Μετά από μικρή απογευματινή βόλτα στα θέματα της λέσχης, κάπου θόλωσα. Και αφορμή για το νήμα, στάθηκε ένα άλλο νήμα -απ' την αγαπητή Λορένα- που είχε σαν αφορμή μία ανάρτηση της Ίζι (όπου, ανέφερε πως συγγενής της, χαρίζει ό,τι βιβλίο διαβάζει ενώ διατηρεί βιβλιοθήκη με 50 αγαπημένα που τα ξαναδιαβάζει).
Τώρα -και μετά την αντιγραφή μου- προβληματίστηκα πασχαλιάτικα.
Τα ερωτηματικά έκαναν επίθεση και με ξάπλωσαν κάτω απ' το πρώτο λεπτό. – Πόσα χωράει η γκλάβα σου; μου λέει το ένα, – Πόσο γρήγορα τα παίρνεις; μου φωνάζει τ' άλλο. Κάποιος, είναι κινητή βιβλιοθήκη, άλλος γεννάει βιβλία στη στιγμή, άλλος τα έχει κατά εκατοντάδες στα ράφια και τα θαυμάζει, κάποιος άλλος δεν έχει καν πρόσβαση σ' αυτά, άλλος τ' αγνοεί επιδεικτικά.
Εγώ κράτησα -μυστικά- μία απάντηση της λατρεμένης Χρυσηίδας, που λέει:
Όσα βιβλία έχω στο ράφι τα έχω διαβάσει. Αυτό θέλω.
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο και θέλησα να το πάω παραπέρα:
Πόσα βιβλία χωράει το μυαλό σου;
Τώρα θα μου πείτε, μα καλά, ερώτηση είναι αυτή; Ναι ρε παιδιά, ερώτηση καθαρή και ξάστερη.
Διαβάζεις γρήγορα, αργά, ένα ή και δέκα μαζεμένα; Τα κοιτάς και χαίρεσαι, τα διαβάζεις και μετά τα κοιτάς και χαίρεσαι, τα διαβάζεις και σου μένουν;
Προσοχή συχωριανοί· δεν μιλάω για απομνημόνευση, λέω για την εσωτερική μας βιβλιοθήκη, για τα κατορθώματα των συγγραφέων, στην κατάκτηση του μυαλού του αναγνώστη στο πέρασμα του χρόνου.
Τελικά, όπως και στο κεντρικό ερώτημα στο νήμα: πόσα βιβλία χωράει μια βιβλιοθήκη, έτσι κι εδώ αναρωτιέμαι, τελικά πόσα βιβλία χωράει ένα μυαλό; Σου αρκεί μια εξωτερική βιβλιοθήκη χιλιάδων βιβλίων ή μία ταπεινή βιβλιοθήκη του μυαλού που κρατάει για παράδειγμα, τα καλύτερα 50 και προχωρά στα επόμενα 50;
Σημ. Το αισιόδοξο αεράκι που μου έρχεται στα μούτρα είναι η γνώση πως, δεν μπορώ να διαβάσω όλα τα βιβλία του μάταιου τούτου κόσμου, μπορώ όμως να φτιάξω τη δική μου βιβλιοθήκη με απλά υλικά, με αγάπη να με μάθω και να μάθω τον έξω κόσμο μέσα απ' τα λίγα βιβλία που θα φτάσουν στα χέρια μου.
Τώρα -και μετά την αντιγραφή μου- προβληματίστηκα πασχαλιάτικα.
Τα ερωτηματικά έκαναν επίθεση και με ξάπλωσαν κάτω απ' το πρώτο λεπτό. – Πόσα χωράει η γκλάβα σου; μου λέει το ένα, – Πόσο γρήγορα τα παίρνεις; μου φωνάζει τ' άλλο. Κάποιος, είναι κινητή βιβλιοθήκη, άλλος γεννάει βιβλία στη στιγμή, άλλος τα έχει κατά εκατοντάδες στα ράφια και τα θαυμάζει, κάποιος άλλος δεν έχει καν πρόσβαση σ' αυτά, άλλος τ' αγνοεί επιδεικτικά.
Εγώ κράτησα -μυστικά- μία απάντηση της λατρεμένης Χρυσηίδας, που λέει:
Όσα βιβλία έχω στο ράφι τα έχω διαβάσει. Αυτό θέλω.
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο και θέλησα να το πάω παραπέρα:
Πόσα βιβλία χωράει το μυαλό σου;
Τώρα θα μου πείτε, μα καλά, ερώτηση είναι αυτή; Ναι ρε παιδιά, ερώτηση καθαρή και ξάστερη.
Διαβάζεις γρήγορα, αργά, ένα ή και δέκα μαζεμένα; Τα κοιτάς και χαίρεσαι, τα διαβάζεις και μετά τα κοιτάς και χαίρεσαι, τα διαβάζεις και σου μένουν;
Προσοχή συχωριανοί· δεν μιλάω για απομνημόνευση, λέω για την εσωτερική μας βιβλιοθήκη, για τα κατορθώματα των συγγραφέων, στην κατάκτηση του μυαλού του αναγνώστη στο πέρασμα του χρόνου.
Τελικά, όπως και στο κεντρικό ερώτημα στο νήμα: πόσα βιβλία χωράει μια βιβλιοθήκη, έτσι κι εδώ αναρωτιέμαι, τελικά πόσα βιβλία χωράει ένα μυαλό; Σου αρκεί μια εξωτερική βιβλιοθήκη χιλιάδων βιβλίων ή μία ταπεινή βιβλιοθήκη του μυαλού που κρατάει για παράδειγμα, τα καλύτερα 50 και προχωρά στα επόμενα 50;
Σημ. Το αισιόδοξο αεράκι που μου έρχεται στα μούτρα είναι η γνώση πως, δεν μπορώ να διαβάσω όλα τα βιβλία του μάταιου τούτου κόσμου, μπορώ όμως να φτιάξω τη δική μου βιβλιοθήκη με απλά υλικά, με αγάπη να με μάθω και να μάθω τον έξω κόσμο μέσα απ' τα λίγα βιβλία που θα φτάσουν στα χέρια μου.
(Είδατε τι ωραία το πήγα; Σιγά μην έλεγα ότι εμείς οι μαθουσάλες - της ανάγνωσης 
- ξεχνάμε 
)
