάθε είδους φάντασμα.
2.
Υπογαία του Robert Mcfarlane, γιατί πρέπει επιτέλους να γνωρίσουμε, να σεβαστούμε, να αγαπήσουμε και να προστατεύσουμε ό,τι είναι μεγαλύτερο, μακροβιότερο, ισχυρότερο, ανιδιοτελές
προς και απαραίτητο
για την ανθρώπινη ζωή.
3. Τις
επτά κόρες της Εύας, του Bryan Sykes, μπας και καταλάβουμε επιτέλους κάποια αυτονόητα...