Πρώτα διαβάζω το βιβλίο και μετά βλέπω την ταινία ή αντίστροφα;

[Ρεαλίστρια]

Μου αρέσει εξίσου και ο κινηματογράφος και η λογοτεχνία, αλλά συχνά η μεταφορά ενός βιβλίου στη μεγάλη (ή στη μικρή) οθόνη είναι απογοητευτική. Αλλά ακόμα κι αν δεν είναι, περιορίζει αυτόματα τη φαντασία μου. Όταν διαβάζω ένα βιβλίο δημιουργώ τους χαρακτήρες και το περιβάλλον που κινούνται σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια, τις δικές μου εικόνες κι εμπειρίες. Για παράδειγμα, όταν ένας συγγραφέας λέει ότι ο τάδε χαρακτήρας ήταν "σκουρόξανθος, όμορφος, ψηλός και λυγερός" δεν είναι ο Brand Pit που μου' ρχεται στο μυαλό...είναι κάτι άλλο...κάτι πλασμένο από μένα...
Έχω μια φίλη, η οποία προτιμά να βλέπει πρώτα την ταινία. Λέει ότι το βιβλίο είναι μια ιστορία και η ταινία, σειρά κλπ. είναι μια καινούργια διαφορετική ιστορία, την οποία βλέπει χωρίς να επηρεάζεται καθόλου απ' το βιβλίο...
Ποια είναι η γνώμη σας...;

 

[Αριάδνη]

τι να σου πω καλη μου ρεαλιστρια, καποιες φορες ειναι πετυχημενη η μεταφορά αλλες απογοητευτική, εως και πολυ απογοητευτική εξαρταται και από τους συντελεστές της ταινίας, πάντως λένε μια εικόνα χιλιες λέξεις..αλλες φορες και το σινεμά μπορει να δωσει εξαιρετικά βιβλία, εν τη γεννεσει τους! καλως μας ηρθες, εισαι πολύ ρεαλίστρια;

 

[Λορένα]

Πρωτα το βιβλιο..

ΑΝ δω την ταινια, δεν μπορω να διαβασω το βιβλιο.

Χαρακτηριστο (μεσα στα τοσα) με το νησι. ΑΠο την στιγμη που βλεπω την σειρα, καθισα μια φορα στο ορθιο σε ενα βιβλιοπωλειο και διαβασα λιγες σελιδες. Διαβασα τοσο οσο αντεξα, και δεν νομιζω να ξαναδιαβασω

 

[Αριάδνη]

εγω επειδη ακριβως διαβασα το βιβλιο πριν την δω, μου αρεσε πολυ καλυτερα, θα ηθελα πιο πιστη μεταφορά για το λυκοφως,. τη νεα σελήνη και όλη αυτη την σειρα τι λέτε; το βιβλιο, η οι ταινιες καλυτερα; παντως στις ταινιες και η Μπελλα και ο Εντουαρντ μου φαινονται πετυχημενοι σαν φυσιογνωμιες!!!!

 

[Γαία]

Είναι λογικό οι μεταφορές να χάνουν. Άλλα μέσα χρησιμοποιεί η λογοτεχνία, άλλα ο κινηματογράφος. Προφανώς χάνεται η "ποίηση", αλλά είναι αναμενόμενο. Γι' αυτό, όσο αναπόφεκτη κι αν είναι η σύγκριση, πρέπει να γίνεται με την κατάλληλη κατανόηση, είναι διαφορετικά είδη έκφρασης. Πιθανότατα να δημιουργόταν η ίδια εντύπωση αν γινόταν και το αντίστροφο.
Προσωπικά δεν μ' ενοχλεί να δω πρώτα την ταινία και μετά να διαβάσω το βιβλίο. Το αντιμετωπίζω σαν διαφορετική άποψη, γιατί, όπως όλοι, πλάθω ένα δικό μου σκηνικό.

 

[Μήτις]

Προτιμώ να διαβάζω πρώτα το βιβλίο, να αναπαριστώ στο μυαλό μου την ιστορία και μετά να παρακολουθώ την σύλληψη του εκάστοτε σκηνοθέτη/σεναριογράφου. Το βιβλίο όπως και να το κάνουμε είναι το πρωτότυπο, η αρχική δημιουργία και επομένως η πηγή εμπνευσης.
Βέβαια συχνά απογοητεύομαι από τη μεταφορά των λογοτεχνικών έργων στη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη, αλλά το εκτιμώ αν έχει μείνει κοντά στην αρχική ιδέα και δεν έχει σημαντικές παρεκλίσεις.

 

[Ειφφελ]

Και γω προτιμώ να διαβάζω πρώτα το βιβλίο γιατί πλάθω μόνος μου τους χαρακτήρες και τα σκηνικά, γιατί ξέρω περισσότερα για τους λόγους τους οποίους κάποιος χαρακτήρας της ταινίας κάνει κάτι. Δεν μπορώ να ψυχολογήσω κάποιον εύκολα οπότε ξέρω πως αισθάνεται κάποιος χαρακτήρας στην ταινία από ό,τι έχω διαβάσει (αλλιώς δεν θα ήξερα καθόλου), ξέρω τις κομμένες σκηνές...

Το κακό είναι οτι δεν είναι εύκολο να κάνεις την ταινία πιστό αντίγραφο του βιβλίου και τσατίζομαι όταν κάτι γίνεται διαφορετικά και όταν παραλείπουν κάτι που το θεωρώ σημαντικό.

 

[Ρεγινόρα]

Και εγώ προτιμώ το βιβλίο σαν πρώτο ανάγνωσμα και μετά βλέπω την ταινία. Μ'αρέσει να βλέπω και την κινηματογραφική μεταφορά ενός βιβλίου, κάνω τις δικές μου συγκρίσεις.

 

[Χρυσηίδα]

Εμένα μου έτυχε να δω την ταινία πριν διαβάσω το βιβλίο μία μόνο φορά, αλλά δε με χάλασε καθόλου. Στη συνέχεια, διάβασα το βιβλίο με μεγάλο ενδιαφέρον. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη, αυτό μου έτυχε με το "Κουρδιστό Πορτοκάλι". Παρόλο που ήταν μια ταινία με έντονο το στοιχείο της φαντασίας αλλά και του γκροτέσκου, παρόλο που ο κεντρικός χαρακτήρας Άλεξ ήταν και σαν χαρακτήρας και σαν παρουσιαστικό τουλάχιστον εκκεντρικός, δεν μπορώ να πω ότι, συνέχεια, όταν διάβασα το βιβλίο έβλεπα τον συγκεκριμένο Άλεξ μπροστά μου, τον Άλεξ της ταινίας.

Γενικότερα, όταν βλέπω μια ταινία που βασίζεται σε βιβλίο προσπαθώ να μην τα συγκρίνω. Σκέφτομαι ότι πρόκειται για δυο διαφορετικές τέχνες, ότι αλλιώς προσλαμβάνουμε ένα βιβλίο και αλλιώς μια ταινία, και συνήθως απολαμβάνω το καθένα γι' αυτό που είναι. Δεν πιστεύω στην πιστή μεταφορά. Μπορεί κάτι που εγώ το θεωρώ πιστό, για κάποιον άλλον να μην είναι. Και αυτό συμβαίνει γιατί είχε φανταστεί / πλάσει / εικονοποιήσει τους ήρωες, το σκηνικό, την ατμόσφαιρα του βιβλίου διαφορετικά από μένα.

Το ότι οι σκηνοθέτες δεν νοιάζονται και τόσο πολύ για την πιστότητα αλλά για το αποτέλεσμα φαίνεται και από το γεγονός ότι συχνά στις ταινίες έχουμε παραλείψεις, ίσως και αλλοιώσεις. Αυτό συνέβη στους "Δύο Πύργους", που βασίζονται στο βιβλίο του Τόλκιν. Υπήρχαν σκηνές που απουσίαζαν εντελώς από το βιβλίο και ακόμα υπήρχαν χαρακτήρες που αλλιώς παρουσιάζονταν στο βιβλίο και αλλιώς στην ταινία.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι οι ταινίες απλά βασίζονται σε βιβλία. Αλλά οι ταινίες έχουν και σεναριογράφο, ο οποίος παίρνει το κείμενο και σύμφωνα με το γούστο του και την αισθητική του το μεταπλάθει. Θεωρώ, λοιπόν, ότι συγκρίνοντας ταινία και βιβλίο είναι σα να συγκρίνουμε δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.

 

[Ρεαλίστρια]

καλως μας ηρθες, εισαι πολύ ρεαλίστρια;

Καλώς σας βρήκα!!!!Στη λογοτεχνία είμαι του ρεαλισμού...στη ζωή του ρομαντισμού....Ελπίζω να σε κάλυψα!!!))

Είναι λογικό οι μεταφορές να χάνουν. Άλλα μέσα χρησιμοποιεί η λογοτεχνία, άλλα ο κινηματογράφος. Προφανώς χάνεται η "ποίηση", αλλά είναι αναμενόμενο. Γι' αυτό, όσο αναπόφεκτη κι αν είναι η σύγκριση, πρέπει να γίνεται με την κατάλληλη κατανόηση, είναι διαφορετικά είδη έκφρασης.

Το ότι χρησιμοποιούν άλλα μέσα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αυτά τα μέσα είναι χειρότερα. Άλλωστε η δύναμη της εικόνας είναι πολύ πιο δυνατή απ' τις λέξεις. Ούτε συμφωνώ ότι χάνεται η "ποίηση"...αυτό συμβαίνει ναι, όμως κάποιες φορές...Υπάρχουν ταινίες οι οποίες ήταν πολύ πιο "ποιητικές" από το βιβλίο...

Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι οι ταινίες απλά βασίζονται σε βιβλία. Αλλά οι ταινίες έχουν και σεναριογράφο, ο οποίος παίρνει το κείμενο και σύμφωνα με το γούστο του και την αισθητική του το μεταπλάθει. Θεωρώ, λοιπόν, ότι συγκρίνοντας ταινία και βιβλίο είναι σα να συγκρίνουμε δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.

Δεν νομίζω ότι είναι διαφορετικά πράγματα...η ιστορία είναι η ίδια και στο βιβλίο και στην ταινία. Τώρα αν για εμπορικούς λόγους έχουν αλλάξει κάποια πράγματα, αυτά συνήθως είναι οι λεπτομέρειες κι όχι η ουσία. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις που αλλάζουν το τέλος. Κι ο σεναριογράφος, στην ουσία παίρνει κάτι σχεδόν έτοιμο, απλά το προσαρμόζει, δεν το δημιουργει...

 

[Γαία]

Το ότι χρησιμοποιούν άλλα μέσα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αυτά τα μέσα είναι χειρότερα. Άλλωστε η δύναμη της εικόνας είναι πολύ πιο δυνατή απ' τις λέξεις. Ούτε συμφωνώ ότι χάνεται η "ποίηση"...αυτό συμβαίνει ναι, όμως κάποιες φορές...Υπάρχουν ταινίες οι οποίες ήταν πολύ πιο "ποιητικές" από το βιβλίο...

Ναι, αυτό ακριβώς εννοώ όταν λέω για κατανόηση. Λέγοντας ποίηση εννοώ αυτό που θέλει να πει ο ποιητής. Σίγουρα το πρωτότυπο έχει κάποια αλήθεια που χάνεται σε ό,τι το μεταποίησει. Καμιά υποτίμηση προς τις ταινίες (ίσα ίσα), είναι λογικό επόμενο.

 

[Πεταλούδα]

Γενικά μου αρέσει να διαβάζω πρώτα το βιβλίο, γιατί πλάθω τις δικές μου εικόνες μέσα από τις περιγραφές του συγγραφέα. Αυτό ο σκηνοθέτης δεν μπορεί να το πετύχει γιατί για διάφορους λόγους (ακόμα και για εμπορικούς) θα δώσει την δικιά του οπτική, διότι η ταινία βασίζεται στο βιβλίο, όπως είπε η Χρυσηίδα.
Προοσπαθώ να τα διαχωρίσω όμως, γιατί και εγώ πιστεύω ότι είναι δύο διαφορετικές τέχνες. Όταν διαβάζουμε, με την βοήθεια του συγγραφέα, πλάθουμε τις δικές μας εικόνες, φανταζόμαστε τους ήρωες και το βιώνουμε διαφορετικά από την ταινία. Η ταινία, όπως είπε η Ρεαλίστρια, χρησιμοποιεί άλλα μέσα, αλλά δεν γίνεται πάντα για εμπορικούς σκοπούς η όποια αλλαγή (δεν αναφέρομαι στο τέλος), αλλά επειδή ο κινηματογράφος έχει άλλους κανόνες νομίζω. Φαντάζομαι, επειδή όπως λέγεται "μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις", αναπόφεκτα θα εστιάζει αλλού η ταινία για να μας μεταφέρει τις όποιες καταστάσεις. Παράδειγμα, μια περιγραφή ενός συγγραφέα μπορεί να την απολαμβάνουμε, ακόμα και να είναι τρεις σελίδες, αλλά στην ταινία μπορεί να καταλαμβάνει ένα πλάνο μερικών δευτερολέπτων. Δεν έχω κινηματογραφικές γνώσεις, αλλά τελευταία προσπαθώ να "διαβάσω" τις εικόνες της ταινίας και αν θα κάνω σύγκριση, θα το κάνω απλά για να αντιπαραθέσω μια άλλη οπτική γωνία. Πριν αρκετά χρόνια είχα δει το "Σπίτι των πνευμάτων" και παρόλο που πρωταγωνιστούσαν καλοί ηθοποιοί, δεν μου άρεσε, γιατί το βιβλίο που βασίστηκε ήταν από τα αγαπημένα μου και έκανα με το μέτρο αυτό την σύγκριση. Θέλω κάποια στιγμή να την ξαναδώ και να την "αντιμετωπίσω" σαν ταινία.
Μου έχει συμβεί όμως και το αντίθετο, είχα δει κάποιες ταινίες και επειδή μου άρεσαν διάβασα και τα βιβλία μετά. Ήταν "Ο δικηγόρος του διαβόλου" και το "Fight Club".

 

[Ρεαλίστρια]

Πεταλούδα συμφωνώ μαζί σου.
Άλλωστε το φόρουμ αυτό απευθύνεται σε απλούς αναγνώστες και στη συγκεκριμενη και σε απλούς θεατές κι όχι σε επαγγελματίες. Κανείς μας δεν έχει γνώσεις επαγγελματία για να κρίνει το κάθε έργο, βιβλίο ή ταινία σε τέτοιες βάσεις.
Αυτό το νήμα θα μπορούσε κάλλιστα να ονομαστεί και 'λέξεις vs εικόνες: τι προτιμάτε;"...Οι λέξεις περνούν πρώτα απ'το φίλτρο της σκέψης πριν φτάσουν να μας αγγίξουν, ενώ οι εικόνες είναι πιο άμεσες.
Μια ταινία που άρεσε πολύ και την κατάλαβα μόνο επειδή είχα διαβάσει το βιβλίο ήταν οι "Γέφυρες του Μάντισον".
Μία ταινία που παρόλο που την είχα δει πριν διαβάσω το βιβλίο και με επηρεάσε θετικά ήταν "Η αβάσταχτη ελαφρότητα του Είναι"
Μια ταινία που δεν μου άρεσε σε σύγκριση με το βιβλίο "Οι Άθλιοι"
Μια ταινία που ήταν ισάξια του βιβλίου "Το αριστερό μου πόδι"

 

[Μιχαλιος]

Αν δω την ταινία δε διαβάζω το βιβλίο και αντιστρόφως συνήθως. Νομίζω τους λόγους τους είπατε όλους. Πάντως μερικές φορές βρίσκεις ένα βιβλίο πολύ καλύτερο από την ταινία ή αντιστρόφως και είναι κρίμα λόγο του ενός να χάνεις το άλλο...
Είχα διαβάσει κάποτε το Sin city και δε μου άρεσε καθόλου, μετά είδα την ταινία και έγινε η αγαπημένη μου για πολλά χρόνια.
Δηλαδή αν και δεν μου αρέσει ο Frank Miller σαν κομίστας χάρη και σ' αυτόν είδα μια ταινία που μ' άρεσε πάρα πάρα πολύ!

Μια ταινία που δεν μου άρεσε σε σύγκριση με το βιβλίο "Οι Άθλιοι"

Εμένα μου άρεσε πολύ η ταινία, ειδικά η φάτσα του Ιαβέρη

 

[Πολυξενη]

σπάνια μου αρεσει ταινια βασισμενη σε βιβλιο αν το εχω διαβασει πριν.η πιο ευχαριστη εκπληξη ηταν οταν ειδα τον Σων Κονερυ στο ρολο του Γουλελμου (Το όνομα του ρόδου).η ταινια δε με ενθουσιασε αλλα ο ηθοποιος γεμισε τα οποια κενά αφησε η φαντασια μου στο συγκεκριμενο χαρακτηρα.

 

[Γλωσσολάγνος]

η πιο ευχαριστη εκπληξη ηταν οταν ειδα τον Σων Κονερυ στο ρολο του Γουλελμου (Το όνομα του ρόδου).η ταινια δε με ενθουσιασε αλλα ο ηθοποιος γεμισε τα οποια κενά αφησε η φαντασια μου στο συγκεκριμενο χαρακτηρα.

Πράγματι, πολύ επιτυχημένη επιλογή ενός ηθοποιού που είχε καθιερωθεί με τον ρόλο τού μυστικού πράκτορα Τζέιμς Μποντ, να υποδεύεται έναν μοναχό που καλείται να εξιχνιάσει μια σειρά εγκλημάτων!

 

[Ρεαλίστρια]

Οι δύο ταινίες που γυρίστηκαν για τους Άθλιους και αυτή με τον Ντεπαρντιέ και αυτή με τον Λίαμ Νίσον ήταν και οι δύο πάρα πολύ καλές ταινίες, με την πρώτη λίγο καλύτερη ίσως....αλλά το βιβλίο νομίζω ότι είναι πολύ καλύτερο και όσο κι αν προσπαθούν να το φτάσουν δεν μπορούν

Όσο για το "Όνομα του Ρόδου" ναι ήταν καλή η ταινία, απλά νομίζω ότι επέλεξε να το παρουσιάσει μονοδιάστατα σε βάρος των υπολοίπων διαστάσεων που έχει το βιβλίο. Ο σκηνοθέτης δηλαδή επέλεξε να παρουσιάσει το αστυνομικό κομμάτι του βιβλίο σε βάρος του πολιτικού, θρησκευτικού και πάνω απ' όλα του φιλοσοφικού. Από την άλλη δεν ξ'ερω κατά πόσο αυτό θα μπορούσε να τα καλύψει όλα αυτά μία και μόνο ταινία......

Υ.Γ. Μιχαλιό δεν μπορώ να σου απαντήσω στο μηνυμα που μου έστειλες!!!ο φάκελος εισερχομένων σου μου λέει ότι έιναι γεμάτος!!!

 

[Γλωσσολάγνος]

Όσο για το "Όνομα του Ρόδου" ναι ήταν καλή η ταινία, απλά νομίζω ότι επέλεξε να το παρουσιάσει μονοδιάστατα σε βάρος των υπολοίπων διαστάσεων που έχει το βιβλίο. Ο σκηνοθέτης δηλαδή επέλεξε να παρουσιάσει το αστυνομικό κομμάτι του βιβλίο σε βάρος του πολιτικού, θρησκευτικού και πάνω απ' όλα του φιλοσοφικού. Από την άλλη δεν ξ'ερω κατά πόσο αυτό θα μπορούσε να τα καλύψει όλα αυτά μία και μόνο ταινία......

Ακριβώς αυτά σκέφτομαι κι εγώ για τη συγκεκριμένη ταινία. Το Όνομα τού ρόδου ως πεζογράφημα το θεωρώ πληθωρικά αριστουργηματικό, και με έχει εντυπωσιάσει περισσότερο απ' όλα μέχρι σήμερα. Σίγουρα το χρονικό πλαίσιο μιας ταινίας (συνήθως από μιάμισι μέχρι δυόμισι ώρες) δεν αρκεί για να αποδώσει ούτε το ένα δέκατο τού περιεχομένου τού βιβλίου (πράγματι, οι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες φιλοσοφικές συζητήσεις ήταν αδύνατο να καλυφθούν). Μόνο η φόρμα τής τηλεοπτικής σειράς θα μπορούσε να εξυπηρετήσει μία πληρέστερη μεταφορά στην οθόνη.

Όσο για την κινηματογραφική εκδοχή τών Αθλίων με τον Λίαμ Νίσον, και μόνο ο Τζέφρι Ρας ως Ιαβέρης είναι αρκετός για να ανεβάσει πολύ την ταινία. Δυστυχώς δεν έχω δει την άλλη σχετική ταινία που αναφέρεις.

 

[Μιχαλιος]

Ναι εγώ είδα μονάχα την ταινία. Την πιο πρόσφατη μάλλον, αυτήν που χρησιμοποιεί για αβατάριο ο φίλος Ιαβέρης.

Υ.Γ. Έβαλα κάποια τάξη και να με συγχωρείς

 

[Ρεαλίστρια]

Στην άλλη ταινία, ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ παίζει τον Γιάννη Αγιάννη και ο Τζον Μάλκοβιτς τον Ιαβέρη. Μου άρεσε πολύ περισσότερο απ' αυτή με τον Νίσον και τον Ρας. Ειδικά ο Μάλκοβιτς παίζει σαν να γράφτηκε ο χαρακτήρας πάνω του....πολύ καλός!!!