Προτάσεις για βιβλία

Εγώ είναι φορές που σκέφτομαι ακόμα και για Μπέρεν και Λούθιεν αλλά είναι γεμάτο ποιήματα και σχόλια. Απλά με ελκύει το εξώφυλλο.

Anyways, για Φωτιά και Αίμα θα πάω μάλλον αλλά είμαι περίεργος πότε θα κυκλοφορήσει και η καινούργια full εικονογραφημένη έκδοση στα ελληνικά.

Στις 11 Σεπτεμβρίου το πολύ τελειώνω το Κόσμος της Φωτιάς και του Πάγου και μετά πάω για Θύελλα από Ατσάλι πρώτος τόμος και μετά βλέπουμε.

Επίσης σκέφτομαι και το Σκανδιναβική Μυθολογία από Gaiman κάποια στιγμή.
 
Και εγώ με το εξώφυλλο την πάτησα.
Είναι ιδανικό για όσους ασχολούνται με τον κόσμο του Τόλκιν είτε σε ακαδημαϊκό επίπεδο (καθηγητές λογοτεχνίας), είτε απλά γιατί θέλουν να μάθουν κάθε σπιθαμή του κόσμου, αλλά για τους αναγνώστες λογοτεχνίας σαν εμένα είναι τέρμα βαρετό και δεν έχει ουσία.
 
Παίδες λατρεύω το Κόσμος της Φωτιάς και του Πάγου, λάτρεψα ωστόσο και το Σιλμαρίλιον.

Ποιο μου προτείνετε ; Πτώση της Γκοντόλιν από Τόλκιν ή Φωτιά και Αίμα από Μάρτιν;

Ξέρω πως πρόκειται για δύο διαφορετικούς συγγραφείς και κόσμους μπλα μπλα μπλα ωστόσο θα ήθελα να μάθω ποιο σας ήταν πιο ενδιαφέρον.
Το πρώτο το διάβασα κάπου, δεν θυμάμαι ακριβώς (Σιλμαρίλλιον ή κάποιο από τα έξτρα βιβλία που έβγαλε ο γιος).
Δεν μου έμεινε και ως τρομερό έργο.
Γενικά πιστεύω ότι έβγαλε ο Τολκίν είναι τα καλύτερα, όσο ζούσε εννοώ.
Αυτά που έβγαλαν οι επίγονοι βασισμένα σε σημειώσεις πιστεύω είναι καθαρά για να δεις την κοσμοπλασία και ενισχυτικά προς τα κύρια έργα, και όχι τρομερά βιβλία αυτά καθαυτά.

Το Fire & Blood είναι από τα καλύτερα του μπάρμπα-Μάρτιν. Αξίζει με τα χίλια, ακόμη και εάν έχεις ψιλοξεχάσει την κύρια τετραπενταλοποιοςξέρειπόσαακόμηλογία.

Εάν έχεις λεφτά για ένα, θα έλεγα το fire & blood.
 
Απλά διαβάζουμε και πάλι διαφορετικές εκδοχές και το πως εξελίχθηκε στο σκεπτικό του Τόλκιν, δηλαδή ο Σάουρον εμφανιζόταν πχ σαν γάτος Tevildo όπως και η εικονογράφηση πολύ ωραία. Σε όσους αρέσουν τα ποιήματα, είναι ιδανικό αν δεν ενοχληθούν με τα σχόλια.

Κατά τα άλλα η ιστορία όπως εμφανίζεται στο Σιλμαρίλλιον είναι αρκετά πλήρης.
 
Το πρώτο το διάβασα κάπου, δεν θυμάμαι ακριβώς (Σιλμαρίλλιον ή κάποιο από τα έξτρα βιβλία που έβγαλε ο γιος).
Δεν μου έμεινε και ως τρομερό έργο.
Γενικά πιστεύω ότι έβγαλε ο Τολκίν είναι τα καλύτερα, όσο ζούσε εννοώ.
Αυτά που έβγαλαν οι επίγονοι βασισμένα σε σημειώσεις πιστεύω είναι καθαρά για να δεις την κοσμοπλασία και ενισχυτικά προς τα κύρια έργα, και όχι τρομερά βιβλία αυτά καθαυτά.

Το Fire & Blood είναι από τα καλύτερα του μπάρμπα-Μάρτιν. Αξίζει με τα χίλια, ακόμη και εάν έχεις ψιλοξεχάσει την κύρια τετραπενταλοποιοςξέρειπόσαακόμηλογία.

Εάν έχεις λεφτά για ένα, θα έλεγα το fire & blood.
Το Σιλμαρίλιον ήταν λατρεία όπως και τα Παιδιά του Χούριν αν και εκδόθηκαν μετά θάνατον.

Για τα standalone Μπέρεν και Λουθιεν και Πτώση της Γκοντόλιν μπορεί και να τα βαρεθώ όντως.

Οικονομική άνεση έχω ωστόσο προσπαθώ να αγοράζω βιβλία που θα λατρέψω.

Οπότε με βλέπω για Φωτιά και Αίμα μαζί με το Θύελλα από Ατσάλι β τόμος και μετά το Βάπτισμα του Πυρός μαζί με το Σκανδιναβική Μυθολογία Neil Gaiman.
 
Το The Rise of the Dragon ήταν το full εικονογραφημένο που έλεγα οπότε σκέφτομαι να μην βιαστώ να πάρω το Φωτιά και Αίμα.

Ελπίζω το Rise of the Dragon να κυκλοφορήσει άμεσα στα ελληνικά. Θα το δω στην πράξη.
 
@Προφέσορας το Σκανδιναβική Μυθολογία είναι ένα αρκετά καλό βιβλίο, σε μερικά σημεία είχε πολύ ενδιαφέρον...

Απο Τόλκιν εκτος απο "Τα παιδιά του Χουριν " εχω βάλει στη λίστα μου και το "Μπεογουλφ " τσέκαρε το μπορεί να σε ενδιαφέρει
 
Το Μπέογουλφ το γνωρίζω και αρχικά μου φάνηκε ενδιαφέρον (καθώς το Hobbit έχει πολλά στοιχεία από αυτό) ωστόσο από ότι ξέρω είναι σε μεγάλο βαθμό ένα ποίημα (σε ημιτελή μορφή), με κάμποσα σχόλια. Το πεζό κείμενο βρίσκεται σε αρκετά μικρότερη έκταση.
 
Bernant Cornwell έχει διαβάσει κανείς ; Σκεφτόμουν για τριλογία Αρθούρου αλλά έχει εξαντληθεί ωστόσο μπορώ να πάρω το πρώτο βιβλίο από τα Σαξονικά Χρονικά.
 
Εξακολουθώ και διαβάζω τον "Ηλίθιο" του Ντοστογέφσκι (απο το Δεκέμβριο το έχω πιάσει και ακόμα στη μέση το έχω...) και διαπιστώνω οτι είχα ξεχάσει πόσο συγκλονιστικό είναι σε κάποια σημεία! Είναι απόλαυση ο άτιμος!

Κάποια βιβλία του Ντοστογέφσκι δεν τα έχω διαβάσει ακόμα και σήμερα αναρωτιόμουν πιο να είναι το επόμενο προς απόκτηση και αδιάβαστο, γιατί δύο απο αυτά τα είχα διαβάσει παλιά απο δανεικά βιβλία της βιβλιοθήκης και τα απόκτησα αργότερα, γιατί ήθελα να τα έχω στη βιβλιοθήκη μου. Έχω διαβάσει τα εξής:
  • Ο ηλίθιος (που το ξανά διαβάζω τώρα)
  • 'Εγκλημα και τιμωρία
  • Ο παίκτης
  • Το υπόγειο
  • Ο αιώνιος σύζυγος
Είμαι μεταξύ των "Οι δαιμονισμένοι" και "Αδερφοί Καραμαζόφ". Τι λέτε; Μήπως κάποιο άλλο;
 
προσοχή στην έκδοση/μετάφραση.
Τα δύο πρώτα βιβλία που διάβασα (Ο παίκτης και Το υπόγειο) μου τα είχε κάνει δώρο ο πατέρας μου όταν πήγαινα ακόμα σχολείο. Αυτή τη στιγμή δεν βρίσκομαι κοντά στη βιβλιοθήκη μου για να δω τον εκδότη, αλλά είναι δερματόδετα και παλιά! Θυμάμαι οτι δεν τα είχα καταλάβει τότε και σ' αυτό είχε συντελέσει κι οτι είναι γραμμένα σε πολυτονικό.... Αργότερα, σε μεγαλύτερη ηλικία, τα ξανά διάβασα και έπιασα το νόημα, αλλά το πολυτονικό εξακολουθούσε να μην βοηθάει τη κατάσταση!

Τον Ηλίθιο και το Έγκλημα και τιμωρία τα είχα δανειστεί απο τη βιβλιοθήκη πριν αρκετά χρόνια (δεν θυμάμαι έκδοση), αλλά τα απέκτησα πολύ αργότερα στη βιβλιοθήκη μου σε έκδοση Γκοβοστη και μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου χωρίς να τα ξανά διαβάσω όμως. Ήθελα να τα έχω στη βιβλιοθήκη μου. Πριν κανα 2-3 χρόνια πήρα τον Αιώνιο σύζυγο σε ίδια έκδοση και μετάφραση και μπορώ να πω οτι είναι καλή, δεν έχω παράπονο. Και τώρα που ξανά διαβάζω τον Ηλίθιο μια χαρά μου κυλάει απο άποψη μετάφρασης, ειδικά αν τη συγκρίνω με τα δύο παλιά που έχω απο το σχολείο :)))) Υπάρχει καμία καλύτερη;

και τα 2
Δεν βοηθάς να διαλέξω έτσι....Πιο να πάρω πρώτο;
 
Για πρώτο θα έλεγα τους αδελφούς. Δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος, απλά και στην περίπτωση μου ήταν από τα πρώτα που διάβασα.
 
Είμαι μεταξύ των "Οι δαιμονισμένοι" και "Αδερφοί Καραμαζόφ". Τι λέτε; Μήπως κάποιο άλλο;
Εγώ θα σου πρότεινα το "Δαιμονισμένοι".
Θα γνωρίσεις έναν από τους πιο πολυσχιδείς χαρακτήρες της παγκόσμιας λογοτεχνίας (τον Νικολάι Βσεβολόντοβιτς Σταυρόγκιν) και θα έχεις την ευκαιρία να διαβάσεις την εξομολόγηση του (ή αλλιώς Στου Τύχωνα), που είναι απλά ένα συγκλονιστικό κεφάλαιο, το οποίο φτάνει στα βάθη της ψυχής του Σταυρόγκιν αλλά και του αναγνώστη.
Θα σου έλεγα επίσης να δοκιμάσεις μετάφραση της Μπακοπούλου, μιας και του Αλεξάνδρου, ναι μεν είναι καλές, αλλά τα δείχνουν τα χρονάκια τους.
 
Δαιμονισμένους προτείνω κι εγώ, όχι επειδή είναι καλύτερο ή χειρότερο, απλώς οι Καραμαζωφ είναι το τελευταίο βιβλίο που έχει γράψει ο Ντοστό και γιατί να μην το αφήσεις για το τέλος κι εσύ;
 
Top