Το Σιδερένιο Τακούνι (ή «Η Σιδερένια Φτέρνα») του Τζακ Λόντον είναι δυστοπικό μυθιστόρημα. Υπάρχουν δυο-τρεις μεταφράσεις - μία (αυτή που έβαλα) είναι του Αλεξάνδρου. Αν διαλέξεις αυτή, όμως, έχε υπόψιν σου πως την έκανε στα 24, επομένως ίσως να υπάρχει και κάποια καλύτερη. Εγώ δεν το έχω διαβάσει για να σε βοηθήσω, αλλά -αν σ' ενδιαφέρει- όταν αποφασίσω να το διαβάσω μάλλον αυτή θα πάρω, επειδή η έκδοση συνοδεύεται κι από άλλα κείμενα που ίσως νάχουν ενδιαφέρον. Ε, και φαντάζομαι πως κακή δε θάναι... Ίσως μέτρια.
Προτάσεις για βιβλία με ουτοπικό ή δυστοπικό περιεχόμενο
- Thread starter Περαστικός
- Start date
Μπου Ραντλι
Active member
Δύο ακόμη ουτοπικά :
- "Η Πολιτεία του Ήλιου" του Τομάζο Καμπανέλα
- Στα "Ταξίδια του Γκιούλιβερ" του Τζόναθαν Σουίφτ, η τέταρτη ιστορία με τα άλογα που μιλούν Χουίχνιμς
- "Η Πολιτεία του Ήλιου" του Τομάζο Καμπανέλα
- Στα "Ταξίδια του Γκιούλιβερ" του Τζόναθαν Σουίφτ, η τέταρτη ιστορία με τα άλογα που μιλούν Χουίχνιμς
Ο Δρόμος του Κόρμακ Μακάρθι
Ο απεσταλμένος στον πλανήτη 8 της Ντόρις Λέσινγκ που συνδυάζει ΕΦ με δυστοπία ,μάλιστα έγινε και όπερα από τον Φίλιπ Γκλας.
Τα Κρυστάλλινος κόσμος και Πλημμύρα του Μπάλλαρντ
Όμως το καλύτερο είναι Η ιστορία της πορφυρής δούλης της Μάργκαρετ Άντγουντ
Ο απεσταλμένος στον πλανήτη 8 της Ντόρις Λέσινγκ που συνδυάζει ΕΦ με δυστοπία ,μάλιστα έγινε και όπερα από τον Φίλιπ Γκλας.
Τα Κρυστάλλινος κόσμος και Πλημμύρα του Μπάλλαρντ
Όμως το καλύτερο είναι Η ιστορία της πορφυρής δούλης της Μάργκαρετ Άντγουντ
Νικόλας Δε Κιντ
Active member
Καλύτερο κι από τον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο και το Φαρενάιτ;
Λίγο υπερβολικό σε βρίσκω Τζον!!
))
Χανκ Μουντυ
Member
Απο Μαργκαρετ Ατγουντ ωραιο (πολυ ωραιο δηλαδη) ειναι και το Ορυξ και Κρεϊκ!
Μεταλλαγμένη
Active member
Είναι νωρίς ακόμα βέβαια αλλά έχοντας ξεκινήσει να διαβάζω την Πορφυρή Δούλη, μάλλον θα συνταχθώ κι εγώ με Τζόνκαν. Τουλάχιστον ως προς τον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο γιατί το Φαρενάιτ δεν το έχω διαβάσει ακόμα.
Το αν θα με εντυπωσιάσει τόσο όσο το 1984, αυτό δεν το ξέρω προς το παρόν.
Το αν θα με εντυπωσιάσει τόσο όσο το 1984, αυτό δεν το ξέρω προς το παρόν.
Νικόλας Δε Κιντ
Active member
Θα το διαβάσω και θα σου πω...Νικολα, κι εγω συντάσσομαι με τον Τζονκαν.
Μεταλλαγμένη
Active member
Καλά βρε Νικόλα, αφού δεν το έχεις διαβάσει το βιβλίο, πως προεξοφλείς ότι ο Τζόνκαν είναι υπερβολικός? 
Είναι όντως σε πολυτονικό αλλά αυτό δεν με χαλάει καθόλου. Η καθαρεύουσα υπάρχει σε κάποιους διαλόγους συγκεκριμένων προσώπων που, απ ότι έχω καταλάβει, υποχρεώνονται να μιλάνε έτσι. Δεδομένου ότι η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα θεοκρατικό καθεστώς που εφαρμόζει τις επιταγές της Βίβλου, υποθέτω ότι ο Μάτεσις ήθελε να μεταφέρει πιστά το κλίμα.
Δεν θα πω ψέμματα ότι δεν 'σκαλώνει' το μάτι μου σε κάποια σημεία, που η μετάφραση μου φαίνεται ελαφρώς περίτεχνη και πομπώδης πχ. αντί να πει "Δεν μου απευθύνει τον λόγο", λέει "Δεν μου αποτείνει τον λόγο".
Αυτό που με χάλασε πολύ και το συνάντησα 2 φορές ως τώρα είναι η μετάφραση του ''The one", που αποδίδεται σαν "Ο αυτός" και οχι "Εκείνος" ή "Αυτός". Πχ. "The one with the moustache opens the small pedestrian gates for us", γίνεται "Ο αυτός με το μουστάκι μας ανοίγει την μικρή πύλη...".
Αν ο Μάτεσις μας τα λέει έτσι και στην Μητέρα του Σκύλου, που με περιμένει στα αδιάβαστα, με βλέπω να το ξανασκέφτομαι αν θα την τιμήσω...
Λογικά θα εννοείς την έκδοση που έχω κι εγώ γιατί δεν βλέπω να υπάρχει άλλη. Είναι εκδόσεις Εστία, σε μετάφραση του Παύλου Μάτεσι.
Είναι όντως σε πολυτονικό αλλά αυτό δεν με χαλάει καθόλου. Η καθαρεύουσα υπάρχει σε κάποιους διαλόγους συγκεκριμένων προσώπων που, απ ότι έχω καταλάβει, υποχρεώνονται να μιλάνε έτσι. Δεδομένου ότι η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα θεοκρατικό καθεστώς που εφαρμόζει τις επιταγές της Βίβλου, υποθέτω ότι ο Μάτεσις ήθελε να μεταφέρει πιστά το κλίμα.
Δεν θα πω ψέμματα ότι δεν 'σκαλώνει' το μάτι μου σε κάποια σημεία, που η μετάφραση μου φαίνεται ελαφρώς περίτεχνη και πομπώδης πχ. αντί να πει "Δεν μου απευθύνει τον λόγο", λέει "Δεν μου αποτείνει τον λόγο".
Αυτό που με χάλασε πολύ και το συνάντησα 2 φορές ως τώρα είναι η μετάφραση του ''The one", που αποδίδεται σαν "Ο αυτός" και οχι "Εκείνος" ή "Αυτός". Πχ. "The one with the moustache opens the small pedestrian gates for us", γίνεται "Ο αυτός με το μουστάκι μας ανοίγει την μικρή πύλη...".
Αν ο Μάτεσις μας τα λέει έτσι και στην Μητέρα του Σκύλου, που με περιμένει στα αδιάβαστα, με βλέπω να το ξανασκέφτομαι αν θα την τιμήσω...
Ο Μάτεσις, πάντως, είναι πολύ καλός μεταφραστής. Έχω διαβάσει δύο μεταφράσεις του: τον «Άμλετ» και τις «Πρόσχαρες κυρίες τού Γουίνδσορ» (του Σαίξπηρ αμφότερα). Και οι δύο ήταν πολύ καλές. Ειδικά το δεύτερο έργο πιστεύω θα μου ήταν αδιάφορο σ' άλλη μετάφραση, καθώς είναι κωμωδία με πολλά λογοπαίγνια κι άλλα γλωσσικά παιχνίδια, κ' εκεί χρειάζεται ένας μεταφραστής με πολύ γερά ελληνικά μα και με χιούμορ. Ε, ο Μάτεσις τάχει και τα δύο. Δικά του γραφτά, βέβαια, δεν έχω διαβάσει.
Αυτό, επίσης, που κάνει με τη χρήση τής καθαρεύουσας σ' ορισμένα σημεία το βρίσκω πολύ πετυχημένο. Το κάνουν κι άλλοι μεταφραστές, κι όποιος το κάνει στα σωστά σημεία και περίτεχνα δικαιώνεται - ιδίως αν είναι με κωμωδία (το έργο που συζητάτε δεν το ξέρω). Δείτε π.χ. «Ζωρζ Νταντέν» τού Μολιέρου σε μτφρ Ανδρέα Στάικου ή «Σκηνές Μποέμικης ζωής» τού Ερρίκου Μυρζέ σε μτφρ Κ.Θ. Παπαλεξάνδρου. Ειδικά στο δεύτερο, τα σημεία όπου οι χαρακτήρες μιλούν στην καθαρεύουσα είναι σπαρταριστά. Δεν ξέρω αν στο πρωτότυπο υπάρχει μια αντίστοιχη διαφορά τής γλώσσας -άρα ο μεταφραστής «οδηγείται» απ' αυτό- ή αν είναι μόνο προσωπική επιλογή, αλλ' όπως και νάχει, είναι απολαυστικό.
Μεταλλαγμένη, πιστεύω ότι πρέπει να δείξεις εμπιστοσύνη στον Μάτεσι, γιατί απ' ό,τι έχω καταλάβει δουλεύει πάντα με μεγάλη ευσυνειδησία και δεν αυθαιρετεί - αν κάνει κάτι είν' αιτιολογημένο. Όσο για το δεύτερο που λες («ο αυτός»), ομολογώ ότι κ' εμένα με ξενίζει και με παραξενεύει λιγάκι, μα και πάλι υποθέτω ότι κάποιος λόγος θα υπάρχει. Είν' αρκετά «τρανταχτό» το συγκεκριμένο για νάναι αναίτιο.
Αυτό, επίσης, που κάνει με τη χρήση τής καθαρεύουσας σ' ορισμένα σημεία το βρίσκω πολύ πετυχημένο. Το κάνουν κι άλλοι μεταφραστές, κι όποιος το κάνει στα σωστά σημεία και περίτεχνα δικαιώνεται - ιδίως αν είναι με κωμωδία (το έργο που συζητάτε δεν το ξέρω). Δείτε π.χ. «Ζωρζ Νταντέν» τού Μολιέρου σε μτφρ Ανδρέα Στάικου ή «Σκηνές Μποέμικης ζωής» τού Ερρίκου Μυρζέ σε μτφρ Κ.Θ. Παπαλεξάνδρου. Ειδικά στο δεύτερο, τα σημεία όπου οι χαρακτήρες μιλούν στην καθαρεύουσα είναι σπαρταριστά. Δεν ξέρω αν στο πρωτότυπο υπάρχει μια αντίστοιχη διαφορά τής γλώσσας -άρα ο μεταφραστής «οδηγείται» απ' αυτό- ή αν είναι μόνο προσωπική επιλογή, αλλ' όπως και νάχει, είναι απολαυστικό.
Μεταλλαγμένη, πιστεύω ότι πρέπει να δείξεις εμπιστοσύνη στον Μάτεσι, γιατί απ' ό,τι έχω καταλάβει δουλεύει πάντα με μεγάλη ευσυνειδησία και δεν αυθαιρετεί - αν κάνει κάτι είν' αιτιολογημένο. Όσο για το δεύτερο που λες («ο αυτός»), ομολογώ ότι κ' εμένα με ξενίζει και με παραξενεύει λιγάκι, μα και πάλι υποθέτω ότι κάποιος λόγος θα υπάρχει. Είν' αρκετά «τρανταχτό» το συγκεκριμένο για νάναι αναίτιο.
Μεταλλαγμένη
Active member
Λοιπόν, τελείωσα την Πορφυρή Δούλη και συνεχίζω να την προτείνω σαν ένα καλό δυστοπικό βιβλίο. Παρόλα αυτά, δεν με συνεπήρε όσο περίμενα ούτε κατάφερε να με κάνει να ταυτιστώ τόσο με την κεντρική ηρωίδα.
Αυτό ομως που το κάνει αξιοδιάβαστο είναι ότι πρόκειται για μια δυστοπία που έχει ξεσηκώσει πλήθος αντιδράσεων από το αναγνωστικό (και μη) κοινό που το αποκαλεί 'αριστεροφεμινιστικό σκουπίδι που στρέφεται εναντίον των λευκών ανδρών της Δύσης' ( κάποιοι είπαν ότι στρέφεται και κατά του Χριστιανισμού) ενώ αναφέρεται με πλήθος κοσμιτικών επιθέτων στην Αντγουντ, όπως 'bitch' και 'feminist cunt'! Το βιβλιο ήρθε ξανά στο προσκήνιο λόγω της μεταφοράς του στην τηλεόραση αυτή την περίοδο. Α να μην το ξεχάσω, υπήρξαν κάποιοι που πρότειναν μέχρι και να φάει η σειρά μπανάρισμα (!!!) από το κανάλι που την προβάλλει.
Δεν είμαι οπαδός των ακραίων και πολλές φορές φαιδρών απόψεων που πρεσβεύει το σύγχρονο φεμινιστικό κίνημα αλλά τέτοιες αντιδράσεις, που θα τις ζήλευε και το Φαρενάιτ 451 του Μπραντμπερυ, πολύ με ανησυχούν. Και δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Χώρια που το βιβλίο δεν το θεωρώ και καμιά τρομερή και επικίνδυνη μισανδριστική προπαγάνδα.
Αυτό ομως που το κάνει αξιοδιάβαστο είναι ότι πρόκειται για μια δυστοπία που έχει ξεσηκώσει πλήθος αντιδράσεων από το αναγνωστικό (και μη) κοινό που το αποκαλεί 'αριστεροφεμινιστικό σκουπίδι που στρέφεται εναντίον των λευκών ανδρών της Δύσης' ( κάποιοι είπαν ότι στρέφεται και κατά του Χριστιανισμού) ενώ αναφέρεται με πλήθος κοσμιτικών επιθέτων στην Αντγουντ, όπως 'bitch' και 'feminist cunt'! Το βιβλιο ήρθε ξανά στο προσκήνιο λόγω της μεταφοράς του στην τηλεόραση αυτή την περίοδο. Α να μην το ξεχάσω, υπήρξαν κάποιοι που πρότειναν μέχρι και να φάει η σειρά μπανάρισμα (!!!) από το κανάλι που την προβάλλει.
Δεν είμαι οπαδός των ακραίων και πολλές φορές φαιδρών απόψεων που πρεσβεύει το σύγχρονο φεμινιστικό κίνημα αλλά τέτοιες αντιδράσεις, που θα τις ζήλευε και το Φαρενάιτ 451 του Μπραντμπερυ, πολύ με ανησυχούν. Και δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Χώρια που το βιβλίο δεν το θεωρώ και καμιά τρομερή και επικίνδυνη μισανδριστική προπαγάνδα.
Last edited: