Εδώ και 4,5 μήνες, παίρνω κάθε πρωί τον καφέ μου κι όπως γυρίζω τα 50 βήματα από το μαγαζί στο σπίτι, σφυρίζω αφηρημένα κάτι.
Είμαι από τους ανθρώπους που τραγουδούν και σφυρίζουν (και κινούνται ρυθμικά όταν ακούγεται μουσική, και να δεις τι πλάκα έχει να προσπαθείς να κρατηθείς στο σούπερμάρκετ) και που όλες οι επιφάνειες γίνονται κρουστό όργανο.
Έχω παρατηρήσει πως μέσα στις δεκαετίες σφυρίζω σταθερά κάποιες μελωδίες (π.χ. ένα μέρος της 5ης του Μάλερ ή το κλείσιμο του Μανέ Καληνυχτιάς του Νταλγκά) και τελευταία με έχει πιάσει μια περιέργεια, να δω τι μελωδίες σφυρίζω κάθε πρωί που γυρίζω με τον καφέ μου στο σπίτι.
Σήμερα είχαμε:
Joe Dassin "Et si tu n'existais pas"
Τί άσμα!
Είμαι από τους ανθρώπους που τραγουδούν και σφυρίζουν (και κινούνται ρυθμικά όταν ακούγεται μουσική, και να δεις τι πλάκα έχει να προσπαθείς να κρατηθείς στο σούπερμάρκετ) και που όλες οι επιφάνειες γίνονται κρουστό όργανο.
Έχω παρατηρήσει πως μέσα στις δεκαετίες σφυρίζω σταθερά κάποιες μελωδίες (π.χ. ένα μέρος της 5ης του Μάλερ ή το κλείσιμο του Μανέ Καληνυχτιάς του Νταλγκά) και τελευταία με έχει πιάσει μια περιέργεια, να δω τι μελωδίες σφυρίζω κάθε πρωί που γυρίζω με τον καφέ μου στο σπίτι.
Σήμερα είχαμε:
Joe Dassin "Et si tu n'existais pas"
Τί άσμα!