Εμένα Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ μου λέει ότι διαδραματίζεται στην περίοδο του διαφωτισμού
(και ότι απεχθάνομαι τον μαρκήσιο ντε Σαντ αλλά αυτό είναι αδιάφορο)
ικανοποιητικά βρίσκω τον
Ιωάννη Άγγελο του Μίκα Βατάρι (που αναφέρεται στον τελευταίο μήνα πριν την Άλωση), το
οι Δολοπλόκοι της Τάνιας Κίνκελ (Ιταλία-Γερμανία της δεκαετίας του 1480), Ικανοποιητικός είναι και ο
Μπαουντολίνο, δεν συγκρίνεται όμως με το
Όνομα του ρόδου (και τα δυο του Έκο), η σειρά μυθιστορημάτων του Αρτούρο Περέθ-Ρέβερτε με ήρωα τον λοχαγό Αλατρίστε (1.
Ο λοχαγός Αλατρίστε, 2.
Η καθαρότητα του αίματος, 3.
Ο ήλιος της Μπρέντα, 4.
Το χρυσάφι του βασιλιά, 5. Τ
ο κίτρινο γιλέκο, 6.
Κουρσάροι της Ανατολής -δεν έχω διαβάσει το 6ο- Αυτά διαδραματίζονται στην Ισπανία και τις Κάτω Χώρες -και υποψιάζομαι το 6ο στην Α. Μεσόγειο-κατά την δεκαετία του 1620). Πολύ καλό και
Το γεφύρι με τις τρεις καμάρες του Ισμαήλ Κανταρέ (Αλβανία την εποχή που αρχίζουν στην Βαλκανική να παίρνουν το πάνω χέρι οι Τούρκοι) ακόμα υπάρχουν αρκετές βιογραφίες προσωπικοτήτων της εποχής όπως η
Μαρία Στιούαρτ του Στέφαν Τσβάιχ (Σκοτία, Γαλλία και Αγγλία περίπου 1540-1590), Μαγγελάνος (ξανά του Τσβάιχ περίπου 1520),
Ελισάβετ (Αγγλία περίπου 1530-1605),
Κρόμβελ του Τζον Μπάνταμ (Μ. Βρετανία 1640-1660). Ακόμα τα Γοτθικά μυθιστορήματα συχνά διαδραματίζονται σε ένα μεσαιωνικό πλαίσιο χωρίς ιδιαίτερο ρεαλισμό όμως. Προτείνω από αυτά τον
Καλόγερο του Μάθιου Λιούις (μεσαιωνική Μαδρίτη) και την
Καρμίλα του λε Φανού (Γερμανία/Ελβετία) ή και τον
Βατέκ του Γουίλιαμ Μπέκφορντ (Μέση Ανατολή). Γαλλία δεκαετία του 1620 διαδραματίζονται και οι γνωστοί
τρεις σωματοφύλακες του Δουμά ενώ περίπου 50 χρόνια αργότερα στην Ολλανδία
Η μαύρη τουλίπα του ίδιου. Ακόμα ο
Ιβανόης του σερ Γουόλτερ Σκοτ διαδραματίζεται στην Αγγλία της δεκαετίας του 1190 και
Η Παναγιά των Παρισίων του Ουγκό διαδραματίζεται στο Παρίσι του 1480.
Μάλλον αδιάφορα
Η πορτοκαλιά ή Οι κύκλοι του χρόνου του Κάρλος Φουέντες (συλλογή με πέντε νουβέλες από τις οποίες οι τέσσερις διαδραματίζονται στο Μεξικό την εποχή των εξερευνήσεων) και Ένας δρόμος στον κόσμο του Β. Σ. Νάιπολ (το βιβλίο αυτό αποτελείται από διάφορα -9- αυτοβιογραφικά κυρίως και ασύνδετα μεταξύ τους κεφάλαια. Το 6ο κεφάλαιο αναφέρεται στο όνειρο του συγγραφέα να γράψει ένα θεατρικό με ήρωα τον σερ Γουόλτερ Ράιλι κατά τους τελευταίους μήνες της ζωής του το 1618 όπου εξόριστος στο Τρινιντάντ αναπολεί την ζωή του). Μάλλον χάλια (η περίπου)
Το παραμύθι του μεγάλου φόβου της Λείας Βιτάλη (Βυζαντινή αυτοκρατορία πρώτο μισό του ΙΕ' αιώνα),
Το μυστηριώδες χιτώνιο της Φιόνας Μπάκλι (ψιλοαδιάφορο αστυνομικό με φόντο την Ελισαβετιανή Αγγλία),
Το Κάστρο του Οτράντο του Χόρας Γουίλπολ (είναι το πρώτο γοτθικό μυθιστόρημα, διαδραματίζεται στην Ιταλία των σταυροφοριών, είναι εντελώς επίπεδο όμως).
Αν σε ενδιαφέρει και το θέατρο θα πρότεινα από Σαίξπηρ τα
Βασιλιάς Ιωάννης (Αγγλία 1199-1216),
Βασιλιάς Ριχάρδος Β' (Αγγλία 1390-1400) τα δυο μέρη του
Βασιλιά Ερρίκου Δ' (Αγγλία 1400-1413),
Ερρίκος Ε' (Αγγλία και Γαλλία (1413-1420), τα τρία μέρη του
Βασιλιά Ερρίκου Στ' (Αγγλία και Γαλλία 1422-1470),
Ριχάρδος Γ' (1470-1483) και
Ερρίκος Η' (Αγγλία δεκαετία 1530). Προσωπικά θεωρώ ότι οι Ριχάρδοι είναι πολύ ανώτεροι από τους Ερρίκους (με χειρότερο Ερρίκο τον Η') και ο Ιωάννης είναι μάλλον αδιάφορος. Ακόμα υπάρχει από Μάρλοου ο
Εδουάρδος Β' (Αγγλία 1310-1330), ο
Ταμερλάνος ο Μέγας (Μ. Ανατολή γύρω στα 1400, εντελώς ανιστορικά όμως),
Ο Εβραίος της Μάλτας (Μάλτα 1530, όχι ιδιαίτερα πιστό στα γεγονότα) και
Η σφαγή των Παρισίων (Παρίσι νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, Αύγουστος 1572)