Σίγκμουντ Φρόυντ (Sigmund Freud)

[Χρυσηίδα]

Για να προτείνεις βιβλία πρέπει να λάβεις υπόψη σου το άτομο στο οποίο απευθύνεσαι και τα ενδιαφέροντά του. Γι’ αυτό και σπεύδω να σημειώσω ότι τα βιβλία του Φρόυντ, του πατέρα της ψυχανάλυσης, για τα οποία θα κάνω λόγο εδώ είναι για όσους θα ήθελαν να δώσουν απαντήσεις σε κάποια υπαρξιακά «γιατί» που τους βασανίζουν και δεν κατάφεραν ως τώρα να απαντήσουν.
Ξεκίνησα να διαβάζω Φρόυντ με το κλασικό Η Ερμηνεία των Ονείρων, το οποίο βρήκα πολύ αποκαλυπτικό. Συνέχισα με την Εισαγωγή στην Ψυχανάλυση, το Πέραν της Αρχής της Ηδονής και …. ο κατάλογος είναι αρκετά μακρύς. Αυτό που μου αρέσει πολύ στη γραφή του Φρόυντ είναι ότι ενώ καταπιάνεται με θέματα ιατρικά καταφέρνει και το κάνει με έναν λογοτεχνίζοντα τρόπο, έτσι που να γίνεται εύληπτος σε αναγνώστες έξω από την ιατρική κοινότητα. Άλλωστε, τα θέματα της ψυχής αφορούν τον καθένα.
Ένα πράγμα που καταλογίζουν στον Φρόυντ οι επικριτές του είναι ότι συστηματικά υποσκελίζει το ρόλο της γυναίκας. Πράγματι, σε όλο το έργο του μοιάζει να εξισώνει τη λέξη άνθρωπος με τη λέξη άντρας, ενώ η γυναίκα έχει θέση στη βιβλιογραφία του σχεδόν μονάχα ως μητέρα. Προσωπικά, και παρόλο που είμαι γυναίκα, αυτό δε με ενοχλεί, ίσα – ίσα που η εξίσωση άντρας = άνθρωπος μου έχει προσφέρει πολλές φορές τροφή για σκέψη.

 

[Χίμαιρα]

συστηματικά υποσκελίζει το ρόλο της γυναίκας. Πράγματι, σε όλο το έργο του μοιάζει να εξισώνει τη λέξη άνθρωπος με τη λέξη άντρας, ενώ η γυναίκα έχει θέση στη βιβλιογραφία του σχεδόν μονάχα ως μητέρα. Προσωπικά, και παρόλο που είμαι γυναίκα, αυτό δε με ενοχλεί, ίσα – ίσα που η εξίσωση άντρας = άνθρωπος μου έχει προσφέρει πολλές φορές τροφή για σκέψη.

Φαντάζομαι ότι αυτό δικαιολογείται αρκετά για την εποχή του.
Το κακό δεν είναι ότι το έκανε ο Φρόυντ τότε, αλλά ότι συνεχίζει να το κάνει το μεγαλύτερο μέλος του πλανήτη ακόμη και σήμερα!

Πάντως, αρκετά χρόνια πριν... πολλάααα χρόνια θα έλεγα (μην τολμήσει να ρωτήσει κανείς πόσα!), είχα διαβάσει αρκετή ψυχολογία και κυρίως Άντλερ - ε, αυτά έτυχε!
Γεγονός είναι πως δεν μου βγήκε σε κακό στην πορεία της ζωής μου.
Ήθελα να ξέρω πράγματα, κυρίως παιδοψυχολογία, αλλά φυσικά δε μπορεί κανείς να διαβάσει μόνον αυτό αν δε διαβάσει ένα γενικότερο πλαίσιο.
Για όσους αντέχουν το είδος, λίγες γνώσεις δε βλάπτουν.
Βοηθούν να κατανοήσουμε τους γύρω μας, να γίνουμε πιο ανεκτικοί, ίσως και πιο χρήσιμοι.
Ακόμη καλύτερα... να καταλάβουμε και να βοηθήσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας ενδεχομένως...

 

[Λορένα]

Ασχολήθηκα για πρώτη φορά με την ψυχολογία, στο … μάθημα της ψυχολογίας στο σχολείο. Εκεί ήταν που έμαθα και για τον Φρόυντ και το έργο του. Με εντυπωσίασε τόσο πολύ, που από τότε και μέχρι σήμερα, έχω διαβάσει τόσο δικά του έργα, όπως "η ερμηνεία των ονείρων", όσο και έργα άλλων ψυχολόγων συγγραφέων.

Η προσέγγιση του Φρόυντ είναι μοναδική (για μένα). Προσεγγίζει όσο κάνεις την ανθρώπινη ψυχολογία, και σου δίνει απαντήσεις για πολλά.

Έργα άλλων στο ίδιο είδος (κυρίως σύγχρονων) έχω διαβάσει αρκετά. Δυστυχώς στο σύνολο σχεδόν, με απογοήτευσαν, καθώς διέκρινα στα περισσότερα την ίδια τεχνική. Άσε που τα θέματά τους, απέχουν πολύ από την δική μας πραγματικότητα (ήταν έργα ξένων, κυρίως αμερικανών). Μάλιστα ένα τελευταίο που αναφερόταν σε προβλήματα εφηβείας των κοριτσιών, το παράτησα στην μέση.

Ξεχώρισα όμως έναν άλλον, που τον διαβάζω αρκετά ευχάριστα : τον Πιντέρη. Σαν τον Φρόυντ όμως.. κανείς!

Ελπίζω στο μέλλον να διαβάσω και άλλα έργα του, καθώς δεν τον έχω μελετήσει τόσο, όσο θα ήθελα.

Σαν έργο του Φρόυντ θα πρότεινα και εγώ, αυτό που ήδη ανέφερα «η ερμηνεία των ονείρων»

 

[Χρυσηίδα]

Σκέφτηκα να πλουτίσω το νημάτιο με μια γενική επισκόπηση της φροϋδικής θεωρίας, η οποία, βέβαια, προσωπικά με γοητεύει και τη θεωρώ αξεπέραστη.

Αυτό που ουσιαστικά θέλησε να ορίσει και να προσδιορίσει ο Φρόιντ είναι οι ασύνειδες πλευρές της ανθρώπινης ψυχής. Μέσω των ασθενών του και των διαφόρων συμπτωμάτων που παρουσίαζαν κατάφερε να αποδείξει ότι το ανθρώπινο μυαλό είναι δομημένο όπως ακριβώς και το παγόβουνο, με το μεγαλύτερο βάρος και τη μεγαλύτερη πυκνότητα να βρίσκεται στο εσωτερικό του και όχι στην επιφάνεια. Η επιφάνεια του μυαλού είναι αυτό που αποκαλούμε συνειδητό και το πυκνό εσωτερικό του το ασυνείδητο.

Ο Φρόιντ προσπαθεί να εξιχνιάσει τις λειτουργίες του ασυνείδητου βασιζόμενος σε τρεις θεμελιώδεις αρχές :

1. Οι πλειοψηφία των νοητικών διεργασιών του ανθρώπου είναι ασύνειδες.

2. Όλη η ανθρώπινη συμπεριφορά δραστηριοποιείται εξολοκλήρου από τη σεξουαλικότητα, την οποία ονομάζει λίμπιντο.

3. Εξαιτίας διαφόρων ισχυρών ταμπού και προκαταλήψεων, πολλές από τις επιθυμίες μας αλλά και τις μνήμες μας καταπιέζονται, οπότε αυτομάτως απωθούνται από το συνειδητό στο ασυνείδητο, δηλαδή στο βάθος στο μυαλού, και έτσι γίνονται απωθημένες. (το γνωστό "απωθημένο" που χρησιμοποιούμε συχνότατα στην καθομιλουμένη).


Με αυτά ως βάση, προχωρά στο διαχωρισμό τριών ψυχικών επιπέδων, τα λεγόμενα αυτό (id), εγώ (ego) και υπερεγώ (superego).

Το αυτό είναι το ρεζερβουάρ της λίμπιντο, η πρωταρχική πηγή κάθε ψυχικής μας ενέργειας. Σκοπός του είναι να ικανοποιεί την πρωταρχική αρχή της ζωής, που ο Φρόιντ θεωρεί ότι είναι η αρχή της ηδονής. Το αυτό είναι άνομο, ακοινώνητο και ανήθικο και η λειτουργία του αφορά αποκλειστικά την ικανοποίηση των ενστίκτων μας.

Το εγώ, απ’ την άλλη, είναι η κοινή λογική. Παρόλο που του λείπει η δυναμικότητα του id, καταφέρνει και χαλιναγωγεί τις ενστικτώδεις ορμές του πρώτου, έτσι ώστε αυτές να μην απελευθερώνονται με καταστρεπτικές συνέπειες. Το εγώ είναι ένας διάμεσος ανάμεσα στον εσωτερικό μας κόσμο και τον εξωτερικό.

Η τρίτη παράμετρος, το υπερεγώ λειτουργεί κυρίως για να προστατέψει την κοινωνία. Κυρίως ασυνείδητο, αφορά την ηθική, την περηφάνεια και, όταν βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες, την ενοχή.

Αν λοιπόν το αυτό κυριαρχείται από την αρχή της ηδονής, το εγώ κυριαρχείται από την αρχή της λογικής, ενώ το υπερεγώ από την αρχή της ηθικής. Με απλά λόγια, το αυτό είναι αυτό που μας κάνει «δαίμονες», το υπερεγώ είναι αυτό που μας κάνει "άγγελους" (αλλά και, στη χειρότερη, πλάσματα απόλυτα συμβιβασμένα με τις κοινωνικές συμβάσεις) και απομένει στο εγώ να μπορέσει να βρει την ισορροπία ανάμεσα στις δύο αυτές αντικρουόμενες δυνάμεις.

Δεν ξέρω αν κατάφερα να συνοψίσω με ακρίβεια μια ολόκληρη θεωρία, ούτε κι αν βγάζει νόημα. Αυτό που προσωπικά μπορώ να ισχυριστώ είναι ότι η συγκεκριμένη θεωρία με έχει βοηθήσει πολλές φορές να κατανοήσω τον εαυτό μου και τους γύρω μου.

 

[Φαροφύλακας]

Ειλικρινά, Χρυσηίδα, πιστεύω πως μάς έδωσες μια πολύ όμορφη και κατανοητή σύνοψη.

 

[Γονυπλυθής]

Ανέκδοτα...

Σημαντικά είναι και τα αδημοσίευτα γραπτά του μπαμπά της ψυχανάλυσης.
Σε αυτά ο Φρόυντ, μεγάλος πλέον σε ηλικία και με μεγάλη κλινική εμπειρία, επαναδιατυπώνει κάποιες από τις θεωρίες του.

Για παράδειγμα ο περίφημος "φθόνος του πέους", ανακαλύπτει λίγο πριν το θάνατό του ο Φρόυντ, οφειλόταν σε καθαρά κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες. Η πελατεία του αποτελούταν κατά κύριο λόγο από κόρες, αδελφές ή σύζυγοι επιφανών Βιεννέζων. Οι ίδιες ήταν εξίσου εφυείς, μορφωμένες και δραστήριες με τους συζύγους/αδερφούς τους καθώς και οι μανάδες τους εξίσου άξιες με τους πατεράδες τους. Όμως δεν είχαν γνωρίσει καμία κοινωνική καταξίωση, δεν είχαν δικαίωμα ψήφου, χλευάζονταν από συναδέλφους τους όταν ακολουθούσαν ακαδημαϊκή καριέρα. Το έργο τους, όσο δυνατό, πρωτότυπο και επιστημονικά άρτιο κι αν ήταν, δεν εισέπρατε την αναγνώριση αντίστοιχων πονημάτων ανδρών επιστημόνων. Και φυσικά το ότι ήταν παραγωγικά καλλιεργημένες (και όχι αποκλειστικά για οικιακή χρήση!) αποτελούσε μειονέκτημα στην αναζήτηση συζύγου.

Οι γυναίκες αυτές δεν εξοργίζονταν με τις μανάδες τους επειδή δεν είχαν πέος όπως οι πατεράδες τους, αλλά επειδή είχαν αποδεχθεί το ρόλο της υπάκουης συζύγου. Ο "ευνουχισμός" των κοριτσιών δεν ήταν κυριολεκτικός, αλλά κοινωνικός και πολιτικός. Οι μάνες ευνούχιζαν τις κόρες με το να μην διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Ο Φρόυντ ανέλυε τις γυναίκες κάτω από το πρίσμα της ανδρικής σεξουαλικότητας ("φαλλικό" αναπτυξιακό στάδιο, "οιδιπόδειο σύμπλεγμα"), πράγμα που εξηγείται από τις συνθήκες της εποχής. Όμως ο ίδιος δεν πρόλαβε ή δεν θέλησε να εκδώσει τις αναθεωρήσεις του.

Οι επίγονοι του Φρόυντ προέκτειναν την ψυχαναλυτική θεωρία και την τοποθέτησαν σε ακόμη πιο γερές βάσεις. Αποκατέστησαν παρεξηγήσεις, λ.χ. η Τζούλιετ Μίτσελ (Juliet Mitchell) μας υπενθυμίζει ότι ο Φρόυντ διατύπωσε τις θεωρίες σχετικά με τις φυλετικές ταυτότητες σε μια καπιταλιστική κοινωνία (On Freud and the Distinction between the Sexes), ενώ ο Ράιχ μελέτησε ιδιαίτερα τη σχέση σεξουαλικότητας και κοινωνικής θέσης (βλ. Ταξική συνείδηση και σεξουαλική χειραφέτηση).

Οφείλω να ομολογήσω ότι έχω διαβάσει πολύ περισσότερο θεωρήσεις τρίτων σχετικά με το έργο του Φρόυντ παρά αυτό καθεαυτό το έργο του.

Πολύ ενδιαφέρουσα καταχώρηση, Χρυσηίδα!

 

[Χρυσηίδα]

( Από το βιβλίο του Φρόιντ, Ψυχανάλυση και Λογοτεχνία, αφορμή για καλωσόρισμα στη Λάχεση)

" Η αρχαιότερη ελληνική μυθολογία γνωρίζει μόνο μία Μοίρα ως προσωποποίηση του αναπόδραστου πεπρωμένου (στον Όμηρο). Η μετεξέλιξη αυτής της μίας Μοίρας στην αδελφική ενότητα των τριών θεαινών σημειώθηκε πιθανώς κατ' αναλογία προς άλλες θεότητες, προσκείμενες στις Μοίρες, δηλαδή τις Χάριτες και τις Ώρες.

Αρχικά οι Ώρες ήταν θεότητες των ουράνιων υδάτων, που παρέχουν τη βροχή και τη δρόσο, των νεφών, από τα οποία πέφτει η βροχή, και καθώς αυτά τα νέφη συλλαμβάνονταν ως πλέγματα, αυτές οι θεότητες έλαβαν το χαρακτήρα των κλωστριών, ο οποίος αργότερα συνδέθηκε σταθερά με τις Μοίρες. Στις παραχαιδεμένες από τον ήλιο χώρες της Μεσογείου η γονιμότητα εξαρτάται κυρίως απ' τη βροχή, γι' αυτό και οι Ώρες μετατρέπονται σε θεές της βλάστησης. Σε αυτές χρωστούν οι άνθρωποι την ομορφιά των λουλουδιών και τους πλούσιους καρπούς και τους αποδίδουν πλήθος αξιαγάπητων και χαριτωμένων χαρακτηριστικών. Γίνονται οι θεές που εκπροσωπούν τις εποχές του χρόνου και ίσως γι' αυτό συνιστούν τριάδα, αν η ιερή φύση του τρία δεν επαρκεί ως εξήγηση. Διότι αυτοί οι αρχαίοι λαοί διέκριναν αρχικά μόνο τρεις εποχές : το χειμώνα, την άνοιξη, το καλοκαίρι. Το φθινόπωρο προστέθηκε μετά, στην όψιμη ελληνορωμαική περίοδο. τότε η τέχνη απεικόνιζε συχνά τέσσερις Ώρες.

[.....]

Αυτή η γνώση της φύσης επανέδρασε στην αντίληψη της ανθρώπινης ζωής. Ο μύθος για τη φύση εξελίχτηκε σε μύθο για τον άνθρωπο. Οι θεές του καιρού έγιναν θεές του πεπρωμένου. Αλλά αυτή η πλευρά των Ωρών εκφράστηκε μόνο με την ανάδειξη των Μοιρών, οι οποίες επιτηρούν την αναγκαία τάξη στη ζωή των ανθρώπων τόσο αμείλικτα όπως οι Ώρες τη νομοτέλεια της φύσης. Η αναπότρεπτη αυστηρότητα του νόμου, η σχέση προς το θάνατο και τον αφανισμό, που είχαν αποφευχθεί στην περίπτωση των χαριτωμένων μορφών των Ωρών, αναπτύσσονται με χαρακτηριστικό τρόπο τώρα στις Μοίρες, λες και ο άνθρωπος μόνο τότε μπορεί να νιώσει όλη τη σοβαρότητα του φυσικού νόμου, όταν πρέπει να υποτάξει σε αυτόν το ίδιο του το πρόσωπο.

Τα ονόματα των τριών κλωστριών κατανοήθηκαν από τους μυθολόγους στη σημασία τους. Η δεύτερη, η Λάχεσις, φάινεται πως δηλώνει το τυχαίο μέσα στη νομοτέλεια του πεπρωμένου - θα λέγαμε τα βιώματα- όπως η Ατροπός το αναπότρεπτο, το θεό, οπότε για την Κλωθώ απομένει η σημασία της μοιραίας, έμφυτης προδιάθεσης ".

 

[Παραμυθού]

Υπάρχει η πολύ σωστή εκδοχή της Λορένας... ή όπως διατυπώνεται απλοϊκά, στη λαϊκή μας παράδοση,
Η Κλωθώ ήταν αυτή που έκλωθε το νήμα της ζωής (πόσο μακρύ θα είναι, δηλαδή), η Λάχεσις κανόνιζε το τί θα μας λάχει (τί θα συμβεί στην πορεία της ζωής μας) και η Ά-τροπος (που η απόφασή της δεν έπαιρνε τροπή), ήταν εκείνη που όριζε το τέλος μας. Αυτό που δεν του ξεφεύγουμε.

Άλλη εκδοχή που την συνάντησα πιό πρόσφατα, είναι πως
Η Άτροπος είναι το παρελθόν: δεν αλλάζει με τίποτα!
Η Κλωθώ είναι το παρόν: που εξελίσσεται, που κλώθεται
και η Λάχεσις, είναι το μέλλον που θα μας λάχει!

 

[Χρυσηίδα]

Τα 3 στάδια ανάπτυξης

Τα τρία στάδια ανάπτυξης της ψυχής, έτσι όπως τα ανέλυσε ο Φρόιντ, είναι περίοδοι οι οποίες εμφανίζονται κατά την ομαλή ανάπτυξή μας προς την ωριμότητα.

1η περίοδος : στοματική, που φτάνει μέχρι την ηλικία των 18 μηνών περίπου, κατά την οποία όλη η δραστηριότητα επικεντρώνεται στο στόμα κατά τη διάρκεια του θηλασμού.

2η περίοδος : πρωκτική, η οποία έγινε ευρύτερα γνωστή ως "εκπαίδευση του καθικιού". Διαρκεί μέχρι τα τέσσερα χρόνια, κυριαρχείται από τον έλεγχο της κύστης και των εντέρων και είναι η περίοδος που κάνουν την εμφάνισή τους οι συγκρούσεις με τους γονείς.

3η περίοδος : φαλλική (εδώ είναι που δυσκολευόμαστε να ταυτιστούμε εμείς οι γυναίκες). Εδώ εμφανίζεται το οιδιπόδειο σύμπλεγμα και ο κυρίαρχος ρόλος του αρσενικού. Το παιδί ανακαλύπτει τη σεξουαλικότητα, ανακαλύπτει ότι ο γονέας του αντίθετου φύλου είναι ελκυστικός, ενώ νιώθει ανταγωνιστικά απέναντι στο γονιό του ίδιου φύλου. Στην ίδια περίοδο, συνήθως μέχρι τα έξι, καθορίζεται η σεξουαλική ταυτότητα του παιδιού, όπου ο γονέας του ίδιου φύλου έρχεται να παίξει το ρόλο του προτύπου.

Η πρόοδος αυτή δεν είναι πάντοτε ομαλή και χωρίς προβλήματα. Κάτω από προβληματικές συνθήκες ένα άτομο μπορεί να παλινδρομήσει σε μία από τις προηγούμενες περιόδους, ακόμα και να καθηλωθεί σ' αυτές.

Έτσι, σε πολλά ώριμα άτομα δεσπόζει ο στοματικός τύπος (άτομα που τα θέλουν όλα δικά τους) ή ο πρωκτικός (στερημένα άτομα).

Έχω ακούσει και την άποψη (η οποία δεν μπορώ να ξέρω κατά πόσο έχει βάση) ότι τα άτομα που έχουν μεγάλη εξάρτηση από το φαγητό ή από το τσιγάρο, είναι εγκλωβισμένα στο στοματικό στάδιο, δηλ, δεν έχουν ακόμα καταφέρει να "απογαλακτιστούν".

 

[Χρυσηίδα]

Ξεκίνησα με την Εισαγωγή στην Ψυχανάλυση που έδωσε χτες το Βήμα. Έχει έναν πολύ καλό πρόλογο στη συγκεκριμένη έκδοση γραμμένο από τη Φωτεινή Τσαλίκογλου, καθηγήτρια ψυχολογίας στην Πάντειο, που αν δεν την έχετε γνωρίσει σαν συγγραφέα, σας προτρέπω να το κάνετε με την πρώτη ευκαιρία.

Στον πρόλογο αυτόν αναφέρονται τα γνωστά, βέβαια, σχόλια για την αποδοχή που είχε το συγκεκριμένο βιβλίο στην εποχή του και για το πόσο ρηξικέλευθο ήταν. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, όμως, ήταν κάτι που δε γνώριζα.

Αναφέρει, λοιπόν, η Τσαλίκογλου κάτι που συνέβη μόλις το Μάιο του 2005. Το περιοδικό Human Events στην Αμερική, μέσα από μια ομάδα συντηρητικών διανοητών, επέλεξε την Εισαγωγή στην Ψυχανάλυση ως ένα από τα πιο βλαβερά βιβλία του 19ου και 20ου αιώνα!

Εγώ προτιμώ να το αφήσω ασχολίαστο. Μου αρκεί που το Βήμα εντάσσει το βιβλίο αυτό στη σειρά "Βιβλία που άλλαξαν τον κόσμο" και μπαίνω στον κόπο να αντιγράψω τις τελευταίες αράδες του προλόγου :

"Στις μέρες μας, η πρόοδος και η φενάκη της ανάπτυξης και της αποδοτικότητας καθόλου δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο ενός νέου Μεσαίωνα. Αυταπάτες, αυτοπαγιδεύσεις, μίσος για το ανοίκειο και το διαφορετικό, αναβιώσεις της μαγικής σκέψης, απενεχοποιημένες ζωές ατόμων, ομάδων και κοινωνιών εντός του πολέμου και της καταστροφής, αγκίστρωση σε παντοδύναμα σενάρια επιβιώσης, τι αλήθεια μένει από τις παρακαταθήκες του μεγάλου καταστροφέα κάθε αυταπάτης.

Σε μια εποχή όπου η ικανότητα του αγαπάν και του εργάζεσθαι υπονομεύεται και η ψυχική υγεία γίνεται ένα δύσκολο για τον καθένα στοίχημα, σε μια αποχή που ευνοεί τις επιθέσεις εναντίον του σκέπτεσθαι και του ονειρεύεσθαι και η ήττα της σκέψης παραμονεύει, η Ψυχανάλυση θα παραμένει ένα σύνολο γνώσεων και πρακτικών που υπερασπίζεται ίσως το πιο σημαντικό για τον άνθρωπο στοιχείο, την ικανότητα να σκέφτεται και να αγαπά"

 

[Λορένα]

Διαβάζοντας και εγώ την εισαγωγή στην ψυχανάληση, μου έκανε εντυπωση και διαφωνω, σε (σε πολλα σημεια, αλλα εδω ενα..) εκει που ερμηνευει συμβολικά, τα όσα βλέπουμε στον υπνο μας.

Οκ μπορω να κατανοησω (εν μερει) πως το νερο πχ συμβολίζει την γέννηση, γιατι η ζωή προήλθε απο το νερο (αν και οσοι ειναι πιστοι σε καποια θρησκεια, τι να πουν, που εχουν αντιθετη αποψη; )

Μπορώ επισης να κατανοησω πως ενας βασιλιάς και μια βασίλισσα, συμβολιζουν τον μπαμπα και την μαμα (απο τα παραμύθια αυτο)

Αλλά...οτι κατέληξε να συμβολίζει το ξύλο με την μητέρα (ή την γυναίκα), απο το νησί "Μαδέρα" που ονομάστηκε ετσι, γιατί ήταν καλυμμένο με δάση. Και γιατί οι Πορτογάλλοι λενε το το ξύλο madeina, που ειναι τροποποιμένη λέξη του materia και απο κει προέρχεται το ματερ=μητέρα. ε.. ημαρτον!

Και οποιος πει, πως αυτο ειναι μονο ενα παραδειγμα.. δεν δινει μονο ενα! Παρακατω συμβολίζει και το πλοίο με την γυναίκα με τον ίδιο τρόπο

Οπως και το δωμάτιο (απο μια γερμανική λέξη αυτο)

Αυτα υποτίθεται πως ειναι στο υποσυνειδητο μου οταν ονειρευομαι;

 

[Φαροφύλακας]

Έχω ασχοληθεί αρκετά με τα όνειρα, για χρόνια δίχως να τα ερμηνεύω και έπειτα ερμηνεύοντάς τα κατά Φρόιντ. Η δική μου ενασχόληση μού έδειξε πως όσα έχει σημειώσει ο Φρόιντ όχι απλά έχουν βάση, αλλά πως περιγράφουν αρκετά καλά τον σύνθετο μηχανισμό των ονείρων. Δηλώνω βαθύ θαυμασμό για την ιδιοφυή σύλληψη τής Ερμηνείας των Ονείρων τού Φρόιντ.

Η ερμηνεία των ονείρων κατά Φρόιντ δεν βασίζεται στους συμβολισμούς. Ο Φρόιντ περιέγραψε έναν σύνθετο μηχανισμό που διέπει τα όνειρα, αποτελούμενο από διάφορα γρανάζια. Ο συμβολισμός είναι μοναχά ένα μικρό γρανάζι και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ένα όνειρο να ερμηνευτεί μοναχά μέσα από συμβολισμούς. Όσον αφορά πάντως αυτούς, και πάλι μέσα από την δική μου εμπειρία, πολλοί από τους προτεινόμενους από τον Φρόιντ συμβολισμούς έχουν πράγματι την ερμηνεία που αυτός τους έχει αποδώσει. Έχω διαπιστώσει π.χ. πως το να ανεβοκαταβαίνεις σκάλες ή κτήρια συχνά υπονοεί την πράξη τού σεξ ή πως τα μακρουλά αντικείμενα (σωλήνες κτλ.) συμβολίζουν το πέος, ακριβώς όπως τα έχει σημείωσε ο Φρόιντ.

Τα παραδείγματα που αναφέρεις εδώ, Λορένα, μπορούν να έχουν την συγκεκριμένη ερμηνεία κυρίως στην γλώσσα όπου υπάρχει ο συσχετισμός. Οι λέξεις έχουν σημασιολογικό φορτίο και συχνά υπάρχουν σχέσεις πέρα από τις προφανείς. Δεν είναι για παράδειγμα δίχως ψυχαναλυτικό ενδιαφέρον πως με την λέξη "μανούλι", στα Ελληνικά, δίνουμε σε μια όμορφη γυναίκα, αντικείμενο τού ερωτικού μας πόθου, την ονομασία "μαμά" παραλλαγμένη. Για εμένα είναι προφανής η οιδιπόδεια αναφορά. Το οιδιπόδειο σύμπλεγμα όμως είναι κάτι ακόμα που μπορεί να ξενίσει και να σοκάρει κάποιον που δεν έχει μελετήσει τον Φρόιντ και δεν έχει κατανοήσει επαρκώς την συγκεκριμένη ψυχαναλυτική θεωρία και έτσι να συνοψίσει την οργισμένη του αντίδραση με μια ερώτηση τού τύπου: «δηλαδή μού λέει πως εγώ θέλω να κάνω σεξ με την μάνα μου;!»

Έτσι για κάποιον που έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με την φροϊδική ερμηνεία των ονείρων υπάρχουν πολλά πράγματα που φαντάζουν παράξενα, άστοχα,εξωφρενικά, σοκαριστικά. Είμαι όμως πεισμένος πως όσο περισσότερο μελετάει κάποιος τον Φρόιντ τόσο περισσότερο πείθεται για το ορθό των θεωριών του, ειδικά δε αν δοκιμάσει την ψυχανάλυση στον εαυτό του ή ακόμη και σε κάποιον καλό φίλο.

 

[Αριάδνη]

Διαβαζω με μεγαλη προσοχη αυτα που γραφεται, δεν εχω ξανασχοληθεί με ψυχολογια , τον Φροιντ μονο κατ' όνομα τον ξέρω και καποια λογια που εχει πει! Θα ηθελα να ρωτησω το εξης : αν καταλαβα καλά , πολλα καθοριζονται στα πρωτα χρονια γεννησης και εξελιξης του ατόμου αλλα εχω την γνωμη οτι η καθε μερα μας καθοριζει, η καθε εμπειρια, καλη η κακη!! ακόμα και το φυσικο περιβαλλον, οι ματαιωσεις , οι ασθενειες που εχουμε περασει, οι φοβιες που εχουμε βιωσει, τα ευχαριστα λογια που εχουμε ακουσει ολα μα όλα αφηνουν τα υπολειμματα τους, ακομα και τα προτυπα της τηλεορασης καθοριζουν προτυπα τα οποια ακολουθουμε!! με το θεμα δεν εχω ασχοληθει εκτεταμένα οπότε αν δεν έχω καταλάβει, θα προσπαθήσω να το ξανακοιτάξω::

 

[Λορένα]

Αριάδνη τα οσα ειπε ο Φρουντ στην εποχη του προκαλεσαν σαλο. Με λιγα λογια ειπε πως οι σεξουαλικες ορμες εμφανιζονται απο τα πρωτα χρονια της ζωης του ανθρωπου.
Η σκεψη και μονο πως ενα μωρο παιδι εχει τετοια ενστικτα.. μπορεις να φανταστεις τι θυελλα αντιδρασεων ξεσηκωσε.

Τεσπα, μελετησε τον, και εδω ειμαστε να ανταλλαξουμε αποψεις

 

[Φαροφύλακας]

Μια παρατήρηση μονάχα (και πεταγόμαστε από φροϊδιακό θέμα σε φροϊδιακό θέμα) η σεξουαλικότητα στον Φρόιντ έχει μια πολύ ευρύτερη σημασία από ό,τι τής αποδίδει ο περισσότερος κόσμος και σημαίνει γενικότερα την ικανοποίηση τού σώματος. Σχετικό βιβλίο είναι οι "Τρεις Μελέτες για τη Θεωρία τής Σεξουαλικότητας".

Η φροϊδιακή θεώρηση τού ανθρώπινου ψυχισμού άνοιξε πριν έναν αιώνα μια μεγάλη πόρτα για την κατανόηση τού ανθρώπου. Μπορεί να υπάρξουν διαφωνίες σε επιμέρους σημεία αλλά έχω την αίσθηση πως οι βασικές αρχές είναι αποδεχτές, στο μεγαλύτερο μέρος τους, από την επιστημονική κοινότητα και για παράδειγμα στην εκπομπή «Στα Άκρα» όπου η Βίκυ Φλέσσα είχε για δεύτερη φορά καλεσμένο τον Ματθαίο Γιωσαφάτ, η εκπομπή και το θέμα συζήτησης ήταν δομημένο σύμφωνα με τις τρεις φάσεις τής παιδικής σεξουαλικότητας: την στοματική, την πρωκτική και την φαλλική.

 

[Αριάδνη]

αυτην την εκπομπη την ειχα δει αλλα δεν πολυκαταλαβα δεν ειμαι μυημένη στην ψυχολογια , οποτε εχασα το ενδιαφερον μου γρηγορα αλλα ήρθε η ώρα να διαβασω μου φαινεται, να μπω στο πνευμα!! ο φροιντ εκδηλωνε νομιζω και λογοτεχνικα ενδιαφεροντα, ηθελε να ηταν συγγραφεας!!

αφου μιλησαμε για την εκπομπη της Βικυς Φλεσσα, υπαρχει καποιος πατηρ Φιλοθεος Φαρρος, ειναι ψυχολογος νομιζω αλλα αρκετα κατανοητος για μενα , προσκεκλημενος της εκπομπης και μου ειχε κάνει πραγματικά μεγάλη εντυπωση, ο τροπος με τον οποιο μιλουσε, δεν ηταν συντηρητικος, ουτε μάσαγε τα λόγια του!! τον ειχα δει δυο φορες με ενδιαφερον!!

 

[Φαροφύλακας]

Να και οι δύο εκπομπές με τον Ματθαίο Γιωσαφάτ. Αυτό που μου αρέσει στον Γιωσαφάτ είναι το ότι μιλάει πολύ απλά και κατανοητά.

>>>> Στα Άκρα - Ματθαίος Γιωσαφάτ, 1
>>>> Στα Άκρα - Ματθαίος Γιωσαφάτ, 2

( Κάπου εκεί έπιασε το μάτι και σύνδεσμο προς την εκπομπή με τον πάτερ Φιλόθεο Φάρο που ανάφερες, Αριάδνη. )

 

[Αμοντιλιάδο]

Εμένα, πάντως, μου φαίνεται λιγάκι σχηματικός και μονόπλευρος. Επίσης, είναι πολλές οι θεωρίες του, Φάρε, που είτε αμφισβητούνται ακόμα έντονα, είτε καταρρίπτονται με τον καιρό.

Κυκλοφορούν και διάφορα σύντομα ανέκδοτα με τον Φρόιντ, όπου αναδεικνύεται αυτή του η μανία να τα ανάγει όλα στο σεξ! Άμα θυμηθώ κανένα θα το γράψω.

 

[Φαροφύλακας]

Επίσης, είναι πολλές οι θεωρίες του, Φάρε, που είτε αμφισβητούνται ακόμα έντονα, είτε καταρρίπτονται με τον καιρό.

Όπως ποιες;

 

[Δροσούλα]

Είχα διαβάσει παλιότερα την "Εισαγωγή στην Ψυχανάλυση" και συμφώνησα σε πολλά σημεία με το βιβλίο. Τα βασικά ένστικα της επιβίωσης, ιδίως εκείνο της αναπαραγωγής, όσο περισσότερο εξελίσσονται τα είδη αποκτούν μεγαλύτερη πολυπλοκότητα. Η προσέγγιση του διαφορετικού φύλου μπορεί να πάρει τόσο σύνθετες στρατηγικές, που κρύβονται κάτω από την επιπόλαιη εξέταση. Στον άνθρωπο αυτή η απόκρυψη μερικές φορές είναι σκόπιμη.
Η προσέγγιση του υποσυνειδήτου με την ερμηνεία των ονείρων είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, αλλά εξαιρετικά δύσκολη. Συνήθως απωθούμε στο υποσυνείδητό μας και ένα μέρος του ονείρου που έχουμε δει, με αποτέλεσμα η ερμηνεία του υπόλοιπου μέρους να μην οδηγεί σε αξιόπιστα αποτελέσματα.
Κάποιοι συμβολισμοί φαίνονται ακραίοι έως αστείοι, ιδίως όταν συνδυάζουν λέξεις που "διδασκόμαστε" αρκετά μεγάλοι. Ενστικτωδώς, μπορεί να συνδέουμε την τροφή με τη μητέρα και η κινήσεις του στόματος να ακούγονται σαν "μαμά" ή κάτι ανάλογο. Αλλά γέλασα πολύ όταν διάβασα ένα βιβλίο που προσπαθούσε με επιλεγμένες λέξεις να βρει κοινές ρίζες λέξεων μεταξύ των Ελλήνων και των Ίνκας, για να αποδείξει ότι ο πολιτισμός τους προήλθε από τον δικό μας! Απ' ό,τι κατάλαβα κάτι τέτοιο γίνεται κι εδώ!
Οπωσδήποτε δεν μπορούν να αναλυθούν με τον τρόπο που ανταλλάσσουμε εδώ τις σκέψεις μας τέτοιοι κόμβοι. Ίσως γίνονται σοβαρές παρανοήσεις, που ενδεχομένως οδηγήσουν και σε παρεξηγήσεις.