Ρ. Λ. Στάιν (R. L. Stine) : "Ανατριχίλες"

[Αλίκη]

Χμμ δεν ξέρω, πραγματικά μου φαίνονται εντελώς ακατάλληλα... Μπορεί να φαίνεται υπερβολικό, αλλά πραγματικά δεν θα ήθελα το παιδί μου να διαβάσει/δει κάτι τέτοιο.

 

[Νηρηιδα]

Συμφωνώ με Κορτο πάνω σε αυτό. Σκέφτηκα ακριβώς το ίδιο παράδειγμα με τα βιντεοπαιχνίδια.
Πιο ένοχο μου φαίνεται ένα παιδικό πιστόλι ή ένα βιντεοπαιχνίδι που πρέπει να σκοτώσεις 654321 άτομα παρά ένα τέτοιο βιβλίο.

 

[Μαργαριτα]

Όταν διαβάζουμε στα παιδιά μας πχ τη Χιονάτη που έχει μια μητριά που θέλει την καρδιά της (!) σε ένα κουτί (!) και άλλα τέτοια κλασσικά παραμύθια νομίζω μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας και ανατριχίλες αν το πρόβλημα είναι το τρομαχτικό τους περιεχόμενο . Όσο τρομαχτική είναι η χιονάτη άλλο τόσο τρομαχτικές είναι και οι ανατριχίλες στα μάτια μου.

 

[Αλίκη]

Χμμμ στη Χιονάτη μπορεί η μητριά να ζήτησε την καρδιά μέσα σε κουτί, αλλά αυτό δεν έγινε τελικά, ήταν μια απειλή. Ο κυνηγός ήταν πονόψυχος και δεν μπορούσε να κάνει κάτι τόσο αποτρόπαιο. Στις Ανατριχίλλες έπεσε το φως πάνω στο πρόσωπο του παιδιού-ζόμπι και άρχισε να λιώνει η σάρκα του, να πέφτουν κομμάτια δέρματος κάτω, πετάχτηκαν τα μάτια του έξω ώσπου σωριάστηκε ένα μάτσο κόκαλα στη γη. Συγγνώμη κιόλας... το ίδιο είναι;

Και κάτι τέτοια βιντεοπαιχνίδια επίσης τα βρίσκω αρκετά παρανοϊκά για τέτοιες ηλικίες, καθώς εκτός των άλλων προκαλούν και απότομη συμπεριφορά. Όλα αυτά, κατά την προσωπική μου γνώμη πάντα, μολύνουν άσχημα την παιδική ψυχή, βάζουν εικόνες και φόβους στο υποσυνείδητο που δεν χρειάζονται. Ειδικά σε τόσο μικρή ηλικία.

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Όταν πήγαινα στην τρίτη δημοτικού, μάθαμε για τον Μινώταυρο που έτρωγε έξι Αθηναίους και έξι Αθηναίες τον χρόνο ώσπου να τον σκοτώσει ο Θησέας που μάλλον ήταν φυτοφάγος (το πώς γεννήθηκε ο Μινώταυρος το μάθαμε αργότερα), Για την Ιφιγένεια και τον Ισαάκ που τους πήραν οι πατεράδες τους για να τους σφάξουν (τελικά αντικαταστάθηκαν με κασκαντέρ αλλά ένας πατέρας που αποφασίζει να σφάξει το παιδί του έστω και αν δεν το σφάζει τελικά, έστω και αν μιλάμε για ένα μύθο με συμβολισμούς είναι τρομακτικό), η Μήδεια στην προσπάθειά της να το σκάσει με τον Ιάσονα από τον Αιήτη έκοψε κομμάτια τον αδερφό της και τον πέταξε στη θάλασσα, ο Ηρακλής φόρεσε τον χιτώνα που είχε βουτήξει η Διηάνειρα στο αίμα του Νέσσου και κόλλησαν στο ύφασμα οι σάρκες του με αποτέλεσμα να προτιμήσει να καεί ζωντανός, ακόμα τι να πούμε για τις γνωριμίες με τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας (που έλεγε και ο άλλος) του Οδυσσέα οι οποίοι δεν έλεγαν όχι σε έναν Ιθακιώτη στα κάρβουνα, αλλά και διάφορα φαντάσματα και πνεύματα που κυκλοφορούσαν σε διάφορες ιστορίες. (Ευτυχώς (; ) τον Οιδίποδα τον μάθαμε αργότερα). Ακόμα πιο παλιά μάθαμε για εκείνο το μικρό καράβι όπου ρίξανε τον κλήρο να δούνε ποιος ποιος ποιος θα φαγωθεί, οπότε δε νομίζω ότι κάτι κακογραμμένες και αφελείς παιδικές ιστορίες τρόμου θα κάνουν τη διαφορά

 

[Μήτις]

Συμφωνώ με την Αλίκη πως μερικές σκηνές ίσως μοίαζουν ακατάλληλες αλλά αυτό το σκεφτόμαστε πια ως ενήλικες. Οταν διαβάζαμε ανατριχίλες με τους φίλους μου το κάναμε να φαίνεται σαν παρωδία περισσότερο, δειλίαζαμε προς στιγμη αλλά δε μου χει μείνει και κάποιο τραύμα. Αντίθετα θυμάμαι πόσο φοβόμουν όταν διάβαζα τον Χάνσελ και τη Γκρέτελ ή όταν έπεφτε η Αλίκη τρύπα του λαγού - την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων την εκτίμησα ενήλικη πια, πραγματικά όταν ήμουν μικρή μου προξενούσε έναν ακαθάριστο φόβο!

 

[Χημικός]

Θυμάμαι πολύ καλά τη σειρά στον ΑΝΤ1, και ήμουν και στην ευαίσθητη ηλικία στις αρχές δημοτικού, όπου θέλεις να γίνει κάτι ακόμα και αν ξέρεις ότι θα σου κάνει κακό. Έτσι ήθελα κι εγώ να βλέπω τη σειρά, παρόλο που ήξερα ότι το βράδυ θα έβλεπα εφιάλτες. Τα βιβλία όμως δεν τα είχα βρει πουθενά, ή τότε ίσως να μην με ενδιέφερε τόσο πολύ το διάβασμα.
Θα ήθελα πάντως να διαβάσω ένα από τα τεύχη τώρα...

 

[Αμέθυστος]

Εννοειται! Εχω αρκετα στο ραφι μου. Καποια στιγμη θελω να τα ξαναδιαβασω...

 

[Ίζι]

Ask Me Anything του R.L Stine. Βέβαια άρχισε χθες.

 

[Γοργονα]

Αν διάβαζα λέει! Από τα αγαπημένα μου! Μάλιστα σκοπεύω σύντομα να κάνω μια "ιστορική" αναδρομή σ' αυτές

Βρήκα όλη τη συλλογή σε ηλεκτρονική μορφή και αποφάσισα να τα διαβάσω με τη σειρά, ένα κάθε Σάββατο. Μέχρι στιγμής περνάει ευχάριστα η ώρα, έχει και μια κάποια αγωνία προς το τέλος. Νομίζω είναι το τυπικό καρατυπικό αμερικάνικο θρίλερ.

-Μην πλησιάζετε το υπόγειο, είπε με μια παράξενη φωνή που δεν έμοιαζε με τη δική του
'Οταν έλειπε:
-Ας πάμε να δούμε τι κάνει στο υπόγειο
-Ας πάμε να ξαναδούμε τι έχει τελικά στο υπόγειο
-Αχ, ξέχασα την μπλούζα μου στο υπόγειο, ας πάω να την πάρω
-Πάμε να πάρουμε και τους χαρταετούς που έχουμε στο υπόγειο
-Ας το εξερευνήσουμε και λίγο
-Ας πάμε προς τα εκεί που ακούγεται ο παράξενος θόρυβος, εκεί πίσω πίσω στο σκοτάδι!!!

Εεεεεε νισάφι!!!! Βλαμένα είστε;

Πράγματι, αλλά έχει κι αυτό την πλάκα του ))

Ποπο τι μου θυμίσατε! Στο δημοτικό την είχα λατρέψει αυτή την σειρά, όπως και τον "μικρό βρυκόλακα" που μου ήρθε τώρα στο μυαλό βλέποντας το τίτλο του νήματος.
Θυμάμαι την δασκάλα μου να θέλει να μιλήσει με την μητέρα μου για τα "ανάρμοστα" αναγνώσματα μου, επειδή με είχε τσακώσει με κάποιο τεύχος στην τάξη.
Ωραίες εποχές, πραγματικά! )

Σκέψου τι εποχές ήταν τότε, για να θεωρούνται αυτά "ανάρμοστα" και τι διαβάζουν σήμερα. Από το ένα άκρο, στο άλλο... Δεν υπάρχει σωτηρία

Χμμ δεν ξέρω, πραγματικά μου φαίνονται εντελώς ακατάλληλα... Μπορεί να φαίνεται υπερβολικό, αλλά πραγματικά δεν θα ήθελα το παιδί μου να διαβάσει/δει κάτι τέτοιο.

Νομίζω πως αν είχες μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα των βιντεοπαιχνιδιών που παίζουν σήμερα τα παιδιά, ίσως και να προσπαθούσες να δελεάσεις το παιδί σου με ένα τέτοιο ανάγνωσμα. Τουλάχιστον στην καλύτερη περίπτωση θα ήθελε ν' ασχολείται με περισσότερα βιβλία

Όταν πήγαινα στην τρίτη δημοτικού, μάθαμε για τον Μινώταυρο που έτρωγε έξι Αθηναίους και έξι Αθηναίες τον χρόνο ώσπου να τον σκοτώσει ο Θησέας που μάλλον ήταν φυτοφάγος (το πώς γεννήθηκε ο Μινώταυρος το μάθαμε αργότερα), Για την Ιφιγένεια και τον Ισαάκ που τους πήραν οι πατεράδες τους για να τους σφάξουν (τελικά αντικαταστάθηκαν με κασκαντέρ αλλά ένας πατέρας που αποφασίζει να σφάξει το παιδί του έστω και αν δεν το σφάζει τελικά, έστω και αν μιλάμε για ένα μύθο με συμβολισμούς είναι τρομακτικό), η Μήδεια στην προσπάθειά της να το σκάσει με τον Ιάσονα από τον Αιήτη έκοψε κομμάτια τον αδερφό της και τον πέταξε στη θάλασσα, ο Ηρακλής φόρεσε τον χιτώνα που είχε βουτήξει η Διηάνειρα στο αίμα του Νέσσου και κόλλησαν στο ύφασμα οι σάρκες του με αποτέλεσμα να προτιμήσει να καεί ζωντανός, ακόμα τι να πούμε για τις γνωριμίες με τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας (που έλεγε και ο άλλος) του Οδυσσέα οι οποίοι δεν έλεγαν όχι σε έναν Ιθακιώτη στα κάρβουνα, αλλά και διάφορα φαντάσματα και πνεύματα που κυκλοφορούσαν σε διάφορες ιστορίες. (Ευτυχώς (; ) τον Οιδίποδα τον μάθαμε αργότερα). Ακόμα πιο παλιά μάθαμε για εκείνο το μικρό καράβι όπου ρίξανε τον κλήρο να δούνε ποιος ποιος ποιος θα φαγωθεί, οπότε δε νομίζω ότι κάτι κακογραμμένες και αφελείς παιδικές ιστορίες τρόμου θα κάνουν τη διαφορά

Δεν θα μπορούσες να το διατυπώσεις καλύτερα...!

 

[Χήθκλιφ]

Ήμουν κάπως μεγάλη για να τρομάξω όταν άρχισαν να γίνονται μανία, αλλά αυτό δεν με εμπόδισε να τα απολαύσω!
Πιο τρομαχτικά (και ενδιαφέροντα) μου είχαν φανεί "Το κορίτσι και το τέρας", "Η νύχτα της ζωντανής κούκλας" και "Το λούνα παρκ του τρόμου"
Τα πιο αγαπημένα μου ήταν "Ο λυκάνθρωπος του καυτού βάλτου" και "Το φάντασμα του θεάτρου" ενώ το μοναδικό που θυμάμαι να μην μου αρέσει ήταν το "Δεν τρομάζω".

 

[Μελαγχολική Χιονάτη]

Είχα ξεκινήσει να διαβάζω ''Ανατριχίλες'' στην έκτη δημοτικού και μέχρι το γυμνάσιο είχα καταβροχθίσει αρκετά βιβλία της σειράς...δεν θα τα έλεγα τρομακτικά με εξαίρεση το ''Η νύχτα της ζωντανής κούκλας'' που ήταν πιο ατμοσφαιρικό συγκριτικά με άλλα :P
Νομίζω ότι είναι απολαυστικά και θα περάσεις ευχάριστα την ώρα σου...και εγώ επίσης σκέφτομαι εδώ και καιρό να τις ξαναδιαβάσω

 

[Μαργαριτα]

Είναι πια γεγονός ότι οι Ανατριχίλες επανακυκλοφορούν Στις διακοπές μου πέτυχα έκθεση βιβλίου (τυχαίο ;;; ) και βρήκα εκεί πολλα βιβλία της σειράς και ρώτησα αν είναι στοκ ή κάτι τέτοιο και η κυριούλα μου είπε ότι επανακυκλοφόρησαν .

 

[Βαγγέλης]

έχω διάφορα Ρ. Λ. Στάιν (R. L. Stine) : "Ανατριχίλες". Οποιος θέλει κάτι τα έχω σε καλυτερη κατασταση απο τα βιβλιοπωλεία φωτο στο http://www.xe.gr/biblia-tainies-mousiki/vivlia|ad-181103484.html?mode=photo

 

[Τσίου]

Με ανατριχίλες πρέπει να ξεκίνησα το διάβασμα, και με τις ανατριχίλες κόντευα να πάθω για πρώτη φορά εγκεφαλικό. Όχι, επειδή τρόμαζα με τις ιστορίες. Ένα καλοκαίρι πήγα διακοπές για δύο μήνες, γύρισα πίσω και δεν βρήκα τι-πο-τα. Ούτε κάρτες, ούτε βιβλία. Μέχρι και τα (λίγα) τεύχη από βαβούρα είχαν πετάξει. Αφού γράφω και νιώθω την πίεση να ανεβαίνει.
Αγαπημένα βιβλία της σειράς ήταν τα: "Πρόσεχε πριν κάνεις μια ευχή" (τι τέλος! ), "Ο κούκος της καταστροφής", "Η νύχτα της ζωντανής κούκλας".
Άλλα βιβλία περίπου στο ίδιο στυλ ήταν της σειράς: "Σχολείο ο τάφος" του Tom B. Stone (tombstone!) καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Νόλα Θάκερ.

 

[Αμάντα]

Τα λάτρευα αυτά κι ακόμα μου αρέσουν πολύ!

Έχω διαβάσει:

Μην πλησιάζετε το υπόγειο
Πρόσεχε πριν κάνεις μια ευχή
Οι καταραμένες φωτογραφίες, όλα τα επεισόδια
Υποβρύχιες περιπέτειες
Η νύχτα της ζωντανής κούκλας, το πρώτο και το δεύτερο
Φονικά μαθήματα πιάνου
Ο λυκάνθρωπος του καυτού βάλτου
Ο κούκος της καταστροφής
Η κατασκήνωση των φαντασμάτων (αυτό συγκεκριμένα θυμάμαι να το διαβάζω μόνη στο δωμάτιό μου και να τρομοκρατούμαι).
Και άλλα ίσως που δεν τα θυμάμαι. Ήταν καταπληκτικά πάντως, πολύ πρωτότυπα, και είχαν σχεδόν πάντα -το σχεδόν τυπικό απλώς- άσχημο τέλος. Κάτι που για μένα αποτελεί σημαντικό υπέρ

 

[Τσίου]

δεν βρήκα τι-πο-τα. Ούτε κάρτες (...)

By the beard of Zeus, βρήκα! Τα χέρια μου μπορεί να έγιναν μαύρα από την σκόνη αλλά ψάχνοντας για το γκέιμ μπόι, βρήκα! (μία-κάτι είναι κι αυτό)

Spoiler

Spoiler

 

[Αριάδνη]

Δεν έχω διαβάσει ούτε ένα, μέρα που είναι θα το ήθελα τόσο πολύ δεν ήταν μάλλον της γενιάς μου αν και συχνα_πυκνα το έβλεπα στα βιβλιοπωλεία.

 

[Αντέρωτας]

Πρεπει να ειχαν γινει και σειρα την τηλεοραση

 

[Τσίου]

Ναι, ναι. Το είχε κάθε Σάββατο πρωί στον ΑΝΤ1!